เรื่องของดาว  (ตอนจบ)
                แล้วการเดินทางที่แสนยาวนานข้ามวันข้ามคืนก็พาผู้โดยสารทั้งหมดมาถึงจุดหมายปลายทาง  กัปตันประกาศ
                ให้ผู้โดยสารรับรู้ว่ากำลังจะนำเครื่องลงจอดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้  ผู้โดยสารส่วนใหญ่ถูกปลุกให้รัดเข็มขัด
                กับที่นั่งเพื่อความปลอดภัย  รวมถึงดาวและตาลุงราซิมก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมารัดเข็มขัดด้วยเช่นกัน  ล้อของ
                เครื่องบินค่อยๆแตะพื้นรันเวย์แม้ว่ากัปตันจะพยายามนำเครื่องลงจอดอย่างนิ่มนวลที่สุดแล้วแต่ก็ยังเกิดแรงกระ
                แทกให้สะดุ้งเล็กน้อย  จากนั้นเครื่องก็ค่อยๆเคลื่อนไปตามทางของรันเวย์อย่างช้าๆจนหยุดในที่สุด  ผู้โดยสาร
                ส่วนใหญ่พากันหยิบกระเป๋าสัมภาระต่างๆเตรียมตัวลงจากเครื่องบิน  ดาวหันมาอำลาตาลุงราซิมก่อนลงจากเครื่อง
                                  \" โชคดีนะอีนี่จ๋านชอบหนู๋ม้ากมาก  ฮะ ฮะ ฮะ \"    ตาลุงราซิมกล่าวคำอำลาเป็นภาษาไทยค่อน
                ข้างชัดเจน
                                  \" อ้าว!  พูดไทยได้ก็ไม่บอกปล่อยให้เราใช้ภาษาใบ้ทำไม้ทำมือจนเมื่อย  เดี๋ยวแม่ก็ด่าทิ้งท้าย
                ซะหรอก \"    ดาวหันไปต่อว่าตาลุงราซิมในขณะที่แกยืนหัวเราะอย่างชอบใจที่ได้แกล้งดาวมาตลอดการเดินทาง
                                  เมื่อดาวผ่านด่านตรวจเอกสารต่างๆและได้รับอนุญาติให้เข้าประเทศได้แล้ว  จึงพาตัวเองและ
                กระเป๋าสัมภาระต่างๆไปยังจุดบริการรถแท็กซี่และเรียกรถให้พาไปยังโรงแรมราคาถูกๆสำหรับพวกนักท่องเที่ยว
                แบ็คแพ็กเกอร์พักอาศัย  คนขับพาเธอมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่งจัดการจ่ายค่ารถเรียบร้อยก็หอบหิ้วของพะรุงพะรัง
                ตรงไปยังรีเซ็ปชั่นทันที  ถามไถ่ราคาจนเป็นที่พอใจแล้วก็จ่ายเงินรับกุญแจไปเปิดห้องได้ทันที  เมื่อจัดข้าวของ
                สัมภาระเก็บเรียบร้อยแล้วก็ได้เวลาที่ดาวจะออกตะลุยชมเมืองให้ทั่วๆ
                                  เธอเดินทอดน่องไปเรื่อยๆสายตาก็สอดส่ายไปทั่วอย่างตื่นเต้นมองดูฝรั่งเดินผ่านไปมา  จนกระทั่ง
                เดินมาหยุดที่หน้าร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งที่ติดป้ายประกาศรับสมัครพนักงานเสิรฟ์อาหารโดยด่วน  เธอตัดสินใจ
                ผลักบานประตูเข้าไปทันที  บรรยากาศภายในร้านตกแต่งแบบไทยๆแต่ดูหรูหราเหมือนห้องอาหารไทยตามโรงแรม
                ใหญ่ๆในเมืองไทย  เธอยืนมองอย่างตะลึงในความสวยงามและหรูหรา  จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังมาจากเคาร์เตอร์
                ข้างๆที่เธอยืนอยู่
                                  \" ขอโทษนะค่ะร้านยังไม่เปิดให้บริการค่ะ \"    เจ้าของเสียงเป็นเจ้าของร้านสาวสวยแต่งกายด้วยชุด
                ไหมไทยเดินเข้ามาหาดาวด้วยท่าทีสง่างามเหมาะสมกับชุดที่เธอสวมใส่
                                  \" เอ่อ! หนูจะมาสมัครงานค่ะ เห็นป้ายที่หน้าร้านติดว่าต้องการพนักงานเสิรฟ์ด่วน \"
                                  \" ใช่จ๊ะ
.ว่าแต่หนูเคยทำงานเสริฟ์มาก่อนรึเปล่า? \"    เจ้าของร้านถามดาว
                                  \" เคยค่ะ \"    ดาวตอบอย่างมั่นใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต  แต่คิดว่าคงไม่เกินความ
                สามารถของเธอกะแค่งานเสริฟ์อาหารง่ายๆแบบนี้
                                  \" เอาเป็นว่าฉันรับเธอทดลองงานก่อนหนึ่งอาทิตย์  ถ้าทำงานดีก็จะลงเวลางานให้  ตกลงมั้ย? 
