กรุงเทพ....หมานคร - กรุงเทพ....หมานคร นิยาย กรุงเทพ....หมานคร : Dek-D.com - Writer

    กรุงเทพ....หมานคร

    เรื่องหมา หมา

    ผู้เข้าชมรวม

    558

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    558

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 ก.พ. 47 / 17:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      กรุงเทพ…หมานคร

                           สังเกตุกันบ้างรึเปล่าว่ากรุงเทพนอกจากจะมีประชากรแออัดกันมากที่สุดแล้ว  ยังมีประชากรหมา
                           มากตามไปด้วย  คนกรุงเทพนิยมเลี้ยงหมากันมากจนกลายเป็นแฟชั่นกันไปแล้ว  หมาที่เลี้ยงก็
                           เป็นพันธุ์ของนอกน้อยคนนักจะนิยมหมาพันธุ์ไทยๆ  แต่ไม่ว่าจะเลี้ยงพันธุ์อะไรก็เป็นสิทธิของแต่
                           ละคน  แต่การที่ซื้อหมามาเลี้ยงแล้วพอนึกเบื่อก็นำมันมาปล่อยทิ้งไว้ให้เป็นภาระของสังคม  คน
                           พวกนี้น่าจะจับไปขังไว้รวมกับหมาซะเลย  ทุกวันนี้ไม่ว่าจะเดินไปตามถนน  ตรอก  ซอก  ซอย  
                           ที่ไหนก็แล้วแต่จะต้องพบเห็นหมาเสมอ  ทั้งหมาที่มีเจ้าของและหมาที่ถูกเจ้าของนำมาปล่อยทิ้ง
                           ไว้ให้กลายเป็นหมาข้างถนน
                                           ไม่ต้องไปที่ไหนหรอกครับ  เอาแค่ในซอยบ้านผมนี่ก็มีหมาไม่รู้กี่สิบตัวเข้าไปแล้ว  
                           แต่ละตัวก็ดุอย่างกับหมา (อ่ะ...งงหละสิ) ไม่ต้องไปสงสัยเอาเป็นว่าพวกมันแต่ละตัวดุๆทั้งนั้น  
                           ในซอยบ้านผมไม่มีนักเลงคุมซอยคอยไถเงินชาวบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมา  จะมีก็แต่หมานี่แหละ
                           ที่คุมซอย  พวกมันคุมตั้งแต่หน้าปากซอยยันท้ายซอยเลยทีเดียว  ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาหาก
                           พวกมันไม่พอใจหรือกลิ่นไม่เป็นที่ถูกใจพวกมันเป็นโดนกัดได้แผลทุกราย
                                           ฉะนั้นแล้วใครที่คิดจะมาเดินผ่านซอยบ้านผมจะต้องแน่ใจว่าเราเป็นที่รักของหมาจริงๆ
                           หรือไม่ก็ต้องมั่นใจในกลิ่นกายของตัวเองก็เชิญมาได้เลย  การเดินก็ต้องเดินด้วยความนอบน้อม
                           ประเภทที่มาเดินกร่างกางแขนกางขาระวังจะน่องหลุดไม่รู้ตัว  ซอยนี้ไม่มีหรอกประเภทโดนดักตีหัว
                           เพราะนักเลงหมั่นไส้  จะมีแต่โดนหมากัดเพราะหมามันหมั่นไส้เอา  เคยมีเหมือนกันที่ชาวบ้านทนไม่
                           ไหวจึงต้องโทรศัพท์ไปแจ้งให้เทศบาลมาจับไปตอนซะ  แต่จับกันได้ไม่หมดหรอกสักพักพวกมันก็
                           กลับมาอีก  แถมกลับมาคราวนี้ยังมามากกว่าเดิมด้วย
                                           ทุกๆคืนผมจะต้องได้ยินเสียงพวกมันเห่าหอนดังระงมไปทั่วทั้งซอย  ไม่รู้มันจะเห่าหา
                           หอกหาพระแสงอะไร  ถ้าจะเจอคงไม่ใช่หอกหรอกแต่เป็นน้ำร้อนที่บ้านหลังหนึ่งทนไม่ไหวเปิดประตู
                           ออกมาสาดพวกมัน  มีอยู่ตัวหนีไม่พ้นจึงโดนน้ำร้อนสาดเข้าไปเต็มๆขนเขินร่วงกลายเป็นแผลด่างๆ
                           ไปทั้งตัว  ผมตั้งชื่อให้มันว่า \" ไอ้ด่าง \"  
