ย้อนไปเมื่อ17ปีที่แล้ว
ผมเกิดที่ชุมชนแออัดที่ใครๆเรียกว่าสลัม
ผมนั้นโตขึ้นพร้อมกับสังคมอันเลวทรามต่ำช้า
แม่ผมติดคุกเพราะฆ่าพ่อที่มีเมียน้อย
ผมต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุเพียง5ขวบ
หาเลี้ยงตัวเองด้วยการขายหนังสือพิมพ์ ขายพวงมาลัย หรือแม้กระทั้งลักเล็กขโมยน้อย
ผมต้องเผชิญชีวิตเพียงคนเดียวทำให้ใครบางคนมองว่าผมเป็นคนแข็งกระด่าง
ผมจำไม่ได้แล้วว่าได้ความรักจากคนอื่นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ตั้งแต่แม่ของผมติดคุก
เมื่ออายุก้าวเข้าสู่วันรุ่นผมมีกลุ่มเพื่อนที่เสเพพอๆกันทุกคนต่างมีปัญหากับครอบครัว
ผมได้เริ่มรู้จักสิ่งที่คนอื่นเรียกว่ายานรกแต่ผมว่ามันเป็นยิ่งกว่าสวรรค์ซะอีกในตอนนั้น
ผมเริ่มติดมันยิ่งติดก็ต้องการมากขึ้นมากขึ้นผมพยายามหาเงินมาซื้อมัน
ผมเริ่มขโมยของใหญ่ขึ้น เริ่มวิ่งราวกระเป๋า  เริ่มกระตุกสร้อย และสุดท้ายผมก็ขายยา
จนผมโดนตำรวจจับไปบำบัดยาเสพติด
ผมเพิ่งคิดได้ว่ายาเสพติดมันไม่ดีผมสัญญาว่าผมจะไม่ไปยุ่งกับมันอีก
ผมออกมาจากสถานบำบัดและกลับมาอยู่ที่สลัมตามเดิม
แต่ผู้คนทั้งหลายเปลี่ยนไปต่างประนาฌว่าผมเป็นไอ้ขี้ยา
ผมอยากที่จะบอกทุกคนว่าผมไม่ได้ติดยาแล้ว
แต่จะมีใครยอมฟังผมเล่า
ผมก็ยังสงสัยตัวเองต่อไปว่าผมเกิดมาทำไมบนโลก
เกิดมาเพื่อให้สังคมประนาฌเหยียดหยาม
เกิดมาเพื่อให้คนเค้าตราหน้าว่าเป็นไอ้ขี้ยา
หากผมทำผิดแล้วกลับตัวกลับใจก็ไม่มีใครที่จะให้อภัยผม
ผมจะกลับตัวกลับใจไปทำไมสู้เป็นขี้ยาต่อไม่ดีกว่าหรือ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น