ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดที่เราพบกัน
ณ เมืองพรอนเทร่า
ผมมักจะมาพักที่นี่บ่อยๆ .....แน่สิ ที่นี่เปนจุดศุนย์กลางของรูนมิคการ์ดนี่นา ไม่ว่าจะการค้าขาย
การแย่งปราสาท หรืออะไรก็ตามแต่
อ้อ ใช่ ผมลืมแนะนำตัว
ผม โซระ นักดาบธรรมดาๆ คนนึงที่มุ่งมั่นจะเป็น knight
บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่า หากเราเป็นอัศวินแล้ว เราจะทำอย่างไรต่อไป เป็น lord knight ต่อนะเหรอ !?
ผมไม่ได้อยากเป็น อัศวิน เพื่อก้าวต่อไปข้างหน้าและเป็น ลอร์ดไนท์ โดยมีจุดมุ่งหมายแค่นั้นหรอกนะ
ผมกำลังหาจุดมุ่งหมายที่นอกเหนือจากนั้นอีก
---------------------------
โป๊กกกก!!!! ผลั่กกกกกก!!!!
เห้ย นั่นมันเสียงอะไรฟระ มีคนมาซ้อมมวยแถวนี้รึไง - ผมคิด -
ผมจึงรีบไปดูต้นเหตุของเสียงนั้น
\"เจ้าบ้า !!! ชั้นบอกให้แกไปเปลี่ยนเป็นพรีสนะยะ เเล้วนี่กลับมาทำไมที้งๆที่ยังเป็นอโคอีก หือ?????\"
เพียะ !!!!
\"อูย โหดชิบ\" ผมคิดในใจ เบื้องหน้าของผมเป็น พรีสสาวกำลังซ้อมอโคชายคนนึงอยู่
\"โถ่ พี่ไครี่ฮะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเป็นพรีสนี่นา\" เสียงของอโคชายคนนั้นตอบ
\"โอ้ยยย เจ้าบ้า มีแต่คนเค้าจะรีบเก็บเลเวลเพื่อเปลี่ยนเป็นพรีส แต่นี่นายบอกว่ายังไม่พร้อมมมมมม
ชั้นอุตส่าเสียเวลามาช่วยนายยยย นะ ย้า\"
โป๊ก ผลั่กก~~
\"เฮ้ย ไครี่ พอได้แล้ววววว \" เสียงชายคนนึงดังขึ้น
พรีสชาย ผมปิดตาข้างนึง รีบเข้ามาห้ามก่อนที่ น้องสาวตัวเองจะซ้อม น้องชายคนสุดท้องไปมากกว่านี่
\"พี่ คามิล\" อโคชายพูดขึ้นมา
\"เอ้า heal !! ขอโทษที ชั้นโมโหไปหน่อย\" พรีสสาวเริ่มรักษาบาดแผลที่ตนเองก่อไว้ให้กับน้องชายที่ตนเองก่อไว้
\"ไม่หน่อยเลยฮะ\" อโคชายท้วง
......โถ่ ที่แท้พี่น้องทะเลาะกัน - ผมคิด -
\"เป็นไงบ้างล่ะ .... โยรุ\" พรีสชายที่ชื่อ คามิล ถามอโคชาย
\"ผมน่ะ ...ตอนนี้ยังไม่อยากเปลี่ยนเปนพรีสนะฮะ นะ พี่ไครี่\"
ไครี่มอง อโคผู้ซึ่งเป็นน้องชายตัวเองอย่างฉุนๆ
\"ชั้นอยากรู้เหตุผลของนาย !!! ทั้งที่ชั้นอุตส่าเสียเวลาทั้งวันของชั้นมาช่วยนายน่ะ แต่นายกลับ....\"
\"ชั้นจะบอกเหตุผลให้เธอฟังก็ได้\" พรีสหนุ่มขัดขึ้นมา
\"ที่ชั้นไม่อยากให้โยรุสุดที่น่ารักของชั้นเปลี่ยนเป็นพรีสก็เพราะว่า......\"
\"ชุดอโคชาย มันน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่นา\"
ทั้งผม( โซระ ) และ พรีสสาวที่ชื่อไครี่ นั่นต่างอึ้ง
อะไรมันจะรักน้องชายขนาดนั้นวะ.......-ผมคิดอีกที -
\"โอย พอดีกว่า...ชั้นไม่รู้จะพูดยังไงกะพี่คามิลเเล้ว\" พรีสสาวพูดอย่างอ่อยๆ
\"อ่า งั้นผมจะเก็บเลเวลต่อไปเรื่อยๆนะครับ......พี่ไครี่\" อโคชาย พูดน้ำเสียงสั่นๆ
\"อยากจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ\"
\"ว่าแต่ ชั้นว่าเราไม่มีเวลามากนะ ไครี่ อีกเดี๋ยวก็จะมี guild war กันแล้ว\" พรีสชายพูดขึ้นมา
\"แล้วจะให้ผมอยู่คนเดียวเนี่ยนะ !!!! \"
\"ชั้นว่านายเดินทางไปที่ กลาสเฮมเหอะ ! ไปถูกมั้ย?\" ไครี่ถาม
---------------------------------------------------
จะว่าไป นานแล้วนะเนี่ยที่มานั่งฟังพวกพี่น้อง 3 คนนี่ทะเลาะกัน ...ผมเองก็ได้เวลาที่จะไปแล้...
