ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายตากลมสีฟ้า
“นี่ๆ ซายน์ กิ๊กใหม่ของฉันน่ะเขาน่ารักมากเลยล่ะ >O< แล้วเขาก็รวยด้วยนะ เธอคิดดูแล้วกัน เขาน่ะซื้อสร้อยข้อมือให้ฉันตั้งแต่วันแรกที่คบกันเลยล่ะ อ่า...อิจฉาใช่ไหมล่ะ”
แก้วยื่นแขนที่มีสร้อยข้อมือวาบวาบคล้องอยู่ให้ฉันดู เธอเป็นอย่างนี้ประจำแหละ
“จ้าๆ ฉันอิจฉาเธอ”
ฉันพูดขึ้นโดยไม่มองหน้าแก้วที่กำลังพล่ามไม่หยุด แล้วก้มหน้าก้มตาจดแล็กเชอร์ต่อไป
“แล้วเมื่อเช้าเขาขับรถบีเอ็มมาส่งฉันด้วยล่ะ เขารวยกว่าพี่เก่งอีกนะ”
พี่เก่งคือกิ๊กอีกคนของแก้ว ฉันว่าสักวันรถไฟต้องชนกันแน่ๆ เลย เพราะยัยนี่เจ้าชู้มากกก รวมๆ กิ๊กเธอก็ประมาณสี่ห้าคน แต่ยัยนี่ก็ไม่มีแฟนสักที มีแต่กิ๊ก อีกอย่างเธอก็รักๆ เลิกๆ นั่นแหละ อีกไม่ถึงอาทิตย์คงจะมีคนใหม่มาพล่ามให้ฉันฟังแน่ๆ
“แล้วเขายังบอกอีกด้วยว่าฉันน่ะน่ารัก! อ๊ายๆๆ >O<”
ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าอาจารย์จะจับเธอก็นอกห้อง ยัยนี้พูดเสียงดังชะมัด -_-^
“เธอไม่คิดจะเรียนเลยหรือไงเนี่ย เธอว่าวิชานี้มันง่ายมากหรือไงฮะ”
“อย่าเพิ่งๆ ฉันยังเล่าไม่จบเลย!”
แก้วออกอาการหงุดหงิด เสียงเธอทำให้อาจารย์เสียสมาธินะ มือของอาจารย์ที่กำลังจดสูตรฟิสิกส์ยิกๆ บนกระดานเริ่มสั่น ถึงแม้อาจารย์จะหันหน้าให้กระดาน แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่ารูจมูกอาจารย์คงจะบานด้วยความโมโหแล้วล่ะตอนนี้
“แล้วเมื่อวานน่ะเขาก็ยัง...”
ฉันกำลังจะอ้าปากเตือนแก้ว แต่ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น
“กฤติกา!! -_-^”
“O_O ขา!”
“ทำไมเธอถึงพูดเป็นนกแก้วนกขุนทองอย่างนี้นะ! เธอพูดไม่หยุดตั้งแต่ฉันเข้ามาแล้วนะ!”
อาจารย์หันมาพูดด้วยความโมโห รูจมูกอาจารย์บานอย่างที่เดาไว้ไม่มีผิด บานกว่าที่คิดไว้ด้วยซ้ำ
“คือหนู...”
“กิ๊กใหม่ของเธอเขารวยมาใช่ไหม -_-^”
“^-^ใช่แล้วค้า~~”
“-_-^^”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส เธอคงไม่รู้จักคำว่าประชดใช่ไหม หน้าอาจารย์แดงก่ำด้วยความโมโห ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ามองหนังสือซึ่งกางอยู่บนโต๊ะ ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าอาจารย์คนนี้โหดแสนโหดขนาดไหน
“ฉันจะทำยังไงกับเธอดีเนี่ย!! เธอเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่ฉันเข้าสอนเลยนะ”
หนูเห็นด้วยกับอาจารย์ที่สุดเลยค้า \\(^-^)/
“ก็อาจารย์คะ...”
“เธอกำลังจะเถียงฉันเหรอ!!!”
เหตุการณ์แบบนี้ช่างน่าเสียวไส้ชะมัด
“ครืด~”
ใครบางคนเลื่อนประตูออกแล้วเยื้องกรายเข้ามาในห้อง แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหลังสุดของเขา อ๊ายยย >O< จะเป็นใครไหนได้อีกล่ะที่มาเข้าเรียนคาบสองแบบนี้ มังกร... ที่รักของฉัน~ =_= เขาเดินเข้ามาในห้องด้วยหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ยังไงเขาก็น่ารักอยู่ดี >_<
ดวงตากลมโตสีฟ้าคู่นั้นของเขามันทำให้ฉันหลงใหล... ฉันแอบชอบเขามานานแล้วล่ะ แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ถ้าเขารู้ฉันต้องมุดดินหนีไปแน่ๆ ก็มันเขินนี่นา มังกรเขาป็อบมากในหมู่สาวๆ ไม่มีใครในโรงเรียนที่ไม่รู้จักเขา
“ฉันคิดออกแล้วล่ะว่าฉันจะทำยังไงกับเธอดี...”
ฉันละสายตาออกจากมังกรเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำอันน่ากลัวของอาจารย์ อ่า ฉันขนลุกเลย
“อะไรเหรอคะอาจารย์”
“นายมังกร”
อยู่ๆ อาจารย์ก็โพล่งชื่อมังกรออกมา มังกร? เกี่ยวอะไรกับเขาน่ะ
“อาจารย์ ผมเคยบอกแล้วไงว่าให้เรียกชื่อจริงน่ะ”
มังกรโวย อาจารย์ชอบเรียกชื่อเล่นเขาเป็นประทำ และเขาก็พูดแบบนี้เป็นประจำเหมือนกัน ชื่อเขาออกจะเท่ขนาดนี้ทำไมเขาไม่ชอบให้เรียกนะ
“เธอมาสาย...อีกแล้ว”
อาจารย์หรี่ตามองหน้าเขา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันอยากรู้จังว่าอาจารย์จะทำอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ
“เธอย้ายมานั่งแทนที่ยัยนกแก้วนี่ ส่วนเธอก็ไปนั่งด้านหลังสุดเลยไป”
O_O!! คำพูดของอาจารย์ทำให้ฉันตกใจ อ๊ายยยยย >O< งั้นก็แสดงว่าฉันต้องนั่งข้างมังกรใช่ไหม อ๋า...ฉันต้องทำตัวไม่ถูกแน่ๆ เลย >_<
แก้วทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมาแต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจ
“ทำไม ใครมีปัญหา”
อาจารย์ถามเมื่อไม่เห็นใครขยับตัว
“เธอมีปัญหาเหรอกฤติกา”
“ไม่มีค่ะ (. .)”
แก้วพูดเสียงอ่อย หน้าเธอไม่ได้บอกว่าไม่มีปัญหาเลยสักนิด ฉันรู้ดี เธอไม่อยากไปนั่งข้างหลังเพราะกลัวว่าจะไม่มีใครทนฟังเธอพล่ามเรื่องกิ๊กเธอใช่ไหมล่ะ
“แล้วเธอล่ะ”
อาจารย์พยักเพยิดหน้าไปที่มังกรเป็นเชิงถาม เขากำลังก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่างในลิ้นชักโต๊ะของเขา ฉันว่าเขาไม่ได้ยินที่อาจารย์พูดนะเนี่ย
“ฮะ อาจารย์ว่าอะไรนะฮะ”
-_- จริงๆ ด้วย
“เธอมานั่งตรงนี้”
“อาจารย์ก็รู้ว่าผมไม่ชอบนั่งข้างหน้า”
“มานั่งตรงนี้! -_-^”
มังกรจำใจลุกเดินออกมาหลังจากที่เอาอะไรบางอย่างใส่ในกระเป๋ากางเกง แล้วเขาก็เดินมานั่งข้างฉัน ฉันตื่นเต้นจังเลย ว๊ายยย >///< มันจะเป็นการดีนะถ้าฉันเริ่มยิ้มให้เขา
“^-^///”
ฉันเริ่มยิ้มให้เขาอย่างเขินๆ ซึ่งผลก็คือ...
“^-^”
ฉันได้รอยยิ้มที่สดใสกลับมา =_= อ๊ายยย!! >_< และเพราะอย่างนั้นตอนนี้หน้าฉันถึงแดงเถือกไปหมด -///- เขาคงไม่เห็นทันหรอกนะ แค่รอยยิ้ม รอยยิ้มของเขาเท่านั้นมันก็ทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น~ ฉันชอบนัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นของเขาจัง เพราะมันทำให้ฉันหลงใหล... =_=
แล้วแก้วก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งแทนที่มังกร เก้าอี้ตัวนั้นของเขา อิจฉายัยแก้วจังเลย >O<
“เอาล่ะเรามาเรียนกันต่อ แล้วเธอก็หุบปากซะนะยัยนกแก้ว”
แก้วทำหน้าค้อนอาจารย์เมื่ออาจารย์หันหลังกลับไปเขียนกระดานต่อ ฉันหันไปมองเธอ เธอยังทำปากขมุบขมิบว่าให้อาจารย์ไม่หยุด
“เอ่อ ซายน์ โทษทีนะ คือฉันไม่ได้เอาหนังสือมา”
“O_O หือ?”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก (เสียงหัวใจเต้น) เขาพูดกับฉันล่ะ มังกร... เขากำลังพูดกับฉัน!!
