ฉันชื่อ\"ฟ้า\"ฉันเป็นคนกรุงเทพฯคนนึงที่มีการศึกษาที่สูงแต่ก็ยังต้องเที่ยวเดินหางานทำไปทั่ว เพราะฉันไม่เหลือใครในชีวิต ฉันจึงต้องหาเลี้ยง
ชีพด้วยตนเอง แต่ก็ไม่มีที่ไหนตอบกลับมาเลยฉันก็ได้แต่นั่งมองหน้าต่างที่ใสเห็นดวงอาทิตย์กำลังลับฟ้ามันก็ค่อยๆ....ค่อยๆ......หาย
ไป \"กริ๊งงงงงงงงงงง\" เสียงโทรศัพท์บ้านของฉันดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆๆ \"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ.....\" ฉันเอ่ยขึ้น \"สวัสดีค่ะไม่
ทราบว่านี่ใช่บ้านของคุณฟ้าหรือป่าวค่ะ\" เสียงของผู้หญิงคนนนึงพูดขึ้นมา \"เอ่อ...ใช่ค่ะๆๆไม่ทราบว่ามีอะไรหรอค่ะ\" ฉันตอบกลับไปด้วย
อาการงงๆ \"คือว่าเราคือพนักงานบริษัทxxxxนะค่ะทางเราได้เลงเห็นว่าคุณมีคุณสมบัติพร้อมตามที่เราต้องการทางเราพอดีทางเรากำลังขาด
พนักงานฝ่ายบัญชีอ่ะค่ะไม่ทราบว่าคุณฟ้าสนใจที่จะมาทำงานไหมค่ะ\" เขาตอบกลับมาด้วยอาการอึ้งของฉัน \"........\" ฉันเงียบไปซักพัก \"ฮัล
โหลๆๆคุณฟ้าเรียนสายอยู่ไหมค่ะฮัลโหลๆๆ\" ฉันก็สดุ้ง \"ค่ะๆๆพูดอยู่อ่ะ\" ฉันตอบกลับไป \"ไม่ทราบว่าคุณฟ้าสนใจไหมค่ะ\" ฉันจึงรีบตอบไป
ว่า \"สนใจค่ะวันไหนเริ่มงานค่ะบอกมาได้เลยค่ะ\" ฉันดีใจมากๆในตอนนั้น \"เอาเป็นอีก2วันละกันนะค่ะคุณฟ้าคุณจะได้เตรียมตัวได้ทัน\" เขา
ตอบกลับมาด้วยวาจากริยาที่ดีและเหมือนว่าจะเข้าใจฉัน \"ค่ะขอบคุณมากนะค่ะ\" ฉันตอบกลับไป \"ค่ะไม่เป็นไรค่ะแค่นี้นะค่ะคุณฟ้าสวัสดี
ค่ะ\" \"สวัสดี\"
กรึ้บ!!!ฉันวางโทรศัพท์เสร็จฉันก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจฉันโทรไปหาเพื่อนๆและบอกให้ทุกคนฟังว่าฉันได้งานละนะทุกคนก็ต่างดีใจกับ
ฉันด้วย ตอนนี้ฉันรู้สึกหิวเลยเดินเข้าไปในครัวเพื่อที่จะทำอาหารกินพอเปิดตู้ดูกลับไม่มีของอะไรเหลือเลยฉันจึงจะไปซื้อมาม่ามาลองท้องซะ
หน่อยฉันเลยไปที่ 7-11 เสียงประตูของ 7-11 ดังขึ้นพร้อมกับมีเสียงของพนักงานดังขึ้น \"เซเว่นอีเลฟเว่นสวัสดีครับ\" ฉันเดินเข้าไปที่แผนกมา
ม่าฉันก็เลือกๆและก็หยิบๆมาที่แคชเชียร์ \"25บาทครับ\" ฉันหยิบเงินจ่ายไปด้วยแบงค์50 \"รับมา50บาทนะครับ\" เขาก็ทอนมาฉันก็กำลังเดิน
ออกจากร้านแต่ขณะนั้นมีผู้ชายคนนึงเดินสวนเข้ามาและก็มาชนฉันของฉันตกหมดเลยฉันก็เก็บๆเขาก็ลงมาช่วยฉันเก็บพอเก็บเสร็จเขากับฉัน
ก็ลุกขึ้นมาเขาเอ่ยออกมาว่า \"ขอโทดนะครับพอดีผมไม่เห็น\" เขาพูดว่าขอโทดแต่ทำไมหน้าตาเขายังยิ้มเหมือนว่าจะเจอคนที่รู้จักฉันก็งงแล้ว
