ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ...1...^0^
ฉันริวยุนนา สาวน้อยหน้าใสที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ เฮ่ย!(--*) (*--) (--*) ไม่ใช่ๆ ฉันก็เป็นเด็กสาวที่แสนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยมีอะไรให้หน้าจดจำเลย แต่ฉันก็รู้สึกดีนะที่มันเป็นแบบนี้ ฉันเกลียดแว่นของฉันมากเลย มันช่างใหญ่เตอะตะอะไรอย่างนี้ มันทำให้ฉันดูเป็นเด็กเรียนเลยทีเดียว 00 แต่หารู้มั๊ยว่า นิสัยของฉันกลับตรงกันข้ามกับหน้าตาอันแสนอ่อนโยนของฉันเลยทีเดียว เพราะว่าอะไรหนะเหรอ...** เป็นเพราะว่าฉันมีนิสัยที่ห้าวมากเลยทีเดียว++ อะแน่... แต่ถึงนิสัยจะห้าวเพียงใดก็ตาม แต่ใจของฉันก็เป็นหญิงนะ ฮิฮิ^0^
( ( ( กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.................. ) ) ) เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันแสนจะเกลียดดังขึ้นอีกแล้ว--* น่าเบื่อชะมัด ปลุกอยู่ได้ทุกวัน ไม่เบื่อกันบ้างเหรอ...--* ลืมไปนาฬิกาปลุกมันไม่มีชีวิต555+...00
ฉันจะไม่ตื่นจนกว่าแม่จะมาปลุก...OO คอยดูนะ++...
“ปังๆๆ... นี่ตื่นได้แล้วนะ00 วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกนะ อย่าให้ฉันต้องเข้าไปปลุกถึงที่นะ...++” สิ้นความคิดของฉัน แม่ก็ปลุกเลยทันทีทันได--* แหม!...00 ช่างรู้ใจลูกอะไรปานนี้
“ก็ได้ๆ...--* หนูตื่นก็ได้” ฉันบอกอย่างงัวเงีย ก็ทำไมหละ!!!...-0- ฉันไม่อยากตื่นเลยนี่หน่า...00
“ดีแล้ว** นึกว่าจะให้ไปปลุกถึงที่” แม่ของฉันตะโกนเข้ามา
เชอะ--* เบื่อจังเลย... เปิดเทอมอีกแล้ว ทั้งๆที่ฉันเพิ่งรู้สึกว่าฉันเพิ่งปิดเทอมไปเองนี่หน่า... ฉันจำได้ว่าเพิ่งไปกินคาลบิกับยุนฮีมาเอง เฮ่ย!...--* เบื่อชะมัดเลย
ฉันตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีที่ฉันคิดว่าน่าจะงัวเงียที่สุด--* ฉันอยากจะเข้าไปหลับในห้องน้ำจังเลย เอาผ้ามาปู00แล้วก็เอาหมอนมาหนึ่งใบ แค่นี้ฉันก็หลับได้แล้ว///-0- จริงๆนะ...
กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไป15นาที 555+...00 ไม่รู้ว่าเร็วหรือช้า แต่ว่าฉันว่ามันน่าจะช้านะ เพราะว่าฉันมัวแต่นั่งแช่นิดหน่อยเท่านั้นเอง^0^ (อันที่จริงแอบงีบหลับไง555+...) --*
พออาบน้ำเสร็จฉันก็ลงไปข้างล่างอย่างอารมณ์ดี^0^ ทำไมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรอย่างนี้-0- ตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียน...
“นี่ๆ... วันนี้แกยังทำงานพิเศษที่ร้านขนมปังอยู่หรือเปล่า” แม่ของฉันถามขณะที่กำลังห่อข้าวให้ฉันอยู่
“หนูก็ยังทำอยู่หนะสิแม่00 วันนี้คงจะกลับดึก...-0-” ฉันบอก
“เหรอ... อืม...(--*)”
“หนูไปก่อนนะ แล้วนี่ข้าวของหนูใช่มั๊ย.../// บาย” ฉันเดินเข้าไปหยิบข้าวกล่องแล้วจึงบ๊ายบายแม่ที่น่ารักของฉัน
เอะนั่น...!00 ยายยุนฮีนี่หน่า...
