ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 แผนร้าย
ตอนที่ 1 แผนร้าย
โรงเรียนลูกคุณหนูแห่งหนึ่งในประเทศไทย
“นี่ๆ พวกแกว่าไรมั้ย” เสียงกระเทยคนหนึ่งที่มีชื่อว่ากิต แต่เพื่อนๆกับชอบเรียกว่า อีปิด หรืออีนังปิด (แน่ใจรึว่าโรงเรียนคุณหนู) ดังขึ้นมา
“ว่าไรยะ” เสียง แอน เพื่อนสาวเปรี้ยวถามขึ้น
“ดูนั่นดิ น่าหมั่นไส้จริงๆเลย” กระเทยคนนั้นชี้ไปที่หญิงสาวชาวอังกฤษผมสีน้ำตาลเข้มคนหนึ่งที่เพิ่งเดินออกจากห้องเรียนไปกับเพื่อนๆของเธอ ผู้หญิงคนนั้นคือ อลิเซีย วอลลิส ลูกสาวของ วิลเลี่ยม วอลลิส นักธุรกิจชาวอังกฤษซึ่งตอนนี้บิดาของเธอนั้นอยู่ที่ต่างประเทศ
“อ๋อ..ยัยลิซอ่ะเหรอที่แกหมั่นไส้ฮะอีปิด ” แอนหันมาถามเพื่อนพลางหยิบขนมกินต่อ
“ก็ใช่อ่ะสิ แกไม่หมั่นไส้รึไงกัน ทั้งสวย ทั้งเรียนเก่ง แถมรวยอีกต่างหาก” อีปิดรีบหันมาพูดทันที ทำให้เพื่อนในกลุ่มหันมามองที่อีปิด
“แกอิจฉา ยัยลิซแล้วแกจะทำยังไงได้เล่า โธ่อีปิดเอ้ย” หวานเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของอีปิดพูดแบบเซ็งๆ เธอเองก็อิจฉาเหมือนกัน แต่จะทำไงได้
“ชั้นจะหาทางแกล้งมันให้ได้พวกแกคอยดูแระกัน” อีปิดพูดพร้อมกับทุบโต๊ะดังปัง !!!~ (ทำเอาคนหันมามองทั้งห้อง)
“แกทุบโต๊ะแบบนั้นแล้วเจ็บมั้ยน่ะฮ่ะ แล้วแกมีแผนแล้วเหรอยังอีปิด” อีดาส เหรออีกชื่อคือ ดิส กระเทยอีกคน(รึตัว) ถามขึ้นหลังเงียบมานาน
“หึๆมือชั้นนี้แล้ว” สีหน้าอีปิดชั่วร้ายมั่กๆตอนนี้
“แสดงว่าแกมีแผนแล้วล่ะสิ” แอนรีบลุกขึ้นมาถามทันที
อีปิดหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่อ่ะยังไม่มี” ทำเอาเพื่อนๆหงายหลังตึงตกเก้าอี้เปนแถว
“อิโธ่ ! ไอ้เราก็นึกว่ามีแผนแล้วซะอีก” หวานพูดแบบเซ็งๆ
“พวกแกก็ช่วยชั้นคิดซิ” อีปิดตวาดแหวดทันที
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่ทั้งกลุ่มนั่งคิดวิธีแกล้งลิซแล้ว หัวของอีดาสก็เริ่มตกลงเรื่อยๆจนในที่สุดก็หลับคาโต๊ะไป แอนก็ทำท่าจะหลับแล้วเช่นกันถ้าไม่มีเสียงของหวานดังขึ้นมาก่อน
“รู้แล้วชั้นรู้แล้ววววววว” ทำเอาเพื่อนๆสะดุ้งเปนแถว(อีกรอบ)
“ว่าไงย่ะยัยหวาน” อีปิดรีบถามทันทีอย่างอยากรู้
“นี่ๆ พวกแกรู้ใช่มั้ยว่ายัยลิซยังไม่เคยมีแฟนน่ะ แถมไม่เคยมีคนมาจีบด้วยใช่มั้ย” หวานรีบถามทันที
“ใช่น่ะสิ มีใครกล้าจีบที่ไหนกันลูกคุณหนูซะขนาดนั้น ไม่เคยมีใครกล้าจีบยัยลิซหรอก” อีปิดรีบพูดทันทีอย่างรู้ดี
“ว่าแต่มันเกี่ยวกับแผนขอเราตรงไหนกันย่ะ ยัยหวาน” อีดาสรีบถาม
