The School

ลำดับตอนที่ #1 : เส้นทาง

   มด เป็นเด็กนักเรียน ธรรมดาๆคนหนึ่งในโรงเรียนอุตรดิตถ์เค้าเป็นคนที่ค่อนข้างเงียบและโดดเดี่ยว แต่กระนั้นเค้าก็ยังมีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงที่พอจะเล่นด้วยกันได้ แต่ก็อีกนั่นแหละด้วยนิสัยเก่าเค้าจึงชอบหลบไปนั่งคนเดียวในที่เงียบๆตามมุมต่างๆของโรงเรียนเสมอ โดยที่เพื่อนของเค้าก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ในกลุ่มนั้นมีเพื่อนไม่มากนัก บอล คนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างเรียบร้อยแต่เจ้าชู้ กูล เป็นคนที่ตัวเล็กและมีนิสัยแบบเด็กๆคนในห้องจึงมักเห็นว่าเป็นเด็กเสมอ โดยที่เจ้าตัวก็มิได้ต่อว่าอะไรแต่เก็บมันใว้ในใจ กอล์ฟ คนนี้อยู่คนละห้องแต่ว่าอยู่แก๊งเดียวกันจึงได้เป็นเพื่อนกัน กอล์ฟเป็นคนที่ค่อนข้างสูงและตัวออกอ้วนนิดๆแต่ก็ยังถือว่าอยู่ในเกณฑ์หน้าตาดี

   วันนี้ก็เช่นเคยมด แอบหลบเพื่อนๆไปนั่งอยู่ริมรั้วโรงเรียนด้านหน้าใกล้ๆโรงอาหาร ที่บริเวณนั้นมีต้นไม้พอสมควรยากที่ผู้ที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆจะสามารถมองเห็นอะไรได้ชัด ระหว่างที่มดนั่งอยู่นั้นเค้าก็คิดอะไรไปเรื่อยสายลมพัดเอื่อยๆแต่อยู่ๆก็เกิดลมพัดกรรโชกรุนแรงวูบหนึงพลันก็ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งในชุดดำ มดไม่ได้สนใจแต่อย่างใดเพียงแต่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย



\"คุณเป็นใคร\" มดพูดอย่างเรียบๆ\"ต้องการอะไรจากผม\"

\"หึหึ น่าแปลกใจจริงๆที่เธอไม่แปลกใจกับการมาของชั้น\" ชายลึกลับพูดด้วยเสียงออกสำเนียงฝรั่ง

\"ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะตกใจอะไร ถ้าเป็นเวลาอื่นมันก็ไม่แน่\"มดพูดด้วยเสียงเย็นชา

\"เธอสนใจจะเรียนต่อโรงเรียนอื่นไหมอย่างTSD\" ชายลึกลับถาม

\"ผมจะขอบคุณคุณมากถ้ารีบๆไปให้พ้นหูพ้นตาผมซะเดี๋ยวนี้\"มดพูดด้วยเสียงลำคาญ

\"หึหึหึเป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆด้วยสินะ\" ชายลึกลับพูดพลางหัวเราะในลำคอ\"งั้นเอานี่ไปสนใจก็เรียกชั้น\" ชายลึกลับ



พูดพรางส่งเครื่องมืออะไรซักอย่างซึ่งมีขนาดเท่ากับ Pocket PC แต่อันเล็กกว่าเล้กน้อยและน้ำหนักเบามาก แล้วก็เกิดลมกกรโชกแรงขึ้นเหมือนกับครั้งแรกแต่ครั้งนี้ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว ทิ้งมดใว้ตามลำพัง เช่นเคย\" เห้อออดจะดังแล้วเตรียมไปเรียนบนห้องดีกว่า\"มดพูดกับตัวเอง แล้วลุกขึ้นพร้อมกับยัด Pocket PCเครื่องนั้นเข้าไปในกระเป๋าหนังสือโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น มดเดินขึ้นมายังห้องเรียน คาบนี้ต้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่เขาชอบมากที่สุด และบังเอิญอยู่ชั้น445ห้อง3/5จะเรียนที่ชั้น4ประจำ มดเดินขึ้นมาห้องทั้งห้องกลับสู่สภาพปรกติหลังจากที่ เมื่อพักกลางวันกลายเป็นสนามเด็กเล่น มดเข้านั่งประจำที่ของตน ซึ่งนี่งข้างบอล ส่วนกูลนั่งหน้ามด



\"เหยไอ้มด หายไปไหนมาวะ\" บอลพูดพลางหอบแฮ่กๆเพราะเพิ่งเล่นบอลมา

\"........\" มดไม่ตอบอะไร

\"ไอ้มดอย่าเงียบดิไอ้บอลถามว่าไปไหนมาก็ตอบไปดิ\" กูลพูดอีกพลางเอามือมาเขย่ามดเบาๆ