\"เฮ้ยย นายคนนั่นน่ะ\" เสียงพรีสสาวดังขึ้น
\"ไม่ต้องทำหน้างง เลย ชั้นหมายถึงนายน่ะแหละ นักดาบน่ะ\"
ผมสะดุ้ง.....ไม่ต้องตะโกนดังก็ได้เจ๊ T ___ T อายเค้า
\"นายเลเวลเท่าไหร่\" พรีสสาวที่ชื่อ ไครี่ เดินมาหาผม
\"กระผมเลเวล 56 ค...ครับ \" ผมพยายามทำตัวสุภาพที่สุด เพราะกลัวจะโดนซ้อมแบบตะกี้
\"ดี !!! เฮ้ โยรุ เจอคนที่จะไปกับนายแล้วววว \"
\"หา ? \" อโคชายพูดขึ้น
\"เยี่ยมเลย น้องชายชั้นก็เลเวล 60 น่ะ ชั้นฝากน้องชายของชั้นไว้กับนายนะ \" พรีสสาวพูดขึ้น
เฮ้ย อะไรวะ อยู่ก็จับพลัดจับพลู แบบนี้ได้ไง....ผมคิด
\"ดีเลย งั้นไปด้วยกันนะ \" อโคชายทำหน้าระรื่น
อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!????
ผมมักจะมาพักที่นี่บ่อยๆ .....แน่สิ ที่นี่เปนจุดศุนย์กลางของรูนมิคการ์ดนี่นา ไม่ว่าจะการค้าขาย
การแย่งปราสาท หรืออะไรก็ตามแต่
อ้อ ใช่ ผมลืมแนะนำตัว
ผม โซระ นักดาบธรรมดาๆ คนนึงที่มุ่งมั่นจะเป็น knight
บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่า หากเราเป็นอัศวินแล้ว เราจะทำอย่างไรต่อไป เป็น lord knight ต่อนะเหรอ !?
ผมไม่ได้อยากเป็น อัศวิน เพื่อก้าวต่อไปข้างหน้าและเป็น ลอร์ดไนท์ โดยมีจุดมุ่งหมายแค่นั้นหรอกนะ
ผมกำลังหาจุดมุ่งหมายที่นอกเหนือจากนั้นอีก
---------------------------
โป๊กกกก!!!! ผลั่กกกกกก!!!!
เห้ย นั่นมันเสียงอะไรฟระ มีคนมาซ้อมมวยแถวนี้รึไง - ผมคิด -
ผมจึงรีบไปดูต้นเหตุของเสียงนั้น
\"เจ้าบ้า !!! ชั้นบอกให้แกไปเปลี่ยนเป็นพรีสนะยะ เเล้วนี่กลับมาทำไมที้งๆที่ยังเป็นอโคอีก หือ?????\"
เพียะ !!!!