“เกี่ยวสิชั้น กำลังจะบอกพวกแกว่า…”สีหน้าของหวานเหี้ยมขึ้นทันที “เราก็หาคนไปจีบยัยลิซสิ แล้วทำให้ยัยลิซมันหลังรัก พอยัยลิซหลงรักแล้วเราก็ให้คนของเราหักอกมันซะ ดีมั้ยล่ะ โฮ่ะๆๆๆๆ” หวานหัวเราะอย่างเหี้ยมๆกับแผนการของตัวเอง
“แล้วแกจะไปหาใครมาล่ะฮะ ยัยหวาน ผู้ชายที่จะไปจีบยัยลิซน่ะใครกันล่ะฮึ” อีดาสหันมาถาม
“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน คิดได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ปวดหัวจะตายชัก แต่อย่างน้อยคนที่จะมาทำให้เราก็ต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้หน่อยแระ” หวานตอบ
“อืมม ชั้นรู้แล้วว่าจะให้ใครทำดี” แอนพูดขึ้นมา
“ใคร ?..”อีปิดรีบถามอย่างอยากรู้
“ก็พี่คิมไง” แอนพูดพร้อมกับตลบมือตัวเองอย่างดีใจที่นึกออก
“พี่คิมเนี้ยอ่ะนะ” อีปิดถามทันที อย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยอมร่วมมือด้วย
“ไม่มีทางหรอกพี่คิมเขาไม่เล่นกับแกด้วยหรอกเชื่อชั้นสิ” อีดาสรีบบอก
“ทำไมจะไม่ล่ะ พวกแกเชื่อเถอะพี่คิมต้องช่วยชั้นแน่ๆ เดี๋ยวมาไปหาพี่คิมก่อน” แอนรีบพูดแล้ววิ่งออกไปทันที
“แกว่าพี่คิมจะยอมร่วมมือกับเราเหรออีดาส” อีปิดถามเพื่อนทันทีที่แอนออกไปจากห้องแล้ว
“ชั้นว่าไม่ฟร่ะ พี่คิมม่มีทางช่วยแน่ๆ” อีดาสตอบพร้อมกับส่ายหัวดิกเพราะรู้ดีว่าพี่คิมนหล่อ เท่ห์ เรียนเก่ง รวย เป็นดาวโรงเรียน ไม่มีทางมายอมช่วยให้เสียงเวลากับแผนของพวกเขาแน่ๆ
“แต่ก็ไม่แน่นะแก แม่ยัยแอนน่ะเป็นเพื่อนกับแม่ของพี่คิม คิมอาจยอมช่วยก็ได้” หวานพูดอย่างมีความหวัง
ทางด้านแอน
เธอรีบวิ่งไปยังห้อง 601 ซึ่งเป็นห้องเรียนของคิม เมื่อถึงห้อง 601 แล้วเธอก็มองหาเขา และก็เจอว่าเขากำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆ
“พี่คิม ๆ” แอนเรียกเขา คิมหันมามอง ก็เห็นแอนกำลังกวักมือเรียกเขาอยู่
“เฮ้ย ขอตัวแปบนึงเดี๋ยวมา” คิมบอกกับเพื่อนๆก่อนที่จะเดินออกมาหาแอน
“ว่าไง มีไรรึป่าวถึงมาหาพี่ที่ห้องแบบนี้” คิมถามแอนเมื่อออกมาคุยกับเธอหน้าห้อง
“มีเรื่องให้ช่วยหน่อยอ่ะ ได้มั้ย พี่คิมช่วยแอนหน่อยสิคะนะๆ” แอนอ้อนนิดๆ
“ว่ามาสิเรื่องอะไร” คิมถาม เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าแอนมีเรื่องอะไรถึงมาหาเขาที่ห้องเรียนแบบนี้ได้(ร้อยวันพันปีไม่เคยมา) แอนเขย่งขาขึ้น แล้วกระซิบบอกแผนการให้คิงส์ฟัง
“ห๋า.!!!.....เราจะให้พี่ไ..อุ๊บส์” แอนรีบปิดปากคิมแทบไม่ทัน “เบาๆหน่อยสิพี่คิม”
“เราจะเล่นอะไรกันล่ะนี่ พี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ” คิมพูดแล้วทำท่าจะเดินหนี แอนรีบดึงเสื้อคิมไว้ทันที