\"ไปนั่งเล่นใต้ต้นไม้มา\" มดพูดเรียบๆด้วยสีหน้ารำคาญ2คนนี้อย่างถึงที่สุด

\"บอลอย่าไปกวนมันอารมณ์เหม่อค้างอีกแล้ว\" กูลพูด \"ออจิงด้วยถึงว่าเงียบๆ ชอบคิดไรคนเดียวเดี๋ยวก็บ้าพอดี\" บอลบ่นพึมพำๆ



เมื่อวิชาภาษาอังกฤษผ่านไป ออดก็ดังขึ้นนักเรียนทุกคนรีบเก็บข้าวของหอบกระเป๋าวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อที่จะได้กลับบ้าน มดเดินลงไปข้างล่างกับบอลและกูล ทั้งหมดเดินมายังอาคาร3ชั้น1 นั่งลงที่โต๊ะประจำที่พวกเขานั่งกันประจำ บอลวางกระเป๋าลงและวิ่งไปที่อาคาร1เพื่อโทรศัพย์หาพี่น้องอย่างเคย พี่น้องเป็นแฟนทางอินเตอร์เน็ทกับบอลซึ่งคบกันมาได้ระยะนึงแล้ว ส่วนกูลก็ไปเล่นบอลตามเคย มดนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียวและเหม่ออีกครั้ง เวลา16.30ทุกคนกลับมาพร้อมที่โต๊ะ และพูดคุยกัน



\"เห้อ วันนี้โทรกะพี่น้องหนุกดีว่ะ\" บอลพูด \"พี่น้องบอกว่าจะมาที่อุตรดิตถ์ด้วย\"

\"โห่อ่อน วันนี้เค้าเตะบอลเข้าไป4ลูกพวกห้อง4หงอยไปเลย\" กูลพูดหอบ

\"มดไปเรียนพิเศษกันเหอะ อีก30นาทีจะเริ่มเรียนแล้ว\" บอลพูดเตือน

\"..........\" มดพยักหน้า



ทั้ง3แยกกันตรงประตูบอลเดินไปเอารถที่โรงรถ ทั้ง2คนขี่มอเตอร์ไซร์ออกมา และมุ่งหน้าตรงไปที่เรียนพิเศษ มดและบอลเดินไปซื้อขนมและ ขึ้นไปนั่งกินกันบนห้อง แต่ว่ายังไม่มีคนมาทั้งคู่จึงนั่งกินขนมไป แต่อยู่ๆมดกลับรู้สึกตกใจและสะดุ้งขึ้นมาเฉยๆ บอลตกใจมากที่เห็นมดเป็นเช่นนั้น



\"อีกแล้วเหรอ\" มดถามสีหน้าเป็นกังวล \"วันนี้เค้าเหม่ออีกแล้วใช่ไหม\"

\"ใช่ เงียบทั้งวันเลยแก\" บอลตอบ \"เมื่อไรห่จะเลิกเป็นซะทีวันๆเอาแต่นั่งเหม่อ\"

\"ไม่รู้สิอย่างกับเค้าอยากเป็น\" มดตอบ



และมันใดนั้นความคิดทั้งหมดของทั้งวันที่ดูเหมือนกีบว่าโดนกดทับอยู่ก็พรั่งพรูออกมาตั้งแต่เช้ามาโณงเรียน และกลางวัน มดนึกถึงเมื่อกลางวันและนึกได้ว่ามีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นเขาควานมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อ หาPocket PC เพื่อยืนยันว่าเข้าฝันไปหรือปล่าว แต่เค้าก็ไม่ได้ฝันไปเพราะคว้าไปเจอมันแล้ว มดชักมือกลับออกมาไม่คิดจะให้เพื่อนได้รับรู้เรื่องนี้ เรื่องซึ่งเค้าเองก็ยังไม่รู้ว่ามันอะไรกัน มดตัดสินใจที่จะเอามันออกมาดูที่บ้านดีกว่า ที่เรียนพิเศษวันนี้เรียนวิชาสังคม วิชาสังคมผ่านไปอย่างรวดเร็วและเมื่อเวลา 18.00น. มาถึงทุกคนก็เก็บของเพื่อกลับบ้าน มดและบอลขี่มอเตอร์ไซร์ไป ทุกวันบอลจะต้องมาส่งมดที่บ้านก่อนแล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง บอลขี่รถมาถึงหน้าบ้านของมด มดลงจากรถพร้อมกับบอกทักทายและเตือนความจำเรื่องคืนนี้



