หอพักวุ่น...ลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #1 : NO.1

“ครึก...” เสียงรถไฟหยุดลง

ฉันลงจากรถไฟอย่างยากลำบาก   เนื่องจากมีกระเป๋าเดินทางใบโตและของฝากที่คุณแม่ให้นำมาฝากคุณน้า ( ผ้าไหมอย่างดี 2 ผืน   หัวมันอีก 1 ถุงใหญ่   แตงโมอีก 1 ลูก)

“เว่อร์จริงๆเลย   โอย...”ฉันรีบตรงไปยังม้านั่งที่ว่างอยู่และวางของลงข้างตัว

“ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...” เสียงโทรศัพท์มือถือ (รุ่นเก่า) ของฉันดังขึ้น

“ปิ๊ป”

“ฮัลโหล”ฉันพูด

“ฮัลโหล   มิกะจังหรอจ๊ะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา

“ค่ะ”หญิงสาวตอบ

“มาถึงแล้วหรือยังจ๊ะ”ผู้เป็นน้าถามขึ้น

“ค่ะ   เพิ่งถึงเมื่อตะกี้นี้เองน่ะค่ะ”ฉันพูด

“เดี๋ยวน้าไปรับนะ   รออยู่ตรงหน้าสถานีนั่นแหละนะ”

ฉันวางโทรศัพท์ลงและมองท้องฟ้าที่กำลังเคลื่อนตัวไปช้าๆอย่างไร้จุดหมาย....

ไม่รู้ว่าฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่...มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่....

“คุณซาซากิ มิกะ   กรุณามาพบญาติที่จุดประชาสัมพันธ์ด้วยนะคะ”เสียงประกาศดังขึ้น

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้น  จนคนแถวนั้นหันมามอง   ด้วยความเขินจึงรีบเก็บของและไปยังจุดประชาสัมพันธ์

“ทางนี้จ๊ะ ทางนี้”เสียงคุณน้าดังมาจากที่ไหนซักแห่ง

ฉันเดินไปตามเสียงเรียกของคุณน้า

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะ มิกะจัง”น้าพูดและช่วยยกของขึ้นรถ

“คุณน้ายังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ” ฉันพูดบ้าง ( ฮ่าๆ เป็นไงล่ะ เจอลูกยอไปเต็มๆ)

“แหม ไม่หรอกจ๊ะ กลับบ้านกันเถอะนะจ๊ะ ( โฮะๆๆ   ชั้นสวยๆ)” น้าพูด