“อ้าวยุนนา ทำไมเธอมาช้าจัง” ยุนฮีสาวน้อยอายุเท่าฉัน หน้าตาสวยมากเลยทีเดียว นิสัยก็อ่อนโยน(กว่าฉันนิดหน่อยนะ555+...) --*00 แต่ว่ายุนฮีนี่แหละเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของฉัน คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น จนตอนนี้อยู่ม.ปลายปี3แล้ว ไม่รู้ใจกันก็ไม่รู้จะพูดยังไงและ ^0^
“เหอะๆ... เธอมารอนานหรือยัง” ฉันถามอย่างสำนึกผิด(_ _)
“ก็ไม่นานหรอก... แค่10นาทีเอง^*^” ดูเหมือนว่ายายยุนฮีจะพูดประชดฉันนะเนี่ย เฮ่ย!--* แต่ฉันก็ผิดนี่ สมควรแล้วหละ+0+
“ขอโทษนะ--* คือว่าฉันแอบงีบที่ห้องน้ำนิดหน่อย--*...” ฉันบอกไปตามจริง
“เหอะๆ...00 ช่างมันเถอะ แค่10นาทีเองไม่เป็นไรหรอกน่า*-*” ยุนฮีพูดอย่างอ่อนโยน
“แต่ว่า...--*”
“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง... ช่างมันเถอะ^0^”
ยุนฮีที่น่ารักของฉัน+*+ เธอช่างแสนดีอะไรอย่างนี้นะ (เว่อร์ไปมั๊ย^-^)
“อืม...= =” ฉันรู้สึกผิดมากๆเลยนะเนี่ยที่ทำให้ยุนฮีรอตั้ง10นาที
ในที่สุดเราก็เดินถึงโรงเรียนซะที ใช้เวลาตั้งหลายนาทีแหนะ...+-+ ฉันรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้สิ...(~-~)
“โอ๊ย!...00” ยุนฮีร้องอย่างตกใจใจเมื่อมีใครคนหนึ่งชนเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น
“ขอโทษนะ...^0^” ผู้ชายคนนั้นกล่าวอย่างตกใจแล้วจึงรีบวิ่งจากไปโดยมีบรรดาสาวๆวิ่งตามแจ
เอ๋!... 00 ฉันว่าผู้คนนั้นหน้าตาคุ้นๆนะ คุ้นมากๆเลย เขาดูหล่อมากๆเลย ผมซอยรากไทรสั้นสีดำ ปากอวบอิ่ม หน้าใสมากๆ แล้วก็หล่ออย่างไร้ที่ติเลยทีเดียว แต่เอ+0+ ทำไมหน้าตาถึงได้คุ้นอย่างนี้นะ...*0*
โอ๊ย!... คิดไม่ออกเลย(--*)
“มาฉันช่วย++” ฉันเข้าไปประคองยุนฮีอย่างยากลำบากเพราะว่าตัวของเราทั้งคู่พอๆกันเลย
“ขอบใจ...00”
“ฉันว่าตานั่นที่ชนเธอหน้าตาคุ้นๆนะ-0-///” ฉันบอกยุนฮีอย่างสงสัย
แฮะๆ ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นคนอาฆาตนะ--* แต่มันก็จริงๆนี่ ฉันรู้สึกว่าคุ้นหน้าคุ้นตาเค้าจังเลย ฉันยังคงสงสัยอยู่อย่างเสียมิได้--*
“เหรอ... ฉันก็ว่างั้นแหละ-+-///” ดูเหมือนยุนฮีจะเห็นด้วยกับฉันนะ^0^
“แต่ว่าฉันจำไม่ได้อะ... -0- เอ...จำไม่ได้จริงๆ” ยุนฮีทำหน้าสงสัย
“ช่างมันเถอะ...--*” ฉันบอกยุนฮีแต่ในหัวสมองก็ยังพยายามนึกอยู่ว่าเคยเจอหมอนี่ที่ไหนนะ
ฉันนี่ขี้ลืมจริงๆเลย...++ แต่มันก็จริงนะ เรื่องที่มันไม่น่าจดจำบางทีฉันก็ลืมได้อย่างง่ายดาย--* แต่ครั้งนี้ฉันพยายามที่จะนึกแล้ว แต่มันก็นึกไม่ออกเลยแฮะ--* (--*) (*--) (--*) ฉันเริ่มไร้สาระแล้ว ไม่คิดๆแล้ว
