ความหวัง...ของน้ำค้าง

เนื้อเรื่อง

แม้ว่าเด็กหญิงที่ดูเพียบพร้อมในเกือบจะทุก ๆเรื่อง  ก็ยังมีความหวังที่ใคร ๆก็คิดไม่ถึง  เด็กหญิงมีความต้องการในสิ่งที่เกือบทุกคนมีอยู่แล้ว แต่เธอไม่มี  ถึงแม้ว่าความหวังนั้นจะเป็นแค่หวังเล็ก ๆที่ไม่อาจจะเป็นจริงได้ก็ตาม  เธอก็ยังต้องการมากกว่าสิ่งใด  และที่เธอต้องการมากที่สุดในชีวิตของเธอ คือการได้รู้จักผู้เป็น “แม่” ที่แท้จริงของเธอ
    “น้ำค้าง” เด็กหญิงวัย 13 ปี  อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ฐานะปานกลาง  เธอดูมีความสุข  เพราะเธอมีทุกอย่างที่เธอต้องการ  แต่ในใจของเด็กหญิงก็ยังมีบางสิ่งซ่อนไว้  ซึ่งไม่มีใครรู้ว้เธอคิดอะไรอยู่
    เรื่องนี้เริ่มขึ้นตั้งแต่ที่โรงเรียนของน้ำค้าง
    “นี่  น้ำค้าง  เธอรู้มั้ยว่าแม่ของเธอเป็นใคร”  เพื่อนของน้ำค้างถาม  ทำให้น้ำค้างสงสัยว่าทำไมเพื่อนของเธอจึงถามเช่นนั้น
    “แม่ของเราก็คือแม่แก้วไง  เธอถามทำไมเหรอ”  น้ำค้างถามด้วยความฉงน
    “ก็ไม่มีอะไรหรอก  แค่จะบอกว่าแม่แก้วไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเธอหรอก...น้ำค้าง”  เพื่อนของน้ำค้างพูดด้วยท่าที ที่ดูเหมือนกับรู้จักครอบครัวของน้ำค้างอย่างดี
    “เราไม่เชื่อหรอก  ว่าแม่แก้วไม่ใช่แม่ของเรา  เธอเอาอะไรมาพูด”  น้ำค้างเชื่อมั่นว่าแม่แก้วเป็นแม่ของเธอแน่นอน ไม่อย่างนั้นคนที่บ้านของเธอก็คงบอกเธอไปนานแล้ว
    “เธอไม่เชื่อก็ตามใจ  แม่เราบอกเรามาอย่างนั้นน่ะ”  เมื่อเพื่อนของน้ำค้างพูดจบก็เดินออกไป
    เรื่องนี้ทำให้น้ำค้างเก็บมาคิด  แต่เธอก็พยายามไม่คิดมากเท่าไหร่
    เมื่อวันที่คุณครูขอใบสูติบัตรของน้ำค้าง  เธอจึงไปขอมาจากคุณพ่อของเธอมา เพื่อนำไปถ่ายเอกสาร แล้วนำไปให้คุณครู  น้ำค้างได้อ่านใบสูติบัตรของเธอก็พบว่า ที่ชื่อมารดาของเธอนั้นกลับเป็นชื่อของใครคนอื่นที่น้ำค้างไม่รู้จัก  ซึ่งไม่ใช่ชื่อของแม่แก้วของเธอ  น้ำค้างเริ่มสงสัยว่าคำที่เพื่อนพูดกับเธอนั้นเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ
    สิ่งที่น้ำค้างเชื่อได้ที่สุดตอนนี้คือใบสูติบัตรของเธอ  น้ำค้างเริ่มคิดมากกว่าเดิม
    “ทำไมไม่มีคีเคยบอกน้ำค้างบ้างเลย  ว่าแม่ของน้ำค้างเป็นใคร”  น้ำค้างพูดกับตัวเอง  และนึกน้อยใจว่าทำไมแม่ถึงได้ทิ้งน้ำค้างได้ลงคอ  หรือว่าแม่ไม่รักน้ำค้างแล้ว
    น้ำค้างค้นดูรูปถ่ายในอัลบั้มเก่า ๆตอนเด็ก ๆเผื่อว่าจะมีรูปที่เธอถ่ายกับแม่บ้าง  แต่ก็ไม่มีเลยสักรูป  ทำไมคนที่บ้านถึงเก็บความลับกันได้ดีจริง ๆนะ  ตอนนี้น้ำค้างคิดได้ว่า คนที่บ้านของเธอคงรอจนกว่าน้ำค้างจะบรรลุนิติภาวะก่อน จึงจะบอกความจริงให้น้ำค้างฟัง    ตั้งแต่น้ำค้างรู้เรื่องนี้มา น้ำค้างยังไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครเลย แม้กระทั่งคนที่บ้านของเธอ
    เมื่อวันแม่มาถึง  น้ำค้างก็คอยนับปีที่ผ่านมา
    “นี่วันแม่ปีที่ 13 แล้ว  น้ำค้างยังไม่มีโอกาสได้รู้จักแม่ที่แท้จริงเลย”  น้ำค้างพูดกับตัวเองอีกเช่นเคย
    น้ำค้างพยายามไม่นึกถึงเรื่องนี้  แต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้  เมื่อเธอเห็นเวลาที่แม่ลูกคนอื่น ๆเขามีความสุขกัน  เด็กเหล่านั้นไดเอยู่กับแม่แท้ ๆของพวกเขา  แต่น้ำค้างสิ แม้แต่หน้าตากับชื่อของแม่แท้ ๆของเธอ เธอยังไม่รู้จักเลย
    ถึงแม้ว่าคนรอบข้างของน้ำค้างจะมอบความรักให้น้ำค้างเพียงใด  แต่ก็ยังไม่ทำให้น้ำค้างมีความสุขที่สุด  เท่ากับการได้พบกับผู้ที่เป็นแม่ที่แท้จริงของเธอ  แม้ว่าจะเป็นแค่ความหวังที่ไม่อาจเป็นจริงก็ตาม...