“ฉันขอดูหนังสือกับเธอหน่อยได้ไหม”
ฉันอึ้งไปก่อนจะตอบ
“อ่ะ อืม ได้สิ”
“ขอบใจ ^-^”
แล้วมังกรก็จัดการย้ายโต๊ะและเก้าอี้มาใกล้ๆ ฉัน ฉันจึงเลื่อนหนังสือไปวางระหว่างกลางของสองโต๊ะ เขาพูดกับฉัน เขาพูดกับฉันล่ะ!! อ๋า...ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยฉัน
เขาพูดกับฉันเหมือนพูดกับเพื่อนในห้องทั่วไป แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกดีอย่างนี้นะ เขาคงไม่รู้หรอกว่าแค่ทำพูดธรรมดาๆ ของเขา มันทำให้ฉันหัวใจพองโต อ่า ฉันเห็นเพื่อนในห้องต่างมองด้วยสายตาอิจฉาริษยา ฉันกำลังจะโดนเพื่อนเกลียดเหรอเนี่ย ไม่นะ!! >_<
แล้วอาจารย์ก็พูดสอนต่อไป ฉันเรียนแทบจะไม่รู้เรื่อง หูฉันอื้อไปหมด ท้องก็เริ่มปั่นป่วน ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อฉันมากจริงๆ แต่ฉันก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด เพื่อที่มังกรที่นั่งอยู่ด้านข้างจะได้ไม่สงสัย ฉันเห็นเขามองอาจารย์อยู่นานเหมือนกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ฉันสงสัย
*__* ว้าวววว มันเป็นหนูแฮมเตอร์สีขาวตัวเล็กๆ เขาลูบขนมันอย่างอ่อนโยน นี่เขาเลี้ยงหนู! หนูแฮมเตอร์!
เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าฉันที่กำลังจ้องเขาและเจ้าหนูน้อยของเขาอยู่ พอสบตากันเข้านั้นแหละ ฉันก็รีบก้มหน้าก้มต่อจดแล็กเชอร์ต่อไป อ๋า... ฉันรู้สึกเหมือนว่าหูฉันกำลังแดงนะ
“นี่ เธอเลี้ยงหนูหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็ถามขึ้น ฉันจึงหันหน้าไปมองเขาด้วยแก้มที่แดงเถือก เขาเกาหูเล็กๆ ของหนูน้อยตัวนั้นเบาๆ อิจฉาเจ้าหนูน้อยนั่นจัง >_<
“หนูเหรอ ไม่ได้เลี้ยงหรอก”
“ว้า น่าเสียดาย”
“เอ๊ะ?”
“ฉันนึกว่าเธอจะชอบหนูซะอีก”
“ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าฉันไม่ชอบ”
“แล้วทำไมเธอไม่เลี้ยงมันล่ะ มันน่ารักออก”
เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้เจ้าหนูน้อย หนูก็น่ารัก... คนก็ยิ่งน่ารัก... =_= ถ้ามีใครสักคนบนโลกเป็นบ้าเพราะอยากเป็นหนูขึ้นมาล่ะก็ ฉันคงบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย >_<
“เอ่อ คือฉันไม่ค่อยจะถูกกับขนมันสักเท่าไหร่น่ะ”
ฉันยิ้มแห้งๆ ให้มังกร
“จากที่ฉันพูดมาเนี่ย พวกเธอเข้าใจไหม!!”
อาจารย์หันมาพูดกับนักเรียนโดยมีปากกาไวท์บอร์ดอยู่ในมือ ฉันรีบก้มหน้าก้มตากลับมาเขียนต่อทันที แต่มังกรยังเล่นอยู่กับหนูน้อยของเขาที่ในลิ้นชักโต๊ะๆม่หยุด ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าเขาจะโดนอาจารย์จับได้
“มังกร...”
ฉันหันไปมองมังกรที่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัวว่าอาจารย์กำลังเรียก
“นายมังกร...”
อาจารย์เรียกซ้ำอีกครั้ง
“นี่ๆ อาจารย์เขาเรียกนายแหนะ”
ฉันสะกิดเตือนเขาเบาๆ
“ฮะๆ อะไรเหรอ”
“อาจารย์กำลังเรียกนายอยู่”
“ฮะ อาจารย์เรียกผมเหรอฮะ!!”
มังกรร้องถามอาจารย์
“เธอนั่นแหละ ลุกมาทำข้อนี้ให้ฉันดูซิ”
อาจารย์มองเขาด้วยแววตาเฉียบขาด เขาไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดสักนิด เขาจะทำได้ยังไงกัน อาจารย์ใจร้าย... T_T
“ข้อนี้เหรอฮะ”
เขาถามและมองหน้าอาจารย์พร้อมกับยื่นมือมาที่ฉัน มันหมายความว่ายังไง??
“ข้อนี้แหละ -_-^”
อาจารย์เริ่มหงุดหงิดนิดๆ แล้วตอนนี้ มังกรวางมือลงบนตักฉัน แล้วเริ่มสั่นมือเมื่อเห็นว่าฉันยังงงอยู่
“ผมว่าข้อนี้มันง่ายไปนะฮะอาจารย์”
เขาพูดเหมือนกับว่ากำลังถ่วงเวลาอะไรสักอย่าง แล้วมันอะไรล่ะ เขาหันหน้ามาหาฉันนิดๆ แล้วก็ทำปากขมุบขมิบ อ่ะ อ๋อ... ฉันพอจะเข้าใจแล้ว ^^
“เธออย่าเรื่องมากได้ไหม!! -_-^”
ฉันใช้มือข้างหนึ่งจับมือเขาไว้ แล้วก็ใช้มืออีกข้างจับปากกาแล้วเขียนวิธีทำโจทย์ข้อนั้นลงบนฝ่ามือนุ่มๆ ของเขา มือฉันสั่นและชุ่มเหงื่อไปหมด มันมักเป็นอย่างนี้เสมอแหละเวลาที่ตื่นเต้น
“งั้นเธอทำข้อที่สอง!”
“เสร็จแล้ว”
ฉันพูดเหมือนกระซิบ
“อ่ะๆ ผมทำข้อนี้ก็ได้ฮะ”
“มังกร!! เธอกำลังกวนฉันใช่ไหม”
อาจารย์จ้องหน้าเขาเขม็งพลางท้าวสะเอวอย่างเอาเรื่อง
“ไม่ได้กวนฮะ ผมจะทำให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะฮะอาจารย์”
มังกรพูดอย่างมั่นใจ แล้วลุกจากที่นั่งไปหน้าห้อง เขามั่นใจเกินเหตุแล้วนะ ถ้าฉันทำผิดขึ้นมาล่ะ
“ขอปากกาด้วยฮะ ^^”
อาจารย์ยืนกอดออกอยู่ที่มุมห้อง กำลังมองดูมังกรที่ยืนชิดติดกับกระดาน
เขาแอบแบมือดูที่ฉันเขียนให้บนฝ่ามือเป็นระยะๆ โดยไม่ให้อาจารย์เห็น อาจารย์อย่าจับได้น้า... >_<
“เสร็จแล้วฮะ ^^”
อาจารย์มองที่เขาเขียนบนกระดาน แล้วมองหน้าเขาอย่างพินิจพิจารณา
“ถูกไหมฮะ ^^”
“ถูก”
อาจารย์ตอบห้วนๆ ฉันคิดว่าอาจารย์ต้องกะว่ายังไงเขาก็ต้องทำไม่ได้แน่นอน งั้นก็แสดงว่าฉันช่วยมังกรน่ะสิ ว้าววว ช่างน่าประทับใจจริงๆ *____*
“ขอบใจนะ”
เขาพูดเมื่อเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ไม่เป็นไรหรอก”
“^-^”
อ๋า...รอยยิ้มของนายทำให้ฉันถอนตัวไม่ขึ้น มังกร... ฉันต้องรักนายไปตลอดชีวิตแน่ๆ เลย =_=
“เธอไม่สบายหรือเปล่า”
อาจารย์ออกไปแล้วตอนนี้ แล้วมังกรก็เอาหนูน้อยขึ้นมาเล่นอีกครั้ง
“ไม่นี่ ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็หน้าเธอแดง แดงไปถึงหูเลยด้วย”
เขาชี้ไปที่ใบหูน้อยๆ ของฉันที่แดงก่ำ
“อ่ะ เหรอ สงสัยอากาศจะร้อน แหะๆๆ”
ฉันหยิบสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะมาพัดแรงๆ ให้ดูเหมือนว่ามันร้อนจริงๆ แต่เขาคงรู้ เพราะอากาศไม่ได้ร้อนเลยสักนิด หน้านี้เป็นหน้าหนาวด้วยซ้ำ ก็ฉันคิดออกแค่นี้จริงๆ นี่นา T_T
“เหอๆ อากาศร้อนนะ”
คิ้วนุ่มๆ ของเขาขมวดอย่างสงสัยเมื่อเห็นกิริยาของฉัน ท่าทางแบบนี้ช่างไร้เดียงสา... นายทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลยมังกร =_=
“ตอนเย็นเธอจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็โพล่งขึ้นมาจนฉันที่กำลังทำงานอยู่ตกใจ ฉันจึงผละออกมาสมุดหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเงยหน้าขึ้นมาเพื่อคุยกับเขา
“อ๊ะ ตอนเย็นเหรอ ฉันต้องไปเรียนพิเศษล่ะ”
“ตอนเย็นฉันไปส่งเธอนะ”
“หือ?”