ระหว่างที่เราเดินไปที่ห้องเรียน ฉันกับยุนฮียังคงคิดไปต่างๆนานาว่าเคยเจอหมอนั่นที่ไหน... แต่ให้ตายสิ00 คิดยังไงก็คิดไม่ออกเลยแฮะ++
“โอ๊ย!... เต็มหมดแล้ว” ยุนฮีบ่นพร้อมกับมองหาโต๊ะที่พอจะว่าง
“เหลือแต่ข้างหลัง...--* เราคงต้องนั่งข้างหลังแล้วหละ” ฉันบอกพร้อมกับเดินไปดูข้างหลัง
“ข้างหลังเหลือตั้งหลายที่แหนะ++ ยังไม่มีคนจองเอาไว้00”
“อืม... เราเอาของจองเอาไว้ก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยไปเก็บของ”
ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมนะทุกปีฉันต้องได้นั่งที่ข้างหลังตลอดเลย--* เซ็งเลย อยากลองนั่งข้างหน้าบ้างอะ-o-
ปีนี้ฉันกะจะอยู่ชมรมการต่อสู้เหมือนทุกปี เมื่อปีที่แล้วมีแข่งประจำปีด้วย... ฉันได้เหรียญทองแหนะ00 เก่งใช่มั๊ยหละoo ก็ฉันเทควันโดสายดำนะจ๊ะ0-0 ส่วนยายยุนฮีหนะเหรอ 555+... ได้เหรียญทองเหมือนกันแต่เป็นยูโดของญี่ปุ่นหนะ เก่งใช่มะ00
ในที่สุดก็ถึงชั่วโมงเรียนชั่วโมงแรก น่าเบื่อชะมัดเลย--* แต่ทำไงได้หละ ปีนี้ฉันต้องตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อเข้ามหาลัย เฮ่ย!... จะว่าไปก็อยากอยู่มหาลัยเหมือนกันนะเนี่ย จะได้อิสระซะที--*
อาจารย์เข้าห้องมาแล้ว ตอนนี้เสียงของนักเรียนเริ่มเงียบลงแล้วหลังจากที่ดังมานาน--*
“หวัดดีนักเรียน... เงียบๆหน่อยนะ...((()))”
เหอะๆ ตอนนี้ฉันว่าห้องเรียนก็เงียบหมดแล้วนะเนี่ย มีแต่เสียงอาจารย์นั่นแหละที่ดังอยู่คนเดียว...--*
“ดีมากเลย... วันนี้มีเด็กใหม่เพิ่งย้ายมา...(*--) อะเข้ามาเลยเชวอน” อาจารย์เรียกนักเรียนใหม่เข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วและเร่งรีบ (เอ๋)
เชวอนงั้นเหรอ...0o0 ทำไมชื่อได้คุ้นอย่างนี้นะ เชวอน... นั่นไงเดินเข้ามาแล้ว...0-0
เอ๋ะ!... คนนี้นี่หว่าที่วิ่งมาชนยายยุนฮี ใช่แล้ว00 คนนี้ไง แต่เอะ!... ทั้งชื่อทั้งหน้าตาทำไมคุ้นอย่างนี้นะ เค้าเป็นใครกันนะ
ฉันหันหน้าไปมองยุนฮี ยุนฮีก็หันหน้ามามองฉันเช่นกัน ดูเหมือนว่ายุนฮีจะรู้แล้วว่าเป็นใคร...++
“ฉันนึกออกแล้ว...0o0 คิมเชวอนเป็นนักร้องไง ตอนนี้กำลังมาแรงเลยหละ ที่ออกอัลบั้มคู่กับคิมเทฟุนไง เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหนะ...0-0”
“อ๋อ... อีพวกเพลย์บอยหนะเหรอ...+0- น่าเบื่อชะมัดเลย... เฮ่ย!*0*”
