ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นางฟ้าผู้นำทาง
ตึกตึก เสียงฝีเท้าเร่งขึ้นเรื่อย ได้ยินเสียงแว่วอยู่ไม่ไกลนัก มิรินหันหน้าไปมองตามเสียงนั่น เห็นเงาผู้ชายอยู่หลังต้นไม้
ต้นใหญ่ กำลังนั่งอยู่กับตรงพื้นหญ้าที่ชื้นแฉะของสวนสาธารณะข้างบ้าน สักครู่ก็มีเสียงคล้ายฟ้าผ่าดังขึ้น มิรินเริ่มสงสัยเล็กน้อย จึงได้เดินเข้า
ไปแอบหลังต้นไม้ข้างๆเหตุการ์ณที่บังเกิดอยู่ข้างหน้า โอ้!พระเจ้า มิรินเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวคล้ายแม่มดและคล้ายนางฟ้าในเทพนิยายถือ
ด้ามเหล็กสีเงินตรงปลายมีปีกนกสีขาวประดับอยู่อย่างสวยงาม กำลังชี้ไปที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นสั่นกลัวอยู่ในความมืด เงาสั่นไปมาตามแสง
ไฟเรืองๆ และแสงจากด้ามเหล็ก ช่วงขณะหนึ่งมิรินได้คิดขึ้นมาว่า เราควรช่วยชายคนนั้นมั้ย เขาเป็นใครกัน แล้วผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร
จากเขากันแน่ แต่ความคิดนั้นต้องถูกพลิกผันในทันใด เมื่อด้ามเหล็กอันนั้นกลับหันมาชี้อยู่ข้างหน้าของมิรินเอง
\"เธอเป็นใครกันหรือแม่หนู\"คนที่มิรินเรียกว่าแม่มดแอนด์นางฟ้าถามด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลไม่เหมือนการกระทำเมื่อครู่
\"เราเป็นลูกของบ้านข้างๆนี้ และเห็นแสงไฟประหลาดเลยมาดู\"มิรินตอบไปอย่างชัดเจน
\"ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่นะ เธอกำลังจะคิดช่วยเขาใช่มั้ย\"
\"ท่านรู้ได้อย่างไร\"มิรินถามด้วยความสงสัยปนความงุนงง
\"ฟังนะ เราชื่อ เฟอร์รี่ เป็นนางฟ้าผู้ดูแลกุญแจทองคำแห่งความลับของเมืองแห่งเวท เมืองอีกเมืองที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ ขณะนี้ชายผู้นี้ผู้ซึ่งเป็นทหารได้ลักลอบขโมยกุญแจทองคำออกมา เรามีหน้าที่ต้องนำมันกลับไปยังที่ของมันเอง\"เธอตอบเพื่อคลายความสงสัย
\"แล้วถ้าท่านได้กุญแจคืนจะปล่อยชายผู้นี้ไปรึปล่าวล่ะ\"มิรินถาม
\"อาจจะไม่เพราะเขาอาจจะกลับมาทำความเสียหายให้แก่เมืองของเราและเสี่ยงต่อการเปิดเผลความลับของพวกเรา\"
\"งั้นถ้าเราต่อสู้กับท่านแล้วชนะเล่า ท่านจะปล่อยเขาไปมั้ย\"โธ่เอ๊ย ยัยมิริน พูดออกไปได้ไงเล่า เราไม่มีเวทมนตร์จะไปชนะได้ไง แต่เราต้องช่วยเขาให้ได้ แม้จะต้องบาดเจ็บก็เถอะนะ-*-
\"งั้นก็ตกลง ถ้าเข้าชนะเราจะปล่อยเขาไป\"
\"งั้นเริ่มกันเลย\"มิรินพูดอย่างไม่เต็มเสียง สั่นแล้ว -O-