“โห ขอแค่นี้เองช่วยหน่อยไม่ได้เหรอน้าพี่คิมช่วยหน่อยสิน้าๆๆๆๆ” แอนอ้อนสุดฤทธิ์ ทำตาน่าสงสาร เพราะรู้ว่าคิมน่ะใจอ่อนมากๆเลย ไม่เคยปฏิเสธคำขอร้องของเธอเลยสักครั้ง (เว่อร์ฟร่ะ)
คิมมองแล้วก็สงสาร(ช่วยก็ได้ฟร่ะ) “ว่าแต่คนที่เราจะให้พี่ไปจีบน่ะใครกัน”
“ยัยลิซไงพี่คิม ยัยอลิเซีย วอลสัน ห้อง 501 ห้องเดียวกับหนูเนี้ยแหละ” แอนรีบตอบทันที
“ห๋า!!!!....”คิมร้องเสียงหลงอีกครั้ง “ว่าไงนะ ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอที่เราจะให้พี่ไปจีบ เขาว่ากันว่าจีบยากจะตายไม่ใช่เหรอไงกัน”
“น่าอย่างพี่คิมต้องจีบติดแน่ๆ เชื่อแอนสิ จะได้ทดสอบด้วยไงว่าพี่อ่ะแน่รึป่าว เริ่มแผนการได้เลยนะคะ” แอนพูดจบก็รีบวิ่งไปทันที ทิ้งให้คิมยืนปวดหัวอยู่ตามลำพัง(ทำไงดีฟร่ะตู)
หลังโรงเรียนเลิก
คิมเดินมาที่ห้อง 501 ซึ่งเป็นห้องเรียนของพวกอีปิดและลิซ เขามองหาหญิงสาวไปรอบๆ ห้องแต่ก็ไม่เห็นเธอ ‘คงกลับไปแล้วมั้ง’ คิมคิดแต่ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินออกจากห้องไปก็มีเสียงหวานๆเสียงหนึ่งทักเขาก่อน
“มาหาใครรึคะ” ทำเอาคิมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันกลับไปมอง
คนที่ทักเขาคือลิซนั่นเอง มีเธอเดินมาคนเดียวซะด้วยสิ เพื่อนๆที่คอยรุมล้อมเธอหายไปไหนกันหมดนะ “เอ่อ..มาหาน้องนั่นแหละครับ” คิมพูดออกไปอย่างสุภาพ
“มาหาลิซหรือคะ มีอะไรรึป่าวเอ่ย” เธอถามพร้อมกับยิ้มให้คิม ทำให้คิมรู้สึกสงสารสาวน้อยคนนี้ขึ้นมา เมื่อนึกถึงแผนการของหวานที่แอนเล่าให้ฟัง (ที่สำคัญคือเขาต้องเปนคนทำนี่สิ)
“อืม..ว่าแต่เพื่อนๆของน้องล่ะครับ ไปไหนกันหมด” คิมถาม
“เรียกลิซก็ได้ค่ะ เพื่อนๆของลิซกลับบ้านไปกันหมดแล้วล่ะค่ะ แต่ลิซลืมของไว้เลยกลับมาเอา” เธอพูดแล้วเดินเข้าห้องไปที่โต๊ะของเธอแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเริ่มต้นหาของให้ใต้โต๊ะนักเรียนของเธอ
“อืม ลิซ คือว่าพี่อยากจะบอกน้องว่า..” คิมกำมือไว้สะกดความตื่นเต้น (จะตื่นเต้นทำไมกันก็แค่หลอกๆ)
“ว่าไรคะ” เสียงของลิซถามกลับมา
“ว่าพี่..เอ่อ..พี่ชอบน้องน่ะ.. อยากจะขอคบกับน้องจะได้มั้ยครับ” ในที่สุดคิมก็พูดจบจนได้ หน้าของเขาแดงเล็กน้อย ในขณะที่ลิซนั้นมองเขาอย่างตะลึงนิดๆ (ไม่เคยมีใครกล้าขอเธอเป็นแฟนมาก่อนนี่นา แถมคนที่มาขอเธอเป็นแฟนคือพี่คิม คนดังของโรงเรียนที่มีสาวๆรุมล้อมเต็มไปหมดด้วยอีกต่างหาก)
“พี่คิมแน่ใจเหรอคะ” ลิซถามซ้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ คิมพยักหน้าลงเล็กน้อย
ลิซเอียงศีรษะไปมาก่อนจะตอบเขาไปว่า “ก็ได้ค่ะ เรามาลองคบดูกันก็ได้นะคะ” พูดจบแล้วเธอก็ยิ้มให้เขา ความจริงแล้วเขาก็เป็นรุ่นพี่ที่เธอชื่นชม(ก็แอบชอบนั่นแหละ) มานานแล้วเหมือนกัน
