ดึ้ง ดึง ดึ๊ง ดึง เสียงกริ่ง ดังขึ้นเมื่อได้เวลาเริ่มเข้าชั้นเรียนในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง  นักเรียนทุกคนเริ่มเข้าชั้นเรียน  แต่ยังมีนักเรียนหญิงกลุ่มนึงยังยืนกินขนมและหัวเราะกันอย่างสบายใจ
“ ฮ่า ฮ่า เอ้ยเมื่อคืนแกก้ดูเหมือนกันหรอ เม่งโคตรขำเลยตอนที่เท่งทำท่านั้นอ่า “  เสียงใบเตย เด็กสาวม.ปลายร่างเล็กมัดผมแกละตามสไตล์ญี่ปุ่น ทาปากสีชมพูอ่อนๆ (นั่นก็ คือ ฉันเอง >_< ) 
    ในระหว่างที่ ใบเตยกับเพื่อนในแก๊งกำลังคุยกันอย่างหนุกหนาน ก็มีผู้ชายออกแนวบ๊องๆมาชนใบเตย
“ บั่ก  ขอโทษคับ ขอโทษครับ เป็นอะไรมั่งไหมครับ” ผู้ชายออกแนวบ๊องๆ ถามฉัน
“ไม่เป็นอะไรเลยมั้งเนี่ย เดินมานี่ไม่ได้ดูเลย จะรีบไป...ที่ไหนล่ะ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงที่โมโหสุดๆ
“ชนแค่นี้ทำเป็นบ่นวะยืดยาวเชียว ก้ขอโทษแล้วงัย “ นายบ๊องตอบ และเดินไปโดยที่ไม่สนใจว่าเค้าจะให้อภัยหรือป่าว
“ ดูดิเดินมาชนเค้าแล้ว ยังจะมีหน้าเดินหนีอีก” ยายบีนก็โมดหไปกับแนด้วย ( บีนเป็นเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่ม.ต้นคบกันมาหลายปี ยังไม่เบื่อขี้หน้ากันเลย )
    ฉันกับบีนและเพื่อนๆในกลุ่มก็เดินขึ้นชั้นเรียนกัน
- - - - - - - - - ( - O - )- - - - - -- -  - - --  -- - - - - - - - - - - -- -- - - - - -- -- - - - - - -
  เวลาพักกลางวันฉันกับบีนกำลังซื้อข้าวอยู่นั้น ฉันก็ได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มนึง
“ เม่ง เมื่อเช้ากูไปเดินชนผู้หญิงคนนึงนะโว้ย ตาหน้าก้ดีนะ แต่ปากจัดยังกับ” ฉันหันไปเห็นนั่นมันนายบ๊องซึ่งกำลังพูดถึงฉันอยู่ ฉันโมโหมากเลยเดินเข้าไปที่ข้างนายบ๊อง และ สะกิดที่ไหล่ พอนายบ๊องหันมาเท่านั้นแหละ
“  โบ๊ะ  โอ๊ย เจ็บนะ ”  เสียงนายบ๊องดังมากๆทุกคนเงียบและหันมามาที่ฉันกับนายบ๊อง
“ เธอตบหัวฉันทำไม่ เนี่ยยายบ้า “ นายบีองบอกใบเตยและเอามือจับที่หัว
“ ก็นายอยากปากเสียทำไมล่า นายบ๊อง แบร่ >_< “  ฉันแลบลิ้น และดึงหนังตาข้างล่างลงและจากไปโดยที่ไม่ขอโทษนายบ๊องเลยซักคำ
  “ นี่ ไอ้เตย แกไปตบหัวนายบ๊องนั่น แกไม่กลัวมันต่อยหรอ “ ยายบีนถามด้วยสีหน้าซีดๆ มือเย็นๆ ( ยังกับมันไปต่อยไอ้บ๊องเอง )
“ ไม่กลัวหรอก ถ้ากลัวจะทำหรอ คนอย่างนายนั่นอ่าน้า มันต้องเจอสาวสวยๆอย่างฉันนี่ “  ฉันพูดและยิ้มอย่างมีความสุข ( เหมือนโรคจิตอ่าป่าวว้า )
