* -*....(-\"-) ตามหาหัวใจ....ไปสุดปลายฟ้า (-\"-) *- *

ลำดับตอนที่ #1 : ...(-\"-)...การพบเจอ...(-\"-)...

--------------------------------------------------....(-\\\"-) ตามหาหัวใจ....ไปสุดปลายฟ้า (-\\\"-)---------------------------------------------







                                        อืมม์  นะคะ  แบบว่าเพิ่งเริ่มเขียนเหมือนกัน  ยังไงก้อฝากเพื่อนๆช่วยติชมด้วยนะคะ  อิอิ







                                                                              เข้าเรื่องเลยล่ะกานน้า





--------------------------------------------------------------------  (^ - ^)  ---------------------------------------------------------------







                    >>>>>>>>>>>  ปิ๊ป  ๆๆ  ๆๆ   <<<<<<<<<<<<<<







                    \" คับ  อืมม์  ประชุมลับเพิ่มอีกเหรอ  ผม........... เอ่อ    ได้คับ    แล้วจะรีบตามไปคับ   6  นาที  35  วิ  คงถึงนะคับ \"  



                    สิ้นเสียงเครื่องมือสื่อสารไฮเทคในยุค  2100  (ค.ศ.นะค๊ะ)  ก้อมีเสียงคนถอนหายใจดังขึ้น



                    \" เฮ้อ  จอห์นจะไปอีกใช่มั้ย  เค้าโทรมาตามแล้วใช่มั้ยล่ะ  ไปสิ  ไปเลย  ไหนว่าสัญญาจะไปดินเนอ์ด้วยกันไง  ไปเลย      



         ในเมื่อเราไม่สำคัญ  เรามันไม่ดีพอ  ใช่มั้ย\"  เสียงหญิงสาวพูดขึ้น  เธอไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าชายหนุ่ม  (แฟนของเธอนั่นแหละ)  

                    

                     เธอไม่รอให้เขาพูดอะไรทั้งนั้น  เธอสะบัดนาฬิกาข้อมือ  แล้วประทับหัวแม่มือของเธอลงบนนาฬิกา  จากนั้นก้อมีรถเก๋งคัน



          งามวิ่งออกมารับเธอในทันที   (มาจากไหนเนี่ย  นี่มันยุค 2100 จ้าส์  ม่ะน่าแปลกใจอะไรหรอก)  



                     \" เจน  ผมขอโทษ  ผม............\"  เขาพยายามเรียกเธอ  แต่มันสายไปซะแล้ว  ตอนนี้เธอเข้าไปนั่งในรถ  แล้วรถก้อทะยาน



         ขึ้นบนฟ้าไป  (เหอะๆ  คุณผู้อ่านอย่าปวดหัวนะก๊ะ)



                     \" เฮ้ย  เหลืออีก  4 นาที \"  เขาบ่นกะตัวเองอย่างหัวเสีย  เขาสะบัดนาฬิกาข้อมือเช่นเดียวกะเธอ  แล้วประทับหัวแม่มือลงบน



           หน้าปัดหน้าฬิกา  คราวนี้  ไม่ใช่รถเก๋งคันงามที่โผล่ออกมา  แต่เป้นรถสปอร์ทเปิดประทุน  เขาก้อไม่รอช้าที่จะกระโดดข้ามประตูรถ  



            แล้วรีบบึ่งรถทะยานขึ้นฟ้าทันที





                           การขับรถในเมืองดาวน์ทาวน์ยามค่ำคืน  ช่างเป็นอะไรที่น่าประทับใจยิ่งนัก  แต่ทว่าไม่เขาในตอนนี้  



                      \" ปิ๊ปๆ \"  นาฬิกา (นาฬิกา แบบว่าไฮเทคอ่ะ)  ส่งเสียงอีกครั้ง  คราวนี้มันบอกว่าเหลือเวลาอีกแค่  3 นาที  แน่นอน  เขาน่า



          จะไปทัน  ถ้าเขาไม่เจอ



                    \" เฮ้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  บ้าจิง \"  ตอนนี้เขาไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรแล้ว  ก้อจะให้เขาคิดอะไรหล่ะ  



           มีผู้หญิงตกมาจากยอดตึก   จะให้เขาทำไงหล่ะ  ช่วยไม่ได้แล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!!



