ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พลังที่เป็นความลับ40%
“พ่อไม่เข้าใจ! หนูพยายามอยู่ไง! พยายามที่จะเข้าใจ เเม่ที่ถูกเรียกว่าปีศาจ”จบคำ คุเรฮะผู้เป็นพ่อปราดเข้าไปตบหน้าลูกสาวสุดเเรง
“เพี๊ยะ!”สิ้นเสียง เด็กสาวหันมามองผู้เป็นพ่อ แล้ววิ่งจากไปโดยไม่มีคำพูดหรือเสียงร่ำไห้ คุเรฮะถอนหายใจครั้งเเล้วครั้งเล่า นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ลูกสาวออกจากบ้านไป
……………………………………………………………………………………………………….
ยามเช้า นักเรียนหญิงชายสร้างความสดใสให้กับโรงเรียนทุกๆเช้า เเต่ประโยคนี้ใช้ไม่ได้กับใครบางคน
“เมกุมิมาเเล้วล่ะ ยัยลูกปีศาจมาเเล้ว”นักเรียนหญิงคนหนึ่ง หันไปซุบซิบกับเพื่อน เด็กผู้หญิงผมดำยาวถึงเข่าแต่ชุดนักเรียนที่ยับยู่ยี่ ดูกระเซอะกระเซิง เดินผ่านเสียงซุบซิบคำว่า “ปีศาจ”ดังไปทั่ว เธอไม่ได้สนใจ เดินตรงไปหานักเรียนหญิงถักเปียสองข้างที่ดูเหมือนรอคนอยู่ เมื่อหันมาก็เอ่ยทักทาย
“เมกุมิ เธอมาสายนะ”
“ขอโทษที เธอก็ไม่ปลุกฉันเลยนะ”เมกุมิรับกระเป๋าของซึซุยะมาถือไว้
“ขอบใจมากนะ ซึซุยะที่ให้ฉันไปนอนด้วยเมื่อคืน”
“เรื่องเล็กน้อยอย่าใส่ใจเลย^^”เธอหันมายิ้มให้ เมกุมิเองก็ยิ้มรับ เมื่อถึงหน้าตึกเรียน นักเรียนรุมกันอยู่หน้าทางเข้า
“หลีก”เมกุมิกล่าวคำเดียว ทุกคนก็รีบหลีกทางให้เพราะความกลัว มีนักเรียนต่างโรงเรียนยืนอยู่
“นักเรียนใหม่มั้ง”เมกุมิคิดเช่นนั้นแล้วรีบเดินเข้าตึกเรียน ในขณะที่ซึซุยะเดินผ่าน ผู้หญิงผมทองหนึ่งในห้าคนนั้นคว้าเเขนซึซุยะไว้
“เดี๋ยวซิ”ซึวซุยะหันมามอง
“เธออยู่ปี 4 ห้อง A เหรอ พาไปห้องเรียนหน่อยได้มั้ย”เธอเอ่ยถามตาปริบๆ เมกุมิหันมามอง เธอเห็นเงาเพิ่มมาอีก 2 คน
“พวกเธอ…มากัน 7 คนเหรอ”คำพูดของเมกุมิทำให้สาวผมทองตกใจ
“เธออย่าทำให้เค้าตกใจสิ ตามมาซิจะพาไปห้องเรียน”ซึซุยะจูงมือสาวผมทองขึ้นบันได เมกุมิรีบเดินทาง สาวผมทองหันมาจ้องเมกุมิเเล้วพึมพำออกมา
“บ้าน่ะ!”เมกุมิหูไวได้ยินเข้า
“หืม”
“เปล่า รีบพาไปเถอะ”
……………………………………………………………………………………………………….