เย็นวันนั้น คิมเลยพาลิซไปส่งที่บ้านของเธอ และให้เบอร์มือถือของเขาไว้เมื่อถึงหน้าบ้านของเธอ
“มีอะไรก็โทรหาพี่แล้วกันนะ พี่ไปล่ะ” คิมพูดจบก็ทำท่าจะเดินไป
“เดี๋ยวค่ะพี่คิม” ลิซเรียกเขาไว้
“มีอะไรเหรอ” คิมหันกลับมาถาม
“แล้วพี่ไม่อยากได้เบอร์ของลิซไว้เหรอคะ” เธอถามยิ้มๆ
“เอ่อ.. ก็ดีนะ” คิมพูดพร้อมกับหยิบมือถือของตน ขึ้นมาก่อนจะถามเบอร์ของเธอ “เบอร์อะไรล่ะครับ”
“01-xxx-xxxx ค่ะ” คิมกดเบอร์ของเธอ ตามที่บอกแล้วบันทึกเข้ามือถือของเขาไว้
“ถ้างั้นพี่ไปก่อนแระกันนะครับ ขอให้หลับฝันดีนะครับคืนนี้” คิมบอกพร้อมกับโบกมือให้เธอ
“เช่นกันค่ะพี่คิม” เธอโบกมือให้เขาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
ทันทีที่ลิซเปิดไฟในบ้าน สุนัขพันธุ์ชิสุตัวหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาเธออย่างดีใจ
“ว่าไง วินนี่” ลิซทักทายสุนัขของตนเมื่อมันวิ่งเข้ามาตะกายหาเธอ
“ขึ้นไปข้างบนกันถอะวินนี่” ลิซพูดพร้อมกับเอามือตบขาของเธอเบาๆ เป็นเชิงเรียกให้วินนี่เดินตามเธอไป
คืนนั้นหลับจากที่ลิซอาบน้ำแล้วเธอก็เดินมาเปิดโทรทัศน์ ก่อนที่จะนั่งลงบนเตียง วินนี่ก็กระโดนขึ้นไปบนเตียงของเธอและเดินไปนอนบนตักของลิซ
ลิซเอื้อมมือไปหยิบหวีแปรงขนสำหรับสุนัขมาแปรงเบาๆให้วินนี่ พลางนึกถึงตอนที่คิมเข้ามาขอเธอให้เป็นแฟนกับเขาแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะอุ้มวินนี่ขึ้น
“นี่วินนี่รู้มั้ย ลิซมีแฟนแล้วนะ รู้มั้ยใครกัน พี่คิงส์ยังไงล่ะลิซน่ะชื่นชมพี่เขามากเลยนะ พี่เขานะเท่ห์จะตายไป เรียนก็เก่งได้ที่ 1 ของระดับ เล่นกีฬาก็เก่ง ลิซน่ะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เขาจะมาชอบลิซ” พูดจบเธอก็ดึงวินนี่เข้ามากอดก่อนที่จะเดินลงจากเตียงไปปิดโทรทัศน์
และขณะที่ปิดไฟนั้นเองก็มีเสียงข้อความเข้ามายังมือถือของเธอ “ติ๊ดส์ ติ๊ดส์ๆ” ลิซเดินไปหยิบมือถือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือมาส่องไฟที่ข้างหัวเตียงอ่าน
“ราตรีสวัสดิ์นะครับ ขอให้หลับฝันดีนะจ๊ะ(I hope you have a sweet dream).ป.ล.พรุ่งนี้พี่ไปรับนะครับ” มันคือข้อความจากคิมนั่นเอง ทำเอาลิซยิ้มกับข้อความนั้นทันทีเธอตอบกลับไปว่า “ค่า ลิซฝันดีแน่นอน หวังว่าพี่คงมี sweet dream เช่นกันนะคะป.ล.ลิซไปรถโรงเรียนน่ะค่ะ” ลิซอมยิ้มขณะที่พิมพ์ตอบคิมไป
แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนพลางดึงวินนี่เข้ามากอด ใบหน้าของเธอยิ้มน้อยๆ แล้วหลับไปในที่สุด