ทันใดนั้น บรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เฟอร์รี่หันมาทางมิรินแล้วใช้ด้ามเหล็กเหวี่งไปบนอากาศพร้อมรายคาถาใส่ จนเกิดแสงไฟที่
สว่างมาก จนทำให้มิรินเเสบตาแล้วกระเด็นไปชนต้นไม้ เป็นความรู้สึกที่เจ็ปปวดมาก มิรินไม่รู้จะทำยังไง จึงหยิบ กุญแจที่ห้อยคอไว้ตั้งแต่
เกิด ขึ้นมาแล้วกำไว้ในมือเพื่อเรียกกำลังใจ แต่อยู่ดีๆกุญแจข้างในมือก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยจนมิรินต้องปล่อยมันออกจากมือแล้วขว้างไปยังที่ๆ
เฟอร์รี่ยืนมองอยู่ว่ามิรินจะทำอย่างไร อยู่ดีๆก็เกิดแสงที่สว่างมาก มากกว่าแสงของเฟอร์รี่ แล้วเมื่อเสียงนั้นหายไป มิรินลืมตาขึ้นจึงเริ่มมอง
เห็น เฟอร์รี่นอนอยู่กับพื้นดูเหมือนว่าจะสลบไปแล้ว ปีกของเธออันขาวสะอาด บัดนี้เปื้อนฝุ่นเล็กน้อย ผู้ชายคนนั้นวิ่งเข้าตรงมาทางมิริน
\"คุณเป็นใครกัน สามารถต่อสู้กับเฟอร์รี่ได้ แต่ผมต้องขอบคุณคุณมากนะ ผมต้องไปก่อนล่ะ แล้วนี้กุญแจทองคำ ฝากให้เฟอร์รี่ด้วย\"
มิรินยืนกำกุญแจทองคำไว้ในมือ พร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจอันที่แขวนคอ กลับมาแขวนมันไว้ที่เดิม แล้วเดินไปยังเฟอร์รี่แล้วตัดสินใจ
แบกเฟอร์รี่ไปยังบ้านของมิรินซึ่งอยู่ข้างๆสวนสาธารณะ
เฮ้อ มิรินแบกเฟอร์รี่ขึ้นบันไดมายังห้อนนอนของเธอเอง พร้อมกับวิ่งลงไปชั้นล่าง หยิบผ้าคนหนูแล้วก็ชุบน้ำ แล้วใช้เช็ดตัวให้เฟอร์รี่ แล้วอยู่ๆ
เธอก็สะดุ้งตื่นขึ้น พร้อมกับเอ่ยว่า
\"เธอใช้เวทมนตร์อะไรกันทำให้เราเป็นอย่างนี้ มันเป็นเวทมนตร์ที่แรงมากรู้มั้ย\"เฟอร์รี่ลุกขึ้นั่งพร้อมกับถาม
\"ฉันไม่รู้ นั่นเป็นกุญแจที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่เกิด แล้วนี้กุญแจทองคำของคุณ\"มิรินพูดพร้อมกับ ยื่นกุญแจทองคำให้เฟอร์รี่
\"ไหนลองเข้ามาใกล้ๆฉันสิ\"
มิรินเขยิบเข้ามาใกล้ๆเฟอร์รี่ แล้วเฟอร์รี่ก็ใช้มือสัมผัสที่หน้าผากเกิดเสียงสว่างเล็กตรงที่เธอใช้มือแตะ แล้วอยู่ๆเธอก็เริ่มพูดอะไรบางอย่าง
เหมือนเป็นภาษาที่เราไม่รู้จักแล้วเธอก็เอามือออกแล้วหันมาบอกกับมิรินว่า
\"เธอมีเชื้อสายที่มีเวทมนตร์ผสมอยู่ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน แต่ฉันรับรองว่าถ้าเธอได้ฝึกหัดซักนิดนึง เธอต้องเป็นนางฟ้าที่ดีและเก่งมากแน่ ฉันมีคำถามอยากจะถามเธอซักข้อและอยากให้พ่อกับแม่ของเธออนุญาติก่อนด้วย\"
\"ถามมาสิ\"
\"เธออยากจะไปฝึกหัดคาถา ที่เมืองแห่งเวทมั้ย ฉันจะนำทางเธอไปเอง\"
\"งั้นเดี๋ยวเรามา\"มิรินพูดเสร็จวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อถามพ่อกับแม่ เธอวิ่งลงไปพบพ่อกับแม่กำลังนั่งกินกาแฟอยู่ชั้นล่าง เธอวิ่งเข้าไปพร้อมกับถามว่า