“เธอช่วยฉัน ฉันอยากจะทำอะไรให้เธอบ้าง”
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้ช่วยอะไรนายมากสักหน่อย”
ฉันไม่รู้ว่าควรตอบเขาไปยังไงเลยพูดไปอย่างนั้น ทั้งที่ในใจฉันอยากจะตอบไปว่า ‘ได้สิ ฉันอยากให้นายไปส่งล่ะ’
“เอาเถอะน่า”
มังกรพูดพร้อมกับยัดเจ้าหนูน้อยลงในกระเป๋าเสื้อ ฉันว่าเขาคงกลัวว่าตัวเองอาจจะเผลอนั่งทับหนูน้อยของเขาก็ได้ เลยเปลี่ยนเอามันมาใส่ในกระเป๋าเสื้อแทน
“เธอเรียนที่ไอทีเซ็นเตอร์หลังโรงเรียนใช่ไหม”
เขารู้ได้ยังไง?
“(-_-)(. .)(-_-)(. .)”
“งั้นฉันจะไปส่งเธอที่นั้นแล้วกัน ตอนเย็นเจอกันที่ศาลาหน้าตึกนี้นะ ^-^”
เขาพูดแค่นั้นก็หยิบกระเป๋าเดินออกไปนอกห้อง ฉันได้แต่นั่งนิ่งอึ้ง มัน...เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้เลย แต่นี่มันเหลืออีกตั้งหนึ่งคาบก่อนที่จะเลิกเรียนนะ เขาโดดเรียนอีกแล้ว เฮ้อ...
มังกรบอกว่าเขาจะไปส่งฉันที่เรียนพิเศษ... =_= ฉันรู้สึกดีจังเลย ตอนนี้ฉันคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“ซายน์! ซายน์!! ยัยซายน์!!”
“ฮะๆๆ อะไรเหรอ”
“ซายน์! นี่ฉันมานั่งอยู่นี่หลายนาทีแล้วนะ -_-^”
“งั้นเหรอ โทษทีๆ”
“เธอดูเหม่อๆ นะซายน์ ไม่สบายหรือเปล่า”
แก้วมองหน้าฉันอย่างสงสัย แล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวหนึ่งมา...
“ไม่นี่ อ๊ะ! อ๊ากกกกก! >O< ยัยแก้ว! ลุกเดี๋ยวนี้นะ เธอห้ามนั่งตรงนี้!! ออกไปๆๆ”
ฉันรีบไล่แก้วเมื่อเธอมานั่งตรงมังกร อ๊ากกกก เธออยากตายเหรอไง!! -_-^
“ตรงนี้ห้ามนั่ง!”
ฉันเอากระเป๋าตัวเองมาวางบนเก้าอี้ของมังกรหลังจากที่ไล่เธอออกไปได้สำเร็จ
“นี่มันเก้าอี้ฉันนะ”
“เมื่อเช้าน่ะเก้าอี้เธอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”
เธอมองหน้าฉันสักพักก่อนจะไปยกเก้าอี้อีกตัวมานั่ง เพราะเธอรู้ดีว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็คงจะไม่ให้เธอนั่งเก้าอี้ตัวนี้แน่นอน เพราะแก้วรู้ว่าฉันชอบมังกรมาก มากกว่า มากที่สุด! มั่กมาก มากมาย มากๆ เออ -_- พอเถอะ เหนื่อย...
“เธอเป็นเอามากนะ ตอนนี้เธอเหมือนคนบ้าเลยรู้ตัวหรือเปล่า”
ฉันบ้าที่ฉันชอบเขามากขนาดนี้ โฮะๆๆ~
“ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกดีมากใช่ไหมที่ไม่มีฉันอยู่ใกล้ๆ น่ะ -_-”
ถูกต้องที่สุด! เธอเก่งจังเลย~
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อยแก้ว อย่าคิดมากสิ”
“จริงเหรอ”
“จริงสิจ๊ะ~”
“เออๆ ใช่ ฉันยังเล่าไม่จบ เล่าต่อนะ แล้วกิ๊กใหม่ของฉันน่ะนะ เขาเนี่ยเป็นฝ่ายโทรหาฉันตลอดเลยนะ เขานะสปอร์ตมากๆ เลยล่ะ ^-^”
พล่ามๆๆๆ แล้วก็พล่ามๆๆๆ เฮ้อ...เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากยัยนี่สักทีเนี่ย อ่า ฉันอยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ จังเลย
อ่า สวรรค์โปรด... อาจารย์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหนังสือ ฉันจะได้หลุดพ้นจากยัยนี่สักที
“ฉันว่าเธอกลับไปนั่งที่เธอเถอะแก้ว อาจารย์มาแล้ว”
“แต่ตรงนี้ไม่มีคนนั่งนี่นา ฉันจะนั่งตรงนี้”
“-_-“
“โอเค ฉันไปนั่งตรงนั้นก็ได้”
เธอรีบเดินไปนั่งตรงที่หลังสุดของเธอเมื่อเห็นสีหน้าของฉัน
แล้วฉันก็เรียนๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าการเรียนมันช่างน่าเบื่ออะไรอย่างนี้ เฮ้อ... เมื่อไหร่จะเลิกเรียนสักทีนะ ฉันอยากเจอมังกรเร็วๆ จัง >///<
“ไม่กลับบ้านเหรอซายน์”
ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกเรียน แล้วแก้วก็เดินมาหาฉัน เพื่อนๆ ในห้องกำลังทยอยกันเดินออกไป
“ฮะฮ้า... วันนี้นัทจะมารับฉัน~”
“นัท?”
“ก็กิ๊กใหม่ที่ฉันเล่าให้ฟังวันนี้ไง”
“อ๋อเหรอ... อืม อ่ะ จริงสิ! O.O ฉันต้องไปแล้ว”
ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันนัดกับมังกรไว้จึงหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปทันที
“เธอจะรีบไปไหนน่ะ!”
“ไปเรียนพิเศษจ้า~”
แฮ่กๆๆ ฉันรีบวิ่งลงบันไดมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะมีกำลัง ฉันไม่ต้องการให้เขาต้องมารอฉันนะ ศาลาๆ ฉันมองหาเขาตรงที่ที่นัดกันไว้ แต่บริเวณรอบตึกนี้มีศาลาตั้งเยอะ เขาอยู่ไหนล่ะเนี่ย ฉันหันซ้าย... (-_- ) หันขวา... ( -_-) กวาดสายตามองหาเขา
“เฮ้!!~”
ฉันเห็นแล้ว มังกรกำลังโบกไม้โบกมือเรียกฉันอยู่
“นายรอฉันนานไหม แฮ่กๆๆ”
“ไม่หรอก เราไปกันเถอะ”
“อืม!”
ฉันตอบเสียงหนักแน่นซึ่งมันไม่จำเป็นเลย แล้วเราสองคนก็เดินคู่กันไป พวกผู้หญิงหลายๆ คนที่เห็นต่างพากันมองใหญ่ บางคนถึงกับถลึงตาใส่ฉันเลย ก็มังกรเขาป๊อบในหมู่สาวๆ มากนี่นา ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง แล้วก็รุ่นเดียวกันอย่างฉัน
ฉันได้แต่เดินก้มหน้า สายตาที่มองฉันแบบนี้ทำให้ฉันขนลุก!
“เธอเก่งจัง”
“หือ?”
“โจทย์ข้อนี้ฉันไม่เข้าใจสักนิด แต่เธอทำได้ ถ้าไม่ได้เธอฉันคงแย่”
เขาแบฝ่ามือออกมาดู บนนั้นมีลายมือฉันจารึกอยู่ รู้สึกดีจริงๆ ฉันคิดถึงตอนที่สัมผัสมือเขาแล้วใจเต้นไม่หายเลย
“มันก็ไม่ยากเท่าไหร่หรอก”
“ก็เธอเก่งนี่นา”
“ฮึๆๆ”
ฉันหัวเราะแก้เก้อ ฉันน่ะเรียนเก่งที่สุดในบ้านเลยนะจะบอกให้ อ่ะ ไม่ใช่สิ เก่งที่สุดในตระกูลเลยล่ะ ไม่ได้โม้นะเนี่ย ฉันสอบได้ที่หนึ่งของห้องเสมอ มีแต่คนคอยพึ่งฉันตลอด แล้วก็นายด้วย แต่นาย...เป็นกรณีพิเศษ อิอิ
“เจ้าหนูน้อยนี่ชื่ออะไรเหรอ”
มังกรยังเล่นกับหนูน้อยของไม่หยุด เขาลูบขนมันเบาๆ อย่างอ่อนโยน เขาคงจะชอบมันมาก
“อ่า ฉันตั้งชื่อมันว่ามังกรทอง”
“มังกรทอง!?”
“เธอสงสัยใช่ไหมล่ะ ^^ เจ้านี่เป็นน้องชายของฉัน ก็ต้องชื่อเหมือนพี่ชายสิ จริงไหมมังกรทอง^^”
มังกรยิ้มให้กับเจ้าหนูน้อยที่ชื่อมังกรทองที่อยู่ในมือของเขา มังกรทอง... น่ารักจัง ฮิฮิ ^-^
“ให้ฉันลองอุ้มมันได้ไหม”
“เธอไม่ถูกกับขนหนูนี่นา”
นายจำได้ด้วย น่ารักจริงๆ เลย...