ในกลุ่มของนายบ๊อง
“ เฮ้ย แกไปรู้จักใบเตยตั้งแต่เมื่อไหร่ว้า “  ชาเพื่อนนายบ๊องซึ้งเป็นนักบาสตัวโรงเรียนถามด้วยความสังสัยอย่างแรง ( เพราะ ชาแอบชอบเราอยู่ )
“ ยายบ้าเนี่ย น้า ชื่อ ใบเตย ชื่อไม่เหมาะกับนิสัยเลยว่า น่าจะชื่อยายใบตำแยซะมากกว่า อู๊ย “ นายบ๊องพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวตัวเอง
  หลังจากวันนั้นนายบ๊องก็คอยหาโอกาสที่จะแก้แค้นใบเตย ( หรือแก้แค้นฉัน ) รอแล้วรอเล่ามันก็ยังไม่มี จนเวลาผ่านไปได้เดือนกว่า  แล้วโอกาสนั้นก็มาถึง
ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งในระหว่างที่ฉันกับบีน กำลังเดือนซื้อของที่อินเทรนในขณะนี้อยู่นั้น  ฉันดันทำกระเป๋าตังค์ตกหายที่ไหนก้ม่ายรู้ 
“ บีนๆ ซวยแล้วสิ ฉันดันทำกระเป๋าตังค์หายอ่าสิ “ ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆเพราะในกระเป๋าตังค์นั้นมีเงินเกือบสี่พัน T_T
“ เอ้ย จิงหรอไอ้เตย แล้วเงินนั้นมีเท่าไหร่ แล้วแกทำตกที่ไหนล่ะเนี่ย “ ยายบีนถามอย่างหน้าตาตื่น
“ ม่ายรู้เหมือนกัน ถ้ารู้แล้วฉันจะบอกแกหรอ “
และในเวลานั้นเองนายบ๊องก็ยื่นกระเป๋าตังสีแดง รูปปุ๊กก้า ให้ใบเตย
“ นี่ของเธอช่ายป่าว เอ้า เอาไปและอย่าทำหล่นอีกล่ะไม่มีใครเก็บให้ยายบ้าหยั่งเธอตลอดนะ “  นายบ๊องพูดพร้อมยื่นกระเป๋าตังค์ให้
“ ขอบคุณมากๆนะ “ ฉันยิ้มให้นายบ๊องและหยบกระเป๋าตังค์มา
“ ใจคอเธอจะไม่ตอบแทนฉันซะหน่อยหรอ คนอะไรไม่มีน้ำใจเลย คนอุตส่าห์เก็บของมาหั้ยแท้ๆ “
“ อ่ะ โอเค โอเค เดี๋ยวฉันเลี้งข้าวนายก็ได้นายบ๊อง “
“ ใครชื่อ บ๊องมิทราบ ผมมีชื่อครับ ผมชื่อ เต้ “
“ เออ นั่นแหละ จะเต้จะบีองมันก้คนเดียวกัน “ และใบเตยก็นับเงินในกระเป๋าพร้อมกับเอาเงินจ่ายแม่ค้า
“ นี่ยายใบตำแย เธอคิดว่าฉันจะเอาเงินเธอหรอ “ นายบ๊องตอบพร้อมกับทำหน้ากวนๆ
“ มันก็ไม่แน่เสมอไปคนสมัยนี้  ไว้ใจไม่ได้ “
“ อ่าๆ สองคนนี้จะทะเลาะกันอีกนานไหมเนี่ย  บีนหิวจะแย่แล้วนะ “ ยานบีนบอกและสายตาก้จ้องไปที่ร้านmk
และสามคนก็เดินไปกินสุกี้ ที่เอ็มเค ในระหว่างที่กำลังกินอยู่นั้น ฉันก็ดันทำลูกชิ้นหล่นไปที่ตักของนายบ๊อง
“ นี่ยายใบตำแย เธอจะทำลายวงศ์ตระกูลฉันหรือยังงัย “ นายบีองพูดพร้อมกับเขี่ยลูกชิ้นออกจากตัก
“ นายนี่พูดน่าเกลียดจัง ขอโทษแล้วกัน ไม่ได้ตั้งใจ “ ฉันพูดพร้อมกับตามองไปที่นายบ๊อง