ฉันอยากจะกรี๊ดให้ก้องโลก\\\\\\*0*/// ทำไมหน้าจาถึงได้ดีอะไรปานนี้ (--*) (*--) (--*) ไม่ได้สิฉันจะคิดอะไรแบบนี้ไม่ได้ ฉันเป็นพวกแอนตี้นักร้องชายหน้าตาดีหนะ...555+...O0O ไม่ใช่ๆ พูดเล่นน่า
ตอนนี้ดูเหมือนว่าสาวๆในห้องเริ่มส่งเสียงดังขึ้นมาอย่างดีใจและเหลือเชื่ออะไรปานนั้น--* เกือบครึ่งห้องกรี๊ดและอีกครึ่งห้องใบ้รับประทานด้วยความตื่นเต้น--* จะตื่นเต้นอะไรนักหนา หมอนั่นก็เป็นคนเหมือนกันนะ+0+ ฉันอยากจะบ้าตาย...
ยุนฮีต้องรีบเอามือมาปิดหูเพราะว่าเสียงผู้หญิงครึ่งห้องที่กรี๊ดกันนั้นดังมากเหลือเกิน... ทำอย่างกับเห็นสัตว์ประหลาดอะไรอย่างนั้น...^0^ ฮิๆ ฉันเปรียบเทียบได้ดีมั๊ย...
“( ( ( เงียบๆนักเรียน ) ) )” อาจารย์ตะโกนบอกนักเรียนหญิง ซึ่งก็ได้ผล เพราะว่าตอนนี้เสียงเริ่มเงียบไปโดยปริยาย ดีเหมือนกัน... เพราะฉันหนะแสบแก้วหูจนหูจะแตกอยู่แล้ว+0+
“เอางี้ เธอไปนั่งข้างผู้หญิงคนนั้นนะ” อาจารย์บอกพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะว่างเปล่าข้างๆยุนฮี...+0+
พวกนักเรียนหญิงทั้งห้องต่างก็มองมาที่โต๊ะนั้นอย่างรวดเร็ว ฮิๆ อิจาฉายุนฮีหนะสิ--*
“ครับ...+-+”
เชวอนค่อยๆเดินเข้ามาโดยมีสายตานักเรียนหญิงจับจ้องอย่างไม่กระพริบ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
( ( ( กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.................. ) ) ) เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันแสนจะเกลียดดังขึ้นอีกแล้ว--* น่าเบื่อชะมัด ปลุกอยู่ได้ทุกวัน ไม่เบื่อกันบ้างเหรอ...--* ลืมไปนาฬิกาปลุกมันไม่มีชีวิต555+...00
ฉันจะไม่ตื่นจนกว่าแม่จะมาปลุก...OO คอยดูนะ++...
“ปังๆๆ... นี่ตื่นได้แล้วนะ00 วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกนะ อย่าให้ฉันต้องเข้าไปปลุกถึงที่นะ...++” สิ้นความคิดของฉัน แม่ก็ปลุกเลยทันทีทันได--* แหม!...00 ช่างรู้ใจลูกอะไรปานนี้
“ก็ได้ๆ...--* หนูตื่นก็ได้” ฉันบอกอย่างงัวเงีย ก็ทำไมหละ!!!...-0- ฉันไม่อยากตื่นเลยนี่หน่า...00
“ดีแล้ว** นึกว่าจะให้ไปปลุกถึงที่” แม่ของฉันตะโกนเข้ามา
เชอะ--* เบื่อจังเลย... เปิดเทอมอีกแล้ว ทั้งๆที่ฉันเพิ่งรู้สึกว่าฉันเพิ่งปิดเทอมไปเองนี่หน่า... ฉันจำได้ว่าเพิ่งไปกินคาลบิกับยุนฮีมาเอง เฮ่ย!...--* เบื่อชะมัดเลย
ฉันตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีที่ฉันคิดว่าน่าจะงัวเงียที่สุด--* ฉันอยากจะเข้าไปหลับในห้องน้ำจังเลย เอาผ้ามาปู00แล้วก็เอาหมอนมาหนึ่งใบ แค่นี้ฉันก็หลับได้แล้ว///-0- จริงๆนะ...
กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไป15นาที 555+...00 ไม่รู้ว่าเร็วหรือช้า แต่ว่าฉันว่ามันน่าจะช้านะ เพราะว่าฉันมัวแต่นั่งแช่นิดหน่อยเท่านั้นเอง^0^ (อันที่จริงแอบงีบหลับไง555+...) --*
พออาบน้ำเสร็จฉันก็ลงไปข้างล่างอย่างอารมณ์ดี^0^ ทำไมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรอย่างนี้-0- ตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียน...
“นี่ๆ... วันนี้แกยังทำงานพิเศษที่ร้านขนมปังอยู่หรือเปล่า” แม่ของฉันถามขณะที่กำลังห่อข้าวให้ฉันอยู่
“หนูก็ยังทำอยู่หนะสิแม่00 วันนี้คงจะกลับดึก...-0-” ฉันบอก
“เหรอ... อืม...(--*)”
“หนูไปก่อนนะ แล้วนี่ข้าวของหนูใช่มั๊ย.../// บาย” ฉันเดินเข้าไปหยิบข้าวกล่องแล้วจึงบ๊ายบายแม่ที่น่ารักของฉัน
เอะนั่น...!00 ยายยุนฮีนี่หน่า...
“อ้าวยุนนา ทำไมเธอมาช้าจัง” ยุนฮีสาวน้อยอายุเท่าฉัน หน้าตาสวยมากเลยทีเดียว นิสัยก็อ่อนโยน(กว่าฉันนิดหน่อยนะ555+...) --*00 แต่ว่ายุนฮีนี่แหละเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของฉัน คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น จนตอนนี้อยู่ม.ปลายปี3แล้ว ไม่รู้ใจกันก็ไม่รู้จะพูดยังไงและ ^0^
“เหอะๆ... เธอมารอนานหรือยัง” ฉันถามอย่างสำนึกผิด(_ _)
“ก็ไม่นานหรอก... แค่10นาทีเอง^*^” ดูเหมือนว่ายายยุนฮีจะพูดประชดฉันนะเนี่ย เฮ่ย!--* แต่ฉันก็ผิดนี่ สมควรแล้วหละ+0+
“ขอโทษนะ--* คือว่าฉันแอบงีบที่ห้องน้ำนิดหน่อย--*...” ฉันบอกไปตามจริง
“เหอะๆ...00 ช่างมันเถอะ แค่10นาทีเองไม่เป็นไรหรอกน่า*-*” ยุนฮีพูดอย่างอ่อนโยน
“แต่ว่า...--*”
“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง... ช่างมันเถอะ^0^”
ยุนฮีที่น่ารักของฉัน+*+ เธอช่างแสนดีอะไรอย่างนี้นะ (เว่อร์ไปมั๊ย^-^)
“อืม...= =” ฉันรู้สึกผิดมากๆเลยนะเนี่ยที่ทำให้ยุนฮีรอตั้ง10นาที
ในที่สุดเราก็เดินถึงโรงเรียนซะที ใช้เวลาตั้งหลายนาทีแหนะ...+-+ ฉันรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้สิ...(~-~)
“โอ๊ย!...00” ยุนฮีร้องอย่างตกใจใจเมื่อมีใครคนหนึ่งชนเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น
“ขอโทษนะ...^0^” ผู้ชายคนนั้นกล่าวอย่างตกใจแล้วจึงรีบวิ่งจากไปโดยมีบรรดาสาวๆวิ่งตามแจ
