ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
เย้เย้เย้ 5555+ วันนี้เป็นวันปิดเทอมวันสุดท้าย และฉันคนนี้แหละ โซคิมจี จะออกไปเล่นบาส เพื่อที่จะได้เอาเงินพนันของยัยหมูตอน หุหุหุ แต่มันทำไมช้าจัง
“เฮ้ ยัยพวกบ้า ฉันรอพวกแกนานแล้วนะ โห แม้งมาช้ากันชะมัด” ฉันใส่อารมณ์สุดขีด
“เธอนี่ไม่เปลี่ยนจิงๆ นะเนี่ย ขี้โวยวายเหมือนเดิม” จีอึนว่าเข้าให้
“แล้วแกมีปัญหาหรอยัยจีอึน”
“คร่าาาาาาาาาาาา ดิฉันไม่กล้ามีปัญหากะยัยบ๊องอย่างเธอหรอก”
“อ้าวพูดงี้หมายความว่าไงเนี่ย”
“เฮ้ย พวกแก จะทะเลาะกันอีกนานไม ห๊ะ” ยัยหมูตอนตะโกนใส่หน้า
“โอโอ้ อย่ารมเสียดิ”
“ก็พวกแกจะทะเลาะกันทำไมว่ะ”
“เออดิ เล่นเหอะ เดี๋ยวมีคนมาอย่างที่นะ”ยัยจีอึนออกความเห็น
เออ จิงสิ แถวนี่มีรุ่นพี่ไฮสคูล ปี 2 เล่นสนามนี้เหมือนกัน
“วันนี้ว่าไงถ้าใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวนะย่ะ”ฉันเห็นแก่กินมากเลยหรอเนี่ย
“ได้”ยัยหมูพูด
55555+สุดท้าย แฮ่ก แฮ่ก ฉันก็ชนะ บ้าชิบ โครตเหนื่อย แฮ่ก แฮ่ก ฉันหันไปปรบมือกะ
จีอึน จีอึนเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุด
“นี่พวกเธอต้องจ่ายเงินค่าข้าวมาเลย”ฉันรีบทวง
“เออ รู้แล้ว ” 55555+ ดูยัยนั่นทำหน้าดิ
“เล่นต่ออีกสักรอบป่ะ หรือว่ากลัวแพ้ ห๊ะ 55555+ ”  ฉันกวนมัน
“ได้อย่าคิดนะว่าแกจะชนะฉันอีกนะ”
“หรอ งั้นเริ่มเลยมั้ย”
“คิมจี ยังไม่เหนื่อยหรอ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ”
“เออ ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ว่ามันกำลังดูถูกเราอยู่นะ เธอยอมหรอ”
“ไม่มีทาง”
“ดีมาก”
“สู้ๆสู้ตาย” ฉันกับจีอึนพูดพร้อมกัน
“เฮ้! ยัยบ้าพวกนี้ออกไปได้แล้วพวกฉันจะเล่นสนามนี้”
เสียงบ้าที่ไหนว่ะ แม้ง โครตดัง เบื่อออออนะเนี่ย
“พวกเรามาเล่นกันก่อนนายไม่มีสิทธิที่จะไล่ ”ฉันพูดออกไป เออไม่ใช่สิตะโกนเลยแหละ
พวกนั้นหายไปไหนกันหมดว่ะ เหลือฉันกับจีอึน 2 คน จะรอดไหมเนี่ย โอ พระเจ้า
“นี่ยัยเด็กบ้ากล้าตะโกนใส่ฉันหรอห๊ะ”
“ทำไมจะไม่กล้านายไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย” อยู่ๆ จีอึนก็ตีแขนฉันเพื่อไม่ให้พูดแบบนั้น
