ครั้งหนึ่งของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง  ฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนจะคิดไม่เอาใจใส่เรื่องผู้ชาย ฉันคิดว่าผู้หญิงทุกคนอยากให้ผู้ชายหันมอง เพียงแต่ว่ามีสถานการณ์บังคับให้เป็นอย่างไรมากกว่า ใครที่พูดว่าไม่จริงก็อาจจะหันมองผู้ชายคนหนึ่งอยู่แต่ความรู้สึกมันก็บังคับให้คุณเดินไปหาเขาไม่ได้จริงไหมคะ เพียงเป็นเพราะคุณไม่มั่นใจตัวเองคุณก็เลยไม่ไป หรือเพราะคุณไม่มีหัวใจที่คุณคิดคิดอยากจะคุยกับเขา แต่กลับเดินหนีไปจากเขา คุณคงไม่มีหัวใจสิคะ!?? ดิฉันก็มีเรื่องราวเรื่องหนึ่งจะให้คุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ
    ชีวิตๆหนึ่งที่เกิดมาที่เคยรู้จักใครๆมาตั้งแต่เล็กจนโต  ขณะที่ดิฉันยังเล็กๆดิฉันก็รู้สิได้ถึงความรักของคนรอบข้าง ขณะที่เด็กขนาดนั้นก็ยังมีคนที่แอบรักอยู่ อาจจะเป็นเพราะเขามาบอกว่ารักเราก่อน แรกๆก็ยอมรับนะคะว่าก็เคยคิดจะบอกว่าชอบเหมือนกัน เพราะสิ่งแรกที่คนเราสังเกตที่จะรักใครก็ต้องหน้าตามาก่อนอยู่แล้วใช่หรือป่าวคะ??  แต่ก็มีความรู้สึกอายเพื่อนถ้าจะพูดไปว่าชอบ...บ เพราะเพื่อนมันก็เชียร์แทบขาดใจเลย-*-(ขนาดเพื่อนเชียร์นะคะ ไม่ได้ห้ามอะไรเลย) เราก็ยังไม่กล้า (>๐<)เขามาทำอะไรให้เราๆก็ปฏิเสธเขาไปตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งฉันต้องย้ายโรงเรียน มันชั่งน่าเสียดายที่สุด และฉันก็ต้องย้ายไปเมืองกรุง  และอีกสามปีต่อมาฉันจึงกลับมาเรียนที่บ้านของตน จนถึงทุกวันนี้
    เมื่อโตขึ้นมาอีก ฉันได้เข้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ก็เกิดความรู้สึกอยากมีความสามารถพิเศษ ก็ได้เข้าเล่นดนตรีสากลฉันก็ได้รับหน้าที่เป่าทรอมโบน ได้รู้จักกับพี่ๆอีกหลายคน จนกระทั่งพบกับพี่ม.3คนหนึ่ง ซึ่งทำให้ฉันสะดุดเป็นที่สุด ฉันพยายามแอบหันไปมองพี่เขา แต่พี่เขาคงไม่กลับมาหรอกเพราะพี่เขาก็มองพี่ผู้หญิงคนนึงอยู่เหมือนกัน T-T(แง) ฉันในตอนนี้ที่เป็นเด็กเรียบร้อยก็กลายเป็นอีกอย่าง....ง อยากให้เขามอง หันมามองบ้างก็ยังดี ในตอนนั้นฉันเป็นเด็กอยู่ทำอารายไปพี่คนอื่นๆเขาก็เชียร์ให้ทำ- - ฉันก็เลยบอกให้พี่เอเป็นพ่อ พี่นิเป็นแม่ และฉันเป็นลูก....กT_T (เศร้า)เวลาไปไหนมาไหนฉันก็จะเรียก พ่อ!!!แล้วพี่ทุกคนเขาก็หัวรเราะ(^.^)555!พี่เอก็จะอาย(หน้าแดงเละค่ะ)และเราก็เริ่มสนิทกัน แต่ฉันก็ชอบทำเป็นงอนให้พี่เอตามง้อ เพื่อเรียกร้องความสนใจ จนวันนึงพี่เขารำคาญ...