\"แม่ค่ะ พ่อค่ะ ถ้าหนูจะไม่ได้อยู่กะพ่อกับแม่ล่ะค่ะ หนูจะไปอยู่อีกเมืองหนึ่ง มีคนเขาเต็มใจจะดูแลหนู มันก็เหมือนกับการไปอยู่โรงเรียนประจำน่ะค่ะ พ่อกะแม่จะอนุญาติมั้ยค่ะ\"
\"พ่อกับแม่เชื่อจ๊ะ ว่าลูกจะดูแลตัวเองได้ แต่ลูกต้องสัญญาว่า ทุกๆ1ปีลูกจะกลับมาหาพ่อกับแม่ และส่งข่าวติดต่อมาอยู่เรื่อยๆ รู้มั้ยจ๊ะ\"แม่พูดพร้อมกับจับมือของมิรินมาวางไว้ที่ตัก ส่วนพ่อก็ลูบหัวของมิรินเบาๆแล้วยิ้ม
\"ค่ะแม่ หนูต้องไปแล้วนะค่ะ\"มิรินพูด พร้อมกับหอมแก้มพ่อกับแม่แล้วก็กลับไปยังชั้นบน สักครู่ก็เข้ามาในห้องแล้วก็บอกกับเฟอร์รี่ว่า
\"ตกลง เราจะไปกับท่าน เราต้องเตรียมอะไรมั้ย\"
\"ไม่ต้อง เราจะพาเธอไปซื้อของเอง เธอจะอาศัยอยู่กับเราก็ได้ เราจะดูแลเธอเอง\"
\"ขอบคุณมากเราจะไปกันยังล่ะ\"
\"ไปกันเลยก็ได้ เราเริ่มมีพลังเพิ่มขึ้นแล้ว\"
เมื่อเฟอร์รี่พูดจบ เธอก็ชูด้ามเหล็กอันนั้นขึ้น มิรินคิดว่าคงจะเรียกว่าไม้กายสิทธิ์ มีเสียงเกิดขึ้นรอบๆ แล้วเอาปลายคว่ำลงไปที่พื้น แล้วเมื่อมิรินหันไปมองที่พื้นก็ได้เห็นประตูเกิดขึ้น แล้วเฟอร์รี่ก็บอกให้ มิรินเปิดประตูแล้วลงไปด้านล่าง
*****************
~~~~~~ติดตามอ่านตอนต่อไป~~~~~~~
นักเขียนมือใหม่ฝากตัวฝากใจไว้กับนักอ่าน
ต้นใหญ่ กำลังนั่งอยู่กับตรงพื้นหญ้าที่ชื้นแฉะของสวนสาธารณะข้างบ้าน สักครู่ก็มีเสียงคล้ายฟ้าผ่าดังขึ้น มิรินเริ่มสงสัยเล็กน้อย จึงได้เดินเข้า
ไปแอบหลังต้นไม้ข้างๆเหตุการ์ณที่บังเกิดอยู่ข้างหน้า โอ้!พระเจ้า มิรินเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวคล้ายแม่มดและคล้ายนางฟ้าในเทพนิยายถือ
ด้ามเหล็กสีเงินตรงปลายมีปีกนกสีขาวประดับอยู่อย่างสวยงาม กำลังชี้ไปที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นสั่นกลัวอยู่ในความมืด เงาสั่นไปมาตามแสง
ไฟเรืองๆ และแสงจากด้ามเหล็ก ช่วงขณะหนึ่งมิรินได้คิดขึ้นมาว่า เราควรช่วยชายคนนั้นมั้ย เขาเป็นใครกัน แล้วผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร
จากเขากันแน่ แต่ความคิดนั้นต้องถูกพลิกผันในทันใด เมื่อด้ามเหล็กอันนั้นกลับหันมาชี้อยู่ข้างหน้าของมิรินเอง
\"เธอเป็นใครกันหรือแม่หนู\"คนที่มิรินเรียกว่าแม่มดแอนด์นางฟ้าถามด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลไม่เหมือนการกระทำเมื่อครู่
\"เราเป็นลูกของบ้านข้างๆนี้ และเห็นแสงไฟประหลาดเลยมาดู\"มิรินตอบไปอย่างชัดเจน
