คนแอบรักเพื่อน

เนื้อเรื่อง

ผมชื่อกอล์ฟ เป็นคนที่ข่อนข้างกวนตีน และขี้อายบางคนจึงนึกว่าผมหยิ่ง แต่ผมเป็นคนที่มีเพื่อนค่อนข้างมาก ทั้งชายและหญิง  ในตอนที่เปิดเทอมม.1นั้น เป็นปีที่ผมได้พบกับเพื่อนใหม่ๆมากมายจากต่างโรงเรียน โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนที่มีทั้งมัธยมและประถมผมจึงมีเพื่อนจากประถมอยู่แล้ว แต่โรงเรียนมัธยมของผมนั้นเขาจะเปิดรับเด็กใหม่ด้วย วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรก  และเป็นวันแรกที่ผมได้เจอกับเธอ เธอมีชื่อว่าแคนดี้ เธอเป็นคนที่ตีสนิดกับคนอื่นได้ง่าย และเป็นคนสนุกสนาน จนบางครั้งอาจดูว่าเธอไม่เต็ม และเธอก็ดูไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงเท่าไหร่ด้วย เธอไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับผม แต่ตอนเข้าแถว เนื่องจากเราเป็นคนตัวเล็กเหมือนกันเลยทำให้เราได้ยืนหน้าแถวเหมือนกัน
    ด้วยความบังเอินที่เธอมาจากโรงเรียนเดียวกับเพื่อนใหม่ของผม ผมจึงกล้าคุยกับเธอ ตอนแรกเราก็ยังไม่สนิดกัน ผมคุยกับเธอแค่ตอนเข้าแถว โดยผมชอบล้อว่าเธอแอบชอบไอ้นัทเพื่อนสนิดของผม ในม.1 คำที่ผมพูดกับเธอส่วนใหญ่ก็มีอยู่แค่นี้
    ตอนขึ้นม.2 เนื่องจากเพื่อนผมส่วนใหญ่อยู่ห้องเดียวกับเธอ จึงทำให้ผมมีโอกาดได้คุยกับเธอบ่อยขึ้น ตอนนี้เราก็เริ่มสนิดกันขึ้นมาหน่อยแล้ว ในเทอมสองของม.2 นั้นเพื่อนในกลุ่มของผมส่วนใหญ่โดนส่งไปเรียนที่เมืองนอกกันหมด กลุ่มผมจึงเหลือแค่ ผมกับไอ้นัทกันสองตัว ผมจึงไปเกาะอยู่กับไอ้วิด เพื่อนสนิดของผมสมัยประถม ซึ่งในกลุ่มของไอ้วิดก็มีแคนดี้อยู่ด้วย ผมจึงเริ่มสนิดกับเธอตั้งแต่นั้นมา
    พอเราอยู่ม.3 พวกเราก็เริ่มไปเที่ด้วยกันบ่อยขึ้น จึงเริ่มสนิดกันมากขึ้น เธอก็ชอบพูดเล่นๆกับผมว่าเป็นแฟนกันนะอยู่บ่อยๆ แต่นั่นก็เป็นคำพูดที่เธอพูดพร้อมติดตลก ผมจึงคิดว่านั่นเป็นเรื่องตลกที่เธอชอบเล่น  แล้วก็เริ่มมีคนมาชอบแคนดี้ ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมเพราะไม่ชอบ และก็โดนผมและเพื่อนๆ ล้ออยู่บ่อยๆ จนจบเทอม 1 ในที่สุดเธอก็เป็นแฟนกับคนนั้น  ในเทอม 2ของม.3นี่เองผมได้มีปันหากับเพื่อนบางคนในกลุ่ม ถึงขั้นทะเลาะกันรุนแรงมาก แต่แคนดี้ก็เข้าข้างผม ผมก็รู้สึกดีใจมากที่ยังมีคนคอยห่วงใยเป็นครั้งแรก และแล้วเรื่องของผมกับเพื่อนคนนั้นก็กลับเป็นปกติ แต่ความสัมพันระหว่างผมกับแคนดี้กลับเริ่มสนิดกันมากขึ้นอีก