“ไม่เป็นไรหรอก นิดเดียว”
“เอางั้นก็ได้ แต่ระวังด้วยล่ะ มันไม่คุ้นกับมือคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน”
มังกรค่อยๆ จับเจ้าหนูน้อยใส่ในมือฉัน
“*_* ว้าวววว มันน่ารักจังเลย”
“ชอบใช่ไหมล่ะ ^-^”
“อืมใช่ มันน่า...อ๊ากก! มันกัดฉัน!! >O<”
ฉันรีบปล่อยมันลงทันที ปลายนิ้วของฉันมีเลือดซึมอยู่ เจ็บชะมัดเลย ซ่ามากนะแก!! -_-^ ไอ้มังกรทองชุบ! ไม่ใช่ๆ มังกรทอง... เฉยๆ
“O_o เธอเลือดออกน่ะ!”
มังกรทำหน้าตกใจใหญ่ เขารีบล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาซับเลือดให้ฉัน แล้วพันนิ้วฉันไว้ลวกๆ
“ไอ้มังกรทองทำแสบนัก -_-^”
เขาเดินไปจับเจ้าหนูน้อยที่มุดอยู่ตรงโพรงหญ้าขึ้นมาเหมือนจะลงโทษมัน
“ซายน์เค้าเป็นเพื่อนฉัน แกทำอย่างนี้ได้ยังไงฮะ วันนี้ไม่ต้องกินข้าวเลยเข้าใจไหม -_-^”
เขาพูดกับเจ้าหนูน้อยเสียงดุ แต่มันไม่ดูน่ากลัวเลยสักนิด ฉันว่ามันดูน่าหมั่นเขี้ยวมากกว่า >_<
“เธอมีแฟนหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็ถามขึ้น
“อ่ะ ทำไมล่ะ”
“ก็ไม่มีอะไร ถ้าเธอมีแฟนแล้ว แฟนเธออาจจะมาทำร้ายฉันได้ที่ฉันมาส่งเธอแบบนี้”
เขายังเล่นกับเจ้าหนูน้อยต่อไป เขาไม่สบตาฉันเลย...
“ฉัน...ยังไม่มีแฟนหรอก”
ฉันก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่กำลังก้าวฉับๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันน่าสนใจอะไรนักหนา
“จริงเหรอ!”
ฉันเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงตกใจของเขา
“อืม ทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก อ่า ถึงแล้วที่เรียนพิเศษของเธอแล้วล่ะ”
ฉันมองไปที่อาคารเล็กๆ ตรงหน้า อ่า ทำไมมันถึงได้ใกล้อย่างนี้นะ T_T
“ขอบใจนะ แล้วให้มันกินข้าวด้วยล่ะ ^^”
“มันต้องได้รับโทษ”
เขาทำหน้าขึงขังได้น่ารักมาก =_=
“เอ่อ ผ้าเช็ดหน้า...”
ฉันกำลังจะแกะผ้าเช็ดหน้าที่พันนิ้วมือออก แต่มัวกรก็รีบพูดขึ้น
“เธอเก็บไว้ละกัน เจ้ามังกรทองมันผิด พี่ชายมันก็ผิดด้วย ขอโทษด้วยนะ (-_-)(. .)(-_-)(. .)”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็ขอบใจนะ ฉันเข้าไปเรียนก่อนล่ะ บ๊ายบาย ^-^”
ฉันโบกมือให้เขาก่อนจะเดินเข้าไปในที่เรียนพิเศษ แต่ฉันก็ยังไม่วายหันกลับไปมองเขา เขาเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนแล้วก็พูดกับเจ้าหนูน้อยไม่หยุด เขาคงจะดุมันอีกแน่ๆ
แล้วฉันก็เรียนพิเศษไปด้วยใจที่เปี่ยมสุข แล้วก็เสร็จสักที อ่า ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว รีบกลับบ้านดีกว่า
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็เห็นน้องชายตัวแสบนั่งติดจอคอมพิวเตอร์อยู่
“อ้าวซายน์ กลับมาแล้วเหรอ”
“-_-“
ซัน น้องชายอายุสิบห้าปีของฉัน หมอนี่ไม่เคยเรียกฉันว่าพี่สักคำตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันพูดจนเมื่อยปากแล้วล่ะสำหรับเรื่องนี้
“นายทำอะไรอยู่”
ฉันเดินไปที่คอมพิวเตอร์ แล้วมองดูสิ่งที่ปรากฏอยู่ในจอ มันเป็นรูปสาวๆ หน้าตาน่ารักหลายคน
“เธอก็รู้ซายน์ น้องชายเธอหล่อและก็เสน่ห์แรงแค่ไหน สาวๆ พวกนี้ถึงได้หลงนักหลงหนา”
“O_o“
หมอนี่ทำให้ฉันอึ้งแบบนี้เสมอ เขาพยักเพยิดหน้าไปที่จอคอมพิวเตอร์ที่เขากำลังเล่นเอ็มเอสเอ็นกับพวกสาวๆ
น้องชายฉันเป็นอย่างนี้ประจำ พอเริ่มแตกเนื้อหนุ่มหน่อยนะ ทำตัวเป็นหนุ่มหล่อรูปงาม เฮอะ ฉันอยากจะบอกสาวๆ พวกนั้นถึงพฤติกรรมของน้องชายฉันจริงๆ
อ๊ะ ฉันได้ยินเสียงพ่อกับแม่กลับมาแล้วล่ะ
“โธ่ที่รัก เราซื้อของมาเยอะแยะแล้วนะ”
“พ่อก็ แม่ยังไม่ได้ซื้อบรัชออนอันใหม่เลยนี่นา”
“^-^ เอาไว้วันหลังแล้วกันนะแม่จ๋า พ่อจะซื้อให้หมดเลยจ้า~”
“>_< จริงเหรอพ่อ พ่อที่น่ารักที่สุดเลย”
“แม่จ๋า พ่อหิวข้าวแล้ว”
“จ้าๆ เดี๋ยวแม่จะทำอาหารอร่อยๆ ให้ทานกันนะ รอสักครู่นะจ๊ะพ่อ~ ลูกด้วยจ้า”
ฉันกับซันมองหน้ากันเหมือนรู้ๆ กัน พ่อแม่ฉันหวานแบบนี้เป็นประจำนั่นแหละ แต่อย่าให้ถึงเวลาที่ทะเลาะกันนะ ตอนนั้นฉันคงไปนอนค้างบ้านแก้ว ส่วนซัน น้องชายตัวแสบของฉันก็จะเก็บตัวอยู่ในห้อง เพราะฉะนั้นจะดีที่สุดถ้าเราจะทำให้พ่อกับแม่รักกันมากขึ้น! เอาล่ะ ต้องพยายาม เฮ้!!
“นั่นนิ้วลูกไปโดนอะไรมาน่ะ”
แม่ชี้ไปที่นิ้วชี้ของฉันที่โดนเจ้ามังกรทองกัด
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ อุบัติเหตุนิดๆ หน่อยค่ะ ว่าแต่พ่อกับแม่ไปช๊อปปิ้งกันมาเหรอคะ”
ฉันเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวว่าแม่จะถามซอกแซกมากไปกว่านี้
“ใช่แล้วจ๊ะ นี่ๆ แม่ซื้อของมาให้ลูกด้วยนะ ขนมปังแอลมอนของโปรดลูกไงจ๊ะ อยู่ในตู้เย็นนะจ๊ะ ^-^”
“จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะแม่~”
ฮ่าๆ แม่รู้ใจฉันเสมอ ฉันชอบกินขนมปังแอลมอนที่สุดเลย ^O^
“แม่ แล้วของผมล่ะฮะ T_T”
ซันพูดอย่างน้อยใจ
“ของลูกเหรอซัน แม่ซื้อรองเท้าแตะมาให้ลูกน่ะ แม่เห็นว่าลูกใส่แต่รองเท้าผ้าใบขาดๆ เน่าๆ แม่เลยซื้อมาให้ อยู่นั่นไง”
แม่ชี้ไปที่รองเท้าแตะที่วางอยู่ตรงชั้นวางของ อ๊ะ O_O มันเป็นรองเท้าดาวเทียมที่เขียวล่ะ ฮ่าๆๆๆ ^O^ น้องชายตัวแสบของฉันทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่แม่ซื้อมาให้
“ไม่ชอบเหรอลูก”
พ่อถาม
“ผมว่าผมใส่รองเท้าผ้าใบคู่เน่าของผมดีกว่าฮะ Y_Y”
แล้วน้องชายตัวแสบก็ก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อไป ฉันมองพ่อกับแม่ที่มองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม
“ทานต่อเถอะค่ะ”
ฉันบอกพ่อกับแม่ แล้วเราก็ทานอาหารเย็นกันต่อ
พอทานข้าวเสร็จฉันก็เข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วฟุบลงบนเตียง อ๊ายยยย! ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลยถึงได้กัดหมอนแบบนี้ >_<
ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาในกระเป๋าออกมา อ๋า หอมจังเลย >_< มังกร มังกร มังกร นายน่ารักที่สุดเลย พอนึกถึงเวลาอันแสนสั้นที่เราได้ใกล้ชิดฉัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคิดถึงเขา ฉันต้องตายแน่ๆ ถ้าไม่ได้แต่งงานกับเขา! ฉันคงบ้าอย่างนี้แก้วว่าให้จริงๆ นั่นแหละ อ่า... แล้วคืนนี้ฉันก็นอนหลับฝันดี ^-^
แก้วยื่นแขนที่มีสร้อยข้อมือวาบวาบคล้องอยู่ให้ฉันดู เธอเป็นอย่างนี้ประจำแหละ
“จ้าๆ ฉันอิจฉาเธอ”
ฉันพูดขึ้นโดยไม่มองหน้าแก้วที่กำลังพล่ามไม่หยุด แล้วก้มหน้าก้มตาจดแล็กเชอร์ต่อไป
“แล้วเมื่อเช้าเขาขับรถบีเอ็มมาส่งฉันด้วยล่ะ เขารวยกว่าพี่เก่งอีกนะ”
พี่เก่งคือกิ๊กอีกคนของแก้ว ฉันว่าสักวันรถไฟต้องชนกันแน่ๆ เลย เพราะยัยนี่เจ้าชู้มากกก รวมๆ กิ๊กเธอก็ประมาณสี่ห้าคน แต่ยัยนี่ก็ไม่มีแฟนสักที มีแต่กิ๊ก อีกอย่างเธอก็รักๆ เลิกๆ นั่นแหละ อีกไม่ถึงอาทิตย์คงจะมีคนใหม่มาพล่ามให้ฉันฟังแน่ๆ
“แล้วเขายังบอกอีกด้วยว่าฉันน่ะน่ารัก! อ๊ายๆๆ >O<”
ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าอาจารย์จะจับเธอก็นอกห้อง ยัยนี้พูดเสียงดังชะมัด -_-^
“เธอไม่คิดจะเรียนเลยหรือไงเนี่ย เธอว่าวิชานี้มันง่ายมากหรือไงฮะ”
“อย่าเพิ่งๆ ฉันยังเล่าไม่จบเลย!”