                       เขาหักหัวรถให้พุ่งลงดิ่ง  แน่นอนมันย่อมไปปะทะกับรถคนข้างล่าง  เขาพุ่งรถลงไป  หักหลบทางซ้าย  แต่หญิงสาวหล่ะ



         เธออยู่ไหน  เธออยู่ไหน  ไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรได้มาก  รถของเขาหลุดออกจากการควบคุม  \" เฮ้ย  ชิบ\"  เขาหมุน



         พวงมาลัยอีกครั้ง  มันไม่กลับ  รถมันไม่กลับหัว  ทำไงดี  ตอนนี้มันพุ่งไปชนตัวของตึกใกล้ๆแล้ว  ทำไงดี  



                        \"เอาก้อเอาว่ะ\"  เขาพุ่งตัวออกจากรถ  ปล่อยให้รถหลุดวงโคจรออกไป  (มานจะไปชนกะอารัยก้อช่างมันเตอะ)  



                        วูบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  (เสียงลมอ่ะ 55+)  



                         เขาเจอแล้ว  นั่นไง  เธอกำลังจะหล่นลงไปกระแทกกะหลังคาของร้าน  มิกกี้เฟรช  



                         \"อึ้บ\"  นั่นไง  เขาจับตัวเธอได้แล้ว  



                        \"อ้าก !!!!!!!!  เฮ้ย\"  ปัง  ปึ่ง  ตุ๊บ  โครม  



                          \"อ้าก\"  เขาลงอย่างสวยงาม  โดยการกระแทกเขากับหลังคาของร้าน มิกกี้เฟรช  แล้วกระเด้งกระด้อน  ลงมากระแทกอีก



            ทีกับพื้นหน้าร้าน  โชคดีที่เวลานี้ร้านปิดไปแล้ว  ไม่งั้นเค้าคงโดนเจ้าของร้านเรียกค่าเสียหายบานตะไท



                        หญิงสาวที่สลบ (หรือว่าหลับกันแน่ฟร่ะ)  อยู่บนตัวเขา  นิ่ง  ไม่ไหวติง  เขาไม่สามารถขยับตัวได้ในตอนนี้  ไม่ใช่เพราะ



           ว่าเธอนั่งอยู่บนตัวเขาหรอกนะ  แต่เพราะว่าตอนนี้แขนของเขามันชาไปหมดแล้ว  แล้วขาของเขาก้อคงจะหักไปแล้วด้วย  



                       \"เอ่อ  คุณคับ  คุณคับ\"  มือที่ยังพอที่จะขยับได้เลื่อนมาจับที่ใบหน้าของเธอ  หน้าของเธอเย็นเฉียบ  ริมฝีปากแดงจัด  อาจ



          จะเป็นเพราะอากาศ  หรืออะไรสักอย่าง  แต่เขาจะทำให้เธอรู้สึกตัวได้ยังไงกัน  และถ้าเขาไม่รีบไปจากที่นี่ตอนนี้  คงโดนตำรวจที่



            ได้รับแจ้งว่ารถของเขาพุ่งเข้าไปทำร้ายสิ่งต่างๆ  แน่ๆเลย  



                         \"อึ๊บ\" แน่นอน  เขายกตัวเองอีกครั้ง  หญิงสาวคนนั้น  เธอก้อยังไม่รู้สึกตัว  เธอยังคงปล่อยน้ำนหนักทั้งหมดลงบนเขา  



                         \" เอาก้อเอาว่ะ\"  เขาลากตัวเองเดินไปเรื่อยๆ  เรื่อยๆ   จนมาถึงสวนสาธารณะ  นั่นไง  ม้านั่ง (ต้องเขาใจนะ  ว่าคนมาน



          ดีใจมาก  55+)  เขาลากตัวเองต่อไปอีกนิดนึง (55+)  