ก็ตอบกลับไปว่า \"ค่ะๆไม่เป็นไรค่ะ\" และฉันก็เดินไปพอเดินได้ไม่ถึง5ก้าวเสียงก็มาจากข้างหลังของฉัน \"ด.ญ.ยลธี\" ฉันได้ยินเสียงผู้ชายคน
นั้นเรียกชื่อจริงของฉันฉันก็หยุดเดินด้วยความตกใจและก็หันไปพร้อมกับพูดว่า \"เอ่อ...คุณเรียกฉันหรอ\" ผู้ชายคนนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม
อันสดใสว่า \"ใช่เราเรียกเธอด.ญ.ยลธี\" แล้วนายรู้จักชื่อจริงฉันได้ไง( ฉันถามไปด้วยความสงสัย ) \"จำเราไม่ได้หรอยลธีเรายังจำเธอได้เลย\"
ในตอนนั้นฉันงงมากว่าอยู่ดีๆมีคนมาเรียกชื่อจริงของฉันทั้งๆที่ฉันไม่ได้รู้จักกับเขาเลย \"จำไม่ได้อ่ะนายคือใครหรอเราไม่เห็นเคยรู้จักนายเลย
นะ\" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับทำหน้างงๆในขณะนั้นเขาก็เดินเข้ามาใกล้ๆฉันและพูดว่า \"เราชื่อบาสไงเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อ.1 - ป.6แต่พอ
ม.1เธอก็ย้ายไปอยู่โรงเรียนอื่นเลยทำให้ไม่ได้เจอกันได้เจอเธออีกครั้งก็วันนี้แหล่ะ\" ฉันเริ่มนึกได้ \"อ๋อว่าไงสบายดีไหม\" ฉันถามไป \"สบายดี
แล้วเธอหล่ะฟ้า\" เขาถามมาพร้อมกับเรียกชื่อเล่นของฉัน \"ฉันก็สบายดีนี่ๆฉันได้งานทำแล้วด้วยนะอิอิ\" ฉันบอกเขาไป \"หรออืมๆเราดีใจด้วย
นะ\" เขาแสดงความดีใจกับฉัน \"จ้าอิอิเอ่อบาสเราขอตัวก่อนนะพอดีเราหิวอ่ะ\" ฉันบอกเขาไปด้วยความรีบ \"ไปละบาย\" ฉันรีบเดินไป \"เด๋วสิฟ้า
เราขอที่อยู่เธอไว้ได้ไหมเผื่อเรามีอะไรจะได้ติดต่อกันได้ง่ายขึ้น\" ฉันก็จดที่อยู่ให้เขาไปและก็บอกว่า \"บายก่อนนะจ้ะบาสแล้วเจอกันนะ\"
\"อืมบายฟ้าแล้วเจอกันนะ\" ฉันกลับบ้านไปกินมาม่าเสร็จก็อาบน้ำและก็เข้านอน2วันผ่านไป \"ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\" เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นฉันเอื้อม
มือไปปิดเสียงของมันด้วยความน่ารำคาญพอปิดปุ๊ป)นก็ต้องสดุ้งพรวดขึ้นมาลืมไปเลยว่าวันนี้ทำงานวันแรกนี่หน่าตายละ7โมงแล้วต้องรีบฉัน
ทำหน้าที่ตอนเช้าเสร็จก็รีบออกจากบ้านไปที่ทำงานโดยนั่งรถเมล์ไปพอไปถึงหน้าบริษัทฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ \"เห้อ....เป็นไงเป็นกันเพื่อ
งาน\" ฉันก้าวเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้นฉันเดินไปที่โอเปอเรเต้อ \"สวัสดีค่ะ...เอ่อคือว่าดิฉันมาทำงานวันแรกอ่ะค่ะอยากทราบว่าต้องทำยังไง