เมื่อมาถึงห้องเรียน นักเรียนจอเเจกันใหญ่โดยเฉพาะนักเรียนชาย
“เงียบกันได้เเล้ว”อาจารย์ทุบโต๊ะ
“วันนี้มีนักเรียนใหม่มาอยู่ห้องเรา เอ่อ…”อาจารย์หันไปมอง
“ 5 คนน่ะ”
“7 คนค่ะ”ผู้หญิงผมยาวสวมเเว่นกล่าวอย่างสุภาพ
“เหรอ แนะนำตัวกันหน่อยซิ”
“ค่ะ ฉันชื่อคารางิ คุริมิซึ เป็นพี่คนโตค่ะ”ผู้หญิงสวนแว่นกล่าวอย่างสุภาพ ผมยาวเกือบถึงพื้น
“ฉันชื่อคารางิ มิกิ พี่คนรองค่ะ”สาวผมสีเปลือกไม้เเนะนำตัว
“ฉันคารางิ กัตสึ ฝรั่งหัวทองคนเดียวของบ้านค่ะ”กัตสึขยิบตาให้ซึซุยะ
“ฉันชื่อคารางิ ริกะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากตัวด้วยนะคะ”สาวผมดำแสกข้างติดกิ๊ปดูสดใสทักทาย
“ค่ะ และฉันชื่อคารางิ ซาคุยะ น้องสาวคนเล็กของบ้านค่ะ”เด็กสาวตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
“แล้วอีก 2 คนที่ว่าล่ะ”อาจารย์เอ่ยถาม ซาคุยะนิ่งไปชั่วครู่
“อีก 20 วิ ก็จะถึงเเล้วค่ะ”ริกะที่นิ่งอยู่พูดเสียงดังออกมา
“โต๊ะที่ 3 ริมหน้าต่างลุกออกมาเร็วเข้า!”นักเรียนโต๊ะที่ 3ได้เเต่งง
“เร็วๆซี่”นักเรียนคนนั้นรีบลุกออกมาตามที่บอก
“ครืด” “ เพล้ง!”ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับกระจกริมหน้าต่างแตก เศษกระจกเฉี่ยวหน้านักเรียนโต๊ะ 3 ไปนิดเดียว ทุกคนได้เเต่อึ้ง
“นี่ไงคะ อีกสองคนที่ว่าที่ประตูคือ คารางิ เรียว”คุริมิซึขยับเเว่นเล็กๆ
“ส่วนที่กระจกคารางิ เคียวค่ะ”กัตสึชี้ไปที่หนุ่มผมสีขาวยาวถึงเข่าบนหน้าต่าง หน้าเหมือนคนที่ประตูเปี๊ยบ เพียงเเต่คนที่หน้าประตูผมสีดำ
“เค้าทั้งสองเป็นน้องชายฝาแฝดของเราเองค่ะ”คารางิสาว 5 คนกล่าวหน้าตาย เพราะความเคยชินคราวนี้นักเรียนหญิงเริ่มกรี๊ดกร๊าดกันบ้าง
“เงียบ!”อาจารย์ทุบโต๊ะเสียงดัง
“พี่น้องคารางิตามครูมาที่ห้องปกครองด้วย”
“ค่ะ”พี่น้องสาวเหนื่อยใจ หันมามองเคียวเเละเรียวสายตาอาฆาตเเค้น
“ผม…มาสายสินะ ขอโทษนะครับ”เรียวกล่าวขอโทษ
“ความจริงไม่ต้องมาเรียนก็ได้ วุ่นวายจะตาย”เคียวทำหน้าหงิก มิกิมือไวคว้าหูเคียวไว้ได้
“โอ๊ย!”
“มีความผิดเเล้วยังทำนอกเรื่องอีกนะ”พี่น้องคารางิเข้าห้องปกครองไปแปบนึงเเล้วก็ออกมา กัตสึเริ่มบทสนทนา
“ฉันสนใจเด็กคนนั้นเเล้วสิ”
“ใครเหรอ”ริกะเอ่ยถาม
“ก็ผู้หยิงที่ผมยาวพอๆกับคุริมิซึไงล่ะ”
“อ๋อ~! ทำไมล่ะ”มิกิทุบกำปั้นกับมือ
“ก็ฉันอ่านใจเค้าไม่ได้ไงล่ะ”เมื่อกัตสึพูดจบทุกคนก็หันมาสนใจ
……………………………………………………………………………………………………….
