ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1/1
อันนี้เป็นตอนพิเศษของเรื่องรักนี้ให้เทอหมดใจนะค่ะ ที่เขียนโดยเรนซัง
จากที่เรนซังเขียนถึงพี่อะตอมและอีกฝ่ายจะทำยังไง เมื่อเค้าเห็นเรื่องที่เธอเขียน
........................................................................................................................
เช้าวันหนึ่ง ขณะฝนตกพรำๆ หนุ่มน้อยหน้าใสยังไม่อยากลุกจากเตียง
\"ตอมมิกตื่นยางงงงง\" เสียงใสๆจากสาวร่างเล็กดังขึ้นมากระทบโสตประสาทเขา
\"เอ้ย ไอ้แตงกวาเน่า เพิ่ง 8 โมงเอง ขอนอนต่อได้ม่ะ\" เขาพูดทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
\"ชั้นมีอะไรมาให้ดู ตื่นดิ\"
\"ม่าย...ย....ย\"
\"ตกลงแกจะไม่ตื่นใช่ป่ะ\" สาวร่างเล็กเริ่มมีน้ำโห
\"เออ\"
สาวน้อยนามว่าแตงกวาหายออกไป สักพัก เสียงประตูก็ดังขึ้น เอ๊ะ ทำไมมันเงียบไปล่ะ..
\"แกไม่ตื่นก็ต้องใช้วิธีนี้แหละโว้ย\" พลันน้ำเย็นเฉียบจากตู้ก้ถูกสาดมาที่ชายหนุ่มทันที
\"เฮ้ย ไอ้บ้า\" อะตอมสบถออกมาอย่างหัวเสีย
\"ดูอะไรนี่นะ\"ร่างเล็กหันไปเปิดคอมพิวเตอร์แล้วพิมพ์รหัสลงไปโดยไม่ต้องถามเจ้าตัว
\"เฮ้ย ทำไมเนทเปิดไม่ได้ว่ะ\"
\"ก็เนทหมดนี่หว่า\"
\"แล้วทำไมแกไม่บอกชั้น\"
\"ก็แกไม่ถาม\" เขาตอบย้อน
\"โธ่เว้ย งั้นแกไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวชั้นไปซื้อบัตรเนทให้
\"เออ เอาตังค์ที่แม่ชั้นละกัน
\"ไอ้ขี้งก\"อะตอมเดินผ่านเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจ
อะตอม หนุ่มน้อยหน้าใส ที่ชอบเล่นบอลเป็นชีวิตจิตใจ มีเพื่อนสนิทข้างบ้านคือ แตงกวา
แตงกวา หญิงสาวร่างเล็ก ที่ชอบอ่านนิยายตามเว็บมาก มีเพื่อนสนิทข้างบ้านคือ อะตอม
เขาและเธอเล่นกันมาตั้งแต่เด็กทำให้ 2 คนนี้สนิทกันมาก ขนาดรู้ใจกันไปทุกเรื่อง
แตงกวาวิ่งไปคอนวีเนี่ยนหน้าปากซอย แล้วรีบวิ่งกลับมาที่บ้าน พอดีกับที่อะตอมอาบน้ำเสร็จพอดี
\"เออ มีอะไรก้รีบ ชั้นจะได้นอนต่อ\"
\"อืม แล้วอย่ามาขอบใจกันที่หลังแล้วกัน\" มือเรียวยาวรีบ search หาเว็บที่ต้องการ หัวข้อเรื่องก้ปรากฎ
\"อะไรว่ะ รักนี้ให้เทอหมดใจ นี่แกจะเอาอะไรมาให้ชั้นอ่าน น้ำเน่าป่ะเนี่ย\"
\"แกลองอ่านดูละกัน\"
\"เออๆแกมีอะไรจะทำก็ไปเหอะ\"
\"ที่งี้ไล่กันเชียว\" แตงกวาเดินกลับบ้านไปด้วยอารมณ์ที่หมั่นไส้เพื่อน
มือใหญ่รีบกดไปที่ชื่อเรื่อง > รักนี้ให้เทอหมดใจ เขียนโดยเรนซัง <
\"เรนซังหรอ\" เขาพึมพำออกมา
สายตารีบไล่อ่านไปเรื่อยจนถึงวันนี้ถึงตอนที่ 7 แล้ว
\"น้องอรหรอ บังเอิญไปรึเปล่า\" มือใหญ่เลื่อนบานหน้าต่างแล้วตะโกนไปยังบ้านข้างๆ
\"แตงกวา\"