บ้างหรอค่ะ \" ฉันถามไปด้วยความตื่นเต้น \"ซักครู่นะค่ะ\" ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาพร้อมกับยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาคุยซักพักก็วางลงไปพร้อมกับ
พูดกับฉันว่า \"เชิญทางนี้เลยค่ะ\" เขาบอกกับฉัน \"ค่ะๆๆ\" ฉันตอบพร้อมกับเดินตามเขาไป \"เข้าไปในห้องนี้เลยค่ะ\" เขาบอกกับฉัน \"ค่ะขอบคุณ
มากนะค่ะที่มาส่ง\" ฉันก็เคาะประตูแล้วก็เปิดเข้าไปฉันเห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ในห้องนั้นฉันเลยทักขึ้นมาว่า \"สวัสดีค่ะ\" ผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้น
ว่า \"สวัสดีครับ\" ฉันก็บอกกับเขาว่า \"คือว่าดิฉันชื่อฟ้าค่ะมาทำงานวันแรกอ่ะค่ะ\" เขาก็ตอบกลับมา \"อ่อคุณฟ้าหรอครับผมชื่อเอกนะครับเชิญ
นั่งก่อนนะครับ\"ฉันก็นั่งคุยกับเขาเรื่องงานเขาก็บอกกฎและการทำงานกับฉันพอเขาพูดจบฉันก็กล่าวขอบคุณเขาและเขาก็บอกว่า \"นี่ก็เย็นละ
นะครับถ้าไม่รังเกียจผมขอเลี้ยงข้าวมื้อนี้ละกันนะครับ\" ฉันถึงกับอึ้งเกิดมาไม่เคยมีใครพูดอย่างนี้กับฉันมาก่อนเลย \"จะดีหรอค่ะ\" ฉันพูดกลับ
ไป \"ไม่เป็นไรหรอกคับนะครับให้ผมเลี้ยงมือนี้ละกัน\" ฉันก็พยักหน้าแล้วบอกว่า \"ก็ได้ค่ะ\" ฉันก้เดินออกไปกับเขาพร้อมนั่งรถเขาไป\" ระหว่าง
ทางก็คุยกันระหว่างทางพอไปถึงร้านอาหารฉันก็เดินลงจากรถและก็เดินไปพร้อมกับเขาฉันเป็นคนที่ซุ่มซ่ามฉันสะดุดล้มลงไปคนในร้านมอง
กันทั้งร้านพี่เอกก็ยื่นมือมาทางฉันและก็ดึงฉันขึ้นมาฉันอายมากๆๆพี่เอกก็พูดว่า\"ระวังๆๆหน่อยสิครับอิอิ\"เขาพูดกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มฉันก็
ทานข้าวกับเขาไปและเขาก็พาฉันไปส่งที่บ้าน \"ขอบคุณมากนะค่ะพี่เอกที่พามาส่งที่บ้าน\" ฉันพูดขอบคุณเขาไป \"ไม่เป็นไรครับ\" ฉันเดินลง
จากรถพร้อมปิดประตูพี่เอกก็เปิดกระจกรถลงมาแล้วเรียกฉัน \"ฟ้าครับๆๆ\" ฉันหันไปพร้อมพูดว่า \"ค่ะ\" พรุ่งนี้อย่าสายนะครับ\" พี่เอกพูดพร้อม
กระพริบตาให้ฉัน \"ค่ะๆๆ\" ฉันตอบกลับไปวันเวลาผ่านไปฉันก็ทำงานที่บริษัททุกๆๆวันแต่มักจะผิดพลาดเสมอๆๆหรือจะเรียกว่าทุกครั้งเลยก็ได้
แต่ฉันกับพี่เอกกลับมาใกล้ชิดกันมากขึ้นจนเป็นแฟนกันฉันก็ได้เลื่อนตำแหน่งไปเป็นเลขาขอกพี่เอกซะงั้นเลยฉันก็ไม่ค่อยชอบเลยถ้าได้
เลื่อนตำแหน่งไปที่สบายๆแต่ไม่ใช่เพราะความสามารถแต่ก็พูดอะไรไม่ได้บ่ายๆของวันนั้นพี่เอกเดินออกมาพร้อมกับพูดว่า\"ฟ้าเดี๋ยววันนี้พี่พา
ไปดูหนังนะครับแล้วก็ไปทานข้าวกันนะฟ้าอยากไปที่ไหนก็บอกนะพี่จะพาไป\" ฉันกำลังวุ่นกับงานเลยพูดไปว่า \"อ้าวพี่เอกค่ะแล้วงานที่เหลือ