แก้วออกอาการหงุดหงิด เสียงเธอทำให้อาจารย์เสียสมาธินะ มือของอาจารย์ที่กำลังจดสูตรฟิสิกส์ยิกๆ บนกระดานเริ่มสั่น ถึงแม้อาจารย์จะหันหน้าให้กระดาน แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่ารูจมูกอาจารย์คงจะบานด้วยความโมโหแล้วล่ะตอนนี้
“แล้วเมื่อวานน่ะเขาก็ยัง...”
ฉันกำลังจะอ้าปากเตือนแก้ว แต่ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น
“กฤติกา!! -_-^”
“O_O ขา!”
“ทำไมเธอถึงพูดเป็นนกแก้วนกขุนทองอย่างนี้นะ! เธอพูดไม่หยุดตั้งแต่ฉันเข้ามาแล้วนะ!”
อาจารย์หันมาพูดด้วยความโมโห รูจมูกอาจารย์บานอย่างที่เดาไว้ไม่มีผิด บานกว่าที่คิดไว้ด้วยซ้ำ
“คือหนู...”
“กิ๊กใหม่ของเธอเขารวยมาใช่ไหม -_-^”
“^-^ใช่แล้วค้า~~”
“-_-^^”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส เธอคงไม่รู้จักคำว่าประชดใช่ไหม หน้าอาจารย์แดงก่ำด้วยความโมโห ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ามองหนังสือซึ่งกางอยู่บนโต๊ะ ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าอาจารย์คนนี้โหดแสนโหดขนาดไหน
“ฉันจะทำยังไงกับเธอดีเนี่ย!! เธอเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่ฉันเข้าสอนเลยนะ”
หนูเห็นด้วยกับอาจารย์ที่สุดเลยค้า \\(^-^)/
“ก็อาจารย์คะ...”
“เธอกำลังจะเถียงฉันเหรอ!!!”
เหตุการณ์แบบนี้ช่างน่าเสียวไส้ชะมัด
“ครืด~”
ใครบางคนเลื่อนประตูออกแล้วเยื้องกรายเข้ามาในห้อง แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหลังสุดของเขา อ๊ายยย >O< จะเป็นใครไหนได้อีกล่ะที่มาเข้าเรียนคาบสองแบบนี้ มังกร... ที่รักของฉัน~ =_= เขาเดินเข้ามาในห้องด้วยหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ยังไงเขาก็น่ารักอยู่ดี >_<
ดวงตากลมโตสีฟ้าคู่นั้นของเขามันทำให้ฉันหลงใหล... ฉันแอบชอบเขามานานแล้วล่ะ แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ถ้าเขารู้ฉันต้องมุดดินหนีไปแน่ๆ ก็มันเขินนี่นา มังกรเขาป็อบมากในหมู่สาวๆ ไม่มีใครในโรงเรียนที่ไม่รู้จักเขา
“ฉันคิดออกแล้วล่ะว่าฉันจะทำยังไงกับเธอดี...”
ฉันละสายตาออกจากมังกรเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำอันน่ากลัวของอาจารย์ อ่า ฉันขนลุกเลย
“อะไรเหรอคะอาจารย์”
“นายมังกร”
อยู่ๆ อาจารย์ก็โพล่งชื่อมังกรออกมา มังกร? เกี่ยวอะไรกับเขาน่ะ
“อาจารย์ ผมเคยบอกแล้วไงว่าให้เรียกชื่อจริงน่ะ”
มังกรโวย อาจารย์ชอบเรียกชื่อเล่นเขาเป็นประทำ และเขาก็พูดแบบนี้เป็นประจำเหมือนกัน ชื่อเขาออกจะเท่ขนาดนี้ทำไมเขาไม่ชอบให้เรียกนะ
“เธอมาสาย...อีกแล้ว”
อาจารย์หรี่ตามองหน้าเขา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันอยากรู้จังว่าอาจารย์จะทำอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ
“เธอย้ายมานั่งแทนที่ยัยนกแก้วนี่ ส่วนเธอก็ไปนั่งด้านหลังสุดเลยไป”
O_O!! คำพูดของอาจารย์ทำให้ฉันตกใจ อ๊ายยยยย >O< งั้นก็แสดงว่าฉันต้องนั่งข้างมังกรใช่ไหม อ๋า...ฉันต้องทำตัวไม่ถูกแน่ๆ เลย >_<
แก้วทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมาแต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจ
“ทำไม ใครมีปัญหา”
อาจารย์ถามเมื่อไม่เห็นใครขยับตัว
“เธอมีปัญหาเหรอกฤติกา”
“ไม่มีค่ะ (. .)”
แก้วพูดเสียงอ่อย หน้าเธอไม่ได้บอกว่าไม่มีปัญหาเลยสักนิด ฉันรู้ดี เธอไม่อยากไปนั่งข้างหลังเพราะกลัวว่าจะไม่มีใครทนฟังเธอพล่ามเรื่องกิ๊กเธอใช่ไหมล่ะ
“แล้วเธอล่ะ”
อาจารย์พยักเพยิดหน้าไปที่มังกรเป็นเชิงถาม เขากำลังก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่างในลิ้นชักโต๊ะของเขา ฉันว่าเขาไม่ได้ยินที่อาจารย์พูดนะเนี่ย
“ฮะ อาจารย์ว่าอะไรนะฮะ”
-_- จริงๆ ด้วย
“เธอมานั่งตรงนี้”
“อาจารย์ก็รู้ว่าผมไม่ชอบนั่งข้างหน้า”
“มานั่งตรงนี้! -_-^”
มังกรจำใจลุกเดินออกมาหลังจากที่เอาอะไรบางอย่างใส่ในกระเป๋ากางเกง แล้วเขาก็เดินมานั่งข้างฉัน ฉันตื่นเต้นจังเลย ว๊ายยย >///< มันจะเป็นการดีนะถ้าฉันเริ่มยิ้มให้เขา
“^-^///”
ฉันเริ่มยิ้มให้เขาอย่างเขินๆ ซึ่งผลก็คือ...
“^-^”
ฉันได้รอยยิ้มที่สดใสกลับมา =_= อ๊ายยย!! >_< และเพราะอย่างนั้นตอนนี้หน้าฉันถึงแดงเถือกไปหมด -///- เขาคงไม่เห็นทันหรอกนะ แค่รอยยิ้ม รอยยิ้มของเขาเท่านั้นมันก็ทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น~ ฉันชอบนัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นของเขาจัง เพราะมันทำให้ฉันหลงใหล... =_=
แล้วแก้วก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งแทนที่มังกร เก้าอี้ตัวนั้นของเขา อิจฉายัยแก้วจังเลย >O<
“เอาล่ะเรามาเรียนกันต่อ แล้วเธอก็หุบปากซะนะยัยนกแก้ว”
แก้วทำหน้าค้อนอาจารย์เมื่ออาจารย์หันหลังกลับไปเขียนกระดานต่อ ฉันหันไปมองเธอ เธอยังทำปากขมุบขมิบว่าให้อาจารย์ไม่หยุด
“เอ่อ ซายน์ โทษทีนะ คือฉันไม่ได้เอาหนังสือมา”
“O_O หือ?”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก (เสียงหัวใจเต้น) เขาพูดกับฉันล่ะ มังกร... เขากำลังพูดกับฉัน!!