และสายตาของฉันกับนายบ๊องกันมาชนกันเข้า ฉันรู้สึกอายจนบอกไม่ถูกทั้งๆที่ฉันกับนายบ๊องนั่นก้คนละขั้วกันเลยแถมเวลาเจอกันยังทะเลาะกันอีก
“  ไม่เป็นไรหรอก เราแค่พูดเล่น แล้วใบเตยจะเอาลูกชิ้นอีกป่าว “ เสียงนายบ๊องนุ่มนวลขึ้นและมือก้กำลังลวกลูกชิ้น
“ เอาสิ  ขอบใจนายมากนะ “ ฉันพูดเสียงอ่อนหวานอย่างที่ไม่เคยพูดกับนายบ๊องมาก่อน
“ แหมๆ ตะกี้ยังทะเลาะกันอยู่เลยนะ  ตอนนี้ละหวานกันหยดย้อยเลย “ บีนแซวพร้อมกับมองไปที่ฉัน
“ ป่าวซะหน่อย คนเรามันต้องมีคุยกันดีๆบ้างน้อ นายบ๊อง” ฉันพูดและสายตามองไปที่นายบ๊อง
หลังจากนั้นฉันกับนายบ๊องก้เริ่มสนิทกันและคุยกันดีกว่าเมื่อตอนที่เราเจอกันครั้งแรก  แต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่านายบ๊องเก็บกระเป๋าตังค์ฉันได้ยังงัย
“ เต้  วันนั้นที่เต้ เก็บกระเป๋าตังค์ให้เราได้ตรงไหนหรอ “ ฉันถามพร้อมทำหน้างง
“ ก็ ก็  “ นายบีองอ้ำอึ้งซักพักนึง
“ ก็ อะไรล่า ก้บอกมาสิ “
“ ก็วันนั้นที่ป้ายรถเมล์อ่าน้า เราจะไปบ้านไอ้ชา แล้วที่นี้เห็นเธอกับบีนเลยคิดว่า จะตามไปแก้แค้นเธอ  เตยจำได้ป่าวตอนที่เตยจ่ายเงินและเก็บกระเป๋าตังค์อ่าน้า มันล่วงลงข้างล่าง เราเลยเก็บมาให้งัย “
“อ๋อ ตอนแรกกะจะแกล้งเรา แล้วตอนหลังก้เปลี่ยนใจ นายบ๊อง นายชอบเราหรอ “ ฉันถามพร้อมกับทำหน่ายิ้มแบบกสนๆตามสไตล์สาวเปรี้ยว
“ เอ่อ เอ่อ ก็ชอบอ่าน้า  เพราะว่าเธอเป็นคนที่น่ารัก แต่งตัวน่ารักดีแต่เสียอย่างเดียวตรงที่เธอห้าวและปากจัด แถมมือยังหนักอีก “นายบ๊องพูดพร้อมกับมือเกาหัว
ในตอนนั้นฉันอายจนหน้าแดงเลย  ฉันคิดในใจว่าเนี่ยนะหรอ ผู้ชายที่ฉันรักและเป็นแฟนฉัน นายบ๊องนี่นะ.ในระหว่างที่ฉันกำลังคิดและอมยิ้มอยู่นั้น
“แล้วเตยชอบเราหรือป่าวอ่ะ คบกับเราได้ไหม เราสัญญานะว่าจะไม่ทำตัวบ๊องๆกับใครนอกจากเตย “ นายบ๊องยิ้มพร้อมกับจับมือฉัน
“ จ้า นายบ๊อง “ ในเวลานั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองเบามากๆและเหมือนว่าจะยืนไม่อยู่แล้ว
และทันใดนั้นเอง  นายบ๊องก็อุ้มฉันขึ้นพาดบ่า ( เพราะฉันตัวเล็ก แต่นายบ๊องตัวสูงใหญ่เพราะนายบ๊องเป็นนักบาส)  นับตั้งแต่วันนั้นเป็นตันมาฉันสาวอินเทรน กับนักบาสอย่างยนายบ๊องก็เป็นแฟนกัน  โดยที่ยายบันกับนายชาก็ยังงงๆกับเราสองคน ^_^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น