อ่ะค่ะ\" พี่เอกยิ้มให้และบอกว่า \"ไม่เป็นไรหรอก\" ฉันก็งงๆๆเหมือนกัน \"ไปไปกันฟ้าเด๋วมึดนะ\" \"ค่ะๆ\" พี่เอกก็พาฉันไปจองตั๋วหนังพอจองเสร็จ
มันเหลือเวลาพี่เอกก็เลยพาไปกินอาหารญี่ปุ่นฉันเป็นคนที่ทานอาหารญี่ปุ่นเก่งแต่พี่เอกกลับไม่เคยทานฉันเลยให้พี่เอกลองทานวาซาบิดูเขาก็
ทานไม่ได้พี่เอกเลยไม่ได้ทานปล่อยให้ฟ้านั่งทานคนเดียวพอเสร็จพี่เอกก็ไปกินก๋วยเตี้ยวแต่ว่าฟ้าอิ่มแล้วก็ได้แต่นั่งคีบเส้นแต่พี่เอกกลับก้ม
หน้าก้มตากินอย่างเดียวพอไปดูหนังฟ้าก็ลืมตัวขำออกไปพี่เอกก็หันมามองฟ้าก็ต้องหยุดขำพอพี่เอกจะไปส่งที่บ้านฉันก็บอกว่า \"ไม่เป็นไรค่ะ
พี่เอกฟ้ากลับเองได้พี่เอกกลับบ้านเถอะค่ะไม่ต้องเป็นห่วง\" ฉันก็บอกไปพี่เอกก็ตอบตกลงพอฉันถึงบ้านฉันเห็นบาสกำลังกดกลิ่งที่บ้านฉันก็
เดินไปแล้วพูดว่า \"บาส\" บาสหันมา \"อ้าว...ฟ้าอิอิคิดว่าอยู่ในบ้าน\" บาสพูดมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูแล้วทำให้เรามีกำลังใจและบาสก็พูดต่อ
ว่า  \"ฟ้าทำไมฟ้าทำหน้าบึ้งๆอย่างนั้นอ่ะใครทำให้ฟ้าไม่สบายใจหรือป่าว\" ด้วยความที่เป็นคนเจ้าน้ำตาของฉันฉันก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกับเล่า
เรื่องในวันนี้ทั้งหมดให้บาสฟังพอเล่าจบฉันก็พูดว่า \"ทำไมอ่ะบาสทำไมฟ้าอะไรไม่สำเร็จซักอย่างเลยอ่ะ\" บาสก็ปรอบใจฉัน \"ไม่เอาน่าอย่าง
น้อยฟ้าก็กิวาซาบิเก่งที่สุดในโลกเลยนะ\" ฉันได้ยินคำนี้ก็หยุดร้องไห้แล้วพูดว่า \"จริงหรอ\" บาสก็บอกว่า \"จริงสิ...เราขอตัวก่อนนะครับฟ้าแล้ว
เจอกันนะ\" ฉันก็ตอบตกลงไปฉันก็ไปทำงานตามปกติแต่ก็ยังซุ่มซ่ามและทำงานผิดพลาดบางคั้งก็โดนพี่เอกต่อว่าแบบแรงๆจนฉันโดนไล่ออก
พี่เอกก็เรียกเข้าไปคุย \"ฟ้าพี่ว่าฟ้าไม่เหมาะกับงานด้านนี้นะแต่พี่ก็ได้คุยกับพวกผู้ใหญ่แล้วว่าจะให้ฟ้าไปทำงานอีกด้านนึง\" ฉันก็พูดขึ้นมา
ว่า \"พี่เอกค่ะฟ้ารู้ตัวเองดีแล้วว่าฟ้าไม่เหมาะกับงานนี้และก็ไม่เหมาะกับงานอย่างนี้ในทุกๆๆด้านตลอดเวลาที่ผ่านมาฟ้าขอบคุณพี่เอกมากนะค่ะ
ที่ทำให้ฟ้ามีความสุขฟ้าคิดมาตลอดเวลาว่าพี่เอกคือคนที่ใช่พี่เอกคือคนเดียวและคนแรกในหัวใจแต่ตอนนี้มันไม่ใช่หล่ะค่ะพี่เอกฟ้าขอลานะ
ค่ะพี่เอก\" ฉันก็เดินออกไปจากห้องพี่เอกและก็ออกไปเก็บของฉันเดินกลับบ้านฉันเดินไปคิดเรื่องที่ผ่านๆๆมาไปเรื่อยๆๆฉันกำลังจะข้ามถนน
แต่ตอนนั้นฉันกำลังเหม่อลอยฉันเดินข้ามถนนทั้งๆๆที่สัญญาณไฟให้เดินข้ามได้ยังไม่ขึ้นฉันเดินออกไปนอกถนนรถวิ่งไปมาอย่างเร็วฉันได้ยิน