To Be Continue
โรงเรียนลูกคุณหนูแห่งหนึ่งในประเทศไทย
“นี่ๆ พวกแกว่าไรมั้ย” เสียงกระเทยคนหนึ่งที่มีชื่อว่ากิต แต่เพื่อนๆกับชอบเรียกว่า อีปิด หรืออีนังปิด (แน่ใจรึว่าโรงเรียนคุณหนู) ดังขึ้นมา
“ว่าไรยะ” เสียง แอน เพื่อนสาวเปรี้ยวถามขึ้น
“ดูนั่นดิ น่าหมั่นไส้จริงๆเลย” กระเทยคนนั้นชี้ไปที่หญิงสาวชาวอังกฤษผมสีน้ำตาลเข้มคนหนึ่งที่เพิ่งเดินออกจากห้องเรียนไปกับเพื่อนๆของเธอ ผู้หญิงคนนั้นคือ อลิเซีย วอลลิส ลูกสาวของ วิลเลี่ยม วอลลิส นักธุรกิจชาวอังกฤษซึ่งตอนนี้บิดาของเธอนั้นอยู่ที่ต่างประเทศ
“อ๋อ..ยัยลิซอ่ะเหรอที่แกหมั่นไส้ฮะอีปิด ” แอนหันมาถามเพื่อนพลางหยิบขนมกินต่อ
“ก็ใช่อ่ะสิ แกไม่หมั่นไส้รึไงกัน ทั้งสวย ทั้งเรียนเก่ง แถมรวยอีกต่างหาก” อีปิดรีบหันมาพูดทันที ทำให้เพื่อนในกลุ่มหันมามองที่อีปิด
“แกอิจฉา ยัยลิซแล้วแกจะทำยังไงได้เล่า โธ่อีปิดเอ้ย” หวานเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของอีปิดพูดแบบเซ็งๆ เธอเองก็อิจฉาเหมือนกัน แต่จะทำไงได้
“ชั้นจะหาทางแกล้งมันให้ได้พวกแกคอยดูแระกัน” อีปิดพูดพร้อมกับทุบโต๊ะดังปัง !!!~ (ทำเอาคนหันมามองทั้งห้อง)
“แกทุบโต๊ะแบบนั้นแล้วเจ็บมั้ยน่ะฮ่ะ แล้วแกมีแผนแล้วเหรอยังอีปิด” อีดาส เหรออีกชื่อคือ ดิส กระเทยอีกคน(รึตัว) ถามขึ้นหลังเงียบมานาน
“หึๆมือชั้นนี้แล้ว” สีหน้าอีปิดชั่วร้ายมั่กๆตอนนี้
“แสดงว่าแกมีแผนแล้วล่ะสิ” แอนรีบลุกขึ้นมาถามทันที
อีปิดหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่อ่ะยังไม่มี” ทำเอาเพื่อนๆหงายหลังตึงตกเก้าอี้เปนแถว
“อิโธ่ ! ไอ้เราก็นึกว่ามีแผนแล้วซะอีก” หวานพูดแบบเซ็งๆ
“พวกแกก็ช่วยชั้นคิดซิ” อีปิดตวาดแหวดทันที
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่ทั้งกลุ่มนั่งคิดวิธีแกล้งลิซแล้ว หัวของอีดาสก็เริ่มตกลงเรื่อยๆจนในที่สุดก็หลับคาโต๊ะไป แอนก็ทำท่าจะหลับแล้วเช่นกันถ้าไม่มีเสียงของหวานดังขึ้นมาก่อน
“รู้แล้วชั้นรู้แล้ววววววว” ทำเอาเพื่อนๆสะดุ้งเปนแถว(อีกรอบ)
“ว่าไงย่ะยัยหวาน” อีปิดรีบถามทันทีอย่างอยากรู้
“นี่ๆ พวกแกรู้ใช่มั้ยว่ายัยลิซยังไม่เคยมีแฟนน่ะ แถมไม่เคยมีคนมาจีบด้วยใช่มั้ย” หวานรีบถามทันที
“ใช่น่ะสิ มีใครกล้าจีบที่ไหนกันลูกคุณหนูซะขนาดนั้น ไม่เคยมีใครกล้าจีบยัยลิซหรอก” อีปิดรีบพูดทันทีอย่างรู้ดี
“ว่าแต่มันเกี่ยวกับแผนขอเราตรงไหนกันย่ะ ยัยหวาน” อีดาสรีบถาม
“เกี่ยวสิชั้น กำลังจะบอกพวกแกว่า…”สีหน้าของหวานเหี้ยมขึ้นทันที “เราก็หาคนไปจีบยัยลิซสิ แล้วทำให้ยัยลิซมันหลังรัก พอยัยลิซหลงรักแล้วเราก็ให้คนของเราหักอกมันซะ ดีมั้ยล่ะ โฮ่ะๆๆๆๆ” หวานหัวเราะอย่างเหี้ยมๆกับแผนการของตัวเอง
