ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความหลัง
ผมผิดตรงไหน
เอ่ะ นั่นใครนะทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย เป็นคนเฉยๆเรียบๆถูกใจเราจังเลย ผมกำลังนั่งคิดถึงเด็กผู้หญิงที่เดินผ่านมาในวันขึ้นชั้นเรียนใหม่ของเด็ก ม2 /1 แล้วผมก็หันไปถามเพื่อนซึ่งเพื่อนก็ไม่รู้จัก ผมก็ได้แต่คิดว่าทำยังไงถึงจะได้รู้จักกับเธอนะ (ผมเป็นคนที่ไม่เคยจีบผู้หญิงเลย เพราะเป็นคนที่อายไม่กล้าคุยกับผู้หญิงสักเท่าไร ) วันขึ้นชั้นเรียนใหม่ มีเพื่อนจากทับ สองขึ้นมา5คน “นั่นเธอแนะนำตัวแล้ว” ผมรีบตังใจฟังเธอแนะนำตัว “สิริน จิตรศรี ชื่อเล่นชื่อ รินค่ะ” ว้าวถูกใจจังเลยน่ารักมากด้วย ทำไงเราถึงจะได้มาเป็นแฟนด้วยนะ
มีอยู่มาวันหนึ่ง ประมาณกลางเทอมของชั้นมัธยมศึกษาปี่ที่สอง ผมก็ได้พูดกับเธอเป็นครั้งแรกในห้องวิทยาศาสตร์ เมื่อสบโอกาสที่เธอไม่ได้อยู่กับเพื่อน “รินครับมีคู่รำสอบหรือยังครับ” เธอหันมาพูดอย่างไม่ค่อยสนใจว่า “อืมยังเลย” ผมจึงถามรินต่อไปว่า “สอบรำคู่ผมไหม” “ก็ได้” รินตอบมาแล้วก็เดินไป อย่างไม่ไยดีผมเลย และปรากฏว่าผมก็ไม่ได้คู่รินตอนสอบ เพราะอาจารย์จับคู่ให้เอง
(ตอนอยู่ ม2 ผมได้พูดกับรินแค่นี้เองครับ)
(เหตุการณ์ตอนม3 นะครับ)
ตอน ม3 นี่อาจจะเป็น จุดเริ่มต้นของผมและรินเลยก็ว่าได้ เพราะมีอยู่วันหนึ่งเพื่อนคนของผมชื่อวิชิต เข้าไปพูดกับเธอเรื่องเกมส์ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไร ผมเห็นวิชิตกับรินนั่งคุยกันอย่างสนุก ผมคิดในใจ”ทำไมเราไม่เล่นเกมส์เป็นบ้างนะ” สักครู่พอวิชิตเดินออกมาผมก็เดินเข้าไปถามวิชิต “เมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกับรินหรือวิชิต” วิชิตจึงตอบว่า “เกมส์ไดโบ รู้จักไหม” ผมรีบจบชื่อเกมส์ไว้และก็ได้ไปซื้อเกมส์มาลงเครื่องคอมพิวเตอร์ของผม และวันต่อมาผมนั่งมองเธอนานมาและก็สบโอกาสที่ไม่มีใครอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปถามริน “รินเรามีเกมส์ไดโบแล้ว สอนเราเล่นหน่อยสิ ได้ไหมเราอยากเล่นเป็นนะ” “อื่มๆ เจก็เล่นเหมือนกันหรือ ได้ๆ เดี่ยวเราเอาหนังสือมาให้”รินตอบมา และวันต่อมารินก็เอาหนังสือมาให้ผมสองเล่นทำให้ผมประทับใจมาก (เพราะนิสัยที่ไม่ค่อยคุยกับใคร(ผู้ชาย เป็นคนเงียบๆน่ารัก ชอบวาดรูป ทำให้ผมชอบรินมาก) และผมก็ไม่ได้เอาหนังสือเกมส์ไปให้รินคืน
(เหตุการณ์ใน ม3ที่เราได้คุยกันก็มีแค่นี้)