“ _^ ฉันว่านะ ฉันอยากจะต่อยคนจัง” น่ากลัวชะมัดทำไงดีมันโกรธแล้วอ่ะ แง้ แง้
“งั้น เอางี้ถ้าใครชนะจะได้เล่นที่สนามนี้” ฉันรีบพูดเรื่องอื่นก่อนที่มันจะต่อยหน้าที่น่ารักของฉัน ( หลงตัวเองว่ะ: หมีฟ้า )
“นี่เธอคงไม่อยากโดนต่อยใช่ไหม”ใครพูดว่ะ อ๋อ เพื่อนมัน โห มากันตั้ง 4 คน  2:4 เอาเปรียบกันชัดๆ ยังไงก็แพ้อยู่ดี
“เรื่องไรฉันจะอยากเจ็บตัว หรือว่านายอยาก”
“แล้วคนแพ้ละคิมจี”ฉันส่ายหน้าอย่างไม่รู้ว่าจะเอาไงดี แต่ฉันก็นึกอะไรออกบางอย่างเลยพูดออกไป
“ใครแพ้ก็ไม่ได้เล่นสนามนี้วันนี้ไง แหะ แหะ ^^; ”
“มันง่ายไป ใครแพ้ต้องทำตามที่ฝ่ายชนะบอก 2 ชั่วโมง ”
“เรื่องอะไรละ”
“หรือว่ากลัวแพ้ ห๊ะ”
“ตกลง ฉันไม่กลัวหรอก”
บ้าชิบแพ้หรอเนี่ยแฮ่ก แฮ่ก ทำไงดี
“5555+ พวกฉันชนะพวกเธอเตรียมตัวเป็นเบ๊ หึหึหึ”
“งั้นพวกฉันจะไปซื้อน้ำให้นะ” อิอิ มีโอกาสหนีแล้ว
“4 กระป๋องนะ”
“คร่าาาาาาาาาา”
“นี่คิมจี เธอหนีแล้ว พวกรุ่นพี่เค้าไปตามเราหรอ”
“นี่มันจะรู้ได้ไงเรากับมันไม่รู้จักกันสักหน่อย”
“เออ จิงด้วย”
“555555+”
<<มาคุยกันหน่อย>>
เป็นเรื่องแรกนะ ที่ลองแต่งขึ้น เพราะว่าชอบอ่านนิยายมั่กมากเลย
มีแรงบันดาลใจคะ ช่วยอ่านกันหน่อยนะ อิอิ
“เฮ้ ยัยพวกบ้า ฉันรอพวกแกนานแล้วนะ โห แม้งมาช้ากันชะมัด” ฉันใส่อารมณ์สุดขีด
“เธอนี่ไม่เปลี่ยนจิงๆ นะเนี่ย ขี้โวยวายเหมือนเดิม” จีอึนว่าเข้าให้
“แล้วแกมีปัญหาหรอยัยจีอึน”
“คร่าาาาาาาาาาาา ดิฉันไม่กล้ามีปัญหากะยัยบ๊องอย่างเธอหรอก”
“อ้าวพูดงี้หมายความว่าไงเนี่ย”
“เฮ้ย พวกแก จะทะเลาะกันอีกนานไม ห๊ะ” ยัยหมูตอนตะโกนใส่หน้า
“โอโอ้ อย่ารมเสียดิ”
“ก็พวกแกจะทะเลาะกันทำไมว่ะ”
“เออดิ เล่นเหอะ เดี๋ยวมีคนมาอย่างที่นะ”ยัยจีอึนออกความเห็น
เออ จิงสิ แถวนี่มีรุ่นพี่ไฮสคูล ปี 2 เล่นสนามนี้เหมือนกัน
“วันนี้ว่าไงถ้าใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวนะย่ะ”ฉันเห็นแก่กินมากเลยหรอเนี่ย
“ได้”ยัยหมูพูด
55555+สุดท้าย แฮ่ก แฮ่ก ฉันก็ชนะ บ้าชิบ โครตเหนื่อย แฮ่ก แฮ่ก ฉันหันไปปรบมือกะ
จีอึน จีอึนเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุด
“นี่พวกเธอต้องจ่ายเงินค่าข้าวมาเลย”ฉันรีบทวง
“เออ รู้แล้ว ” 55555+ ดูยัยนั่นทำหน้าดิ