    ตอนปิดเทอมม.3เพื่อเตรียมขึ้นม.4 นั้น แคนดี้ ได้เปลี่ยนตัวเองจากทอม กลายเป็นผู้หยิงที่น่ารักมากคนนึงในโรงเรียน ทำให้มีคนมารุมจีบเธอมากมาย ทั้งในและนอกโรงเรียน  พอเปิดเทอมก็มีเรื่องให้ต้องวุ่นกันคือกีลาสี โดยโรงเรียนของผมนั้น จะให้ม.4จัดการแสดงและให้ม.5จัดโชเชีย ซึ่งกลุ่มของผมนั้นก็ต้องแสดงด้วยเช่นกัน โดยในการแสดงครั้งนี้เพื่อนก็จับให้ผมกับแคนดี้เต้นคู่กัน จากการฝึกซ้อมก็ทำให้ผมสนิดกับเธอมากขึ้นอีก และทำให้ผมเริ่มรู้สึกถึงคำว่ารัก และเหมือนเป็นโชคของผมที่เธอก็เลิกกับแฟนพอดี ผมก็เป็นคนแรกทีไปปลอบใจเธอ โดยผมก็แอบหวังว่าแคนดี้จะหันมาสนใจผมบ้าง แต่หลังจากเธอหายเศร้าได้ไม่กี่เดือน เธอก็มีแฟนใหม่อีกแล้ว ความฝันผมจึงสูนสลาย  ในเทอม 2 หลังจากที่เพื่อนผมยุมานานผมจึงเป็นแฟนกลับน้องม.2 คนหนึ่ง แต่ที่ผมยอมเป็นก็เพราะผมอยากรู้ความรู้สึกของแคนดี้ที่มีต่อผม เธอก็แค่ดูหงุดหงิดไปสักพักแล้วก็ไม่เกิดอารัยขึ้น เธอกลับพยายามช่วยให้ผมกลับน้องคนนั้นคบกันนานขึ้น ผมจึงได้รู้ว่าเธอไม่ได้คิดเหมือนกับผม เราคบกันได้สักพักแล้วเราก็เลิกกันเพราะเธอรู้ว่าผมไม่ได้รักเธอเท่ากับที่รักแคนดี้
    หลังจบม.4นั้น ผมกับแคนดี้ก็ได้ไปเรียนพิเสดด้วยกัน 2 คนบ่อยมาก จนบางคนก็มองว่าเรา 2 คนเป็นแฟนกัน  และแล้วเธอกับแฟนเธอก็เลิกกันอีกโดยแฟนของเธอไปมีผู้หยิงคนใหม่ ผมจึงตั้งใจไว้ว่าผมจะบอกรักเธอให้ได้ พอเปิดเทอมม.5 ผมกับเธอก็อยู่ฝ่ายเดียวกันในงานกีลาสี ผมจึงไปไหนมาไหนกับเธอบ่อยๆๆ ช่วงนี้เองที่ผมกับเธอสนิดกันมากจนทำให้ทุกคนรอบข้างแม้กระทั่งพ่อแม่ของผมและของแคนดี้ยังนึกว่าเราเป็นแฟนกัน  เวลาที่มีคนมาขอเบอเธอแล้วผมอยู่ด้วยนั้นเธอก็มักจาบอกว่าผมเป็นแฟนเธอ เป็นคำพูดที่ผมอยากให้เป็นจริงมาก ถึงผมจะรู้ว่าเธอใช้แค่บอกปัดเท่านั้นเอง  และก็มีคนเข้ามาจีบแคนดี้อยู่เรื่อยๆ และแฟนเก่าของเธอก็กลับมาตื้อเธออีก เธอจึงเลือกที่จะไม่มีแฟน ผมจึงรู้สึกว่าเป็นโอกาดของผมแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะบอกเธอไป ได้แต่แอบพูดอยู่คนเดียว และเธอก็อยากให้ผมกลับไปคืนดีกับน้องคนนั้น ผมก็ทำเป็นเรื่องตลกไปแต่เธอก็ชอบพูดขึ้นมาบ่อยๆ แต่ความสัมพันเราก็เริ่มสนิดกันมากขึ้นอีก พอปิดเทอมเราก็ไปเที่ยวบางแสนกันเป็นกลุ่มใหย่ แต่เวลาเล่นเจ็ทสกีเธอก็จะขอเล่นคู่กับผมตลอด ทามให้ผมรู้สึกดีใจมาก เวลาเธอกอดผมตอนเล่นเจ็ทเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก ในช่วงปิดเทอมนี้หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน ผมก็พยายามที่จะตัดใจจากเธอแต่ทำเท่าไหร่ผมก็ตัดใจจากเธอไม่ได้ แล้วเธอยังมาขอเรียนพิเสดกับผมแค่ 2 คน มันทำให้ผมหนักใจขึ้นไปอีก ผมกับเธอก็คงจะหนีไม่พ้นจากคำว่าเพื่อนถึงแม้ผมจะทำดีกับเธอเท่าไหร่ ผมจะรักเธอเท่าไหร่ แต่ผมก็กลัวเธอไม่รักผมแล้วคำว่าเพื่อนที่เราอุดส่าสร้างกันมานั้นหายวับไปกับสายลม ผมจึงได้แต่แอบชอบเธออยู่อย่างงี้โดยไม่สามารถพูดออกไปได้