เอ่ะ นั่นใครนะทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย เป็นคนเฉยๆเรียบๆถูกใจเราจังเลย ผมกำลังนั่งคิดถึงเด็กผู้หญิงที่เดินผ่านมาในวันขึ้นชั้นเรียนใหม่ของเด็ก ม2 /1 แล้วผมก็หันไปถามเพื่อนซึ่งเพื่อนก็ไม่รู้จัก ผมก็ได้แต่คิดว่าทำยังไงถึงจะได้รู้จักกับเธอนะ (ผมเป็นคนที่ไม่เคยจีบผู้หญิงเลย เพราะเป็นคนที่อายไม่กล้าคุยกับผู้หญิงสักเท่าไร ) วันขึ้นชั้นเรียนใหม่ มีเพื่อนจากทับ สองขึ้นมา5คน “นั่นเธอแนะนำตัวแล้ว” ผมรีบตังใจฟังเธอแนะนำตัว “สิริน จิตรศรี ชื่อเล่นชื่อ รินค่ะ” ว้าวถูกใจจังเลยน่ารักมากด้วย ทำไงเราถึงจะได้มาเป็นแฟนด้วยนะ
มีอยู่มาวันหนึ่ง ประมาณกลางเทอมของชั้นมัธยมศึกษาปี่ที่สอง ผมก็ได้พูดกับเธอเป็นครั้งแรกในห้องวิทยาศาสตร์ เมื่อสบโอกาสที่เธอไม่ได้อยู่กับเพื่อน “รินครับมีคู่รำสอบหรือยังครับ” เธอหันมาพูดอย่างไม่ค่อยสนใจว่า “อืมยังเลย” ผมจึงถามรินต่อไปว่า “สอบรำคู่ผมไหม” “ก็ได้” รินตอบมาแล้วก็เดินไป อย่างไม่ไยดีผมเลย และปรากฏว่าผมก็ไม่ได้คู่รินตอนสอบ เพราะอาจารย์จับคู่ให้เอง
(ตอนอยู่ ม2 ผมได้พูดกับรินแค่นี้เองครับ)
(เหตุการณ์ตอนม3 นะครับ)
ตอน ม3 นี่อาจจะเป็น จุดเริ่มต้นของผมและรินเลยก็ว่าได้ เพราะมีอยู่วันหนึ่งเพื่อนคนของผมชื่อวิชิต เข้าไปพูดกับเธอเรื่องเกมส์ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไร ผมเห็นวิชิตกับรินนั่งคุยกันอย่างสนุก ผมคิดในใจ”ทำไมเราไม่เล่นเกมส์เป็นบ้างนะ” สักครู่พอวิชิตเดินออกมาผมก็เดินเข้าไปถามวิชิต “เมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกับรินหรือวิชิต” วิชิตจึงตอบว่า “เกมส์ไดโบ รู้จักไหม” ผมรีบจบชื่อเกมส์ไว้และก็ได้ไปซื้อเกมส์มาลงเครื่องคอมพิวเตอร์ของผม และวันต่อมาผมนั่งมองเธอนานมาและก็สบโอกาสที่ไม่มีใครอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปถามริน “รินเรามีเกมส์ไดโบแล้ว สอนเราเล่นหน่อยสิ ได้ไหมเราอยากเล่นเป็นนะ” “อื่มๆ เจก็เล่นเหมือนกันหรือ ได้ๆ เดี่ยวเราเอาหนังสือมาให้”รินตอบมา และวันต่อมารินก็เอาหนังสือมาให้ผมสองเล่นทำให้ผมประทับใจมาก (เพราะนิสัยที่ไม่ค่อยคุยกับใคร(ผู้ชาย เป็นคนเงียบๆน่ารัก ชอบวาดรูป ทำให้ผมชอบรินมาก) และผมก็ไม่ได้เอาหนังสือเกมส์ไปให้รินคืน
(เหตุการณ์ใน ม3ที่เราได้คุยกันก็มีแค่นี้)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น