\"...........\"
\"ไอ้แตงกวา\" พลันเสียงเล็กก็ตอบกลับมา
\"ทีเมื่อกี้ทำเป็นไล่ เชอะ ตอนนี้มาเรียกทำไมล่ะ\"
\"โห่ แตงกวาจ๋า เราสัญญาว่าจะไม่ไล่แกอีกแล้ว\"
\"เชอะ ไม่เชื่อซะให้ยาก\"
\"ขอโทษน้า แกไปอ่านเจอได้ยังไง\"
\"ก้ชั้นชอบอ่านิยายแกก้รู้ ลิ้งค์ไปลิ้งค์มา ก้เลยเจอ\"
\"แล้วแกอ่านไปรึยัง?\"
\"จะเหลือหรอ\" สาวน้อยยิ้งเจ้าเล่ห์
\"แกว่า มันจิงป่ะ\" เขาถามสีหน้าเครียด
\"น้องอรนะหรอ ชั้นว่าอาจจะ เพราะนามปากกาคือเรนซัง แล้วน้องอรก้ชอบเรนนี่หน่า\"
\"แกคิดว่าไม่บังเอิญไปหรอ
\"ทุกสิ่งย่อมไม่แน่นอนว่ะ\"
\"............\" อะตอมตกอยุในห้วงของความคิด
\"โธ่ ไอ้ตอมมิกเพิ่งถึงตอนที่ 7 เอง แกอ่านไปเรื่อยๆดิ\"
\"แต่เหตุการณืที่เกิดขึ้นในเรื่องมันตรงมากเลยนะเว้ย\"
\"อือ อ่านไปเหอะ\"
อะตอมรีบกลับมาอ่านอีกรอบ จัดการ copy เซฟลง word แล้วปริ้นท์เก็บไว้ทันที
ก่อนนึกขึ้นมาได้ว่า วันที่ไปโยนโบว์วันนั้นเขาได้ขอเบอร์โทรน้องนีดกะน้องไอซ์มานี่หน่า
ที่ขอมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก ยัยอรนะไม่มีโทรศัพท์ให้ตามตัวนี่
09-529-xxxx เบอร์น้องนีด
*****อย่าทำหน้าดีให้ชั้นเจอบ่อยๆอย่ามาทำให้หัวใจชั้นต้องเพ้อ*****
เสียงเรียกเข้าเพลงฮิตปลุกเรียกให้สาวน้อยที่กำลังหลับลุกงัวเงียขึ้นมารับสาย
\"ฮัลโหล ใครอ่ะ เพิ่ง 9 โมงเอง รู้ไหมเมื่อคืนกว่าชั้นนอนตั้งตี 2 เห็นใจกันบ้างดิ\" สาวน้อยร่ายออกมาเป็นชุด
\"........\" ปลายสายไม่มีเสียง คนรับก็เริ่มหงุดหงิด
\"โทรมาแล้วไม่พูด งั้นจะวางแล้วนะค้า เสียเวลาการนอน\"
\"เอ่อ พูดแล้วครับ\"
\"ใครน่ะ\"
\"น้องนีด นี่พี่อะตอมเองนะ\"
\"ห่ะ พี่อะตอมหรอ\"
\"ครับ\"
\"ขอโทษนะค่ะที่พูดไม่ดีออกไป นีดนึกว่าโทรศัพท์โรคจิต ที่บ้านเป็นบ่อยอ่ะค่ะ\" นีดปรับเสียงให้ดีขึ้น
\"ไม่เป็นไร คือพี่มีอะไรจะถามหน่อย\"
\"ค่ะ\"
\"คือในเว็บ......เรนซัง คนที่เขียนเรื่องรักนี้ให้เทอหมดใจ ใช่น้องอรรึป่าว\"
\"ห่ะ\" ขณะนี้คนฟังกระเด้งตัวจากที่นอนมานั่งบนเตียงเรียบร้อยแล้ว
\"ใช่รึป่าวครับ\"
\"มะ...ไม่ใช่หรอกค่ะ\"
\"จิงหรอ พี่ซีเรียสนะ
\"นีดก็ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะ เรื่องจบรึยังอ่ะค่ะ\"
\"ยังครับ เพิ่งถึงตอนที่ 7 เอง\"
\"ตามอ่านไปเรื่อยๆสิค่ะ อาจจะรู้ก็ได้นะ\"
\"ครับ ขอโทษที่โทรมารบกวนแต่เช้านะครับ\"
\"ไม่เป็นไรค่ะ โชคดีนะค่ะ\"
จากที่เรนซังเขียนถึงพี่อะตอมและอีกฝ่ายจะทำยังไง เมื่อเค้าเห็นเรื่องที่เธอเขียน
........................................................................................................................
