ohaiyo สวัสดีครับ

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่

    กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ ( สัญญาณเข้าเรียน) “ สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู ( เซนเซ) “ สวัสดี ยินดีต้อนรับสู่ม.ปลายอีกครั้ง และ “ เซนเซ เงียบไปอึดใจ “ เรามีน.ร ใหม่เพิ่มหนึ่งคนมาจากโอซาก้า” ทุกคนในห้องเริ่มเงียบและรอคอย มีเสียงคนเดินมาจากหน้าประตูห้อง คนคนนั้นเดินเข้ามาแล้ว “ สวัสดีค่ะ ดิฉัน มุชิยะ ซากุระ อาโน ( คล้ายคำว่าเอ่อหรือเออ) มาจากโอซาก้าค่ะยินดีที่ได้พบทุกคนและก็ขอฝากตัวด้วยค่ะ “

หน้าตาเธอดูสวยสะดุด แก่ผู้ที่พบเห็นทั่วไป ผมทำ ไฮไลท์แบบสมัยใหม่ ทำเอาเพื่อนๆในห้องเงียบ+อึ้งกันไปตามๆกัน “ เอาล่ะ มุชิยะซัง เชิญเลือกที่นั่งตามสบายนะ อ้อ แถวหลังสุดว่างน่ะหรือไม่ก็ตรงกลางนี้ก็ได้เลือกตามใจชอบเลยนะ “  เซนเซกวาดสายตาไปพร้อมกับพูดรัวๆอย่างรวดเร็ว เธอเดินไปแถวหลังสุดเพราะเธอเลือกที่จะนั่งที่นั่น

“ เราเสียเวลามามากพอแล้วเราเริ่มเรียนกันเลยดีกว่าขอเริ่มที่วิชา คณิตศาสตร์ล่ะนะ อ้อ มุชิยะซัง หวังว่าเธอมีพื้นฐานมามากพอนะ “

“ ค่ะ “ ระหว่างการเรียนนั้นซากุระรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับการตอบคำถามของเซนเซ ทั้งที่เธอคิดว่าเซนเซก็น่าจะรู้อยู่แล้วล่ะ แต่ที่น่าอึดอัดใจสำหรับเธออีกอย่างก็คือเธอรู้สึกมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองเธออยู่บ่อยๆ เธอพยามยามคิดว่าเราเป็น น.รใหม่ก็ต้องอดทนไว้ก่อนหากไม่ใช่เรื่องนี้ล่ะก็เธอก็ไม่จำเป็นต้องย้ายร.รหรอกไม่ต้องจากเพื่อนเก่าๆที่แสนดีที่โอซาก้า เรพาะหลังจากที่คุณป้าของเธอที่มาจากโตเกียวไปเยี่ยมครอบครัวเธอที่โอซาก้าและบอกคุณพ่อและแม่เธอว่าจะรับเธอมาเรียนที่โตเกียวจะดีกว่า พ่อแม่เธอก็เออออไปด้วย ในชั่วโมงเรียนแรกเธอๆไม่ค่อยมีสมาธิเรียนเท่าไหร่หรอกเรพาะมัวคอยแต่คิดว่าเรื่องต่างๆที่จะเกิดขึ้น และ คอยกังวลเรื่องที่เธออึดอัดอยู่ในใจจนกระทั่งเธอสะดุ้งตัวตอนที่เสียงกริ่งดังขึ้น “ กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ “  “ เอาล่ะหมดเวลาแล้วพวกเธอมีเวลาพัก 10 นาที “ เซนเซพวกรัวๆแล้วรีบเก็บของเดินออกไปและพวกเด็กน.รกำลังง่วนอยู่กับการเก็บของเลยไม่ทันกาลที่จะขอบคุณเซนเซ