ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter ....1 การรอคอย
จะรอแค่เธอถึงแม้ใครหาว่างมงาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไรยังมีเพียงเธอ (ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ)
ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะรักเธอ
“ดีมากๆเลยไอซ์เนื้อเสียงเธอเนี่ยดีมากๆ”  ป้องรุ่นพี่ของไอซ์กล่าวชมอย่างจริงใจ
ไอซ์ยิ้มอย่างดีใจในคำชมนั้น ไม่ใช่มีป้องเพียงคนเดียวที่ชม เพราะก่อนหน้านั้นใครที่ได้ฟังน้ำเสียงเธอก็ต่างเคลิบเคลิ้มกันทุกคน
“ ไอซ์ต้องกลับบ้านแล้วล่ะวันนี้ก็เย็นมากแล้วด้วย  เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงน่ะ”
ตอนน้ำไอซ์อยู่ชมรมร้องเพลงของโรงเรียนทำให้ต้องซ้อมช่วงเย็นทุกวัน แล้ววันนี้ก็เช่นเดียวกัน
เฮ้อ! เหนื่อยจังเลย  เมื่อไหร่นายจะกลับมาซักทีนะโอปอล์
ไอซ์สลัดความคิดนั้นและรีบวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว  ที่บ้าน “หวัดดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่”
“อ้าว  ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังล่ะลูก”  “คือว่าหนูซ้อมร้องเพลงหนักอยู่อ่ะค่ะคุณแม่”
“จ้า จ้า รีบมากินข้าวเถอะ”  ไอซ์รู้ตัวดีว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของพ่อและแม่เป็นเพียงแค่เด็กที่ถูกรับมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกน้ออยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเอง  เพราะพ่อแม่พี่พอสและพริม
ต่างก็ดีกับเธอเสมอถึงแม่ว่าพริมจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอนักแต่ไอซ์ก็ชินซะแล้ว
“กลับมาก็ช้า  รู้ไหม?ว่าพวกเราต้องมานั่งรอเธอกินข้าว น่ารำคาญชะมัด”  พริมพูดอย่างไม่พอใจ
“ไม่เอาน่ายัยพริม  ไอซ์เค้าอุตส่าห์กลับมาเหนื่อยๆ อย่าไปกวนใจเค้า กินข้าวกันเถอะ”  พอสพูดปลอบใจไอซ์
ไอซ์รู้สึกดีเสมอที่รู้ว่ามีพี่ชายที่แสนดีอย่างพอส  พอสมักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ  คอยช่วยเวลาที่เธอทุกข์ใจ
“ขอบคุณนะคะพี่พอส”
ที่โรงเรียน
“นี่ทุกคนส่งงานที่ฉันนะ”  ไอซ์พูดพลางสำรวจหนังสือที่อยู่บนโต๊ะ  มีใครยังไม่ส่งอีกบ้างนะ”
“ใช่แล้ว!นายเคนเจ้าเก่านี่เอง  นายนี่กะจะไม่เอาคะแนนรึไงนะ” 
“นายเคน” ไอซ์ตะโกนอย่างสุดเสียง พร้อมกับวิ่งไปหาที่โต๊ะของนายเคน 
“นี่ ! คนอื่นเค้าส่งกันหมดแล้วนะ”  แต่เคนก็ยังไม่รู้สึกรู้สา  เพราะนายนั่นกำลังฟัง mp 3 รุ่นใหม่ล่าสุด!!!!  “ได้ยินฉันไหม !!!เอาหูฟังนั่นออกเดี๋ยวนี้นะ” แต่เคนก็ยังทำเฉยชา  ไอซ์ตัดสินใจกระชาก mp 3 นั่นออกมาทันที
“ เฮ้ย! เธอมันแพงนะ เธอน่ะจะ มีปัญญาซื้อใช้ฉันไหมล่ะ?”เคนตะคอกใส่อย่างโมโห จนเพื่อนๆในห้องต่างสนใจ “ ก็ฉันพูดจนปากงี้จะฉีกนายก็ยังไม่สนใจอีกนายจะกวนโมโหฉันหรือไงกัน นายเคน”
“ใครเค้าอยากจะคุยกับคนน่ารำคาญอย่างเธอ อีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้ทำงานนั้นด้วยคาบนี้ฉันไม่เข้าบอกไปเลยว่าฉันไม่มา  เข้าใจมั้ย? ”
เคนไม่ทันฟังคำตอบหมอนั่นรีบวิ่งออกไปทันที  ตะแง้วเพื่อนสนิทของไฮซ์พยักหน้าอย่างเห็นใจ
“ช่างเค้าเถอะนะ ไอซ์”
“ ช่างไม่ได้แล้วฉันเป็นหัวหน้าห้องนะตะแง้วหมอนั่นน่ะเห็นแก่ตัวชะมัดฉันไม่ปล่อยไว้แน่ ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง” ตะแง้วส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย เธอรู้นิสัยคู่นี้ดีทะเลาะกันมาตั้งแต่ ม.4 ขึ้นม.5 แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะสงบศึก
ไอซ์รู้ว่าเธอไม่ชอบเคนก็เพราะ 1.นายนั่นอันธพาล  2.ขี้เก๊ก (นึกว่าหล่อนักรึไง) 3. ชอบกวนโมโหที่สุด
เหตุผลเพียงแค่นี้คงเพียพอที่เธอจะไม่ชอบนายเคนนะ
...................................................................................................................................................................................