“แล้วแกจะไปหาใครมาล่ะฮะ ยัยหวาน ผู้ชายที่จะไปจีบยัยลิซน่ะใครกันล่ะฮึ” อีดาสหันมาถาม
“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน คิดได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ปวดหัวจะตายชัก แต่อย่างน้อยคนที่จะมาทำให้เราก็ต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้หน่อยแระ” หวานตอบ
“อืมม ชั้นรู้แล้วว่าจะให้ใครทำดี” แอนพูดขึ้นมา
“ใคร ?..”อีปิดรีบถามอย่างอยากรู้
“ก็พี่คิมไง” แอนพูดพร้อมกับตลบมือตัวเองอย่างดีใจที่นึกออก
“พี่คิมเนี้ยอ่ะนะ” อีปิดถามทันที อย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยอมร่วมมือด้วย
“ไม่มีทางหรอกพี่คิมเขาไม่เล่นกับแกด้วยหรอกเชื่อชั้นสิ” อีดาสรีบบอก
“ทำไมจะไม่ล่ะ พวกแกเชื่อเถอะพี่คิมต้องช่วยชั้นแน่ๆ เดี๋ยวมาไปหาพี่คิมก่อน” แอนรีบพูดแล้ววิ่งออกไปทันที
“แกว่าพี่คิมจะยอมร่วมมือกับเราเหรออีดาส” อีปิดถามเพื่อนทันทีที่แอนออกไปจากห้องแล้ว
“ชั้นว่าไม่ฟร่ะ พี่คิมม่มีทางช่วยแน่ๆ” อีดาสตอบพร้อมกับส่ายหัวดิกเพราะรู้ดีว่าพี่คิมนหล่อ เท่ห์ เรียนเก่ง รวย เป็นดาวโรงเรียน ไม่มีทางมายอมช่วยให้เสียงเวลากับแผนของพวกเขาแน่ๆ
“แต่ก็ไม่แน่นะแก แม่ยัยแอนน่ะเป็นเพื่อนกับแม่ของพี่คิม คิมอาจยอมช่วยก็ได้” หวานพูดอย่างมีความหวัง
ทางด้านแอน
เธอรีบวิ่งไปยังห้อง 601 ซึ่งเป็นห้องเรียนของคิม เมื่อถึงห้อง 601 แล้วเธอก็มองหาเขา และก็เจอว่าเขากำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆ
“พี่คิม ๆ” แอนเรียกเขา คิมหันมามอง ก็เห็นแอนกำลังกวักมือเรียกเขาอยู่
“เฮ้ย ขอตัวแปบนึงเดี๋ยวมา” คิมบอกกับเพื่อนๆก่อนที่จะเดินออกมาหาแอน
“ว่าไง มีไรรึป่าวถึงมาหาพี่ที่ห้องแบบนี้” คิมถามแอนเมื่อออกมาคุยกับเธอหน้าห้อง
“มีเรื่องให้ช่วยหน่อยอ่ะ ได้มั้ย พี่คิมช่วยแอนหน่อยสิคะนะๆ” แอนอ้อนนิดๆ
“ว่ามาสิเรื่องอะไร” คิมถาม เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าแอนมีเรื่องอะไรถึงมาหาเขาที่ห้องเรียนแบบนี้ได้(ร้อยวันพันปีไม่เคยมา) แอนเขย่งขาขึ้น แล้วกระซิบบอกแผนการให้คิงส์ฟัง
“ห๋า.!!!.....เราจะให้พี่ไ..อุ๊บส์” แอนรีบปิดปากคิมแทบไม่ทัน “เบาๆหน่อยสิพี่คิม”
“เราจะเล่นอะไรกันล่ะนี่ พี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ” คิมพูดแล้วทำท่าจะเดินหนี แอนรีบดึงเสื้อคิมไว้ทันที
“โห ขอแค่นี้เองช่วยหน่อยไม่ได้เหรอน้าพี่คิมช่วยหน่อยสิน้าๆๆๆๆ” แอนอ้อนสุดฤทธิ์ ทำตาน่าสงสาร เพราะรู้ว่าคิมน่ะใจอ่อนมากๆเลย ไม่เคยปฏิเสธคำขอร้องของเธอเลยสักครั้ง (เว่อร์ฟร่ะ)