\"เห้ยบอล คืนนี้อย่าลืมเล่นpirchนะเว้ย\" มดตะโกนไล่หลัง

\"ออไม่ลืมหรอกน่า\" บอลตอบขณะกำลังขี่รถออกไป



มดเดินไปตามทางเพื่อเข้าบ้านบ้านของมด เป็นบ้านไม้ทั้งหลังชั้นเดียวติดดินและ บริเวณโดยรอบมีต้นไม้เต็มไปหมด อาการตอนเย็นนั้นจึงดูเย็นเป็นพิเศษเพราะว่ามีต้นไม้เยอะ มดเดินไปยังโรงรถหลังบ้านเพื่อเข้าประตูทางด้านดลังบ้านเพราะว่าประตูหน้าบ้านปิดใว้ มดเดินขึ้นมาหลังบ้าน บริเวณหลังบ้านด้านในบ้านนั้นเป็นห้องครัวและห้องทานอาหาร มดทักทายทุกคนในบ้านซึ่งมี ตา ยายและแม่กับน้อง และยายอีกคนนึงซึ่งเป็น้องของยายมดเดินไปหน้าบ้านและเข้าห้องของตัวเองทันทีโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เขาวางกระเป๋าลงและเปิดสวิทย์คอมพ์นี่เป็นสิ่งที่เค้าทำเป็นประจำอยู่แล้วเพียงแต่วันนี้แตกต่างออกไป พอคอมพ์บูทเสร็จมดจึงเปิดPocket PC ที่จอของPocKet PCปรากฏตัวหนังสือว่า \"Connection To You Computer\" มดเหลือบไปเห็นสายUSBข้างๆจึงนำมาต่อเขากับคอมพิวเตอร์ มีการSETUPโปรแกรมเล็กน้อย หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นสีดำและมีเมนูต่างๆม้วนขดกันกลายเป็นวงกลมอยู่กลางหน้าจอ มีเมนู ประวัติโรงเรียน เกณฑ์การสมัคร วิธีสมัคร ข้อมูลอื่นๆ มดคลิกเลือกที่ ประวัติโรงเรียน และเมนูก็หดหายไปปรากฏเป็นรูปอาคารๆหนึ่งมดเดาว่าคนจะเป็นตึกใดตึกหนึ่งของโรงเรียน และมีตัวหนังสือข้างล่าง





Th School Of Devil โรงเรียนนี้ก่อตั้งมาเมื่อวันที่ 1มกราคม ค.ศ.1850

ปัจจุบัน มีอายุกว่า 153ปี มีนักเรียนจำนวน 9500 คนและมีอาจารย์กว่า621คน

อาจารย์ใหญ่คนปัจจุบันชื่อ เดมีเรียส เชาว์เตอร์ เป็นครูใหญ่คนที่ 47 ของโรงเรียน

โรงเรียนสอนและฝึกอบรมเด็กให้กลายเป็นทหาร หรือสายลับและอื่นๆอีก ตามแต่                                             หน่อวยงานหรือองค์กรต่างๆจะสั่งมา เด็กทั้งหมดเป็นเด็กที่ผ่านการตัดแต่งยีนพันธุกรรมแล้ว

จึงรับประกันได้ว่าทุกคนมีคุณภาพ แต่เมื่อต้นปีนี้ได้มีโครงการรับเด็กจากที่อื่นเพื่อ

เป็นการแสวงหาบุคคลที่มีความสามารถ และเพื่อลดต้นทุนการผลิตมนุษย์ที่โรงเรียน

ได้ใช้อยู่ เรื่องทั้งหมดของโรงเรียนนี้อยู่ในระดับลับสุดยอด



มดอ่านในใจและหน้าซีดเผือด และตกใจกับสิ่งที่ตนกำลังอ่านอยู่ พลางนึกในใจมีโรงเรียนอย่างนี้อยู่อีกเหรอเนี่ยไม่น่าเชื่อเลย ไม่น่าเป็นไปได้มนตัวสั่นเทาด้วยความกลัวปนตกใจ มดตัดสินใจออกจากเมนูประวัติของโรงเรียน และคลิกที่เกณฑ์การสมัคร และหน้าจอก็ปรากฏข้อมูลขึ้นมา





เกณฑ์การสมัคร

1.ผู้สมัครต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า12ปี

2.ผู้สมัครต้องมีอวัยวะทั้งหมดครบถ้วนสมบูรณ์

3.ผู้สมัครต้องรู้เรื่องของโรงเรียนจากการคัดเลือกของครูมิใช่โดยบังเอิญ

4.นักเรียนต้องปิดเรื่องนี้เป็นความลับบอกใครไม่ได้ทั้งสิ้น

5.ผู้สมัครสามารถนำเพื่อนไปได้อีกทั้งหมด 5คน แต่ต้องไปด้วยความสมัครใจ





มดคลิกออกไปและพยายามตั้งสติว่า มันเกิดอะไรขึ้นเกิดขึ้นได้ยังไงทำไมต้องเป็นเค้าทำไม แต่แล้วมดก็สะดุ้งเพราะได้ยินเสียงแม่ตะโกนเรียกมาจากในครัวว่าให้ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวจามืดค่ำ มดปิดคอมเก็บPocket PCใว้และเดินออกไปทางห้องครั้ว เพื่อนั่งกินข้าวกับแม่ ขณะนั้นเองชายคนนั้นคนที่มาหามดตอนกลางวัน ยืนอยู่บนเสาไฟฟ้า ท่ามกลางความมืด ความเงียบ และความโดดเดี่ยวเพื่อเฝ้ามอง เด็กหนุ่มที่อยู่ในบ้าน กลไกสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาของมนุษยชาติ ต่อไปในอนาคต