เหลือ อีกราวๆ 60 กว่า% ถึงจะจบตอน 1 นะคะ ยังไงเป็นเรื่องเเรกก็ช่วยติดตามหน่อยนะคะ
“เพี๊ยะ!”สิ้นเสียง เด็กสาวหันมามองผู้เป็นพ่อ แล้ววิ่งจากไปโดยไม่มีคำพูดหรือเสียงร่ำไห้ คุเรฮะถอนหายใจครั้งเเล้วครั้งเล่า นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ลูกสาวออกจากบ้านไป
……………………………………………………………………………………………………….
ยามเช้า นักเรียนหญิงชายสร้างความสดใสให้กับโรงเรียนทุกๆเช้า เเต่ประโยคนี้ใช้ไม่ได้กับใครบางคน
“เมกุมิมาเเล้วล่ะ ยัยลูกปีศาจมาเเล้ว”นักเรียนหญิงคนหนึ่ง หันไปซุบซิบกับเพื่อน เด็กผู้หญิงผมดำยาวถึงเข่าแต่ชุดนักเรียนที่ยับยู่ยี่ ดูกระเซอะกระเซิง เดินผ่านเสียงซุบซิบคำว่า “ปีศาจ”ดังไปทั่ว เธอไม่ได้สนใจ เดินตรงไปหานักเรียนหญิงถักเปียสองข้างที่ดูเหมือนรอคนอยู่ เมื่อหันมาก็เอ่ยทักทาย
“เมกุมิ เธอมาสายนะ”
“ขอโทษที เธอก็ไม่ปลุกฉันเลยนะ”เมกุมิรับกระเป๋าของซึซุยะมาถือไว้
“ขอบใจมากนะ ซึซุยะที่ให้ฉันไปนอนด้วยเมื่อคืน”
“เรื่องเล็กน้อยอย่าใส่ใจเลย^^”เธอหันมายิ้มให้ เมกุมิเองก็ยิ้มรับ เมื่อถึงหน้าตึกเรียน นักเรียนรุมกันอยู่หน้าทางเข้า
“หลีก”เมกุมิกล่าวคำเดียว ทุกคนก็รีบหลีกทางให้เพราะความกลัว มีนักเรียนต่างโรงเรียนยืนอยู่
“นักเรียนใหม่มั้ง”เมกุมิคิดเช่นนั้นแล้วรีบเดินเข้าตึกเรียน ในขณะที่ซึซุยะเดินผ่าน ผู้หญิงผมทองหนึ่งในห้าคนนั้นคว้าเเขนซึซุยะไว้
“เดี๋ยวซิ”ซึวซุยะหันมามอง
“เธออยู่ปี 4 ห้อง A เหรอ พาไปห้องเรียนหน่อยได้มั้ย”เธอเอ่ยถามตาปริบๆ เมกุมิหันมามอง เธอเห็นเงาเพิ่มมาอีก 2 คน
“พวกเธอ…มากัน 7 คนเหรอ”คำพูดของเมกุมิทำให้สาวผมทองตกใจ
“เธออย่าทำให้เค้าตกใจสิ ตามมาซิจะพาไปห้องเรียน”ซึซุยะจูงมือสาวผมทองขึ้นบันได เมกุมิรีบเดินทาง สาวผมทองหันมาจ้องเมกุมิเเล้วพึมพำออกมา
“บ้าน่ะ!”เมกุมิหูไวได้ยินเข้า
“หืม”
“เปล่า รีบพาไปเถอะ”
……………………………………………………………………………………………………….
