เจอเธอจนได้ รักของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกก็ซวย

สวัสดีค่ะ  ขอแนะนำตัวกันก่อนเลยนะคะ  ฉันชื่อ พู่กันค่ะ  เพื่อนๆชอบเรียกพู่กันเบอร์5 (พู่กันบ้าเห่อ)  ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง  



ชื่อแก้มค่ะ เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1  รักกันมาก  ไปไหนไปด้วยกัน  เพื่อนๆ เรียกเราแฝดสยอง   ตอนม.1ฉันกับแก้มเราไม่ค่อยสนิท



กัน  วันหนึ่งฉันได้ทำงานกลุ่มร่วมกับแก้ม  ฉันรู้สึกว่าเราเข้ากันได้  ฉันก็เลยตีสนิทกับแก้ม  จนวันนี้เราเป็นเพื่อนรักกัน  สนิทกันมาก  ฉันมา



อยู่หอหน้าโรงเรียนกับแก้มตั้งแต่ม.2  ตอนนี้เราอยู่ม.4กันแล้ว  เราได้อยู่ห้องด้วยกัน  โชคดีมากเลย  ฉันดีใจมาก  เลี้ยงฉลองกับยัยแก้ม



ป่อง ข้ามวันข้ามคืนเลยแหละ   มาเข้าเรื่องกันดีกว่า  เริ่มวันเปิดเทอมกันเลยดีมั้ย



“ เร็วสิ  ยัยแก้มป่อง เราต้องรีบไปจองโต๊ะกันนะ  ได้นั่งหลังฉันไม่รู้ด้วย “



“ จะรีบไปไหน นั่งหลังนะสิดี” ยังนี่ หลังจากฉลองข้ามวันข้ามคืน  หลับไม่รู้ตื่นเลยหรือนี่



“ อย่ามัวหลับนะเว้ย  ถูกจดชื่อมาโรงเรียนสายไม่รู้ด้วยนะ”



กว่ามันจะคลานไปอาบน้ำได้  จะ7โมงครึ่งอยู่แล้ว  



ที่โรงเรียน



“ อ้าวเร็วเข้า  โรงเรียนจะเข้าแล้ว “ อาจารย์ศิยา  เร่งนักเรียนที่มาสายเข้าโรงเรียน  รวมทั้งฉันกับยัยแก้มด้วย   ฉันรีบจูงมือยัยแก้มแล้ววิ่ง





ปั้ง!



พวกเราชนอะไรบางอย่าง  จังๆ



รู้สึกว่าจะเป็นคนนะ  คงไม่ใช่สัตว์ประหลาดตัวสูงโย่งมาวิ่งเล่นในโรงเรียน



ฉันรู้สึกว่าจะล้มทับคน  ตายแล้ว  ผู้ชายด้วย  ฉันกำลังรีบลุกขึ้น



แต่นายนั่น  เร็วกว่า  มันผลักฉันกับยัยแก้มกระเด็นออกไป  ไกลมาก  ไอบ้าเอ๊ย  ฉันจะไม่คิดว่านายเป็นมนุษย์แล้ว  นายมันสัตว์ประหลาด



ชัดๆ



“ ไอบ้า  แกทำฉันกับเพื่อนเจ็บตัวนะเว้ย “  ฉันลุกขึ้น  แล้วก็พยุงแก้มขึ้นมา



“ เธอนั่นแหละ  เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ  ชนคนไปเรื่อย “  ไอบ้านั่น  มันเห็นฉันเป็นผู้หญิงอยู่ไหมนี่



“ เอ่อ.. ขอโทษนะคะ  คือว่า ฉันกับเพื่อนจะรีบไปเรียน  โทษทีนะคะ “ ไอแก้ม แกจะไปขอทงขอโทษมันทำไม  ในเมื่อ  มันพลักเรานะ  ฉัน



ไม่ยอมมันหรอก



“ ขอโทษ แล้วมันจะหายเจ็บหรือไง “  ดูมันพูดเข้า  น่าเอาปากมันไปยัดโยส้วม



“ นี่นายใช้ปาก  หรือหมาในปากนายพูด  นายเห็นมั้ยว่านายไม่ได้เจ็บคนเดียว  นายเองนั่นแหละ  เป็นผู้ชายยังไง  ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย นาย



ยังไม่รู้ใช่มั้ย  ว่าฉันเป็นใคร  ฉันเป็นถึงคณะกรรมการนักเรียนสายชั้นม.4นะเฟ้ย  ถ้าดูไม่ผิด  นายก็อยู่ม.4  ฉันสามารถที่จะบอกอาจารย์ได้