“ฉันขอดูหนังสือกับเธอหน่อยได้ไหม”
ฉันอึ้งไปก่อนจะตอบ
“อ่ะ อืม ได้สิ”
“ขอบใจ ^-^”
แล้วมังกรก็จัดการย้ายโต๊ะและเก้าอี้มาใกล้ๆ ฉัน ฉันจึงเลื่อนหนังสือไปวางระหว่างกลางของสองโต๊ะ เขาพูดกับฉัน เขาพูดกับฉันล่ะ!! อ๋า...ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยฉัน
เขาพูดกับฉันเหมือนพูดกับเพื่อนในห้องทั่วไป แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกดีอย่างนี้นะ เขาคงไม่รู้หรอกว่าแค่ทำพูดธรรมดาๆ ของเขา มันทำให้ฉันหัวใจพองโต อ่า ฉันเห็นเพื่อนในห้องต่างมองด้วยสายตาอิจฉาริษยา ฉันกำลังจะโดนเพื่อนเกลียดเหรอเนี่ย ไม่นะ!! >_<
แล้วอาจารย์ก็พูดสอนต่อไป ฉันเรียนแทบจะไม่รู้เรื่อง หูฉันอื้อไปหมด ท้องก็เริ่มปั่นป่วน ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อฉันมากจริงๆ แต่ฉันก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด เพื่อที่มังกรที่นั่งอยู่ด้านข้างจะได้ไม่สงสัย ฉันเห็นเขามองอาจารย์อยู่นานเหมือนกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ฉันสงสัย
*__* ว้าวววว มันเป็นหนูแฮมเตอร์สีขาวตัวเล็กๆ เขาลูบขนมันอย่างอ่อนโยน นี่เขาเลี้ยงหนู! หนูแฮมเตอร์!
เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าฉันที่กำลังจ้องเขาและเจ้าหนูน้อยของเขาอยู่ พอสบตากันเข้านั้นแหละ ฉันก็รีบก้มหน้าก้มต่อจดแล็กเชอร์ต่อไป อ๋า... ฉันรู้สึกเหมือนว่าหูฉันกำลังแดงนะ
“นี่ เธอเลี้ยงหนูหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็ถามขึ้น ฉันจึงหันหน้าไปมองเขาด้วยแก้มที่แดงเถือก เขาเกาหูเล็กๆ ของหนูน้อยตัวนั้นเบาๆ อิจฉาเจ้าหนูน้อยนั่นจัง >_<
“หนูเหรอ ไม่ได้เลี้ยงหรอก”
“ว้า น่าเสียดาย”
“เอ๊ะ?”
“ฉันนึกว่าเธอจะชอบหนูซะอีก”
“ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าฉันไม่ชอบ”
“แล้วทำไมเธอไม่เลี้ยงมันล่ะ มันน่ารักออก”
เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้เจ้าหนูน้อย หนูก็น่ารัก... คนก็ยิ่งน่ารัก... =_= ถ้ามีใครสักคนบนโลกเป็นบ้าเพราะอยากเป็นหนูขึ้นมาล่ะก็ ฉันคงบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย >_<
“เอ่อ คือฉันไม่ค่อยจะถูกกับขนมันสักเท่าไหร่น่ะ”
ฉันยิ้มแห้งๆ ให้มังกร
“จากที่ฉันพูดมาเนี่ย พวกเธอเข้าใจไหม!!”
อาจารย์หันมาพูดกับนักเรียนโดยมีปากกาไวท์บอร์ดอยู่ในมือ ฉันรีบก้มหน้าก้มตากลับมาเขียนต่อทันที แต่มังกรยังเล่นอยู่กับหนูน้อยของเขาที่ในลิ้นชักโต๊ะๆม่หยุด ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าเขาจะโดนอาจารย์จับได้
“มังกร...”
ฉันหันไปมองมังกรที่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัวว่าอาจารย์กำลังเรียก
“นายมังกร...”
อาจารย์เรียกซ้ำอีกครั้ง
“นี่ๆ อาจารย์เขาเรียกนายแหนะ”
ฉันสะกิดเตือนเขาเบาๆ
“ฮะๆ อะไรเหรอ”
“อาจารย์กำลังเรียกนายอยู่”
“ฮะ อาจารย์เรียกผมเหรอฮะ!!”
มังกรร้องถามอาจารย์
“เธอนั่นแหละ ลุกมาทำข้อนี้ให้ฉันดูซิ”
อาจารย์มองเขาด้วยแววตาเฉียบขาด เขาไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดสักนิด เขาจะทำได้ยังไงกัน อาจารย์ใจร้าย... T_T
“ข้อนี้เหรอฮะ”
เขาถามและมองหน้าอาจารย์พร้อมกับยื่นมือมาที่ฉัน มันหมายความว่ายังไง??
“ข้อนี้แหละ -_-^”
อาจารย์เริ่มหงุดหงิดนิดๆ แล้วตอนนี้ มังกรวางมือลงบนตักฉัน แล้วเริ่มสั่นมือเมื่อเห็นว่าฉันยังงงอยู่
“ผมว่าข้อนี้มันง่ายไปนะฮะอาจารย์”
เขาพูดเหมือนกับว่ากำลังถ่วงเวลาอะไรสักอย่าง แล้วมันอะไรล่ะ เขาหันหน้ามาหาฉันนิดๆ แล้วก็ทำปากขมุบขมิบ อ่ะ อ๋อ... ฉันพอจะเข้าใจแล้ว ^^
“เธออย่าเรื่องมากได้ไหม!! -_-^”
ฉันใช้มือข้างหนึ่งจับมือเขาไว้ แล้วก็ใช้มืออีกข้างจับปากกาแล้วเขียนวิธีทำโจทย์ข้อนั้นลงบนฝ่ามือนุ่มๆ ของเขา มือฉันสั่นและชุ่มเหงื่อไปหมด มันมักเป็นอย่างนี้เสมอแหละเวลาที่ตื่นเต้น
“งั้นเธอทำข้อที่สอง!”
“เสร็จแล้ว”
ฉันพูดเหมือนกระซิบ
“อ่ะๆ ผมทำข้อนี้ก็ได้ฮะ”
“มังกร!! เธอกำลังกวนฉันใช่ไหม”
อาจารย์จ้องหน้าเขาเขม็งพลางท้าวสะเอวอย่างเอาเรื่อง
“ไม่ได้กวนฮะ ผมจะทำให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะฮะอาจารย์”
มังกรพูดอย่างมั่นใจ แล้วลุกจากที่นั่งไปหน้าห้อง เขามั่นใจเกินเหตุแล้วนะ ถ้าฉันทำผิดขึ้นมาล่ะ
“ขอปากกาด้วยฮะ ^^”
อาจารย์ยืนกอดออกอยู่ที่มุมห้อง กำลังมองดูมังกรที่ยืนชิดติดกับกระดาน
เขาแอบแบมือดูที่ฉันเขียนให้บนฝ่ามือเป็นระยะๆ โดยไม่ให้อาจารย์เห็น อาจารย์อย่าจับได้น้า... >_<
“เสร็จแล้วฮะ ^^”
อาจารย์มองที่เขาเขียนบนกระดาน แล้วมองหน้าเขาอย่างพินิจพิจารณา
“ถูกไหมฮะ ^^”
“ถูก”
อาจารย์ตอบห้วนๆ ฉันคิดว่าอาจารย์ต้องกะว่ายังไงเขาก็ต้องทำไม่ได้แน่นอน งั้นก็แสดงว่าฉันช่วยมังกรน่ะสิ ว้าววว ช่างน่าประทับใจจริงๆ *____*
“ขอบใจนะ”
เขาพูดเมื่อเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ไม่เป็นไรหรอก”
“^-^”
อ๋า...รอยยิ้มของนายทำให้ฉันถอนตัวไม่ขึ้น มังกร... ฉันต้องรักนายไปตลอดชีวิตแน่ๆ เลย =_=
“เธอไม่สบายหรือเปล่า”
อาจารย์ออกไปแล้วตอนนี้ แล้วมังกรก็เอาหนูน้อยขึ้นมาเล่นอีกครั้ง
“ไม่นี่ ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็หน้าเธอแดง แดงไปถึงหูเลยด้วย”
เขาชี้ไปที่ใบหูน้อยๆ ของฉันที่แดงก่ำ
“อ่ะ เหรอ สงสัยอากาศจะร้อน แหะๆๆ”
ฉันหยิบสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะมาพัดแรงๆ ให้ดูเหมือนว่ามันร้อนจริงๆ แต่เขาคงรู้ เพราะอากาศไม่ได้ร้อนเลยสักนิด หน้านี้เป็นหน้าหนาวด้วยซ้ำ ก็ฉันคิดออกแค่นี้จริงๆ นี่นา T_T
“เหอๆ อากาศร้อนนะ”
คิ้วนุ่มๆ ของเขาขมวดอย่างสงสัยเมื่อเห็นกิริยาของฉัน ท่าทางแบบนี้ช่างไร้เดียงสา... นายทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลยมังกร =_=
“ตอนเย็นเธอจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็โพล่งขึ้นมาจนฉันที่กำลังทำงานอยู่ตกใจ ฉันจึงผละออกมาสมุดหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเงยหน้าขึ้นมาเพื่อคุยกับเขา
“อ๊ะ ตอนเย็นเหรอ ฉันต้องไปเรียนพิเศษล่ะ”
“ตอนเย็นฉันไปส่งเธอนะ”
“หือ?”