                                           ไอ้ด่างนับตั้งแต่โดนน้ำร้อนสาดดูมันจะดุขึ้นกว่าแต่ก่อน  มีสมัครพรรคพวกเดินตามก้น
                           ตั้งหลายตัว  ทุกวันมันจะพาพวกไปขี้ไปเยี่ยวไว้เต็มหน้าบ้านหลังที่สาดน้ำร้อนใส่มันนัยว่าเป็นการล้าง
                           แค้นของไอ้ด่าง  นอกจากไอ้ด่างและพวกพ้องของมันแล้วที่คุมซอยบ้านผม  ซอยถัดจากซอยบ้านผม
                           ก็มีหมาเจ้าถิ่นคุมซอยเหมือนกัน  ผมเรียกมันว่า \" ไอ้เป๋ \"  เพราะดูเหมือนว่าขาหลังของมันจะหักไปข้าง
                           เวลาเดินมันจึงเดินเป๋ไปเป๋มา
                                            ไอ้เป๋นี่ก็ใช่ย่อยกว่าจะได้มาคุมซอยมันต้องผ่านการประลองเขี้ยวกับหมาตัวอื่นมาไม่รู้กี่สิบตัว  
                           ทั้งแบบเดี่ยวๆหรือแบบหมาหมู่จนขามันเป๋ไปข้างกว่าจะยึดซอยจากหมาเจ้าถิ่นได้  แล้วอยู่มาวันหนึ่งทั้ง
                           ไอ้ด่างและไอ้เป๋ต่างต้องโคจรมาพบกันจนได้  สนามประลองความแข็งแกร่งก็ที่ซอยบ้านผม  เมื่อไอ้เป๋
                           พาพวกของมันมาหากินข้ามถิ่น  แล้วอย่างนี้มีหรือที่ไอ้ด่างจะยอมอยู่เฉย  การกัดกันของหมาหมู่จึงบังเกิด
                           ขึ้น  เสียงเห่ากรรโชก  เสียงโหยหวนเพราะความเจ็บปวดดังระงมไปทั้งซอย  การต่อสู้ดำเนินไปได้ครึ่ง
                           ชั่วโมงสงครามเขี้ยวก็สงบลง  เมื่อมีผู้หวังดีโทรไปแจ้งให้เทศบาลนำรถมาจับพวกมันไปให้หมด  สงคราม
                           แย่งคุมซอยจึงสิ้นสุดลง  ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กำลังนำหมาที่จับได้ขึ้นรถ  ผมบังเอิญได้ยินเจ้าหน้าที่สองคน
                           คุยกันว่าจะนำพวกมันไปที่อำเภอท่าแร่
                                            โธ่!  ไอ้เป๋ไอ้ด่างพวกเอ็งกำลังจะกลายเป็นหมาแดดเดียวไปซะแล้ว  หมดสภาพหมาเจ้าถิ่น
                           ที่เคยเกรียงไกรคุมซอยทั้งซอย  ระหว่างที่ผมกำลังยืนมองรถเคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ  สายตาก็เหลือบไป
                           เห็นบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่หลังถังขยะแถวนั้น  นี่มันไอ้ด่างนี่หว่า  มันหนีรอดจากการจับของเจ้าหน้าที่
                           มาแอบอยู่หลังถังขยะนี่เอง  สภาพของมันตอนนี้เหมือนหมาจนตรอกของแท้  เลือดไหลไปทั้งตัว  นอนคราง
                           หงิงๆเป็นที่น่าสงสาร
                                            นับจากเหตุการณ์ในวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาได้สองอาทิตย์แล้ว  ความรู้สึกของผมมันเหงาๆ
                           อย่างไรบอกไม่ถูก  เหมือนชีวิตมันจะขาดอะไรไปบางอย่าง  เมื่อไม่ได้ยินเสียงเห่าหอนของพวกมันอีกเลย
                           ในยามค่ำคืน  จนกระทั่งคืนนี้เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาอีกครั้ง  มันเป็นเสียงหอนช้าๆแต่แฝงไว้ด้วยพลัง  เหมือน
                           กับเจ้าของเสียงต้องการจะประกาศว่ามันได้หวนคืนกลับมาถิ่นเก่าอีกครั้ง
                                            เสียงนี้แหละผมจำไม่ผิด….ไอ้ด่างมันกลับมาแล้ว

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×