“เล่นต่ออีกสักรอบป่ะ หรือว่ากลัวแพ้ ห๊ะ 55555+ ”  ฉันกวนมัน
“ได้อย่าคิดนะว่าแกจะชนะฉันอีกนะ”
“หรอ งั้นเริ่มเลยมั้ย”
“คิมจี ยังไม่เหนื่อยหรอ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ”
“เออ ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ว่ามันกำลังดูถูกเราอยู่นะ เธอยอมหรอ”
“ไม่มีทาง”
“ดีมาก”
“สู้ๆสู้ตาย” ฉันกับจีอึนพูดพร้อมกัน
“เฮ้! ยัยบ้าพวกนี้ออกไปได้แล้วพวกฉันจะเล่นสนามนี้”
เสียงบ้าที่ไหนว่ะ แม้ง โครตดัง เบื่อออออนะเนี่ย
“พวกเรามาเล่นกันก่อนนายไม่มีสิทธิที่จะไล่ ”ฉันพูดออกไป เออไม่ใช่สิตะโกนเลยแหละ
พวกนั้นหายไปไหนกันหมดว่ะ เหลือฉันกับจีอึน 2 คน จะรอดไหมเนี่ย โอ พระเจ้า
“นี่ยัยเด็กบ้ากล้าตะโกนใส่ฉันหรอห๊ะ”
“ทำไมจะไม่กล้านายไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย” อยู่ๆ จีอึนก็ตีแขนฉันเพื่อไม่ให้พูดแบบนั้น
“ _^ ฉันว่านะ ฉันอยากจะต่อยคนจัง” น่ากลัวชะมัดทำไงดีมันโกรธแล้วอ่ะ แง้ แง้
“งั้น เอางี้ถ้าใครชนะจะได้เล่นที่สนามนี้” ฉันรีบพูดเรื่องอื่นก่อนที่มันจะต่อยหน้าที่น่ารักของฉัน ( หลงตัวเองว่ะ: หมีฟ้า )
“นี่เธอคงไม่อยากโดนต่อยใช่ไหม”ใครพูดว่ะ อ๋อ เพื่อนมัน โห มากันตั้ง 4 คน  2:4 เอาเปรียบกันชัดๆ ยังไงก็แพ้อยู่ดี
“เรื่องไรฉันจะอยากเจ็บตัว หรือว่านายอยาก”
“แล้วคนแพ้ละคิมจี”ฉันส่ายหน้าอย่างไม่รู้ว่าจะเอาไงดี แต่ฉันก็นึกอะไรออกบางอย่างเลยพูดออกไป
“ใครแพ้ก็ไม่ได้เล่นสนามนี้วันนี้ไง แหะ แหะ ^^; ”
“มันง่ายไป ใครแพ้ต้องทำตามที่ฝ่ายชนะบอก 2 ชั่วโมง ”
“เรื่องอะไรละ”
“หรือว่ากลัวแพ้ ห๊ะ”
“ตกลง ฉันไม่กลัวหรอก”
บ้าชิบแพ้หรอเนี่ยแฮ่ก แฮ่ก ทำไงดี
“5555+ พวกฉันชนะพวกเธอเตรียมตัวเป็นเบ๊ หึหึหึ”
“งั้นพวกฉันจะไปซื้อน้ำให้นะ” อิอิ มีโอกาสหนีแล้ว
“4 กระป๋องนะ”
“คร่าาาาาาาาาา”
“นี่คิมจี เธอหนีแล้ว พวกรุ่นพี่เค้าไปตามเราหรอ”
“นี่มันจะรู้ได้ไงเรากับมันไม่รู้จักกันสักหน่อย”
“เออ จิงด้วย”
“555555+”
<<มาคุยกันหน่อย>>
เป็นเรื่องแรกนะ ที่ลองแต่งขึ้น เพราะว่าชอบอ่านนิยายมั่กมากเลย
มีแรงบันดาลใจคะ ช่วยอ่านกันหน่อยนะ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น