X School

ลำดับตอนที่ #1 : เข้า ร.ร.

+++ร.ร. M +++

ภายในห้องผู้อำนวยการของโรงเรียน

ชายหนุ่มสูงอายุที่นั่งเก้าอี้ผู้อำนวยการกำลังพูดคุยกับชายหนุ่มอายุราวๆสามสิบอย่างสุภาพ

บรรยากาศในห้องนั้นเย็นเฉียบ เบื้องหลังของเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าผู้อำนวยการนั้นเป็นชุดโซฟาสีดำ

ฝาแฝดกำลังนั่งรอราวกับว่ากำลังรอคำตัดสินจากผู้พิพากษา

“ครับ เข้าใจแล้วครับ” ณัฐชัย น้าชายของฝาแฝดพยักหน้ารับคำแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้

ผู้อำนวยการลุกขึ้นตามแล้วโค้งคำนับให้ ณัฐชัยเดินออกจากห้องผู้อำนวยการตามด้วยฝาแฝดทั้งสอง

“ว่าไงมั่งฮะน้า” เต้ถามด้วยความสงสัย

“เหอะๆ ยังจะมีหน้ามาถามอีก เหมือนเดิมอ่ะดิ...ถามได้”ณัฐชัยตอบอย่างเซ็งๆ

“อืม....ทำลายสถิติตอนม.ต้นแล้วนะเต้ ถ้านับที่นี่ด้วยก็เป็นโรงเรียนที่ 8 แล้ว เนอะ”

เต้ยนับแล้วแล้วหันไปพยักเพยิดกับแฝดผู้พี่

“อืม...จริงๆด้วย” เต้เองก็เออออตามไปด้วย

“โป๊ก!!” ณัฐชัยเขกหัวหลานชายทั้งสองคน

“จะบ้ารึไง!! ตลอดสองเดือนตั้งแต่พวกนายเข้าม.ปลายมา นี่ก็เป็นโรงเรียนที่ 8

แล้วนะที่พวกนายถูกไล่ออก” ณัฐชัยบ่นกับหลานชายตัวกวนทั้งสองคน

“โธ่...น้าฮะ พวกผมก็ไม่ได้ทำตัวมีปัญหาอะไรซักหน่อยนี่นา อาจารย์นั่นแหละทำตัวมีปัญหากับพวกผมเอง

ใช่มั้ยเต้ย” เต้หันไปทางน้องชาย

“อื้ม..” เต้ยตอบสั้นๆ ณัฐชัยนั้นรู้สึกเอือมระอากับหลานชายทั้งสองคน

“เฮ้อ...แล้วพวกนายหัดคิดซะบ้างสิว่าไปทำอะไรเอาไว้ ไม่เข้าเรียนทั้งวันบ้างล่ะ

อาละวาดโวยวายในโรงอาหารบ้างล่ะ รื้อข้าวของในห้องเอกสารซะกระจุยกระจายบ้างล่ะ

แล้วไอ้ที่ร้ายแรงที่สุดน้าว่าตอนที่พวกนายสองคนเข้าไปในศูนย์คอมฯของโรงเรียนแล้วไปทำอีท่าไหนไม่รู้จนข้

อมูลโดนล้างทั้งหมดน่ะ ชั้นล่ะปวดหัวจริงๆ” ณัฐชัยถอนหายใจอีกรอบ

“ยังมีอีกนะฮะ พวกผมเคยปล่อยหนูตะเภาในห้องวิทยาศาสตร์ในห้องแลบชีวะออกมาด้วย” เต้ยพูดต่อ

“เวรกรรม...มันไม่สำนึกเล๊ย!!” ณัฐชัยเอามือกุมขมับ พลางสบถกับตัวเองว่า

“โธ่...ตั้งแต่สัปดาห์หน้าชั้นต้องไปอิตาลีสามเดือนนึงแล้วจะเอาไงกะเจ้าพวกนี้ดีเนี่ย!!”





คืนนั้นณัฐชัยโทรไปปรึกษาเพื่อนซี้ของเขาอย่างเร่งด่วน

“เอ็งช่วยข้าคิดหน่อยดิ ว่าจะทำยังไงกับไอ้สองตัวกวนนี่ดี” ณัฐชัยบ่นให้เพื่อนซี้ฟัง

“แสบๆอย่างเจ้าสองตัวนั่นนะ ข้าว่าส่งไปเรียนที่นี่ดีกว่า ข้ารับรองเลย...”