คิมมองแล้วก็สงสาร(ช่วยก็ได้ฟร่ะ) “ว่าแต่คนที่เราจะให้พี่ไปจีบน่ะใครกัน”
“ยัยลิซไงพี่คิม ยัยอลิเซีย วอลสัน ห้อง 501 ห้องเดียวกับหนูเนี้ยแหละ” แอนรีบตอบทันที
“ห๋า!!!!....”คิมร้องเสียงหลงอีกครั้ง “ว่าไงนะ ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอที่เราจะให้พี่ไปจีบ เขาว่ากันว่าจีบยากจะตายไม่ใช่เหรอไงกัน”
“น่าอย่างพี่คิมต้องจีบติดแน่ๆ เชื่อแอนสิ จะได้ทดสอบด้วยไงว่าพี่อ่ะแน่รึป่าว เริ่มแผนการได้เลยนะคะ” แอนพูดจบก็รีบวิ่งไปทันที ทิ้งให้คิมยืนปวดหัวอยู่ตามลำพัง(ทำไงดีฟร่ะตู)
หลังโรงเรียนเลิก
คิมเดินมาที่ห้อง 501 ซึ่งเป็นห้องเรียนของพวกอีปิดและลิซ เขามองหาหญิงสาวไปรอบๆ ห้องแต่ก็ไม่เห็นเธอ ‘คงกลับไปแล้วมั้ง’ คิมคิดแต่ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินออกจากห้องไปก็มีเสียงหวานๆเสียงหนึ่งทักเขาก่อน
“มาหาใครรึคะ” ทำเอาคิมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันกลับไปมอง
คนที่ทักเขาคือลิซนั่นเอง มีเธอเดินมาคนเดียวซะด้วยสิ เพื่อนๆที่คอยรุมล้อมเธอหายไปไหนกันหมดนะ “เอ่อ..มาหาน้องนั่นแหละครับ” คิมพูดออกไปอย่างสุภาพ
“มาหาลิซหรือคะ มีอะไรรึป่าวเอ่ย” เธอถามพร้อมกับยิ้มให้คิม ทำให้คิมรู้สึกสงสารสาวน้อยคนนี้ขึ้นมา เมื่อนึกถึงแผนการของหวานที่แอนเล่าให้ฟัง (ที่สำคัญคือเขาต้องเปนคนทำนี่สิ)
“อืม..ว่าแต่เพื่อนๆของน้องล่ะครับ ไปไหนกันหมด” คิมถาม
“เรียกลิซก็ได้ค่ะ เพื่อนๆของลิซกลับบ้านไปกันหมดแล้วล่ะค่ะ แต่ลิซลืมของไว้เลยกลับมาเอา” เธอพูดแล้วเดินเข้าห้องไปที่โต๊ะของเธอแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเริ่มต้นหาของให้ใต้โต๊ะนักเรียนของเธอ
“อืม ลิซ คือว่าพี่อยากจะบอกน้องว่า..” คิมกำมือไว้สะกดความตื่นเต้น (จะตื่นเต้นทำไมกันก็แค่หลอกๆ)
“ว่าไรคะ” เสียงของลิซถามกลับมา
“ว่าพี่..เอ่อ..พี่ชอบน้องน่ะ.. อยากจะขอคบกับน้องจะได้มั้ยครับ” ในที่สุดคิมก็พูดจบจนได้ หน้าของเขาแดงเล็กน้อย ในขณะที่ลิซนั้นมองเขาอย่างตะลึงนิดๆ (ไม่เคยมีใครกล้าขอเธอเป็นแฟนมาก่อนนี่นา แถมคนที่มาขอเธอเป็นแฟนคือพี่คิม คนดังของโรงเรียนที่มีสาวๆรุมล้อมเต็มไปหมดด้วยอีกต่างหาก)
“พี่คิมแน่ใจเหรอคะ” ลิซถามซ้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ คิมพยักหน้าลงเล็กน้อย
ลิซเอียงศีรษะไปมาก่อนจะตอบเขาไปว่า “ก็ได้ค่ะ เรามาลองคบดูกันก็ได้นะคะ” พูดจบแล้วเธอก็ยิ้มให้เขา ความจริงแล้วเขาก็เป็นรุ่นพี่ที่เธอชื่นชม(ก็แอบชอบนั่นแหละ) มานานแล้วเหมือนกัน