“เธอช่วยฉัน ฉันอยากจะทำอะไรให้เธอบ้าง”
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้ช่วยอะไรนายมากสักหน่อย”
ฉันไม่รู้ว่าควรตอบเขาไปยังไงเลยพูดไปอย่างนั้น ทั้งที่ในใจฉันอยากจะตอบไปว่า ‘ได้สิ ฉันอยากให้นายไปส่งล่ะ’
“เอาเถอะน่า”
มังกรพูดพร้อมกับยัดเจ้าหนูน้อยลงในกระเป๋าเสื้อ ฉันว่าเขาคงกลัวว่าตัวเองอาจจะเผลอนั่งทับหนูน้อยของเขาก็ได้ เลยเปลี่ยนเอามันมาใส่ในกระเป๋าเสื้อแทน
“เธอเรียนที่ไอทีเซ็นเตอร์หลังโรงเรียนใช่ไหม”
เขารู้ได้ยังไง?
“(-_-)(. .)(-_-)(. .)”
“งั้นฉันจะไปส่งเธอที่นั้นแล้วกัน ตอนเย็นเจอกันที่ศาลาหน้าตึกนี้นะ ^-^”
เขาพูดแค่นั้นก็หยิบกระเป๋าเดินออกไปนอกห้อง ฉันได้แต่นั่งนิ่งอึ้ง มัน...เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้เลย แต่นี่มันเหลืออีกตั้งหนึ่งคาบก่อนที่จะเลิกเรียนนะ เขาโดดเรียนอีกแล้ว เฮ้อ...
มังกรบอกว่าเขาจะไปส่งฉันที่เรียนพิเศษ... =_= ฉันรู้สึกดีจังเลย ตอนนี้ฉันคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“ซายน์! ซายน์!! ยัยซายน์!!”
“ฮะๆๆ อะไรเหรอ”
“ซายน์! นี่ฉันมานั่งอยู่นี่หลายนาทีแล้วนะ -_-^”
“งั้นเหรอ โทษทีๆ”
“เธอดูเหม่อๆ นะซายน์ ไม่สบายหรือเปล่า”
แก้วมองหน้าฉันอย่างสงสัย แล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวหนึ่งมา...
“ไม่นี่ อ๊ะ! อ๊ากกกกก! >O< ยัยแก้ว! ลุกเดี๋ยวนี้นะ เธอห้ามนั่งตรงนี้!! ออกไปๆๆ”
ฉันรีบไล่แก้วเมื่อเธอมานั่งตรงมังกร อ๊ากกกก เธออยากตายเหรอไง!! -_-^
“ตรงนี้ห้ามนั่ง!”
ฉันเอากระเป๋าตัวเองมาวางบนเก้าอี้ของมังกรหลังจากที่ไล่เธอออกไปได้สำเร็จ
“นี่มันเก้าอี้ฉันนะ”
“เมื่อเช้าน่ะเก้าอี้เธอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”
เธอมองหน้าฉันสักพักก่อนจะไปยกเก้าอี้อีกตัวมานั่ง เพราะเธอรู้ดีว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็คงจะไม่ให้เธอนั่งเก้าอี้ตัวนี้แน่นอน เพราะแก้วรู้ว่าฉันชอบมังกรมาก มากกว่า มากที่สุด! มั่กมาก มากมาย มากๆ เออ -_- พอเถอะ เหนื่อย...
“เธอเป็นเอามากนะ ตอนนี้เธอเหมือนคนบ้าเลยรู้ตัวหรือเปล่า”
ฉันบ้าที่ฉันชอบเขามากขนาดนี้ โฮะๆๆ~
“ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกดีมากใช่ไหมที่ไม่มีฉันอยู่ใกล้ๆ น่ะ -_-”
ถูกต้องที่สุด! เธอเก่งจังเลย~
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อยแก้ว อย่าคิดมากสิ”
“จริงเหรอ”
“จริงสิจ๊ะ~”
“เออๆ ใช่ ฉันยังเล่าไม่จบ เล่าต่อนะ แล้วกิ๊กใหม่ของฉันน่ะนะ เขาเนี่ยเป็นฝ่ายโทรหาฉันตลอดเลยนะ เขานะสปอร์ตมากๆ เลยล่ะ ^-^”
พล่ามๆๆๆ แล้วก็พล่ามๆๆๆ เฮ้อ...เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากยัยนี่สักทีเนี่ย อ่า ฉันอยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ จังเลย
อ่า สวรรค์โปรด... อาจารย์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหนังสือ ฉันจะได้หลุดพ้นจากยัยนี่สักที
“ฉันว่าเธอกลับไปนั่งที่เธอเถอะแก้ว อาจารย์มาแล้ว”
“แต่ตรงนี้ไม่มีคนนั่งนี่นา ฉันจะนั่งตรงนี้”
“-_-“
“โอเค ฉันไปนั่งตรงนั้นก็ได้”
เธอรีบเดินไปนั่งตรงที่หลังสุดของเธอเมื่อเห็นสีหน้าของฉัน
แล้วฉันก็เรียนๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าการเรียนมันช่างน่าเบื่ออะไรอย่างนี้ เฮ้อ... เมื่อไหร่จะเลิกเรียนสักทีนะ ฉันอยากเจอมังกรเร็วๆ จัง >///<
“ไม่กลับบ้านเหรอซายน์”
ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกเรียน แล้วแก้วก็เดินมาหาฉัน เพื่อนๆ ในห้องกำลังทยอยกันเดินออกไป
“ฮะฮ้า... วันนี้นัทจะมารับฉัน~”
“นัท?”
“ก็กิ๊กใหม่ที่ฉันเล่าให้ฟังวันนี้ไง”
“อ๋อเหรอ... อืม อ่ะ จริงสิ! O.O ฉันต้องไปแล้ว”
ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันนัดกับมังกรไว้จึงหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปทันที
“เธอจะรีบไปไหนน่ะ!”
“ไปเรียนพิเศษจ้า~”
แฮ่กๆๆ ฉันรีบวิ่งลงบันไดมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะมีกำลัง ฉันไม่ต้องการให้เขาต้องมารอฉันนะ ศาลาๆ ฉันมองหาเขาตรงที่ที่นัดกันไว้ แต่บริเวณรอบตึกนี้มีศาลาตั้งเยอะ เขาอยู่ไหนล่ะเนี่ย ฉันหันซ้าย... (-_- ) หันขวา... ( -_-) กวาดสายตามองหาเขา
“เฮ้!!~”
ฉันเห็นแล้ว มังกรกำลังโบกไม้โบกมือเรียกฉันอยู่
“นายรอฉันนานไหม แฮ่กๆๆ”
“ไม่หรอก เราไปกันเถอะ”
“อืม!”
ฉันตอบเสียงหนักแน่นซึ่งมันไม่จำเป็นเลย แล้วเราสองคนก็เดินคู่กันไป พวกผู้หญิงหลายๆ คนที่เห็นต่างพากันมองใหญ่ บางคนถึงกับถลึงตาใส่ฉันเลย ก็มังกรเขาป๊อบในหมู่สาวๆ มากนี่นา ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง แล้วก็รุ่นเดียวกันอย่างฉัน
ฉันได้แต่เดินก้มหน้า สายตาที่มองฉันแบบนี้ทำให้ฉันขนลุก!
“เธอเก่งจัง”
“หือ?”
“โจทย์ข้อนี้ฉันไม่เข้าใจสักนิด แต่เธอทำได้ ถ้าไม่ได้เธอฉันคงแย่”
เขาแบฝ่ามือออกมาดู บนนั้นมีลายมือฉันจารึกอยู่ รู้สึกดีจริงๆ ฉันคิดถึงตอนที่สัมผัสมือเขาแล้วใจเต้นไม่หายเลย
“มันก็ไม่ยากเท่าไหร่หรอก”
“ก็เธอเก่งนี่นา”
“ฮึๆๆ”
ฉันหัวเราะแก้เก้อ ฉันน่ะเรียนเก่งที่สุดในบ้านเลยนะจะบอกให้ อ่ะ ไม่ใช่สิ เก่งที่สุดในตระกูลเลยล่ะ ไม่ได้โม้นะเนี่ย ฉันสอบได้ที่หนึ่งของห้องเสมอ มีแต่คนคอยพึ่งฉันตลอด แล้วก็นายด้วย แต่นาย...เป็นกรณีพิเศษ อิอิ
“เจ้าหนูน้อยนี่ชื่ออะไรเหรอ”
มังกรยังเล่นกับหนูน้อยของไม่หยุด เขาลูบขนมันเบาๆ อย่างอ่อนโยน เขาคงจะชอบมันมาก
“อ่า ฉันตั้งชื่อมันว่ามังกรทอง”
“มังกรทอง!?”
“เธอสงสัยใช่ไหมล่ะ ^^ เจ้านี่เป็นน้องชายของฉัน ก็ต้องชื่อเหมือนพี่ชายสิ จริงไหมมังกรทอง^^”
มังกรยิ้มให้กับเจ้าหนูน้อยที่ชื่อมังกรทองที่อยู่ในมือของเขา มังกรทอง... น่ารักจัง ฮิฮิ ^-^
“ให้ฉันลองอุ้มมันได้ไหม”
“เธอไม่ถูกกับขนหนูนี่นา”
นายจำได้ด้วย น่ารักจริงๆ เลย...