ก็อยากให้ลองอ่านดูนะฮับ  ถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหน เราก็พร้อมแก้ไขเสมอฮับ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไรยังมีเพียงเธอ (ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ)
ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะรักเธอ
“ดีมากๆเลยไอซ์เนื้อเสียงเธอเนี่ยดีมากๆ”  ป้องรุ่นพี่ของไอซ์กล่าวชมอย่างจริงใจ
ไอซ์ยิ้มอย่างดีใจในคำชมนั้น ไม่ใช่มีป้องเพียงคนเดียวที่ชม เพราะก่อนหน้านั้นใครที่ได้ฟังน้ำเสียงเธอก็ต่างเคลิบเคลิ้มกันทุกคน
“ ไอซ์ต้องกลับบ้านแล้วล่ะวันนี้ก็เย็นมากแล้วด้วย  เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงน่ะ”
ตอนน้ำไอซ์อยู่ชมรมร้องเพลงของโรงเรียนทำให้ต้องซ้อมช่วงเย็นทุกวัน แล้ววันนี้ก็เช่นเดียวกัน
เฮ้อ! เหนื่อยจังเลย  เมื่อไหร่นายจะกลับมาซักทีนะโอปอล์
ไอซ์สลัดความคิดนั้นและรีบวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว  ที่บ้าน “หวัดดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่”
“อ้าว  ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังล่ะลูก”  “คือว่าหนูซ้อมร้องเพลงหนักอยู่อ่ะค่ะคุณแม่”
“จ้า จ้า รีบมากินข้าวเถอะ”  ไอซ์รู้ตัวดีว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของพ่อและแม่เป็นเพียงแค่เด็กที่ถูกรับมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกน้ออยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเอง  เพราะพ่อแม่พี่พอสและพริม
ต่างก็ดีกับเธอเสมอถึงแม่ว่าพริมจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอนักแต่ไอซ์ก็ชินซะแล้ว
“กลับมาก็ช้า  รู้ไหม?ว่าพวกเราต้องมานั่งรอเธอกินข้าว น่ารำคาญชะมัด”  พริมพูดอย่างไม่พอใจ
“ไม่เอาน่ายัยพริม  ไอซ์เค้าอุตส่าห์กลับมาเหนื่อยๆ อย่าไปกวนใจเค้า กินข้าวกันเถอะ”  พอสพูดปลอบใจไอซ์
ไอซ์รู้สึกดีเสมอที่รู้ว่ามีพี่ชายที่แสนดีอย่างพอส  พอสมักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ  คอยช่วยเวลาที่เธอทุกข์ใจ
“ขอบคุณนะคะพี่พอส”
ที่โรงเรียน
“นี่ทุกคนส่งงานที่ฉันนะ”  ไอซ์พูดพลางสำรวจหนังสือที่อยู่บนโต๊ะ  มีใครยังไม่ส่งอีกบ้างนะ”
“ใช่แล้ว!นายเคนเจ้าเก่านี่เอง  นายนี่กะจะไม่เอาคะแนนรึไงนะ” 
“นายเคน” ไอซ์ตะโกนอย่างสุดเสียง พร้อมกับวิ่งไปหาที่โต๊ะของนายเคน 
“นี่ ! คนอื่นเค้าส่งกันหมดแล้วนะ”  แต่เคนก็ยังไม่รู้สึกรู้สา  เพราะนายนั่นกำลังฟัง mp 3 รุ่นใหม่ล่าสุด!!!!  “ได้ยินฉันไหม !!!เอาหูฟังนั่นออกเดี๋ยวนี้นะ” แต่เคนก็ยังทำเฉยชา  ไอซ์ตัดสินใจกระชาก mp 3 นั่นออกมาทันที
“ เฮ้ย! เธอมันแพงนะ เธอน่ะจะ มีปัญญาซื้อใช้ฉันไหมล่ะ?”เคนตะคอกใส่อย่างโมโห จนเพื่อนๆในห้องต่างสนใจ “ ก็ฉันพูดจนปากงี้จะฉีกนายก็ยังไม่สนใจอีกนายจะกวนโมโหฉันหรือไงกัน นายเคน”
“ใครเค้าอยากจะคุยกับคนน่ารำคาญอย่างเธอ อีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้ทำงานนั้นด้วยคาบนี้ฉันไม่เข้าบอกไปเลยว่าฉันไม่มา  เข้าใจมั้ย? ”
เคนไม่ทันฟังคำตอบหมอนั่นรีบวิ่งออกไปทันที  ตะแง้วเพื่อนสนิทของไฮซ์พยักหน้าอย่างเห็นใจ
“ช่างเค้าเถอะนะ ไอซ์”
“ ช่างไม่ได้แล้วฉันเป็นหัวหน้าห้องนะตะแง้วหมอนั่นน่ะเห็นแก่ตัวชะมัดฉันไม่ปล่อยไว้แน่ ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง” ตะแง้วส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย เธอรู้นิสัยคู่นี้ดีทะเลาะกันมาตั้งแต่ ม.4 ขึ้นม.5 แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะสงบศึก
ไอซ์รู้ว่าเธอไม่ชอบเคนก็เพราะ 1.นายนั่นอันธพาล  2.ขี้เก๊ก (นึกว่าหล่อนักรึไง) 3. ชอบกวนโมโหที่สุด
เหตุผลเพียงแค่นี้คงเพียพอที่เธอจะไม่ชอบนายเคนนะ
...................................................................................................................................................................................
ก็อยากให้ลองอ่านดูนะฮับ  ถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหน เราก็พร้อมแก้ไขเสมอฮับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น