เย็นวันนั้น คิมเลยพาลิซไปส่งที่บ้านของเธอ และให้เบอร์มือถือของเขาไว้เมื่อถึงหน้าบ้านของเธอ
“มีอะไรก็โทรหาพี่แล้วกันนะ พี่ไปล่ะ” คิมพูดจบก็ทำท่าจะเดินไป
“เดี๋ยวค่ะพี่คิม” ลิซเรียกเขาไว้
“มีอะไรเหรอ” คิมหันกลับมาถาม
“แล้วพี่ไม่อยากได้เบอร์ของลิซไว้เหรอคะ” เธอถามยิ้มๆ
“เอ่อ.. ก็ดีนะ” คิมพูดพร้อมกับหยิบมือถือของตน ขึ้นมาก่อนจะถามเบอร์ของเธอ “เบอร์อะไรล่ะครับ”
“01-xxx-xxxx ค่ะ” คิมกดเบอร์ของเธอ ตามที่บอกแล้วบันทึกเข้ามือถือของเขาไว้
“ถ้างั้นพี่ไปก่อนแระกันนะครับ ขอให้หลับฝันดีนะครับคืนนี้” คิมบอกพร้อมกับโบกมือให้เธอ
“เช่นกันค่ะพี่คิม” เธอโบกมือให้เขาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
ทันทีที่ลิซเปิดไฟในบ้าน สุนัขพันธุ์ชิสุตัวหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาเธออย่างดีใจ
“ว่าไง วินนี่” ลิซทักทายสุนัขของตนเมื่อมันวิ่งเข้ามาตะกายหาเธอ
“ขึ้นไปข้างบนกันถอะวินนี่” ลิซพูดพร้อมกับเอามือตบขาของเธอเบาๆ เป็นเชิงเรียกให้วินนี่เดินตามเธอไป
คืนนั้นหลับจากที่ลิซอาบน้ำแล้วเธอก็เดินมาเปิดโทรทัศน์ ก่อนที่จะนั่งลงบนเตียง วินนี่ก็กระโดนขึ้นไปบนเตียงของเธอและเดินไปนอนบนตักของลิซ
ลิซเอื้อมมือไปหยิบหวีแปรงขนสำหรับสุนัขมาแปรงเบาๆให้วินนี่ พลางนึกถึงตอนที่คิมเข้ามาขอเธอให้เป็นแฟนกับเขาแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะอุ้มวินนี่ขึ้น
“นี่วินนี่รู้มั้ย ลิซมีแฟนแล้วนะ รู้มั้ยใครกัน พี่คิงส์ยังไงล่ะลิซน่ะชื่นชมพี่เขามากเลยนะ พี่เขานะเท่ห์จะตายไป เรียนก็เก่งได้ที่ 1 ของระดับ เล่นกีฬาก็เก่ง ลิซน่ะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เขาจะมาชอบลิซ” พูดจบเธอก็ดึงวินนี่เข้ามากอดก่อนที่จะเดินลงจากเตียงไปปิดโทรทัศน์
และขณะที่ปิดไฟนั้นเองก็มีเสียงข้อความเข้ามายังมือถือของเธอ “ติ๊ดส์ ติ๊ดส์ๆ” ลิซเดินไปหยิบมือถือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือมาส่องไฟที่ข้างหัวเตียงอ่าน
“ราตรีสวัสดิ์นะครับ ขอให้หลับฝันดีนะจ๊ะ(I hope you have a sweet dream).ป.ล.พรุ่งนี้พี่ไปรับนะครับ” มันคือข้อความจากคิมนั่นเอง ทำเอาลิซยิ้มกับข้อความนั้นทันทีเธอตอบกลับไปว่า “ค่า ลิซฝันดีแน่นอน หวังว่าพี่คงมี sweet dream เช่นกันนะคะป.ล.ลิซไปรถโรงเรียนน่ะค่ะ” ลิซอมยิ้มขณะที่พิมพ์ตอบคิมไป
แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนพลางดึงวินนี่เข้ามากอด ใบหน้าของเธอยิ้มน้อยๆ แล้วหลับไปในที่สุด
To Be Continue
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น