                       เขานั่งลงบนม้านั่งแล้ว  ส่วนหญิงสาวเธอก้อยังหลับต่อไป  (อารัยจะขนาดนี้ล่ะแม่คุณ)  เขาจัดให้เธอนอนบนตักเขา  เฮ้อ



                       แสงไฟจากหลอดไฟในสวนสาธารณะส่องผ่านเข้ามาบางๆ  ตอนนี้เขาคงจะชินชากับอาการเจ็บปวดตามร่างกายไปแล้ว  



                        \" อารัยมันจะมากมายอย่างงี้ว่ะ  วันนี้แม่งเป็นไร  ซวยทั้งวันเลย   ไม่ต้องคิดถึงพรุ่งนี้แล้วโว๊ย  ทะเลาะกะแฟน  ไปไม่ทัน



         ประชุมครั้งสำคัญ  แล้วต้องมานั่งกับใครก้อไม่รู้ด้วย  โว๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"



                        \"คุณคะ  อย่าเสียงดังได้มั้ยคะ  ชั้นกำลังหลับนะคะ\"  



                        \" เฮ้ย  คุณ  คุณ  ตื่นก่อนคับ  คุณณณณณณณณณณณณณ\"  เขางงมาก  ไรฟร่ะเนี่ย  เขาจับใบหน้าของเธอ  พยายามยก



            ให้ตัวเธอนั่ง



                       \"ชั้นบอกคุณแล้วไง  ว่าชั้นกำลังจะนอน\"  ตอนนี้เธอลุกขึ้นมานั่งแล้ว  และหน้าตาก้อดูจะหัวเสียมากทีเดียว



                       \"เอ่อ  คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคับ\"  จอห์นรีบถามเธอ  จับมือเธอ



                       \" เย้ !!!!!!!!!!!!!!  ไม่โดนข้าหาฆ่าคนตายแล้วโว้ยยยยยยยยย\"  เขาวิ่งเขาไปกอดเธอ  แล้วยกตัวเธอให้สูงแล้วหมุนไป



           รอบๆ



                        \"คุณทำอะไรน่ะ  ปล่อยชั้นนะ\"  เธอเอามือตีไหล่เขา  



                       \"ขอโทษคับ  เอ่อ  แล้วทำไมคุณไม่บอกผมหล่ะ  ว่า  คุณไม่ได้ไม่สบาย  ไม่ได้สลบ  นอนอยู่เฉยๆทำไมคับ\"  ตอนนี้เขา



            เริ่มจำอะไรได้บ้างแล้ว  เลยมีการสอบสวนกันเกิดขึ้น



                       \"ก้อชั้น..........เอ่อ..............ก้อชั้นคิดว่าคุณอยากจะอุ้มชั้นหนิ  ช่วยไม่ได้อ่ะ\"  เธอตอบเขา  พร้อมกับทำท่าไม่รู้สึกยินดี



           ยินร้าย  กะเหตุการณ์ที่เขาเจอมา



                       \"นี่คุณ  จะทำให้ผมโมโหไปถึงไหน  วันนี้ผมเจออะไรที่มันเลวร้ายมากพอแล้วนะ ผมถามว่าทำไมคุณถึงตกลงมาจากตึก



            ทำไมทำแบบนั้น  บอกผมมา\"  เขาจับไหล่เธอ  บีบจนต้องสะบัดตัวหนี  



                       \"ปล่อยชั้น  เรื่องของชั้น  ยังไงก้อไม่เกี่ยวกะคุณหรอก\"  เธอสะบัดตัวหลุดจากเขาแล้วรีบเดินหนีไป..........................









-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------







                        อ่านะ  ยังไงก้อช่วยติชมด้วยนะคะ  จะพยายามต่อไปคะ  อิอิ



                        มีอะไรให้ปรับปรุงแนะนำด้วยนะคะ



                        แล้วจะมาอัพต่อนะคะ





                                       +*+.......~~~~~~~~~(-\"-)~~(-\"-)~~~~~~~~~~~~.........+*+