เพื่อนซี้ของณัฐชัยเสนอแนะ

“ที่ไหนวะ ลองว่ามาดิ๊” ณัฐชัยถาม

“ก็ X school ไง” เพื่อนซี้เขาบอก

“เฮ้ย! นั่นมันโรงเรียนประจำไม่ใช่หรอ” ณัฐชัยถามต่อด้วยความสงสัย

“ก็เออดิ เห็นว่ามีแต่เด็กแสบๆทั้งน๊านนนนน” เขาลากเสียง

“เหอะๆ จะดีหรอวะ สงสารเด็กมัน” ณัฐชัยเริ่มสงสารหลานชายที่จะต้องถูกส่งไปยังโรงเรียนประจำ

“อ้าว..ไม่ดีรึไง เดี๋ยวเอ็งก็ต้องไปอิตาลีแล้วใครจะดูแลมันสองคนล่ะ ข้าว่าดีแล้วนะ เอางี้

เดี๋ยวข้าจัดการให้ พรุ่งนี้พาไปที่นั่นได้เลย” เขาแนะนำ

“เออๆๆ” ณัฐชัยจำต้องเออออไปด้วย แล้วเขาก็วางสาย



+++เช้าวันต่อมา+++

ขณะที่เต้และเต้ยกำลังทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย

ณัฐชัยก็เดินถือกระเป๋าที่เขามักจะพาไปทำงานมายังโต๊ะอาหารด้วย

“นี่..น้าหาที่เรียนให้เราสองคนได้แล้วนะ” เขากล่าวกับหลานชาย

“โห..ไวจัง เมื่อวานโดนไล่ออก วันนี้ได้ที่เรียน” เต้แกว่งปากหาเรื่องแต่เช้า

“อืม...เราจะไปกันวันนี้เลย เพื่อนน้าติดต่อเอาไว้แล้ว” ณัฐชัยพูดต่อด้วยเสียงเรียบ

“หรอฮะ โรงเรียนอะไรหรอฮะ” เต้ยถาม

“ไปถึงแล้วก็รู้เองล่ะน่า” ณัฐชัยเลี่ยงที่จะตอบ

หลังจากทานอาหารเช้า ณัฐชัยจึงพาหลานชายทั้งสองไปยังโรงเรียนที่เพื่อนซี้แนะนำ

เขาไม่เห็นด้วยที่จะส่งหลานชายที่ซนยิ่งกว่าลิงไปเรียนโรงเรียนประจำ เขาเองยังไม่อยากจะคิดเลยว่า

ถ้าหากสองคนนี่รู้จะเป็นยังไง

รถเก๋งคันงามแล่นมาเรื่อยๆจนถึงสถานที่ที่เรียกว่าโรงเรียนที่ไม่ค่อยเหมือนโรงเรียนซักเท่าไหร่

เต้กระโดดลงจากรถเป็นคนแรก ตามด้วยแฝดผู้น้อง ณัฐชัยนั้นตามลงมาแล้วมองไปยังประตูตรงหน้า

กำแพงโรงเรียนนั่นสูงตระหง่าน ประตูดูแข็งแรง ด้านข้างมีป้ายโรงเรียนเขียนเอาไว้ว่า “X School”

“โห...โรงเรียนหรือเรือนจำเนี่ย..” เต้ยืนมองประตูโรงเรียนที่สูงราวๆ 5 เมตร

“เหอะๆ น้าพาพวกผมมาผิดที่รึเปล่าฮะ” เต้ยหันไปมองหน้าน้าชายที่ยืนปาดเหงื่ออยู่

“ไม่ผิดหรอก” ณัฐชัยตอบแล้วเดินไปคุยกับยามของโรงเรียน ซักพักประตูเล็กของโรงเรียนถูกเปิดออก

ทั้งสามคนจึงเดินเข้าไปข้างใน ภายในโรงเรียนนั้นมีบริเวณกว้างขวาง

ตึกตรงกลางนั้นเป็นตึกอำนวยการของโรงเรียน ด้านหน้ามีหอนาฬิกาของโรงเรียนตั้งอยู่

ฝาแฝดเดินตามหน้าชายพลางหันมองไปรอบๆ แล้ววิพากษ์วิจารณ์ต่างๆนานา

ณัฐชัยเดินตรงไปยังห้องผู้อำนวยการ ตามด้วยเด็กหนุ่มฝาแฝดทั้งสอง

ภายในตึกนี้ไม่ค่อยมีนักเรียนเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าจะมีแต่บุคลากรและพวกอาจารย์เดินไปเดินมาเท่านั้น