\"อูย โหดชิบ\" ผมคิดในใจ เบื้องหน้าของผมเป็น พรีสสาวกำลังซ้อมอโคชายคนนึงอยู่
\"โถ่ พี่ไครี่ฮะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเป็นพรีสนี่นา\" เสียงของอโคชายคนนั้นตอบ
\"โอ้ยยย เจ้าบ้า มีแต่คนเค้าจะรีบเก็บเลเวลเพื่อเปลี่ยนเป็นพรีส แต่นี่นายบอกว่ายังไม่พร้อมมมมมม
ชั้นอุตส่าเสียเวลามาช่วยนายยยย นะ ย้า\"
โป๊ก ผลั่กก~~
\"เฮ้ย ไครี่ พอได้แล้ววววว \" เสียงชายคนนึงดังขึ้น
พรีสชาย ผมปิดตาข้างนึง รีบเข้ามาห้ามก่อนที่ น้องสาวตัวเองจะซ้อม น้องชายคนสุดท้องไปมากกว่านี่
\"พี่ คามิล\" อโคชายพูดขึ้นมา
\"เอ้า heal !! ขอโทษที ชั้นโมโหไปหน่อย\" พรีสสาวเริ่มรักษาบาดแผลที่ตนเองก่อไว้ให้กับน้องชายที่ตนเองก่อไว้
\"ไม่หน่อยเลยฮะ\" อโคชายท้วง
......โถ่ ที่แท้พี่น้องทะเลาะกัน - ผมคิด -
\"เป็นไงบ้างล่ะ .... โยรุ\" พรีสชายที่ชื่อ คามิล ถามอโคชาย
\"ผมน่ะ ...ตอนนี้ยังไม่อยากเปลี่ยนเปนพรีสนะฮะ นะ พี่ไครี่\"
ไครี่มอง อโคผู้ซึ่งเป็นน้องชายตัวเองอย่างฉุนๆ
\"ชั้นอยากรู้เหตุผลของนาย !!! ทั้งที่ชั้นอุตส่าเสียเวลาทั้งวันของชั้นมาช่วยนายน่ะ แต่นายกลับ....\"
\"ชั้นจะบอกเหตุผลให้เธอฟังก็ได้\" พรีสหนุ่มขัดขึ้นมา
\"ที่ชั้นไม่อยากให้โยรุสุดที่น่ารักของชั้นเปลี่ยนเป็นพรีสก็เพราะว่า......\"
\"ชุดอโคชาย มันน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่นา\"
ทั้งผม( โซระ ) และ พรีสสาวที่ชื่อไครี่ นั่นต่างอึ้ง
อะไรมันจะรักน้องชายขนาดนั้นวะ.......-ผมคิดอีกที -
\"โอย พอดีกว่า...ชั้นไม่รู้จะพูดยังไงกะพี่คามิลเเล้ว\" พรีสสาวพูดอย่างอ่อยๆ
\"อ่า งั้นผมจะเก็บเลเวลต่อไปเรื่อยๆนะครับ......พี่ไครี่\" อโคชาย พูดน้ำเสียงสั่นๆ
\"อยากจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ\"
\"ว่าแต่ ชั้นว่าเราไม่มีเวลามากนะ ไครี่ อีกเดี๋ยวก็จะมี guild war กันแล้ว\" พรีสชายพูดขึ้นมา
\"แล้วจะให้ผมอยู่คนเดียวเนี่ยนะ !!!! \"
\"ชั้นว่านายเดินทางไปที่ กลาสเฮมเหอะ ! ไปถูกมั้ย?\" ไครี่ถาม
---------------------------------------------------
จะว่าไป นานแล้วนะเนี่ยที่มานั่งฟังพวกพี่น้อง 3 คนนี่ทะเลาะกัน ...ผมเองก็ได้เวลาที่จะไปแล้...
\"เฮ้ยย นายคนนั่นน่ะ\" เสียงพรีสสาวดังขึ้น
\"ไม่ต้องทำหน้างง เลย ชั้นหมายถึงนายน่ะแหละ นักดาบน่ะ\"
ผมสะดุ้ง.....ไม่ต้องตะโกนดังก็ได้เจ๊ T ___ T อายเค้า
\"นายเลเวลเท่าไหร่\" พรีสสาวที่ชื่อ ไครี่ เดินมาหาผม
\"กระผมเลเวล 56 ค...ครับ \" ผมพยายามทำตัวสุภาพที่สุด เพราะกลัวจะโดนซ้อมแบบตะกี้
\"ดี !!! เฮ้ โยรุ เจอคนที่จะไปกับนายแล้วววว \"
\"หา ? \" อโคชายพูดขึ้น
\"เยี่ยมเลย น้องชายชั้นก็เลเวล 60 น่ะ ชั้นฝากน้องชายของชั้นไว้กับนายนะ \" พรีสสาวพูดขึ้น
เฮ้ย อะไรวะ อยู่ก็จับพลัดจับพลู แบบนี้ได้ไง....ผมคิด
\"ดีเลย งั้นไปด้วยกันนะ \" อโคชายทำหน้าระรื่น
อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น