ชั่วนิรันดร์

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดแห่งรัก

    เช้าวันเสาร์ของเดือนมกราคมช่างสดใสและดูสวยงามไปหมด  สำหรับทอม..ชายวัย 26 รักการทำไร่ , ฟาร์มเป็นชีวิตจิตใจ  และมีไร่เป็นของตัวเองที่รัฐแคลิฟอเนีย  ทุกๆวันของทอม  จะเริ่มด้วยการรีดนมวัวและต่อด้วยเข้าไปในไร่เพื่อควบคุมงานด้วยตัวเอง..  กิจวัตรประจำวันของทอมจะยังคงเป็นเช่นนี้ไปอีกนานถ้าไม่เจอ  เจนนี่  

    ทอมได้เจอเจนนี่โดยบังเอิญ  ตอนที่เขาไปประท้วงโรงงานที่รับนมจากฟาร์มของเขา เมื่อทางโรงงานไม่ยอมจ่ายตามราคาที่ได้ตกลงกันไว้  แต่  คงเป็นความโชคดีบนโชคร้ายซะแล้วที่ เจนนี่เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงงานที่รับซื้อนม  ตั้งแต่วันนั้น  ทอมก็จะหมั่นไปเดินป้วนเปี้ยนใกล้ๆโรงงานนม เป็นประจำ  จนเมื่อบ่อยครั้งเข้า  เจนนี่ซึ่งคุมคนงานอยู่สงสัยและออกมาเอ่ยปากไล่  ทำให้มีปากเสียงกันขึ้น  นับแต่วันนั้น  ทั้งคู่ก็ได้เป็นคู่แค้น   ทั้งๆที่ทอมรู้ตัวว่ารักเจนนี่มากเหลือเกิน  แต่ก็อดที่จะกระแนะกระแหนเธอทุกครั้งที่เจอกันไม่ได้  

    ในใจของเจนนี่  ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบหน้าชายหนุ่มนัก  แต่บางครั้งก็อดคิดถึงใบหน้าที่หล่อเหลา  ผมรองทรงสวยสีน้ำตาลเข้มรับกับหน้าคมเข้มของเขา ( อันเป็นว่าหล่อมากๆๆละกัน ) คืนหนึ่งที่เธอกำลังจะนอนหลับนั้นเธอก็ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งมุดผ่านพุ่มไม่ทางหลังบ้านใต้ห้องนอนของเธอ  เมื่อเธอลงไปดูเธอก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่เป็นคู่กัดกับเธอประจำนั่นเอง แต่ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากร้องอะไรออกมา  เขาก็ได้ใช้มือที่ใหญ่ของเขาปิดปากเธอและรีบลากเธอออกจากบริเวณบ้านทันที

    “ นายจะลักพาตัวฉันเหรอ..ช่วย..”  ยังไม่ทันที่หล่อนจะได้ตะโกนออกมาเขาก็ได้ใช้มือปิดปากของเธอไว้อีกครั้ง   “ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ  ถ้าคุณไม่ร้องโวยวายออกมาอีก..ผมมาดีนะ “ ชายหนุ่มพูด  “ ฉันจะรู้ได้ไง “ เสียงพูดเล็ดลอดออกมาจากมือที่ปิดปากอยู่  “ ผมสัญญาด้วยเกียรติของผู้ชาย “  พูดจบชายหนุ่มก็ปล่อยมือ  เจนนี่ เมื่อเห็นว่าทอมไม่ทำอะไรจริงๆ ก็เริ่มกวนประสาทเขาเหมือนอย่างที่เคยทำ “ นายมาทำอะไร  แล้วลากฉันออกมาจะทำอะไรชั้น..ถ้านายทำอะไรไม่เข้าท่าละก็  นายไม่ได้มีชีวิตกลับฟาร์มเล็กๆ ของนายแน่ “  สิ้นคำพูดของเจนนี่  ทอมก็เริ่มต่อต้านโดยการดึงตัวเจนนี่เข้ามากอดอย่างอ่อนโยน  เจนนี่สะดุ้งเล็กน้อย  แต่เธอก็ปล่อยให้ชายหนุ่มกอดอย่างไม่ขัดขืน ‘ กอดของเขาช่างอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน ‘ แต่เมื่อเธอรู้สึกตัวอีกที  ชายหนุ่มนั้นได้ประกบปากของเขาลงบนริมฝีปากนุ่มของเธออย่างอ่อนโยน และ เนิ่นนาน ซึ่งเธอก็ดูเหมือนจะเต็มใจให้เขาทำเช่นนั้น  ตอนนี้เธอได้รู้แล้วว่าความเกลียดชังในใจของเธอได้แปรเปลี่ยนเป็นความรักอย่างแน่นอน และเธอก็ได้รู้อีกว่า ทอมเองก็รักเธอเช่นกัน

    “ ผมรักคุณ “ ทอมกระซิบอย่างแผ่วเบา “ เจนนี่ ผมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นแล้วรู้มั้ย  ผมรักจนผมไม่อาจเก็บไว้ได้อีกต่อไป ผมต้องบอกคุณ ผมรักคุณนะเจนนี่ “  เจนนี่เงยหน้ามองเขาซึ่งส่งสายตาอ่อนโยนมาให้  มันจะฟังดูพิลึกไปไหม  ถ้าจะบอกว่าเธอก็รักทอมมากเช่นกัน “ ฉันก็รักคุณค่ะ “ เจนนี่ตอบเสียงแผ่วเบา  ทอมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง  แต่ก่อนที่เขาจะรับรู้อะไรต่อ  เจนนี่ ก็จูบเขาบ้างเป็นจูบที่อ่อนโยนกว่าตอนแรกและเนิ่นนานกว่า  เวลาผ่านไป เจนนี่ต้องกลับเข้าบ้าน ทอมก็เช่นกัน  แต่สิ่งที่ทั้งสองรับรู้อีกอย่างก็คือ  วันรุ่งขึ้น  พวกเขาจะมีชีวิตชีวากว่าทุกๆ วัน