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ญ  จึงม่ายได้พูดคุยกันอีก  แต่แล้ววันนึงพี่เอมาเล่นบ้านเพื่อนซึ่งอยู่ติดกับบ้านของฉัน พี่เอก็ได้ทักทายฉันธรรมดา แล้วพี่ของฉัน พี่สาวที่น่ารัก ซึ่งซ้อนท้ายจักรยานของแนจึงทำให้พี่เอสะดุด ถามฉันขึ้นมาว่าไม่แนะนำหน่อยหรอ(^_^) ความรู้สึกภายข้างในรู้สึกเหมือนอารายมันยังค้างอยู่ไม่อยากพูดอาราย อยากทำเหมือนกับแกล้งไม่ได้ยินไปเลย..ยและหลังจากนั้นพี่เอก็ไม่เคยโทรมาเล่นด้วยอีก และเมื่อวันไปโรงเรียนฉันจึงหาวิธีทุกวิธีเพื่อให้พี่เขาสนใจ จึงพูดไปว่าลองแกล้งจีบพี่จาให้หน่อยได้มั้ยคะ พี่จาแกล้งหนูอ๊ะ พี่เอจึงบอกว่าได้และยิ้ม  ข้างในมันก็รุ้สึกว่าตัวเองพูดอะไรออกไปปป แต่แค่ให้พี่เอคุยกับเราทุกวันก็พอ...อ(เฮ้อออ...)แล้วทุกๆวันหลังจากนั้นพี่เอก็โทรมาคุยกับเราเหมือนเดิมแต่......  ไม่เหมือนเดิมมมม..ม มันไม่เหมือนเดิม เขาไม่ได้พูดถึงเราเลยแม้แต่น้อย มันเป็นความจริงที่เจ็บปวด มันเจ็บยิ่งกว่าเก่า...  (...- -”) และทุกๆครั้งที่เจอหน้ากันก็เจ็บอยู่อย่างนั้น....น  และพี่คนนึงที่เรารักมากๆซึ่งเป็นเพื่อนของพี่เอ (สองคนนี้เจอหน้ากันต้องกัดกันอิอิ) เราจึงไปปรึกษา พี่เขาจึงบอกมาว่าถ้าพี่เอรู้ว่าเราชอบเขาเด๋วเขาก็ชอบกลับเองแหละ ฉันจึงมีกำลังใจขึ้นมาหน่อยๆ จึงตัดสินใจบอกพี่เอ  แต่กลับกลายเป็นว่าพี่เขาจริงจังกับพี่สาวเรามากๆ ฉันยอมรับนะคะว่า ฉันไม่เคยเสียใจกับใครมากขนาดนี้มาก่อนเลย มันเป็นความรู้สึกจะระเบิดออกมาเลย ไม่เคยรู้สึกเลยจริงๆ ไม่เคยเลย  และหลังจากที่ตัดใจจากพี่เอ ก็ไม่เคยรู้สึกกับใครอีกเลย..ย
    หลังจากนั้นฉันก็เริ่มจีบเด็กคนนึง(วัวแก่กินหญ้าอ่อน-*-)ทั้งๆที่ยังคงรักพี่เออยุ่ ความรู้สึกเจ็บปวดมันก็ยังคงอยู่อย่างนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ และยังมีความหวังว่าพี่เขาจะสนใจเราบ้างมาตลอด....ด
    จนกระทั่งวันนึงที่เรารักรุ่นน้องคนนี้มากๆๆๆๆ แต่ความรู้สึกมันก็ยังอยู่แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะน้องคนนี้กับพี่เอสนิทสนมกันเราจึงไม่กล้าพูดออกไปเพราะมันก็ดูเป็นคนหลายใจเกินไป.....  (เฮ้ออออ..) แต่พี่เอกลับโดนพี่เราทิ้ง เราจึงทำอะไรไม่ได้อีกแล้วววววว แต่พี่เอก็ยังคงง้อพี่ของเราต่อไปจนถึงทุกวันนี้ และความรู้สึกของฉันก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ยังคงอิจฉา ยังคงปรารถนา จนถึงปจจุบัน... 
                                                                                                  จบ!!!!!
    เย้ๆๆๆๆ!!เปงยังไงก็ติชมกันได้นะคะ จะได้ปรับปรุง ขอบคุณค่ะ (^.^)!!!
                                                  ขอบคุณมาก!!ค๊า
                                                ที่กรุณาเข้ามาอ่าน!!^_^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น