คนๆนั้นที่ฉันอาจไม่ได้เป็น

ลำดับตอนที่ #1 : ความรักที่ฉันไม่ได้เป็นนางเอกในใจเธอ

ฉันชื่อ เจน เป็นเด็กผู้หญิงผิว 2 สี ตัวเล็ก น้ำหนักน้อยมาก และไม่น่ารักเลย

    เคยไหมที่รักใครมากๆแล้วไม่กล้าบอก ฉันล่ะค่ะคนหนึ่งที่เป็นอย่างนั้น ฉันหลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่า เค้าอาจไม่รักฉัน หรือไม่ก็เกลียดฉันอะไรทำนองนี้นะ  ฉันเคยคิดนะว่าฉันตัดใจได้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ปากก็บอกว่าเกลียดแต่ใจก็ยิ่งบอกว่ารัก เพื่อนคนนี้ฉันชื่อ ไท ฉันหลงรักไทมากๆซะจนฉันคิดว่าไทอย่างที่จะเป็นรักแท้ของฉันเลยก็ได้ค่ะ ฉันหลงรักไทมาประมาณ 1 ปีกว่าๆแล้วค่ะ ฉันเขียนไดอารี่ที่เกี่ยวกับเขาอยู่ แต่ก็เป็นแค่ไดอารี่ที่ซึ่งอาจจะบอกรักเขาได้เพียงแค่ในสมุดเล่มเล็กนี้  ฉันมีวีรกรรมเยอะมากที่เกี่ยวกับเขาฉันเขียนเรื่องเกี่ยวกับเขามากก็เท่ากับเวลาที่ฉันรักเขานั้นล่ะ แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันต้องรีบตัดใจจากเขาเสียที เพราะฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบฉันแม้แต่น้อย เขาชอบเพื่อนของฉันเธอชื่อ ริน ฉันว่ารินเป็นคนที่น่ารักมากๆค่ะ เธอฉลาด ถึงแม้เธอจะเป็นคนขี้โมโหก็เถอะ ฉันกับรินเราก็ถือว่าสนิทกันนะ เวลาที่เรามีเรื่องหรือมีเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นเราจะเราสู่กันฟังเสมอ เมื่อฉันได้รู้ว่าไท เขาชอบใคร ฉันก็ควรที่จะถอยเสียทีให้คนที่รักมีความสุขดีกว่าที่เราจะไปขัดขว้าง ฉันพยายามที่จะทำให้ความทรงจำดีๆระหว่างฉันและไทจบลงไป จนกระทั่งริน เกิดสงสัยขึ้นมาฉันเป็นอะไร เธอคงจะเห็นว่าฉันดูเศร้าล่ะมั่งที่จึงเดินเข้ามาถาม

“เจนเป็นอะไรรึเปล่า”

“เปล่าจ้ะ”

“รินดูก็รู้ว่าเจนมีปัญหา เรื่องความรักใช่ไหมล่ะ”

“อืมม”

“เรื่องนายไทใช่ไหม รินรู้นะว่าเจนชอบไท”

“ถ้าเจนบอกแล้ว รินอย่าไปพูดที่ไหนนะ เก็บเป็นความลับระหว่างเรา 2 คนนะ”

“จ้า”

“ใช่จ้า เจนชอบไทมากเลยนะ แต่เจนก็ควรที่จะต้องตัดใจแล้วล่ะ เพราะไทน่ะชอบรินไม่ใช่เจน”

“ไม่ใช่นะ ไทไม่ได้ชอบริน เราแค่สนิทกันเฉยๆ รินอยากจะช่วยให้เจนสมหวังนะไ

“ขอบคุณนะค่ะ แต่..”

“แต่อะไร รินก็ไม่สนขอให้เพื่อนมีความสุขก็พอแล้ว”

“ขอบคุณนะแต่ เจนว่า การที่เจนแอบรักไทอย่างนี้เจนก็มีความสุขดีแล้ว เพราะถ้าเขารู้เราอาจจะมองหน้ากันไม่ติด และอาจจะไม่พูดหรือคุยกันอีกเลยนะ การที่เจนแอบรักไทคนเดียวอาจจะเป็นการดีก็ได้ เพราะเวลาเจ็บเราก็เจ็บแค่คนเดียว เจนคงไม่อยากที่จะให้ไทต้องเจ็บเพราะเจนอีก หากเรา 2 คนไม่ใช่คู่กัน ก็เป็นเพียงเพื่อนก็ได้นี่”

    จากนั้นฉันและริน เราก็ไม่เคยที่จะมีความลับเลย มีเรื่องอะไรเราก็จะเล่าให้กันฟังเสมอ แต่ฉันว่ายังไงก็ควรที่จะรีบตัดใจเสียที่เพราะว่า เพื่อนในห้องต่างก็ล้อเรื่องที่ไทชอบรินและทั้ง 2 คนเป็นแพ้กัน แต่รินกลับตอบอย่างหนักแน่นว่าเธอไม่ได้เป็นแพ้กับไท ไทก็เช่นกัน แต่ทำไมนะเวลาที่ไทตอบจะต้องหน้าแดงด้วย และนั้นกลับตอกย้ำฉันว่า ฉันควรที่จะเลิกชอบไทให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บอีก แต่ก็สมควรแล้วที่ฉันเจ็บเพราะดันไปรักคนที่เขาไม่รักเรา การที่เราต้องฝืนใจให้เขารักเรา อาจจะเป็นยิ่งกว่าการเสียใจอีกล่ะมั่ง เพราะเราได้เพียงร่างกายแต่ไม่ได้หัวใจเขามาครอง ยิ่งทรมานกว่าซะอีก ฉันต้องเตือนตัวเองเสมอว่า “เขาไม่ได้รักเรา” เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วในเวลาที่ไททำมาเป็นดี ทำมาเป็นห่วงใย การที่ทำเหมือนว่าเราสนิทกัน ฉันอยากบอกไทไว้ว่า”เลิกทำแบบนี้ซะทีเพราะมันทำให้ใจของเจนทรมานมากนะ ไท” มีคนบอกฉันเสมอว่า การที่เราแอบรักเขาข้างเดียวเป็นสิ่งที่โง่มาก แต่ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้น เพราะมันทำให้เรามีความสุข และ ความทุกข์คนเดียว รินพยายามที่จะให้ฉันได้ใกล้ชิดกับไท แต่ฉันกลับยิ่งพยายามตีห่าง เพราะฉันเจ็บ และในทุกๆวันที่ฉันมาโรงเรียนฉันต้องทำเป็นสนุกเพื่อจะไม่ให้ใครเห็นว่าฉันอ่อนแอ และอ่อนไหว แต่บ้างครั้งที่ไทและรินหยอกล้อกันนั้น ทำให้ฉันยิ่งเจ็บมาก และในเวลาที่ฉันซึมเศร้าฉันก็ต้องคอยทำให้ตัวเองยิ้ม