เอ๋!... 00 ฉันว่าผู้คนนั้นหน้าตาคุ้นๆนะ คุ้นมากๆเลย เขาดูหล่อมากๆเลย ผมซอยรากไทรสั้นสีดำ ปากอวบอิ่ม หน้าใสมากๆ แล้วก็หล่ออย่างไร้ที่ติเลยทีเดียว แต่เอ+0+ ทำไมหน้าตาถึงได้คุ้นอย่างนี้นะ...*0*
โอ๊ย!... คิดไม่ออกเลย(--*)
“มาฉันช่วย++” ฉันเข้าไปประคองยุนฮีอย่างยากลำบากเพราะว่าตัวของเราทั้งคู่พอๆกันเลย
“ขอบใจ...00”
“ฉันว่าตานั่นที่ชนเธอหน้าตาคุ้นๆนะ-0-///” ฉันบอกยุนฮีอย่างสงสัย
แฮะๆ ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นคนอาฆาตนะ--* แต่มันก็จริงๆนี่ ฉันรู้สึกว่าคุ้นหน้าคุ้นตาเค้าจังเลย ฉันยังคงสงสัยอยู่อย่างเสียมิได้--*
“เหรอ... ฉันก็ว่างั้นแหละ-+-///” ดูเหมือนยุนฮีจะเห็นด้วยกับฉันนะ^0^
“แต่ว่าฉันจำไม่ได้อะ... -0- เอ...จำไม่ได้จริงๆ” ยุนฮีทำหน้าสงสัย
“ช่างมันเถอะ...--*” ฉันบอกยุนฮีแต่ในหัวสมองก็ยังพยายามนึกอยู่ว่าเคยเจอหมอนี่ที่ไหนนะ
ฉันนี่ขี้ลืมจริงๆเลย...++ แต่มันก็จริงนะ เรื่องที่มันไม่น่าจดจำบางทีฉันก็ลืมได้อย่างง่ายดาย--* แต่ครั้งนี้ฉันพยายามที่จะนึกแล้ว แต่มันก็นึกไม่ออกเลยแฮะ--* (--*) (*--) (--*) ฉันเริ่มไร้สาระแล้ว ไม่คิดๆแล้ว
ระหว่างที่เราเดินไปที่ห้องเรียน ฉันกับยุนฮียังคงคิดไปต่างๆนานาว่าเคยเจอหมอนั่นที่ไหน... แต่ให้ตายสิ00 คิดยังไงก็คิดไม่ออกเลยแฮะ++
“โอ๊ย!... เต็มหมดแล้ว” ยุนฮีบ่นพร้อมกับมองหาโต๊ะที่พอจะว่าง
“เหลือแต่ข้างหลัง...--* เราคงต้องนั่งข้างหลังแล้วหละ” ฉันบอกพร้อมกับเดินไปดูข้างหลัง
“ข้างหลังเหลือตั้งหลายที่แหนะ++ ยังไม่มีคนจองเอาไว้00”
“อืม... เราเอาของจองเอาไว้ก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยไปเก็บของ”
ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมนะทุกปีฉันต้องได้นั่งที่ข้างหลังตลอดเลย--* เซ็งเลย อยากลองนั่งข้างหน้าบ้างอะ-o-
ปีนี้ฉันกะจะอยู่ชมรมการต่อสู้เหมือนทุกปี เมื่อปีที่แล้วมีแข่งประจำปีด้วย... ฉันได้เหรียญทองแหนะ00 เก่งใช่มั๊ยหละoo ก็ฉันเทควันโดสายดำนะจ๊ะ0-0 ส่วนยายยุนฮีหนะเหรอ 555+... ได้เหรียญทองเหมือนกันแต่เป็นยูโดของญี่ปุ่นหนะ เก่งใช่มะ00
ในที่สุดก็ถึงชั่วโมงเรียนชั่วโมงแรก น่าเบื่อชะมัดเลย--* แต่ทำไงได้หละ ปีนี้ฉันต้องตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อเข้ามหาลัย เฮ่ย!... จะว่าไปก็อยากอยู่มหาลัยเหมือนกันนะเนี่ย จะได้อิสระซะที--*
อาจารย์เข้าห้องมาแล้ว ตอนนี้เสียงของนักเรียนเริ่มเงียบลงแล้วหลังจากที่ดังมานาน--*