เช้าวันหนึ่ง ขณะฝนตกพรำๆ หนุ่มน้อยหน้าใสยังไม่อยากลุกจากเตียง
\"ตอมมิกตื่นยางงงงง\" เสียงใสๆจากสาวร่างเล็กดังขึ้นมากระทบโสตประสาทเขา
\"เอ้ย ไอ้แตงกวาเน่า เพิ่ง 8 โมงเอง ขอนอนต่อได้ม่ะ\" เขาพูดทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
\"ชั้นมีอะไรมาให้ดู ตื่นดิ\"
\"ม่าย...ย....ย\"
\"ตกลงแกจะไม่ตื่นใช่ป่ะ\" สาวร่างเล็กเริ่มมีน้ำโห
\"เออ\"
สาวน้อยนามว่าแตงกวาหายออกไป สักพัก เสียงประตูก็ดังขึ้น เอ๊ะ ทำไมมันเงียบไปล่ะ..
\"แกไม่ตื่นก็ต้องใช้วิธีนี้แหละโว้ย\" พลันน้ำเย็นเฉียบจากตู้ก้ถูกสาดมาที่ชายหนุ่มทันที
\"เฮ้ย ไอ้บ้า\" อะตอมสบถออกมาอย่างหัวเสีย
\"ดูอะไรนี่นะ\"ร่างเล็กหันไปเปิดคอมพิวเตอร์แล้วพิมพ์รหัสลงไปโดยไม่ต้องถามเจ้าตัว
\"เฮ้ย ทำไมเนทเปิดไม่ได้ว่ะ\"
\"ก็เนทหมดนี่หว่า\"
\"แล้วทำไมแกไม่บอกชั้น\"
\"ก็แกไม่ถาม\" เขาตอบย้อน
\"โธ่เว้ย งั้นแกไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวชั้นไปซื้อบัตรเนทให้
\"เออ เอาตังค์ที่แม่ชั้นละกัน
\"ไอ้ขี้งก\"อะตอมเดินผ่านเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจ
อะตอม หนุ่มน้อยหน้าใส ที่ชอบเล่นบอลเป็นชีวิตจิตใจ มีเพื่อนสนิทข้างบ้านคือ แตงกวา
แตงกวา หญิงสาวร่างเล็ก ที่ชอบอ่านนิยายตามเว็บมาก มีเพื่อนสนิทข้างบ้านคือ อะตอม
เขาและเธอเล่นกันมาตั้งแต่เด็กทำให้ 2 คนนี้สนิทกันมาก ขนาดรู้ใจกันไปทุกเรื่อง
แตงกวาวิ่งไปคอนวีเนี่ยนหน้าปากซอย แล้วรีบวิ่งกลับมาที่บ้าน พอดีกับที่อะตอมอาบน้ำเสร็จพอดี
\"เออ มีอะไรก้รีบ ชั้นจะได้นอนต่อ\"
\"อืม แล้วอย่ามาขอบใจกันที่หลังแล้วกัน\" มือเรียวยาวรีบ search หาเว็บที่ต้องการ หัวข้อเรื่องก้ปรากฎ
\"อะไรว่ะ รักนี้ให้เทอหมดใจ นี่แกจะเอาอะไรมาให้ชั้นอ่าน น้ำเน่าป่ะเนี่ย\"
\"แกลองอ่านดูละกัน\"
\"เออๆแกมีอะไรจะทำก็ไปเหอะ\"
\"ที่งี้ไล่กันเชียว\" แตงกวาเดินกลับบ้านไปด้วยอารมณ์ที่หมั่นไส้เพื่อน
มือใหญ่รีบกดไปที่ชื่อเรื่อง > รักนี้ให้เทอหมดใจ เขียนโดยเรนซัง <
\"เรนซังหรอ\" เขาพึมพำออกมา
สายตารีบไล่อ่านไปเรื่อยจนถึงวันนี้ถึงตอนที่ 7 แล้ว
\"น้องอรหรอ บังเอิญไปรึเปล่า\" มือใหญ่เลื่อนบานหน้าต่างแล้วตะโกนไปยังบ้านข้างๆ
\"แตงกวา\"
\"...........\"
\"ไอ้แตงกวา\" พลันเสียงเล็กก็ตอบกลับมา
\"ทีเมื่อกี้ทำเป็นไล่ เชอะ ตอนนี้มาเรียกทำไมล่ะ\"