เสียงแตรรถที่เหมือนกับว่ากำลังจะพุ่งเข้ามาชนฉัน \"ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน\" ในขณะนั้นฉันก็โดนดึงเข้าไปแล้วก็
หน้าคนแรกทีฉันเห็นก็คือบาส \"ทำไมถึงทำอะไรโง่ๆๆแบบนี้\" บาสพูดพร้อมกับมองหน้าฉันฉันดีใจมากๆๆที่บาสมาฉันก็พูดขึ้นว่า \"บาส\" และ
ฉันก็กอดบาสไว้แน่น \"คราวหน้าคราวหลังอย่าทำอย่างนี้อีกรู้ไหม\" ฉันก็สลบไปตื่นมาอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลฉันเห็นบาสนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆๆเตียง
ฉันก็ถามบาส \"บาสฉันมานอนที่โรงพยาบาลได้ไง\" บาสก็เล่าเหตุการณ์ให้ฉันฟังจนจบหมอบอกว่าฉันเป็นโรคหัวใจและในช่วงเวลาที่ฉันอยู่ใน
โรงพยาบาลบาสก็คอยดูแลฉันตลอดหมอเรียกบาสออกไปบาสบอกกับฉันว่า \"ฟ้าเด๋วบาสมานะ\" ฉันก็ตอบว่า \"อืม\" หมอเรียกบาสออกไปคุย
โดยหมอพูดกับบาสว่า \"ผมว่าอีกไม่นานหรอกครับต้องเปลี่ยนหัวใจใหม่แน่ๆๆ\" บาสเดินเข้ามาในห้องโดยยิ้มแย้มเป็นปกติแต่เหมือนกับว่าบา
สร้องไห้มาก่อนฉันจึงถามว่าบาสเป็นอะไรหรอ \"ป่าวๆๆฝุ่นเข้าตา\" และตกดึกวันนั้นปเนวันที่ฉันกำลังจะออกจากโรงพยาบาลโดยตอนนั้นฉัน
พูดกับบาสว่า \"บาสพาไปเที่ยวหน่อยดิ\" บาสก็ถามว่า \"เอาจริงหรอ\" \"อืม\" พอเช้ามืดบาสมาปลุกฉันพร้อมบอกว่า \"ฟ้าๆๆตื่นได้แล้วไปกัน\" 
บาสสพาฉันขึ้นรถและบาสก็ขับพาฉันไปฉันหลับไปตื่นอีกทีก็ได้ยิ้นเสียงบาส \"ฟ้าๆตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ\" ฉันลุกขึ้นมาที่ฉันเห็นก็คือนั่นคือ
ทะเล
ฉันใช้เวลาอยู่กับบาสอยู่ที่ทะเลไปเรื่อยๆๆฉันในยามที่ฉันว่างฉันก็จะเขียนหนังสือแต่งเรื่องไปเรื่อยๆๆจนวันนึงบาสมาแอบอ่านฉันก็วิ่งเข้า
ไป \"อย่าอ่านเลยไม่สนุกหรอก\" บาสก็พูดว่า \"ใครบอกสนุกจะตาย\" บาสพูดพร้อมกับยิ้มกับหัวเราะและก็พูดขึ้นอีกว่า \"เขียนต่อให้จบนะ\"
วันนั้นเป็นวันที่ฉันเขียนหนังสือจบพอดีเสียงบาสเดินมาจากครัวพร้อมกับยกอาหารมา \"อาหารเย็นมาแล้วคร้าบบบ\" แล้วฉันก็ยื่นให้บาส \"อะนี่
จบแล้วจะอ่านไหมหรือจะให้ฉันตีพิมพ์เป็นหนังสือก่อนแล้วค่อยอ่าน\" บาสก็พูดว่า \"อ่านๆๆๆๆๆ\" ฉันก็เดินเข้าไปในครัว \"ตุ้บๆ\" เสียงเหมือนคน
เป็นลมฉันวิ่งไปดู \"บาส\" บาสนอนคว่ำอยู่ \"บาสรอแปปนะเด๋วฟ้าจะโทรตามหาหมอให้\" ฉันร้องให้และก็รีบววิ่งเข้าบ้านเพื่อไปโทรศัพท์พอวิ่ง