\"ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่นะ เธอกำลังจะคิดช่วยเขาใช่มั้ย\"
\"ท่านรู้ได้อย่างไร\"มิรินถามด้วยความสงสัยปนความงุนงง
\"ฟังนะ เราชื่อ เฟอร์รี่ เป็นนางฟ้าผู้ดูแลกุญแจทองคำแห่งความลับของเมืองแห่งเวท เมืองอีกเมืองที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ ขณะนี้ชายผู้นี้ผู้ซึ่งเป็นทหารได้ลักลอบขโมยกุญแจทองคำออกมา เรามีหน้าที่ต้องนำมันกลับไปยังที่ของมันเอง\"เธอตอบเพื่อคลายความสงสัย
\"แล้วถ้าท่านได้กุญแจคืนจะปล่อยชายผู้นี้ไปรึปล่าวล่ะ\"มิรินถาม
\"อาจจะไม่เพราะเขาอาจจะกลับมาทำความเสียหายให้แก่เมืองของเราและเสี่ยงต่อการเปิดเผลความลับของพวกเรา\"
\"งั้นถ้าเราต่อสู้กับท่านแล้วชนะเล่า ท่านจะปล่อยเขาไปมั้ย\"โธ่เอ๊ย ยัยมิริน พูดออกไปได้ไงเล่า เราไม่มีเวทมนตร์จะไปชนะได้ไง แต่เราต้องช่วยเขาให้ได้ แม้จะต้องบาดเจ็บก็เถอะนะ-*-
\"งั้นก็ตกลง ถ้าเข้าชนะเราจะปล่อยเขาไป\"
\"งั้นเริ่มกันเลย\"มิรินพูดอย่างไม่เต็มเสียง สั่นแล้ว -O-
ทันใดนั้น บรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เฟอร์รี่หันมาทางมิรินแล้วใช้ด้ามเหล็กเหวี่งไปบนอากาศพร้อมรายคาถาใส่ จนเกิดแสงไฟที่
สว่างมาก จนทำให้มิรินเเสบตาแล้วกระเด็นไปชนต้นไม้ เป็นความรู้สึกที่เจ็ปปวดมาก มิรินไม่รู้จะทำยังไง จึงหยิบ กุญแจที่ห้อยคอไว้ตั้งแต่
เกิด ขึ้นมาแล้วกำไว้ในมือเพื่อเรียกกำลังใจ แต่อยู่ดีๆกุญแจข้างในมือก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยจนมิรินต้องปล่อยมันออกจากมือแล้วขว้างไปยังที่ๆ
เฟอร์รี่ยืนมองอยู่ว่ามิรินจะทำอย่างไร อยู่ดีๆก็เกิดแสงที่สว่างมาก มากกว่าแสงของเฟอร์รี่ แล้วเมื่อเสียงนั้นหายไป มิรินลืมตาขึ้นจึงเริ่มมอง
เห็น เฟอร์รี่นอนอยู่กับพื้นดูเหมือนว่าจะสลบไปแล้ว ปีกของเธออันขาวสะอาด บัดนี้เปื้อนฝุ่นเล็กน้อย ผู้ชายคนนั้นวิ่งเข้าตรงมาทางมิริน
\"คุณเป็นใครกัน สามารถต่อสู้กับเฟอร์รี่ได้ แต่ผมต้องขอบคุณคุณมากนะ ผมต้องไปก่อนล่ะ แล้วนี้กุญแจทองคำ ฝากให้เฟอร์รี่ด้วย\"
มิรินยืนกำกุญแจทองคำไว้ในมือ พร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจอันที่แขวนคอ กลับมาแขวนมันไว้ที่เดิม แล้วเดินไปยังเฟอร์รี่แล้วตัดสินใจ
แบกเฟอร์รี่ไปยังบ้านของมิรินซึ่งอยู่ข้างๆสวนสาธารณะ
เฮ้อ มิรินแบกเฟอร์รี่ขึ้นบันไดมายังห้อนนอนของเธอเอง พร้อมกับวิ่งลงไปชั้นล่าง หยิบผ้าคนหนูแล้วก็ชุบน้ำ แล้วใช้เช็ดตัวให้เฟอร์รี่ แล้วอยู่ๆ
เธอก็สะดุ้งตื่นขึ้น พร้อมกับเอ่ยว่า