\"โห่ แตงกวาจ๋า เราสัญญาว่าจะไม่ไล่แกอีกแล้ว\"
\"เชอะ ไม่เชื่อซะให้ยาก\"
\"ขอโทษน้า แกไปอ่านเจอได้ยังไง\"
\"ก้ชั้นชอบอ่านิยายแกก้รู้ ลิ้งค์ไปลิ้งค์มา ก้เลยเจอ\"
\"แล้วแกอ่านไปรึยัง?\"
\"จะเหลือหรอ\" สาวน้อยยิ้งเจ้าเล่ห์
\"แกว่า มันจิงป่ะ\" เขาถามสีหน้าเครียด
\"น้องอรนะหรอ ชั้นว่าอาจจะ เพราะนามปากกาคือเรนซัง แล้วน้องอรก้ชอบเรนนี่หน่า\"
\"แกคิดว่าไม่บังเอิญไปหรอ
\"ทุกสิ่งย่อมไม่แน่นอนว่ะ\"
\"............\" อะตอมตกอยุในห้วงของความคิด
\"โธ่ ไอ้ตอมมิกเพิ่งถึงตอนที่ 7 เอง แกอ่านไปเรื่อยๆดิ\"
\"แต่เหตุการณืที่เกิดขึ้นในเรื่องมันตรงมากเลยนะเว้ย\"
\"อือ อ่านไปเหอะ\"
อะตอมรีบกลับมาอ่านอีกรอบ จัดการ copy เซฟลง word แล้วปริ้นท์เก็บไว้ทันที
ก่อนนึกขึ้นมาได้ว่า วันที่ไปโยนโบว์วันนั้นเขาได้ขอเบอร์โทรน้องนีดกะน้องไอซ์มานี่หน่า
ที่ขอมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก ยัยอรนะไม่มีโทรศัพท์ให้ตามตัวนี่
09-529-xxxx เบอร์น้องนีด
*****อย่าทำหน้าดีให้ชั้นเจอบ่อยๆอย่ามาทำให้หัวใจชั้นต้องเพ้อ*****
เสียงเรียกเข้าเพลงฮิตปลุกเรียกให้สาวน้อยที่กำลังหลับลุกงัวเงียขึ้นมารับสาย
\"ฮัลโหล ใครอ่ะ เพิ่ง 9 โมงเอง รู้ไหมเมื่อคืนกว่าชั้นนอนตั้งตี 2 เห็นใจกันบ้างดิ\" สาวน้อยร่ายออกมาเป็นชุด
\"........\" ปลายสายไม่มีเสียง คนรับก็เริ่มหงุดหงิด
\"โทรมาแล้วไม่พูด งั้นจะวางแล้วนะค้า เสียเวลาการนอน\"
\"เอ่อ พูดแล้วครับ\"
\"ใครน่ะ\"
\"น้องนีด นี่พี่อะตอมเองนะ\"
\"ห่ะ พี่อะตอมหรอ\"
\"ครับ\"
\"ขอโทษนะค่ะที่พูดไม่ดีออกไป นีดนึกว่าโทรศัพท์โรคจิต ที่บ้านเป็นบ่อยอ่ะค่ะ\" นีดปรับเสียงให้ดีขึ้น
\"ไม่เป็นไร คือพี่มีอะไรจะถามหน่อย\"
\"ค่ะ\"
\"คือในเว็บ......เรนซัง คนที่เขียนเรื่องรักนี้ให้เทอหมดใจ ใช่น้องอรรึป่าว\"
\"ห่ะ\" ขณะนี้คนฟังกระเด้งตัวจากที่นอนมานั่งบนเตียงเรียบร้อยแล้ว
\"ใช่รึป่าวครับ\"
\"มะ...ไม่ใช่หรอกค่ะ\"
\"จิงหรอ พี่ซีเรียสนะ
\"นีดก็ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะ เรื่องจบรึยังอ่ะค่ะ\"
\"ยังครับ เพิ่งถึงตอนที่ 7 เอง\"
\"ตามอ่านไปเรื่อยๆสิค่ะ อาจจะรู้ก็ได้นะ\"
\"ครับ ขอโทษที่โทรมารบกวนแต่เช้านะครับ\"
\"ไม่เป็นไรค่ะ โชคดีนะค่ะ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น