ณัฐชัยเคาะประตูห้องผู้อำนวยการแล้วซักพักประตูจึงถูกเปิดออก

อาจารย์หญิงคนหนึ่งโค้งคำนับให้แล้วเชิญเขาไปยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามผู้อำนวยการ

ผู้อำนวยการนั้นนั่งอยู่ที่เก้าอี้

เขาดูท่าทางเหมือนชายชราใจดีที่สวมแว่นตาและพร้อมจะเล่านิทานให้เด็กๆฟัง เขายิ้มให้ณัฐชัย

ฝาแฝดทั้งสองถูกเชิญมานั่งที่เก้าอี้รับแขก

“สวัสดีครับ ผม..” ณัฐชัยพูดไม่ทันจบ ผู้อำนวยการก็พูดขึ้นมาว่า

“ครับ คุณณัฐชัย ใช่มั้ยครับ ผมทราบเรื่องจากหลานชายแล้ว” ผู้อำนวยการยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ครับ เอ่อ...สองคนนั่นหลานชายผมครับ เต้ เต้ย มานี่สิ” ณัฐชัยเรียกหลานชายฝาแฝด

ทั้งสองลุกขึ้นช้าๆแล้วเดินมาใกล้โต๊ะ

“อืม..โอเคครับ ผมจะรับเขาทั้งสองคนเข้าโรงเรียน แต่คงต้องเรียนรู้กฎของโรงเรียนอีกเยอะนะ”

ผู้อำนวยการยิ้มตาหยี ฝาแฝดมองหน้ากันอย่างงงๆ

“ครับ ผมขอฝากด้วยนะครับ ส่วนข้าวของผมจะส่งมาตอนบ่ายนะครับ” ณัฐชัยพูดอย่างสุภาพ

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอกครับ ทางโรงเรียนจัดห้องให้เรียบร้อยแล้ว” ผู้อำนวยการพูดอย่างสุภาพ

“ห้อง..? ข้าวของ..? อะไรหรอฮะ” เต้ถาม

“ก็ที่นี่เป็นโรงเรียนประจำนี่จ๊ะ พวกเธอก็จะต้องอยู่หอพัก” รองผู้อำนวยการที่ยืนอยู่ข้างๆพูดเสริม

“หา...โรงเรียนประจำ ล้อเล่นน่า” เต้ยร้องขึ้น

“นี่มันอะไรกันฮะ! น้าไม่เห็นบอกพวกผมซักคำ” เต้เริ่มโวยวาย

เขาเองนั้นเป็นคนใจร้อนซึ่งเต้ยนั้นจะใจเย็นกว่ามาก

“เต้ สำรวมหน่อย” ณัฐชัยพูดเสียงเฉียบคม

“ไม่ฮะ ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นถ้าน้าไม่พูดไม่รู้เรื่อง” เต้ขึ้นเสียง

“เต้  เต้ย ฟังน้าพูดนะ ถ้าน้าบอกพวกนายสองคนก่อน นายสองคนจะยอมมามั้ย

สัปดาห์หน้าน้าเองก็ต้องไปอิตาลีสามเดือน แล้วใครจะดูแลพวกนาย ถามหน่อย

พวกนายเองก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะซักหน่อย ยังต้องมีผู้ปกครอง

แล้วน้าก็เป็นคนเดียวที่เป็นผู้ปกครองให้เธอได้ แล้วน้าไม่อยู่น้าจะฝากพวกนายไว้กับใคร

ถ้าไม่ใช่ที่นี่” ณัฐชัยมองดูหลานชายตัวแสบทั้งสองที่อึ้งไปเพราะคำพูดของเขา

“ใจเย็นๆ ครับ มีอะไรค่อยๆพูดกัน” ผู้อำนวยการลุกขึ้นจากเก้าอี้

“ครับ พวกผมตกลง” เต้ยพูดขึ้น เต้นั้นเงียบ ไม่พูดอะไร

“ถ้าพวกเธออยู่ที่นี่ น้าเองก็จะได้สบายใจ” ญัฐชัยพูดพลางตบไหล่ฝาแฝด

“ครับ” เต้พูดเบาๆ

“งั้น..เอาเป็นว่า พวกเธอสองคนเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เลยละกัน” รองผู้อำนวยการพูดขึ้น

“อาจารย์อุไร ช่วยเรียกอาจารย์ประจำหอพักมาได้เลย” ผู้อำนวยการสั่ง

“ค่ะ”