                ถ้าตกลงก็เริ่มงานวันนี้เลยกำลังขาดคนอยู่พอดี \"
                                  \" ขอบคุณมากค่ะ  ดาวจะไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ \"
                                  แล้วเย็นวันนั้นดาวก็ได้เริ่มทำงานเลย  เธอต้องเปลี่ยนไปใส่ชุดไทยเวลาที่ทำงาน  แต่ด้วยความที่
                ขาดคนทางเจ้าของร้านจึงต้องให้ดาวทำงานทันทีทั้งที่ยังไม่ได้ตัดชุดให้เหมาะกับรูปร่างของดาว  ดาวจึงต้องใส่ชุด
                เท่าที่ทางร้านมีไปก่อนซึ่งก็ใหญ่กว่ารูปร่างของดาวไปนิดนึงทำให้ดูรุ่มร่ามไม่ทะมัดทะแมง  งานแรกของดาวก็ได้
                เริ่มขึ้นทันทีทั้งที่เธอเพิ่งจะเดินทางมาถึงประเทศนี้  เมื่อร้านเปิดลูกค้าส่วนใหญ่เป็นฝรั่งก็เริ่มที่จะทยอยกันเข้ามาจน
                ร้านเริ่มยุ่ง  ดาวได้เข้าไปรับออเดอร์จากตายายฝรั่งคู่หนึ่งที่เรียกจะสั่งอาหาร
                                  \" ขอสั่งอองเทร์ก่อนเป็นต้มยำกุ้งสองชามกับเปาะเปี๊ยะทอดสองชิ้น \"    ตาหันมาสั่งอาหารกับดาว
                พลางชมชุดที่ดาวสวมใส่ว่าสวยมาก  ดาวยิ้มตอบขณะที่นึกในใจว่าจะต้องบริการตายายคู่นี้ให้เกิดความประทับใจ
                สุดๆแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน  ดาวนำออเดอร์ไปส่งให้พ่อครัวในครัวจากนั้นจึงไปรับออเดอร์ลูกค้าอีกโต๊ะ  จนกระทั่ง
                ได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้นอันเป็นสัญญาณบอกว่าอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วให้มานำไปเสริฟ์ได้  ดาวจึงรีบมารับอาหาร
                เพื่อนำไปเสิรฟ์สองตายาย  แต่ด้วยความรีบร้อนประกอบกับชุดที่ยาวเกินไปจึงทำให้ขาไปเหยียบชายกระโปรงจนหก
                ล้มทันที
                                  \" ว้าย!!! \"
                                  \" เพล้ง \"    เสียงร้องของดาวกับเสียงชามต้มยำตกกระแทกพื้นดังลั่นจนทำให้ลูกค้าทุกคนรวมทั้งสอง
                ตายายหันมามองที่ดาวคนเดียว  เธอทั้งตกใจทั้งอายจนร้องไห้ออกมาขณะที่กำลังก้มลงเก็บเศษชามและเศษอาหาร
                ที่กระจายเต็มพื้น  จนเจ้าของร้านต้องเข้ามาปลอบให้เธอกลับไปทำงานเพราะร้านกำลังยุ่งมากส่วนตัวเจ้าของร้านก็
                ต้องเก็บเศษอาหารแทนดาว  ดาวลุกขึ้นปาดน้ำตาและหันไปเก็บจานชามที่วางอยู่เต็มโต๊ะหลังจากที่ลูกค้าเช็คบิลเรียบ
                ร้อยแล้ว  ดาววางจานซ้อนกันจนสูงและยกจะไปเก็บไว้ในครัว  แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อเธอหันหลังไปชน
                กับกระถางต้นไม้ที่ตั้งอยู่ข้างๆจนตัวเธอเซเสียหลักแล้วจานในมือจำนวนมากก็หล่นแตกกระจายเต็มร้านอีกครั้ง
                                  \" ว้าย!!! \"
                                  \" เพล้ง \"    เสียงร้องของดาวและเสียงจานชามหล่นแตกดังลั่นร้านจนทุกคนต้องหันมาทางต้นเสียงอีกครั้ง
                เจ้าของร้านต้องรีบเข้ามาช่วยดาวเก็บเศษจานชามที่แตกกระจายเต็มพื้นและหันมาสั่งดาวไม่ต้องเสริฟ์อาหารหรือเก็บ
