รักเธอ...นายช่างกล

ลำดับตอนที่ #1 : รักเธอ..นายช่างกล#1

“ยี้....ไอ้โรคจิต บ้ากาม กริ๊ดดดดดดดดดดดด ปล่อยชั้นนนนะ”



เสียงใสๆ เล็กๆ เสียงหนึ่งดังโวยวายอยู่ในรถเมล์ ทุกคนที่อยู่ในรถเมล์คันนั้นต่างแตกตื่นมองหา”ไอ้โรคจิต”ตามเสียงโวยวายของหญิงสาวคน



นั้น แต่สิ่งที่ทุกๆคนเห็นก็คือหญิงสาวมัธยมปลายที่นั่งหลับละเมออยู่ที่เบาะ



“นี่..เธอ อายเค้าบ้างมั๊ยน่ะ”



ชายหนุ่มนร.ช่างกล กระซิบและเขย่าแขนหญิงสาวคนนั้นเบาๆเพราะเค้านั่งเบาะข้างๆเธอและหญิงสาวคนนั้นก็คงจะรู้สึกตัวจึงลืมตาขึ้นมาก็เห็น



สายตาทุกคู่บนรถเมล์จ้องมาที่เธอ



“ยัยบุ้ง เธอไปทำอะไรเนี่ย เค้ามองเธอทำไมกัน”หญิงสาวนามว่า “บุ้ง” เอ่ยขึ้นกับตัวเองเบาๆ



“จะทำอะไรละคร๊าบ ก็เธอเล่นโวยวายว่ามีโรคจิตบนรถเมล์ซะลั่น แล้วจะไม่ให้เค้ามองได้ไงละ”



บุ้งหันมามองนร.ช่างกลคนนั้นอย่างไม่ค่อยจะเป็นมิตรนัก แล้วหันไปยิ้มแหยะๆกับคนทั้งรถ



“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ คือหนูละเมอ” แล้วบุ้งก็ก้มหน้าด้วยความอาย



“หึ หึ” เสียงหัวเราะในลำคอของ นร.ช่างกล คนนั้นหัวเราะเบาๆ บุ้งถึงกับหันควับมามองเค้า



“นี่นาย หัวเราะอะไรย่ะ คนล้มอย่าเหยียบทับสิ” บุ้งเปิดฉากต่อว่าเค้า



“อ้าว หลงตัวเองนี่ ใครหัวเราะใคร โห....เธอก็น่ารักอ่ะนะแต่ไม่สนน่ะ” นร.หนุ่มช่างกลตอกกลับอย่างไร้เยื่อใย



บุ้งทั้งอายและโกรธที่เค้าตอบกลับเธออย่างนั้น



“เชอะ แล้วอย่ามาง้อนะ นายนาย...ปากเสีย”พูดจบ บุ้ง ก็สะบัดหลุดขึ้นหันมาแลบลิ้นใส่นร.ช่างกลคนั้นแล้วเดินลงป้ายรถเมล์ตรงนั้นพอดี นร.



ช่างกลมองตามบุ้งพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆบนหน้าของเค้า



เมื่อไปถึงโรงเรียนบุ้งก็โวยวายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้เพื่อนๆฟังพร้อมกับเล่าเรื่องนายปากเสียให้เพื่อนๆฟัง



ส่วน นายปากเสีย คนนั้นก็ได้เล่าเรื่องของบุ้งให้กับเพื่อนๆของเค้าฟังเช่นกัน นั้นคือการพบกันที่ไม่ค่อยจะน่าประทับใจสักเท่าไหร่ของบุ้งและ



น็อต



“กี่ปีแล้วนะน็อตที่เราคบกันมา”บุ้งกล่าวกับตัวเองพร้อมกับกอดไดอารี่เล่มโปรดไว้ในอ้อมอก น้ำตาใสๆไหลรื้นออกมาความทรงจำเก่าๆใน



สมองเริ่มไหลกลับมา



“น็อตชอบ......((เงียบ)).......ดอกไม้”น็อต พูดจบก็ยื่นดอกกุหลาบดอกนึงส่งให้บุ้งแล้วก็วิ่งหนีหายไป



“อารายกัน เสียหมด”บุ้งบ่นๆเพราะคิดว่าน็อตจะสารภาพรักกับเธอ เธอหัวเราะกับตัวเองเบาๆกับท่าทีของน็อตที่มาในวันนี้ เพราะในวันนี้คือวัน



วาเลนไทน์



ติ๊ด ติ๊ด  โทรศัพท์ของบุ้งดังขึ้น เมื่อเธอหยิบมาดูก็พบกับเบอร์ของน็อต



“ว่าไง?นายรักธรรมชาติ” บุ้งแหย่น็อต



“ก็ไม่มีไร แค่จะถามว่าเอ่อ ดอกไม้สวยมั๊ย” น็อตไม่รู้จะพูดอะไร



“ก็.....สวยดีนะ” บุ้งตอบไปขณะเอาน้ำฉีดดอกไม้อย่างเพลิดเพลินใจ



“เหรอสวยเหรอ งั้นเดี๋ยวไปรับที่หน้าบ้านนะ ไปดูหนังกันดีกว่า โอเคนะบาย” น็อตตัดสายไปดื้อๆ



บุ้งได้เกาหัวงงๆ กับวิธีชวนไปดูหนังของน็อต แต่ตัวเธอเองก็หยิบชุดที่คิดว่าสวยที่สุดไปเปลี่ยนในห้องน้ำ



“มาหาใครน่ะ” พ่อของบุ้งยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน เอ่ยถามน็อตที่ขี่เวสป้าคันเก่งมารับบุ้ง



“เอ่อ ผมเป็นเพื่อนบุ้งครับ เอ่อ นัดบุ้งเอาไว้อ่ะครับ” น็อตตอบกลับไปกล้าๆกลัวๆ เพราะดูท่าทางพ่อบุ้งก็น่าจะดุไม่ใช่น้อย



“อ้าว มาแล้วเหรอ” บุ้งเอ่ยเสียงมาก่อนตัว



“หนุ่มที่ไหนน่ะหนอนบุ้ง?”



“อ่อ เค้าชื่อน็อตค่ะพ่อ เนี้ยๆๆๆบ้านเค้าอยู่ซอย4เอง” บุ้งพูดไปชี้ไม้ชี้มือไป จนพ่อของบุ้งโบกมือให้รีบๆไปซะ



น็อตหันไปไหว้พ่อของบุ้งทีนึงแล้วพาบุ้งออกไป



“พ่อดุป่าวเนี้ยะหนอนบุ้ง”น็อตเอ่ยถาม



“ทำไมกลัวเหรอ??”บุ้งหยั่งเชิงถาม



“ก็นิดหน่อย”