มาอีกทีบาสก็ไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นแล้วฉันก็ไปตามหาบาสถึงที่บ้านของเขาฉันเดินหาเรื่อยๆๆจนเจอแม่บาสกวาดพื้นอยู่หน้าบ้านแต่ฉันก็มองไม่
เห็นแม่บาสก็พูดขึ้นว่า \"ฟ้า\" ฉันก็หันไป \"นั่นฟ้าใช่ไหมใช่ฟ้าจริงๆๆด้วย\" แม่บาสพาฉันเข้าบ้านฉันเห็นบาสนอนอยู่บนเตียงใช้เครืองช่วย
หายใจอยู่แม่บาสก็เล่าให้ฟังว่า \"บาสพยายามจะลดหุ่นเพราะตอนเด็กๆๆบาสอ้วนมากบาสกลัวว่าฟ้าจะไม่ชอบเขาเลยไม่ยอมทานข้าวจนมาถึง
ตอนเดือนตุลาเขาก็นึกจริงจังขึ้นมาว่าจะลดหุ่นพอมาถึงวันปีใหม่เขาก็นอนไม่รู้อะไรอย่างนี้เพราะว่าร่างกายไม่มีเม็ดเลือดขาว\" ฉันนั่งคิดไปคิด
มาวันปีใหม่คือวันที่บาสพาเราไปเที่ยวทะเลนี่หน่าฉันตกใจไม่น่าเชื่อว่าบาสนอนอย่างนี้แต่ดวงวิญญาณของเขาก็ยังเป็นห่วงฉันแม่ของบาสก็
พูดขึ้นว่า \"อันนี้บาสฝากไว้ให้ฟ้าบาสบอกว่าถ้าฟ้ามาให้เอาให้ฟ้าด้วย\" มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆๆ พอเปิดดูข้างในเป็นรูปที่ฉันวาดกับบา
สสมัยอนุบาลภาพความทรงจำตอนนั้นก็ผุดขึ้นมาฉันร้องไห้และก็เขย่าตัวบาสพร้อมกับพูดว่า \"บาสสนายอย่าเป็นอะไรนะบาสนายตื่นขึ้นมาคุย
กับฉันก่อนสิฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยนะว่าฉันรักเธอแค่ไหนบาส\"ฉันร้องไห้ได้ซักพักฉันเริ่มหอบและหายใจไม่ออกเนื่องจากโรคหัวใจฉัน
หมอบลงไปแม่ของบาสก็เข้ามา \"ฟ้าๆเป็นอะไรลูก\" ในขณะนั้นบาสก็ตัวเกร็งฉันกับบาสเลยเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดพร้อมกันพอผ่าตัดเสร็จฉัน
รอดชีวิตเนื่องจากทันเวลาแต่บาสเสียชีวิตเนื่องจากไม่ได้ทำการรักษานานเพราะว่าแม่ไม่มีเงินในขณะที่ฉันหลับอย่นั่นฉันฝันว่าบาสมาบอก
ว่า \"บาสไปละนะฟ้าดูแลตัวเองให้ดีนะ\" และฉันก็ตื่นขึ้นมาเพราะหมอมาปลุกเพือบอกว่าฉันท้องพอฉันออกจากโรงพยาบาลฉันก็ไปที่บ้านของ
บาสและก็ไปกราบเท่าแม่ของบาสพอวันที่ลอยอังคารของบาส(การโลยผงกระดูกลงแม่น้ำ)ฉันก็ไปด้วยและก็ทิ้งหนังสือเล่มที่ฉันเขียนนั้นลง
ไปในน้ำพร้อมกับผงกระดูกของบาสเพราะตอนที่บาสมีชิวิตอยู่บาสยังอ่านไม่จบและในหนังสือเล่มนั้นหน้าหลังฉันเขียนไว้ว่า \"รักเธอมากนะ
บาสแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับรู้จาปปากของฉันแต่ก็ขอให้เธอได้อ่านหนังสือเล่มนี้ในโลกของเธอนะ\" และหนังสือของฉันก็ถูกตีพิมพ์ไปเป็นหนังสือ
จนได้รับรางวัลพร้อมกับลูกของฉันกับบาสชีวิตของฉันก็มีความสุขตลอดมา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น