\"เธอใช้เวทมนตร์อะไรกันทำให้เราเป็นอย่างนี้ มันเป็นเวทมนตร์ที่แรงมากรู้มั้ย\"เฟอร์รี่ลุกขึ้นั่งพร้อมกับถาม
\"ฉันไม่รู้ นั่นเป็นกุญแจที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่เกิด แล้วนี้กุญแจทองคำของคุณ\"มิรินพูดพร้อมกับ ยื่นกุญแจทองคำให้เฟอร์รี่
\"ไหนลองเข้ามาใกล้ๆฉันสิ\"
มิรินเขยิบเข้ามาใกล้ๆเฟอร์รี่ แล้วเฟอร์รี่ก็ใช้มือสัมผัสที่หน้าผากเกิดเสียงสว่างเล็กตรงที่เธอใช้มือแตะ แล้วอยู่ๆเธอก็เริ่มพูดอะไรบางอย่าง
เหมือนเป็นภาษาที่เราไม่รู้จักแล้วเธอก็เอามือออกแล้วหันมาบอกกับมิรินว่า
\"เธอมีเชื้อสายที่มีเวทมนตร์ผสมอยู่ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน แต่ฉันรับรองว่าถ้าเธอได้ฝึกหัดซักนิดนึง เธอต้องเป็นนางฟ้าที่ดีและเก่งมากแน่ ฉันมีคำถามอยากจะถามเธอซักข้อและอยากให้พ่อกับแม่ของเธออนุญาติก่อนด้วย\"
\"ถามมาสิ\"
\"เธออยากจะไปฝึกหัดคาถา ที่เมืองแห่งเวทมั้ย ฉันจะนำทางเธอไปเอง\"
\"งั้นเดี๋ยวเรามา\"มิรินพูดเสร็จวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อถามพ่อกับแม่ เธอวิ่งลงไปพบพ่อกับแม่กำลังนั่งกินกาแฟอยู่ชั้นล่าง เธอวิ่งเข้าไปพร้อมกับถามว่า
\"แม่ค่ะ พ่อค่ะ ถ้าหนูจะไม่ได้อยู่กะพ่อกับแม่ล่ะค่ะ หนูจะไปอยู่อีกเมืองหนึ่ง มีคนเขาเต็มใจจะดูแลหนู มันก็เหมือนกับการไปอยู่โรงเรียนประจำน่ะค่ะ พ่อกะแม่จะอนุญาติมั้ยค่ะ\"
\"พ่อกับแม่เชื่อจ๊ะ ว่าลูกจะดูแลตัวเองได้ แต่ลูกต้องสัญญาว่า ทุกๆ1ปีลูกจะกลับมาหาพ่อกับแม่ และส่งข่าวติดต่อมาอยู่เรื่อยๆ รู้มั้ยจ๊ะ\"แม่พูดพร้อมกับจับมือของมิรินมาวางไว้ที่ตัก ส่วนพ่อก็ลูบหัวของมิรินเบาๆแล้วยิ้ม
\"ค่ะแม่ หนูต้องไปแล้วนะค่ะ\"มิรินพูด พร้อมกับหอมแก้มพ่อกับแม่แล้วก็กลับไปยังชั้นบน สักครู่ก็เข้ามาในห้องแล้วก็บอกกับเฟอร์รี่ว่า
\"ตกลง เราจะไปกับท่าน เราต้องเตรียมอะไรมั้ย\"
\"ไม่ต้อง เราจะพาเธอไปซื้อของเอง เธอจะอาศัยอยู่กับเราก็ได้ เราจะดูแลเธอเอง\"
\"ขอบคุณมากเราจะไปกันยังล่ะ\"
\"ไปกันเลยก็ได้ เราเริ่มมีพลังเพิ่มขึ้นแล้ว\"
เมื่อเฟอร์รี่พูดจบ เธอก็ชูด้ามเหล็กอันนั้นขึ้น มิรินคิดว่าคงจะเรียกว่าไม้กายสิทธิ์ มีเสียงเกิดขึ้นรอบๆ แล้วเอาปลายคว่ำลงไปที่พื้น แล้วเมื่อมิรินหันไปมองที่พื้นก็ได้เห็นประตูเกิดขึ้น แล้วเฟอร์รี่ก็บอกให้ มิรินเปิดประตูแล้วลงไปด้านล่าง
*****************
~~~~~~ติดตามอ่านตอนต่อไป~~~~~~~
นักเขียนมือใหม่ฝากตัวฝากใจไว้กับนักอ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น