OnE - PiEcE

ลำดับตอนที่ #1 : อารายกานเนี่ยนายตาคนเนี๊ยะ !!!

มิยู   ตื่นสิลูก !!! ตื่นได้แล้วเดี๋ยวไปร.รสายนะ วันนี้มีปฐมนิเทศ ไม่ช่ายหรอฮะ  อ้าวพูดแล้วยังไม่ยอมตื่นอีกยายลูกคนนี้   ไม่ตื่นใช่ไหมฮะ  ไม่ตื่นใช่ไหมดี !!!  



   กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง   โอ๊ยหนวกหู  !!เสียงอะไรเนี่ย  ดังชะมัด   กรี๊ด กรี๊ด  แม่นี่มัน7.40 น. และนี่ทำไมไม่ปลุกหนู  หา!!!แม่

ฉันหนะปลุกแกตั้งแต่เช้าโห่แล้ว  แกดันไม่ตื่นเองนี่    ว๊ายแย่แล้ววันนี้ปฐมนิเทศวันแรกด้วย ซวยแล้วสิวันแรกดันไปสายซะนี่  

แม่ค๊าไปก่อนนะค๊า         เปงไงละตื่นสายวันแรกซะด้วยกลับบ้านเร็วๆด้วยละเหอะลูกคนนี้



กริ๊ง  กริ๊ง  สัญญาณออดเข้าเรียด



เฮ้อมาทันจนได้  อาจารย์ค่ะ ขออณุญาติเข้าห้องคะ  !!!  เข้ามาสิ  เทอ  น.ร. ใหม่รึเปล่า อาจารย์ถาม  



ใช่คะมิยูตอบอย่างฉะฉานพร้อมกับอาการเหนื่อยหอบ    งั้นเข้ามาได้    ชอบคุณค่ะ!!  



แล้วเราจะเริ่มโฮมรูมกันก่อนที่จะไปปฐมนิเทศตอนเที่ยงกันนะ  อาจารย์พูด โดยที่ตอนนี้ไม่มีใครฟังอาจารย์โยสึ



เกะเลยซักคนเพราะตอนนี้ทั้งห้องฮือฮา  ไปกับนักเรียนใหม่ที่มีหน้าตาที่สวย หน้ารัก  ผิวขาวอมชมพู  ดูแล้วสม



ส่วนไปซะทุกอย่าง  พร้อมกับเสียง ซุบซิบนินทา  !!!



เค้ามองอะไรกันนะ!!!เอเรานั่งตรงไหนนะ มาสายเรยอดดูเรยว่านั่งตรงไหนมิยูชะเง้อมองที่นั่งที่มีน.รนั่งกันอยุแล้ว



ด้วยความสงสัย  



นี่เทอ  เทอนั่งตรงนี้หนะ  เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น  มิยู หันไปมองตามเสียง ค้างไปพักหนึ่ง  อืมขอบคุณค่ะ!!!



หน้าของมิยูเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง  คนอารายๆๆหล่อจังเรย  แถมยังนั่งข้างๆเราด้วย  มิยูคิดในใจ



เทอชื่ออะไรหรอ  เสียงผู้ชายคนนั้นถามขึ้นอีก      มิยูสะดุ้ง  เอ่อ ฉันชื่อ โซมะ มิยู ค่ะ  



หรอผมชื่อ  ไซคาโมโต้   เคตะ     ขอบคุณมากนะค่ะเมื่อกี้หนะมิยูหน้าแดงเผื่อน    ไม่เปงรายหรอกเรื่องแค่นี้เอง



เคตะยิ้มอย่างเป็นมิตร    อืม !เฮ้อเราเปงรายไปนะต้องหน้าแดงกับคนคนนี้ด้วย  มิยูหันไปมองเคตะ ที่กำลังคุย

กับผู้หญิงที่มารุมล้อมอยู่   มิยูก็ไม่แพ้กันผู้ชายเกือบทั้งห้องมาลุมโต๊ะมิยูและถามว่า  เทอชื่ออะไรหรอ  อือเปง

เด็กใหม่หรอ มิยูไม่อยากตอบคำถามพวกนี้เรยบอกว่า  ขอตัวก่อนนะคะ  หน้าตามิยูตอนนี้ดูหงุดหงิดมาก!!!



เฮ้อ  ไซคาโมโต้   เคตะ  ปอปจังนะมิยูเดินไปคิดไป   โดยที่ไม่ทันระวังเห็นเปลือกกล้วยอยุตรงพื้น  



กรี๊ด    ตุ๊บ  โอ๊ยขอโทดค่ะ  เปงรายมากรึเปล่าคะ  หน้ามิยูตอนนี้รู้สึกว่าจะอายมากจนแทบลุกขึ้นไม่ไหวที่ล้มทับผู้



ชายที่รองรับอยุ   อือก็เจ็บนะสิถามได้ !!  เสียงผู้ชายคนหนึ่งตอบ  และเธอจะนั่งทับฉันไปถึงไหน  !!  เสียงผู้ชาย



ตอบที่มีอาการหงุดหงิดเต็มที  !!!  เอ่อขอโทษค่ะ   มิยูตอบด้วยอาการสีหน้าเจื่อน   วันหลังระวังด้วยละกันละยัย



ซุ่มซ่ามเสียงผู้ชายพูดขึ้นอีก   เฮ้อผู้ชายอะไรแค่นี้ก็ทำมาเปงโมโห  ขออย่าให้เจออีกเรย สาธุ !!!  



มิยูเดินกลับเข้าห้องเรียนและก็สังเกตุเห็นผู้ชายคนเมื่อกี้หนิ ทำไมมาอยุในห้องเรานะ มิยูกำลังจะเดินเข้าไป



ก็มีเสียงหนึ่งเรียก  อ๊านี่ !ยัยซุ่มซ่ามนี่   มิยูหันไปมองและคิดในใจว่าอีตานี่อีกแระ  ไม่ชอบขี้หน้าเรย   ไม่ทันไรผู้



ชายคนนี้ก้อเดินมา อ้าวยัยซุ่มซ่ามเทออยุห้องนี้ด้วยหร อ     นี่ฉันไม่ได้ชื่อยัยซุ่มซ่ามนะฉันชื่อ  !! เชอะแล้วทำไม



ฉันจะต้องบอกชื่อฉันกะคนอย่างนาย  มิยูตอบทันที  ด้วยสีหน้าบูด!!!   คนทั้งห้องมองกันเพราะเสียงดังมาก



อะแระเทอชื่ออะไรละฉันชื่อ   ยามาสึเกะ  โคตะ   แล้วเทอละ   ฉันหรอ   ก้อช่ายหนะสิ  !!  ฉันชื่อ   โซมะ   มิยู  



หนะ    หรองั้นฉันเรียกมิยูนะ   มิยูคิดในจายอารายของตาคนเนี๊ยะเนี่ย    เมื่อกี้ยังพูดกวนตีนอยุเรย    คราวนี้มา



พูดดีกับเราและ ไม่เข้าใจจริงๆ   งั้นฉันไปก่อนนะมิยู    เสียงของโคตะที่พูดกับมิยูชั่งน่ารักอารายหยั่งงี้นี่  เรยทำ



ให้มิยูของเราหน้าแดงไปด้วยเรย    คายอยากให้นายอยุต่อละ มิยูพูดทันทีด้วยอารมณ์เขินอาย   แต่โคตะไม่ได้



ยินเพราะได้เดินไปไกลแล้ว







ติดตามต่อตอนหน้านะคะ