ว่านายทำร้ายผู้หญิง”  ขอด่าที่เถอะ  ถึงนายจะเป็นใหญ่มาจากไหน  แต่ฉันเป็นคณะกรรมการ  ที่สามารถตัดสินคดีที่เกิดในโรงเรียนได้



“นั้นก็แสดงว่าเธอยังไม่รู้สินะ  ว่าฉันเป็นใคร  ฉันขอบอกเลยละกัน  ว่าฉันเป็นลูกผู้อำนวยการที่เพิ่งย้ายมาใหม่  OK มั้ยว่าเธอจะขอโทษ



ฉัน “ดูมัน  ไม่มียางอายจริง  เอาพ่อมันมาอวด  ทุ เ ร ศ ชมัด



“ ไม่ต้องเอาพ่อมาอวดหรอกน่า  ไม่มีอะไรดีถึงกับเอาพ่อมาเป็นกำบัง  ก๊ากๆๆ ขำหวะ “  ฉันทำหน้าเยอะเย้ยใส่มัน  หน้าขำจิงๆหวะ



“ นี่แก  กล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิงไปมากกว่านี้นะ  จะยอมขอโทษดีๆมั้ย”



“ ฝันไปเถอะ”



“ นี่มันไม่ใช่เวลามาหาเรื่องกันนะ  ยัยพู่   เราต้องรีบไปเรียนนะ  ไหนแกบอกว่าจะมาจองโต๊ะไง   เอ่อ  คุณลูกผู้อำนวยการ  ฉันขอโทษคุณ



ไปแล้วนะ  จะพอใจหรือไม่  แต่ฉันกับเพื่อนต้องรีบไปเรียน”  ยัยแก้มพูดเสร็จก็รีบลากฉันไปเลย



“เดี๋ยว  แต่นังนี่มันยังไม่ขอโทษฉันเลยนะ “ ไอหน้าขาวนั่นตะโกน



ฝากไว้ก่อนเหอะ



ไอหน้าขาว ชื่อจริง ชื่อ ธิติรัตน์  ชื่อเล่นแลนด์  เป็ยลูกผู้อำนายการที่ย้ายมาใหม่  และแลนด์ก็เพิ่งเข้ามาเรียนต่อม.4ที่นี่



มาถึงที่ห้อง



เพื่อนๆ  ก็นั่งกันหมดแล้ว   เพื่อนชุดนี้มาแปลก  ไปนั่งกันข้างหลังหมด เหลือแต่ที่หน้าๆ   ถือว่าเป็นความโชคดีที่ฉันมาสายก็แล้วกัน  ได้นั่ง



หน้าสมใจ



สักพัก ก็มีอาจารย์เข้ามา  คงจะเป็นอาจารย์ประจำชั้น



“ นั่งที่กันเรียบร้อยแล้วนะ   วันนี้เราจะมาเลือกหัวหน้าห้องกัน  เสนอชื่อมาได้เลย “



“ ผมขอเลือก ชมพูเนตร ครับ “  อะไรนะ  นั่นมันชื่อฉันนี่หว่า  ใครเลือกฉันนะ  แต่เสียงคุ้นๆ  นั่นมันไอนนท์  เพื่อนที่เคยอยู่ห้อง



ด้วยตอนม.3  ไม่นึกว่าจะได้มาอยู่ห้องด้วยกันอีก  ไอบ้า มาเลือกฉันทำไม  รู้ทั้งรู้ ว่า ฉันไม่อยากเป็น  เป็นแค่คณะกรรมการนักเรียนก็จะบ้า



ตาย



“ มีใครคัดค้านไหม   งั้นตกลงชมพูเนตร เธอเป็นหัวหน้าห้องนะ “  อะไรวะ เล่นงี้เลยเหรอ



“ ไอแก้ม แกไม่ช่วยฉันเลยนะเว้ย  เพื่อนชั่ว “ ฉันหันไปงอนยัยแก้ม ที่ทำหน้าเบื่ออยู่



เซงโคตร  มาวันแรกก็ซวยเลยงั้นเหรอ  ฉันมีลางสังหรณ์ว่า  ปีนี้คงเรียนไม่สุข



คาบแรกมาก็น่าเบื่อเลย  พุทธศาสนา  ง่วงชมัด  



  พักกลางวันสักที  โรงอาหารดปลี๊ยนไป ต่อเติมให้กว้างขึ้น  ดีจัง



ทำไมวันนี้คนมันเยอะๆวะ



นั่นมันไอหน้าขาว  ถึงว่า  พวกผู้หญิงเยอะเปงพิเศษ   คงรุมตอมลูกคนใหญ่คนโต  เฮ้อ..เห้นแลเวท้อใจ  ทำไมต้องเทิดทูนคนมีอำนาจด้วย