“ไม่เป็นไรหรอก นิดเดียว”
“เอางั้นก็ได้ แต่ระวังด้วยล่ะ มันไม่คุ้นกับมือคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน”
มังกรค่อยๆ จับเจ้าหนูน้อยใส่ในมือฉัน
“*_* ว้าวววว มันน่ารักจังเลย”
“ชอบใช่ไหมล่ะ ^-^”
“อืมใช่ มันน่า...อ๊ากก! มันกัดฉัน!! >O<”
ฉันรีบปล่อยมันลงทันที ปลายนิ้วของฉันมีเลือดซึมอยู่ เจ็บชะมัดเลย ซ่ามากนะแก!! -_-^ ไอ้มังกรทองชุบ! ไม่ใช่ๆ มังกรทอง... เฉยๆ
“O_o เธอเลือดออกน่ะ!”
มังกรทำหน้าตกใจใหญ่ เขารีบล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาซับเลือดให้ฉัน แล้วพันนิ้วฉันไว้ลวกๆ
“ไอ้มังกรทองทำแสบนัก -_-^”
เขาเดินไปจับเจ้าหนูน้อยที่มุดอยู่ตรงโพรงหญ้าขึ้นมาเหมือนจะลงโทษมัน
“ซายน์เค้าเป็นเพื่อนฉัน แกทำอย่างนี้ได้ยังไงฮะ วันนี้ไม่ต้องกินข้าวเลยเข้าใจไหม -_-^”
เขาพูดกับเจ้าหนูน้อยเสียงดุ แต่มันไม่ดูน่ากลัวเลยสักนิด ฉันว่ามันดูน่าหมั่นเขี้ยวมากกว่า >_<
“เธอมีแฟนหรือเปล่า”
อยู่ๆ มังกรก็ถามขึ้น
“อ่ะ ทำไมล่ะ”
“ก็ไม่มีอะไร ถ้าเธอมีแฟนแล้ว แฟนเธออาจจะมาทำร้ายฉันได้ที่ฉันมาส่งเธอแบบนี้”
เขายังเล่นกับเจ้าหนูน้อยต่อไป เขาไม่สบตาฉันเลย...
“ฉัน...ยังไม่มีแฟนหรอก”
ฉันก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่กำลังก้าวฉับๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันน่าสนใจอะไรนักหนา
“จริงเหรอ!”
ฉันเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงตกใจของเขา
“อืม ทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก อ่า ถึงแล้วที่เรียนพิเศษของเธอแล้วล่ะ”
ฉันมองไปที่อาคารเล็กๆ ตรงหน้า อ่า ทำไมมันถึงได้ใกล้อย่างนี้นะ T_T
“ขอบใจนะ แล้วให้มันกินข้าวด้วยล่ะ ^^”
“มันต้องได้รับโทษ”
เขาทำหน้าขึงขังได้น่ารักมาก =_=
“เอ่อ ผ้าเช็ดหน้า...”
ฉันกำลังจะแกะผ้าเช็ดหน้าที่พันนิ้วมือออก แต่มัวกรก็รีบพูดขึ้น
“เธอเก็บไว้ละกัน เจ้ามังกรทองมันผิด พี่ชายมันก็ผิดด้วย ขอโทษด้วยนะ (-_-)(. .)(-_-)(. .)”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็ขอบใจนะ ฉันเข้าไปเรียนก่อนล่ะ บ๊ายบาย ^-^”
ฉันโบกมือให้เขาก่อนจะเดินเข้าไปในที่เรียนพิเศษ แต่ฉันก็ยังไม่วายหันกลับไปมองเขา เขาเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนแล้วก็พูดกับเจ้าหนูน้อยไม่หยุด เขาคงจะดุมันอีกแน่ๆ
แล้วฉันก็เรียนพิเศษไปด้วยใจที่เปี่ยมสุข แล้วก็เสร็จสักที อ่า ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว รีบกลับบ้านดีกว่า
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็เห็นน้องชายตัวแสบนั่งติดจอคอมพิวเตอร์อยู่
“อ้าวซายน์ กลับมาแล้วเหรอ”
“-_-“
ซัน น้องชายอายุสิบห้าปีของฉัน หมอนี่ไม่เคยเรียกฉันว่าพี่สักคำตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันพูดจนเมื่อยปากแล้วล่ะสำหรับเรื่องนี้
“นายทำอะไรอยู่”
ฉันเดินไปที่คอมพิวเตอร์ แล้วมองดูสิ่งที่ปรากฏอยู่ในจอ มันเป็นรูปสาวๆ หน้าตาน่ารักหลายคน
“เธอก็รู้ซายน์ น้องชายเธอหล่อและก็เสน่ห์แรงแค่ไหน สาวๆ พวกนี้ถึงได้หลงนักหลงหนา”
“O_o“
หมอนี่ทำให้ฉันอึ้งแบบนี้เสมอ เขาพยักเพยิดหน้าไปที่จอคอมพิวเตอร์ที่เขากำลังเล่นเอ็มเอสเอ็นกับพวกสาวๆ
น้องชายฉันเป็นอย่างนี้ประจำ พอเริ่มแตกเนื้อหนุ่มหน่อยนะ ทำตัวเป็นหนุ่มหล่อรูปงาม เฮอะ ฉันอยากจะบอกสาวๆ พวกนั้นถึงพฤติกรรมของน้องชายฉันจริงๆ
อ๊ะ ฉันได้ยินเสียงพ่อกับแม่กลับมาแล้วล่ะ
“โธ่ที่รัก เราซื้อของมาเยอะแยะแล้วนะ”
“พ่อก็ แม่ยังไม่ได้ซื้อบรัชออนอันใหม่เลยนี่นา”
“^-^ เอาไว้วันหลังแล้วกันนะแม่จ๋า พ่อจะซื้อให้หมดเลยจ้า~”
“>_< จริงเหรอพ่อ พ่อที่น่ารักที่สุดเลย”
“แม่จ๋า พ่อหิวข้าวแล้ว”
“จ้าๆ เดี๋ยวแม่จะทำอาหารอร่อยๆ ให้ทานกันนะ รอสักครู่นะจ๊ะพ่อ~ ลูกด้วยจ้า”
ฉันกับซันมองหน้ากันเหมือนรู้ๆ กัน พ่อแม่ฉันหวานแบบนี้เป็นประจำนั่นแหละ แต่อย่าให้ถึงเวลาที่ทะเลาะกันนะ ตอนนั้นฉันคงไปนอนค้างบ้านแก้ว ส่วนซัน น้องชายตัวแสบของฉันก็จะเก็บตัวอยู่ในห้อง เพราะฉะนั้นจะดีที่สุดถ้าเราจะทำให้พ่อกับแม่รักกันมากขึ้น! เอาล่ะ ต้องพยายาม เฮ้!!
“นั่นนิ้วลูกไปโดนอะไรมาน่ะ”
แม่ชี้ไปที่นิ้วชี้ของฉันที่โดนเจ้ามังกรทองกัด
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ อุบัติเหตุนิดๆ หน่อยค่ะ ว่าแต่พ่อกับแม่ไปช๊อปปิ้งกันมาเหรอคะ”
ฉันเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวว่าแม่จะถามซอกแซกมากไปกว่านี้
“ใช่แล้วจ๊ะ นี่ๆ แม่ซื้อของมาให้ลูกด้วยนะ ขนมปังแอลมอนของโปรดลูกไงจ๊ะ อยู่ในตู้เย็นนะจ๊ะ ^-^”
“จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะแม่~”
ฮ่าๆ แม่รู้ใจฉันเสมอ ฉันชอบกินขนมปังแอลมอนที่สุดเลย ^O^
“แม่ แล้วของผมล่ะฮะ T_T”
ซันพูดอย่างน้อยใจ
“ของลูกเหรอซัน แม่ซื้อรองเท้าแตะมาให้ลูกน่ะ แม่เห็นว่าลูกใส่แต่รองเท้าผ้าใบขาดๆ เน่าๆ แม่เลยซื้อมาให้ อยู่นั่นไง”
แม่ชี้ไปที่รองเท้าแตะที่วางอยู่ตรงชั้นวางของ อ๊ะ O_O มันเป็นรองเท้าดาวเทียมที่เขียวล่ะ ฮ่าๆๆๆ ^O^ น้องชายตัวแสบของฉันทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่แม่ซื้อมาให้
“ไม่ชอบเหรอลูก”
พ่อถาม
“ผมว่าผมใส่รองเท้าผ้าใบคู่เน่าของผมดีกว่าฮะ Y_Y”
แล้วน้องชายตัวแสบก็ก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อไป ฉันมองพ่อกับแม่ที่มองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม
“ทานต่อเถอะค่ะ”
ฉันบอกพ่อกับแม่ แล้วเราก็ทานอาหารเย็นกันต่อ
พอทานข้าวเสร็จฉันก็เข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วฟุบลงบนเตียง อ๊ายยยย! ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลยถึงได้กัดหมอนแบบนี้ >_<
ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาในกระเป๋าออกมา อ๋า หอมจังเลย >_< มังกร มังกร มังกร นายน่ารักที่สุดเลย พอนึกถึงเวลาอันแสนสั้นที่เราได้ใกล้ชิดฉัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคิดถึงเขา ฉันต้องตายแน่ๆ ถ้าไม่ได้แต่งงานกับเขา! ฉันคงบ้าอย่างนี้แก้วว่าให้จริงๆ นั่นแหละ อ่า... แล้วคืนนี้ฉันก็นอนหลับฝันดี ^-^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น