_DeStInY_

ลำดับตอนที่ #1 : Intro...ปัจจุบันที่ขื่นขม...อดีตกับคนที่รัก

ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของฉัน....ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแท้ๆ....ทั้งๆที่ฉันรักเธอขนาดนี้แท้ๆ

แต่แล้วทำไม?...สิ่งที่ตอบแทนกลับมา...คือความเย็นชาเท่านั้นสิใช่ไหม? สิ่งที่เธอจะให้ฉันมีแค่นี้ใช่ไหม?

....พอใจแล้วใช่ไหม?! ที่ฉันจะตายๆไปซะ!!!!

พอแล้วล่ะ...กับการทุ่มเท...กับการถูกทารุณอยู่ทุกวัน....ในเมื่อตอนนี้...ฉันไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว....

ฉันไม่สมควรจะอยู่อีกต่อไป...ในเมื่อไม่มีค่าพอจะให้อยู่...ในเมื่อที่อยู่ของฉัน....มันหายไปแล้ว....

ในเมื่อตอนนี้เหลือแค่ตัวคนเดียว.... พอใจแล้วล่ะ..กับสิ่งที่ได้มา....

นี่...จิน....ที่นายทำมาทุกวันมันเรียกว่า..การแสดงความรักหรือเปล่า? หรือนายเกลียดฉันมากจนต้องทำแบบนั้น

แล้วทุกวัน...ทุกเวลาที่ผ่านมา... 5 ปีแล้วนะ....ที่ฉันต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับนาย แล้วนาย....

เคยคิดที่จะรักฉันบ้างไหม? ....ถ้ารักฉันบ้างฉันก็ดีใจแล้วล่ะ...... แต่ดูท่านายจะไม่คิดอย่างนั้นสินะ



- - เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาแดง...นัยตาสวยคู่นั้น...หม่นหมอง...ร่างกายบอบช้ำจากการถูกทารุณ....

ร่างบางสวยราวผู้หญิงนั้น เต็มไปด้วยรอยแผล...และรอยถูกทุบตี... ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคราบน้ำตา - -



ร่างบางกำลังควานหาบางอย่างในความมืดมิด....บนพื้นที่เย็นเฉียบดุจน้ำแข็ง.... รู้สึกเย็นยะเยือกราวกับจะถูกกรีดเข้าไปในเนื้อ

พระจันทร์ดวงโตลอยมาตรงหน้าต่างราวกับต้องการให้แสงสว่าง เพื่อให้ร่างบางหาของที่ต้องการเจอ...เหมือนต้องการสนับสนุน

ในสิ่งที่ร่างบางคิดอยู่.......



\"เจอแล้ว......\" ร่างบางพูดกับตัวเอง เสียงสั่นเครือ....



- - อีกด้าน... - -



ร่างสูงใหญ่...หน้าตาหล่อเหลา...คมเข้ม กำลังเดินทั่วบ้านอย่างทุรนทุราย - - คาสึยะ! นายหายไปไหน?!!! - - คิดไปตามหาไป

รู้สึกกระวนกระวายใจแปลกๆ จะเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางนั้น



\"บางที....นี่อาจทำให้นายเป็นสุขก็เป็นได้....\" ร่างบางพูดกับตัวเอง พลางสะอึ้นไห้ - - ใบมีดสีเงินวาวต้องแสงจันทร์ เป็นประกาย...

ข้อมือเรียวยกขึ้นเผยให้เห็นผิวสีนวลงดงามยามต้องแสงจันทร์ - - ใบมีสีเงินถูกวางลงเบาๆที่ข้อมือนั้น - -



ใบมีดค่อยๆกรีดลงบนข้อมือเรียวนั้น....เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมา มากขึ้น...มากขึ้น.... - - ใบหน้าสวยเริ่มซีดลง - -



\"ลาก่อน....จิน...\"  เปรยออกมาคำสุดท้ายก่อนที่สติจะเลือนลาง

\"คาสึยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!\" ร่างสูงร้องดังลั่น วิ่งเข้ามาโอบอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขน ร้องเรียกคนช่วย เสียงสั่น...คร่ำครวญ



- - นี่จิน....นายเคย...รักฉันบ้างไหม? - -



+++++++++++++++++++++++++++++To++++++++++++Be+++++++++++CoN+++++++++++++++++++++++++++



**จบไปแล้วกับอินโทรนะคะ ... เราว่าผู้ชายหลายๆคนคงไม่อ่านเรื่องของเราหรอกนะ (มัน ชาย-ชาย อ่า) อย่างน้อยคนที่เข้ามาอ่าน

ก็ช่วยกันแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ นี่เป็นการแต่งเรื่องแนวนี้ครั้งแรก ขอกำลังใจด้วยนะคะ