นะ  คิดว่าใหญ่นักหรือไงวะ



\" อ้าว  อย่ามัวออกันอยู่สิคะ  ฉันหิวข้าว  ช่วยหลีกทางหน่อย \" ฉันแหกปากตะโกน  เพื่อให้พวกผู้หญิงที่ยืนเป็นแมลงวันตอมขี้หลีกทางออก



ไป  แต่ดูพวกมัน  ส่งสายตาอำมะหิตมาอาฆาตฉัน  หน้าเตะเสียให้หน้าเละเชียว





กว่าจะฝ่าด่านมากินข้าวได้  



\" ไอแก้ม แกอย่าไปเป็นเหมือนพวกแมลงวันหัวเขียวนั่นนะเว้ย  ฉันเห็นแล้วส ม เ พ ชหวะ \" ฉันพูดกับยัยแก้มขณะเดินเอาอาหารมาวางที่โต๊ะ



\" แกก็เหมือนกัน  ไม่ใช่พูดเองแล้วเป็นเองอิอิ \"  แกนี่ยัยแก้ม ชอบพูดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้เลย



\" อย่างฉันไม่มีวันลดตัวไปหรอก  แกก็รู้จักฉันว่าเป็นคนยังไง  ผู้ชายที่ฉันฝันใฝ่ไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอก  หรือแกชอบแบบนี้ \"



\" ใครจะไปชอบหละ \"



\" ใครจะชอบเหรอ  ก็พวกแมลงวันหัวเขียวนั่นไง  แกไม่เห็นเหรอ \"



ฉันกับยัยแก้ม นินทาพวกแลงวันหัวเขียวแย่งสนุกสนาน  แล้วเมื่อเราทานข้าวเสร็จ  ก็ไปนั่งที่สวนเพลินใจ



สวนเพลินใจ



เป็นสถานที่ที่มีม้าหินอ่อนๆ เป็น10ๆชุด ไว้สำหรับให้นักเรียนมานั่งเล่นหรือพักผ่อน  เวลามีคาบว่าง  บ้างก็เอางานมาทำ บ้างก็เอาหนมมานั่ง



กิน  บ้างก็มาดีดกีตาร์  ฉันกับยัยแก้มชอบ



มานั่งหลับที่นี่ประจำ  ลมก็เย็น



\" อ้าว  ยัยแก้ม ยัยพู่  มานั่งด้วยกันสิ \"  ยัยโอ๋  เพื่อนเก่าที่เคยอยู่ห้องด้วยกันตอนม.3 เรียกฉัน



\" เสียดายนะ  ไม่ได้อยู่ห้องด้วยกันนะโอ๋\"  แก้มพูดกับโอ๋



\" อืม  ไอพู่ ดีดกีตาร์ให้ฟังหน่อยสิ  ไม่ได้ฟังฝีมือแกมานานแล้ว  คิดถึงหวะ \"  ยัยโอ๋ พูดพร้อมกับยื่นกีตาร์ของเพื่อนมันมาให้ฉัน



ฉันดีดเพลง ตามหาคนตามใจ ของโฟร์ มด  เพลงนี่โดนใจฉัน ตรงที่ว่า ฉันกำลังหาคนนั้นที่ฉันรออยู่  แต่ยังไม่เจอ  



ไม่มีวี่แววด้วย  ความจริงมีคนมาจีบฉันเยอะเหมือนกัน  แต่ฉันยังไม่สนใจ  เพราะมันยังไม่ใช่สเปคฉัน  



สเปคฉันเหรอ  ต้องอบอุ่น  มีเหตุผล  เข้าใจเรา  ช่วยเหลือได้ทุกเรื่องเมื่อเราต้องการ  ไม่จู้จี้เกินไป  ไปหึง



เกินหน้า



เกินตา  มีความเป็นสุภาพบุรุษ   พอพูดถึงความเป็นสุภาพบุรุษก็เผลอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า   ไอหน้าขาวนั่น  หน้า



หมั่นใส้  ไม่มีความเปงสุภาพบุรุษเอาเสียเลย เฮ้อ .. อย่าไปนึกให้มันเจ็บใจเปล่าๆ



“ ใครมาดีดเพลงอะไรแถวนี้วะ  ฝีมือโคตรหน่อมเลยหวะ  ว่ามั้ยไอเคน “  เสียงใครวะ  กล้ามาหยามฉัน



“ เอ๊ะ  นี่นาย  มาหาเรื่องฉันอีกแล้วเหรอ “  ฉันตอบกลับ