                โต๊ะอีกแล้วแค่ให้คอยช่วยรับออเดอร์จากลูกค้าแค่นั้นเพื่อที่จานชามจะไม่ตกแตกเสียหายมากไปกว่านี้อีก  ลูกค้ายังคง
                ทยอยกันเข้าร้านอย่างต่อเนื่อง  ดาวก็ต้อนรับอย่างสุดความสามารถมีรอยยิ้มแจกให้ลูกค้าอยู่ตลอดเวลา  จนมารับ
                ออเดอร์จากลูกค้าโต๊ะหนึ่งที่เป็นแขกจริงๆ  ดาวยิ้มสู้เข้าไปรับออเดอร์ทันทีแต่ในใจยังเข็ดขยาดกับภาษาอังกฤษ
                สำเนียงแขกที่เคยคุยกับตาลุงราซิมตอนอยู่บนเครื่องบิน 
                                \" กะหรี่ปั๊บ \"  แขกบังสั่งอาหารกับดาวอย่างรวดเร็ว  ทางด้านดาวก็จดออเดอร์ทันทีทั้งที่เอะใจกับรายการ
                อาหารที่ลูกค้าสั่งว่าทำไมแขกจึงกินหมูได้หรือว่าเป็นพวกแขกที่กินหมูแต่ไม่กินเนื้อแต่ก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรเพราะ
                กลัวว่าจะฟังไม่รู้เรื่องอีก
                                \" เคอรี่พ็อค \"  ดาวเข้าไปสั่งพ่อครัวในครัวให้ทำแกงหมูเป็นรายการต่อไป
                                ผ่านไปได้สิบนาทีหลังจากที่เสียงกระดิ่งดังแต่ก็ยังไม่มีใครนำอาหารไปเสริฟ์เพราะทุกคนกำลังยุ่งอยู่
                ดาวจึงต้องรีบนำอาหารไปเสิรฟ์เองแม้ว่าจะถูกสั่งห้ามก็ตามที
                                \" เคอรี่พ็อค \"  ดาวบอกชื่ออาหารขณะเสิรฟ์อาหารวางบนโต๊ะพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุด
                                \" โน  โน  จ๋านม่ายด้ายสั่งเคอรี่พ็อค  จ๋านสั่งกะหรี่ปั๊บ
กะหรี่ปั๊บ \"  แขกบังปฏิเสธอาหารเสียงดังลั่น
                และทำท่าไม่ยอมที่ดาวเสิรฟ์อาหารมาผิด  จนเจ้าของร้านต้องเข้ามาไกล่เกลี่ยแล้วถามออเดอร์ที่สั่งอีกครั้งเพื่อความ
                แน่ใจ  จากนั้นจึงหันมาสั่งดาวให้เข้าไปในครัวสั่งให้พ่อครัวทำกะหรี่ปั๊บมาใหม่  แล้วจึงหันกลับมาบอกทางแขกบังที่
                ยังอารมณ์เสียอยู่ว่ากะหรี่ปั๊บที่สั่งนั้นทางร้านจะไม่คิดเงินเพื่อเป็นการขอโทษที่ทำอาหารมาผิดและต้องให้เสียเวลา
                รอนาน  เจ้าแขกบังตัวดีจึงยิ้มออกมาได้
                                ร้านยังคงยุ่งอย่างต่อเนื่องจนได้เวลาปิดร้านเจ้าของร้านจึงเรียกดาวไปคุยด้วยพร้อมทั้งจ่ายค่าแรงให้
                ดาวห้าเหรียญส่วนอีกสามสิบห้าเหรียญหักเป็นค่าจานชามที่แตกเสียหายและค่าอาหารที่ทำผิด
                                \" ขอบใจมากน่ะจ๊ะที่มาช่วย  แต่ว่าพรุ่งนี้คงไม่ต้องมาแล้วหละหวังว่าคงจะเข้าใจนะ \"
                                \" ค่ะ \"    ดาวกล่าวคำลาและขอบคุณเจ้าของร้านที่ให้โอกาสได้ลองทำงานแม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นที่แย่
                มากๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้ดาวท้อแท้แต่อย่างใด  และตั้งใจว่าะต้องทำงานเสิรฟ์ให้ได้แม้ว่าจะต้องฝึกหนักแค่ไหนก็ตามที
                แต่ตอนนี้เธอต้องมองหาตู้โทรศัพท์เพื่อจะโทรกลับไปหาแม่เพื่อบอกว่า
                                \" ดาวคิดถึงแม่ที่สุดเลย  ฮือ  ฮือ  ฮือ \"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น