‘ธน’ อาจารย์หนุ่มหน้าใสเป็นอาจารย์ประจำหอพักชาย หอ E

เดินเข้ามาในห้องผู้อำนวยการพลางมองเด็กหนุ่มทั้งสอง

“สองคนนี่หรอครับ” เขาถามผู้อำนวยการ

“อืม ฝากด้วยนะอาจารย์ธน” ผู้อำนวยการบอก

“ไม่มีปัญหาครับ พวกนายตามมาสิ” ธนเดินนำทั้งสองคนออกมาจากห้องผู้อำนวยการ

เขาเดินไปตามทางเดินพลางพูดขึ้นมาว่า

“ชั้นพอรู้ประวัติพวกนายมาบ้างนะ แสบน่าดู” ธนพูด

“งั้นหรอฮะ” เต้ถามกวนๆ

“หึ..ยุทธนา กับศรีธนา ฝาแฝดจอมซ่าที่โดนไล่ออกมาแล้ว 8 โรงเรียน”

ธนพูดพลางยักไหล่

“อาจารย์จะพาพวกผมไปไหนฮะ” เต้ยเปลี่ยนเรื่อง

“หอพักไงล่ะ อ้อ! กฎของที่นี่น่ะ มีเยอะนะ แต่ชั้นจะบอกข้อที่สำคัญๆไว้ก่อน อย่างแรกเลยก็คือ

ต้องกลับเข้าหอพักก่อน 4 ทุ่ม แล้วหลังจากนั้นจะมีการเช็คชื่อตามห้องแต่ละห้อง

แล้วหลังจากนั้นจะออกไปไหนไม่ได้ ข้อสอง ห้ามออกจากโรงเรียนเด็ดขาดเว้นแต่ว่าจะขออนุญาตซะก่อน

และจะปล่อยให้ออกไปข้างนอกได้ในวันอาทิตย์และวันหยุด ข้อสาม..”

ธนพูดไม่ทันจบก็ถูกเต้ขัดขึ้นมา

“โห...อาจารย์ นักเรียนหรือนักโทษฮะ ทำไมมันเข้มจัง” เต้ถาม

“เธอคิดว่าที่นี่มันเหมือนโรงเรียนอื่นๆรึไง ยังมีกฎอีกเยอะเลยนะ

ไว้พรุ่งนี้ชั้นจะเอาคู่มือนักเรียนมาให้” ธนหันมามองหน้าฝาแฝดที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ข้างหลัง

“เอาล่ะ...ถึงหอพักแล้ว” ธนเดินมาหยุดตรงหน้าอาคารสูง 5 ชั้น ด้านหน้ามีป้ายเขียนว่า ‘หอพักชาย

E’

“ตามมาสิ” ธนเดินนำเข้าไปข้างใน ทันทีที่ฝาแฝดก้าวเข้าไปข้างในก็ต้องรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

สายตาทุกคู่จับจ้องมายังฝาแฝด เต้ยเดินก้มหน้านิดๆ ผิดกับเต้ที่เดินตาขวางตามหลังธน



ธนพาพวกเขาขึ้นลิฟต์มายังชั้น 4 แล้วาหยุดตรงหน้าห้องหมายเลข 402

“เอ้า กุญแจ ห้องนึงอยู่ 2 คน ถ้ามีอะไรก็ลงมาเรียกชั้นได้ที่ห้องพักอาจารย์ชั้น 2 นะ อ้อ!

ทำความรู้จักเพื่อนห้องข้างๆไปพลางๆก็ได้นะ” ธนพูดหลังจากที่ส่งกุญแจห้องให้เต้

แล้วเดินกลับไป

“เหอะๆ เต้ ชั้นว่าเด็กที่นี่คงมีแต่พวกแสบๆแหง” เต้ยพูดขึ้นพลางมองซ้ายมองขวา

“ไม่บอกก็รู้แหละน่า เข้าห้องดีกว่า ยืนตรงนี้นานๆคงไม่ค่อยดีนักหรอก” เต้พูดพลางมองไปรอบๆ

นักเรียนหลายคนที่อยู่ตามทางเดินหันมามองฝาแฝดที่กำลังยืนคุยกันหน้าห้อง





+++ห้องนั่งเล่น หอพักชาย E +++

“ว่าไงนะ มีเด็กใหม่มาหรอ”

ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเพื่อที่จะรับฟังข่าวสาร

“อื้อ อยู่ห้อง 402 น่ะ แฝดซะด้วย” ชายอีกคนพูดขึ้น

“งั้นหรอ นายไปค้นประวัติสองคนนั่นมาให้ชั้นทีสิ” ชายคนที่ถือหนังสือออกคำสั่ง

“ได้ ชั้นจะจัดการให้” ชายคนนั้นพูดแล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น