เมื่อมาถึงห้องเรียน นักเรียนจอเเจกันใหญ่โดยเฉพาะนักเรียนชาย
“เงียบกันได้เเล้ว”อาจารย์ทุบโต๊ะ
“วันนี้มีนักเรียนใหม่มาอยู่ห้องเรา เอ่อ…”อาจารย์หันไปมอง
“ 5 คนน่ะ”
“7 คนค่ะ”ผู้หญิงผมยาวสวมเเว่นกล่าวอย่างสุภาพ
“เหรอ แนะนำตัวกันหน่อยซิ”
“ค่ะ ฉันชื่อคารางิ คุริมิซึ เป็นพี่คนโตค่ะ”ผู้หญิงสวนแว่นกล่าวอย่างสุภาพ ผมยาวเกือบถึงพื้น
“ฉันชื่อคารางิ มิกิ พี่คนรองค่ะ”สาวผมสีเปลือกไม้เเนะนำตัว
“ฉันคารางิ กัตสึ ฝรั่งหัวทองคนเดียวของบ้านค่ะ”กัตสึขยิบตาให้ซึซุยะ
“ฉันชื่อคารางิ ริกะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากตัวด้วยนะคะ”สาวผมดำแสกข้างติดกิ๊ปดูสดใสทักทาย
“ค่ะ และฉันชื่อคารางิ ซาคุยะ น้องสาวคนเล็กของบ้านค่ะ”เด็กสาวตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
“แล้วอีก 2 คนที่ว่าล่ะ”อาจารย์เอ่ยถาม ซาคุยะนิ่งไปชั่วครู่
“อีก 20 วิ ก็จะถึงเเล้วค่ะ”ริกะที่นิ่งอยู่พูดเสียงดังออกมา
“โต๊ะที่ 3 ริมหน้าต่างลุกออกมาเร็วเข้า!”นักเรียนโต๊ะที่ 3ได้เเต่งง
“เร็วๆซี่”นักเรียนคนนั้นรีบลุกออกมาตามที่บอก
“ครืด” “ เพล้ง!”ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับกระจกริมหน้าต่างแตก เศษกระจกเฉี่ยวหน้านักเรียนโต๊ะ 3 ไปนิดเดียว ทุกคนได้เเต่อึ้ง
“นี่ไงคะ อีกสองคนที่ว่าที่ประตูคือ คารางิ เรียว”คุริมิซึขยับเเว่นเล็กๆ
“ส่วนที่กระจกคารางิ เคียวค่ะ”กัตสึชี้ไปที่หนุ่มผมสีขาวยาวถึงเข่าบนหน้าต่าง หน้าเหมือนคนที่ประตูเปี๊ยบ เพียงเเต่คนที่หน้าประตูผมสีดำ
“เค้าทั้งสองเป็นน้องชายฝาแฝดของเราเองค่ะ”คารางิสาว 5 คนกล่าวหน้าตาย เพราะความเคยชินคราวนี้นักเรียนหญิงเริ่มกรี๊ดกร๊าดกันบ้าง
“เงียบ!”อาจารย์ทุบโต๊ะเสียงดัง
“พี่น้องคารางิตามครูมาที่ห้องปกครองด้วย”
“ค่ะ”พี่น้องสาวเหนื่อยใจ หันมามองเคียวเเละเรียวสายตาอาฆาตเเค้น
“ผม…มาสายสินะ ขอโทษนะครับ”เรียวกล่าวขอโทษ
“ความจริงไม่ต้องมาเรียนก็ได้ วุ่นวายจะตาย”เคียวทำหน้าหงิก มิกิมือไวคว้าหูเคียวไว้ได้
“โอ๊ย!”
“มีความผิดเเล้วยังทำนอกเรื่องอีกนะ”พี่น้องคารางิเข้าห้องปกครองไปแปบนึงเเล้วก็ออกมา กัตสึเริ่มบทสนทนา
“ฉันสนใจเด็กคนนั้นเเล้วสิ”
“ใครเหรอ”ริกะเอ่ยถาม
“ก็ผู้หยิงที่ผมยาวพอๆกับคุริมิซึไงล่ะ”
“อ๋อ~! ทำไมล่ะ”มิกิทุบกำปั้นกับมือ
“ก็ฉันอ่านใจเค้าไม่ได้ไงล่ะ”เมื่อกัตสึพูดจบทุกคนก็หันมาสนใจ
……………………………………………………………………………………………………….
เหลือ อีกราวๆ 60 กว่า% ถึงจะจบตอน 1 นะคะ ยังไงเป็นเรื่องเเรกก็ช่วยติดตามหน่อยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น