“หวัดดีนักเรียน... เงียบๆหน่อยนะ...((()))”
เหอะๆ ตอนนี้ฉันว่าห้องเรียนก็เงียบหมดแล้วนะเนี่ย มีแต่เสียงอาจารย์นั่นแหละที่ดังอยู่คนเดียว...--*
“ดีมากเลย... วันนี้มีเด็กใหม่เพิ่งย้ายมา...(*--) อะเข้ามาเลยเชวอน” อาจารย์เรียกนักเรียนใหม่เข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วและเร่งรีบ (เอ๋)
เชวอนงั้นเหรอ...0o0 ทำไมชื่อได้คุ้นอย่างนี้นะ เชวอน... นั่นไงเดินเข้ามาแล้ว...0-0
เอ๋ะ!... คนนี้นี่หว่าที่วิ่งมาชนยายยุนฮี ใช่แล้ว00 คนนี้ไง แต่เอะ!... ทั้งชื่อทั้งหน้าตาทำไมคุ้นอย่างนี้นะ เค้าเป็นใครกันนะ
ฉันหันหน้าไปมองยุนฮี ยุนฮีก็หันหน้ามามองฉันเช่นกัน ดูเหมือนว่ายุนฮีจะรู้แล้วว่าเป็นใคร...++
“ฉันนึกออกแล้ว...0o0 คิมเชวอนเป็นนักร้องไง ตอนนี้กำลังมาแรงเลยหละ ที่ออกอัลบั้มคู่กับคิมเทฟุนไง เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหนะ...0-0”
“อ๋อ... อีพวกเพลย์บอยหนะเหรอ...+0- น่าเบื่อชะมัดเลย... เฮ่ย!*0*”
ฉันอยากจะกรี๊ดให้ก้องโลก\\\\\\*0*/// ทำไมหน้าจาถึงได้ดีอะไรปานนี้ (--*) (*--) (--*) ไม่ได้สิฉันจะคิดอะไรแบบนี้ไม่ได้ ฉันเป็นพวกแอนตี้นักร้องชายหน้าตาดีหนะ...555+...O0O ไม่ใช่ๆ พูดเล่นน่า
ตอนนี้ดูเหมือนว่าสาวๆในห้องเริ่มส่งเสียงดังขึ้นมาอย่างดีใจและเหลือเชื่ออะไรปานนั้น--* เกือบครึ่งห้องกรี๊ดและอีกครึ่งห้องใบ้รับประทานด้วยความตื่นเต้น--* จะตื่นเต้นอะไรนักหนา หมอนั่นก็เป็นคนเหมือนกันนะ+0+ ฉันอยากจะบ้าตาย...
ยุนฮีต้องรีบเอามือมาปิดหูเพราะว่าเสียงผู้หญิงครึ่งห้องที่กรี๊ดกันนั้นดังมากเหลือเกิน... ทำอย่างกับเห็นสัตว์ประหลาดอะไรอย่างนั้น...^0^ ฮิๆ ฉันเปรียบเทียบได้ดีมั๊ย...
“( ( ( เงียบๆนักเรียน ) ) )” อาจารย์ตะโกนบอกนักเรียนหญิง ซึ่งก็ได้ผล เพราะว่าตอนนี้เสียงเริ่มเงียบไปโดยปริยาย ดีเหมือนกัน... เพราะฉันหนะแสบแก้วหูจนหูจะแตกอยู่แล้ว+0+
“เอางี้ เธอไปนั่งข้างผู้หญิงคนนั้นนะ” อาจารย์บอกพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะว่างเปล่าข้างๆยุนฮี...+0+
พวกนักเรียนหญิงทั้งห้องต่างก็มองมาที่โต๊ะนั้นอย่างรวดเร็ว ฮิๆ อิจาฉายุนฮีหนะสิ--*
“ครับ...+-+”
เชวอนค่อยๆเดินเข้ามาโดยมีสายตานักเรียนหญิงจับจ้องอย่างไม่กระพริบ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น