เ พื่ อ น รั ก

เนื้อเรื่อง

ในวันเปิดเรียนวันแรกของโรงเรียนมัธยม เด็กม.1 ก็คงตื่นเต้น กับสถานที่ศึกษาใหม่ของตน คนไหนน่ารักก็จะมีพวกพี่ๆ มาจีบบ้าง ขอเบอร์บ้าง แอบถ่ายรูปบ้าง มันเป็นเรื่องปกติค่ะ ในฐานะเด็ก ม.1 แบบมายแล้ว มันก็คงตื่นเต้นเป็นธรรมดาล่ะค่ะ มันเป็นวันที่รู้สึกแปลกๆ ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ต้องรู้จักคนใหม่ๆ ต้องมาคอยนั่งตอบคำถามพวกพี่ที่มาจีบ มายนั่งเรียนวิชาภาคเช้าของวันนั้นอย่างไม่เป็นสุข นั่งกินข้าวกลางวันอย่างไม่เป็นสุข มายไม่ชอบวันแบบนี้เลยจริงๆ จนมาถึงตอนบ่ายๆ มายก็ได้คุยกับเพื่อนข้างๆ เค้าชื่อแนน แนนเป็นคนเรียบร้อยๆ ผิวคล้ำกว่ามายนิดหน่อย แต่ก็น่ารักมากๆในสายตามาย แนนเป็นคนที่เงียบๆ หรืออาจจะเป็นเพราะยังไม่คุ้นกันก็ได้มั้ง มายเดาว่า แนนก็คงรู้สึกแบบเดียวกับมายนั่นแหละ แต่อาจจะเป็นเพราะเราชอบอะไรเหมือนๆกัน มันเลยทำให้มายสนิทกับแนนอย่างรวดเร็ว เรา2คนคุยกันอย่างไม่สนใจอาจารย์ที่เข้ามาสอนเลย มายชอบแนนมากๆ แนนเป็นคนที่คุยสนุก ไม่หยิ่งเลย และในวันต่อมาในตอนเช้า มายก็นั่งคุยกับแนน อยู่ใต้อาคาร 2 ที่เป็นห้องเรียนของเรา 2 คน ทุกวัน เวลาผ่านไปเกือบ 1 เทอม มายกับแนนกลายเป็นเพื่อนรักกันมาก แยกจากกันไม่ได้เลย เวลาเราจะกลับบ้านก็ใช้เวลารํ่าลากันนานแสนนาน
     วันสอบใกล้เข้ามา มายกับแนนก็มักจะนั่งอ่านหนังสือกันอยุ่ใต้อาคาร 2 ที่เดิมของเราในตอนเช้าทุกวัน แต่วันนี้มันพิเศษกว่าวันอื่นค่ะ ขณะที่เรานั่งอ่านหนังสือสลับคุยกันบ้าง เล่นกันบ้าง อยู่ในตอนเช้านั้น ก็ได้มีคนเดินเข้ามาหาเรา 2 คนที่โต๊ะ เค้าเป็นผู้ชายที่ถือว่าหน้าตาดีคนนึง ซึ่งเค้าก็ตรงสเปกของมายกับแนนซะด้วย คือ เค้าเป็นคนที่ ตี๋ๆ ดูกวนตีนๆ ตลกๆ อารมดี เค้าเข้ามาถามเรา 2 คนว่า \"ชื่อน้องมาย กับ น้องแนน รึป่าวครับ\" ด้วยเสียงที่ดูจริงใจของเค้าทำให้มายกับแนนอึ้งไปซักพัก เพราะตั้งแต่เข้ามาอยู่ในโรงเรียนนี้ ยังไม่เคยมีผู้ชายที่ไหนเข้ามาคุยด้วยเลยนอกจากเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนเดียวกัน แต่มายกับแนนก็ยังงงๆเพราะว่า เค้ารู้ชื่อเราได้ยังไงล่ะ พอถามไปถามมา คุยกันซักพักก็สรุปได้ว่า พี่คนนั้นชื่อแทค กลุ่มของพี่แทคนั่งอยู่โต๊ะข้างๆเรานี่เอง แต่เป็นเพราะเราไม่เคยสังเกตคนรอบข้างเลย อาจจะผ่านๆตาบ้าง แต่ก็ไม่จำหน้าอะไรมากมาย พี่แทคนั่งฟังมายกับแนนคุยกันทุกวัน (( มายกับแนนคุยกันดังมาก )) พี่เค้าอยู่ ม.3 ห้อง 14 เป็นห้องสุดท้ายแน่ะ ต่างกับมายและแนนเลย เรา 2 คนอยู่ห้อง 1 นะ
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกับพี่แทคบ่อยๆ เจอกันก็ยิ้มให้กันบ้าง มายรู้สึกว่า มายเริ่มชอบพี่แทคแล้วล่ะสิ
     ในระหว่างปิดเทอมมายก็ยังโทรคุยกันแนนอยู่ทุกวัน คุยกันในเนตบ้าง ไปเที่ยวกันก็บ่อย เวลาปิดเทอมผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุด วันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่ 2 ก็มาถึง มายยังคงไปนั่งรอแนนที่เดิม ที่ใต้อาคาร 2 แต่แนนกลับไม่มา มายพยายามโทรเข้ามือถือแนนหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ มีแค่เพียงเสียงตอบกลับมาว่า มายเลขที่ท่านเรียก \"ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ\" มายไม่เข้าใจว่าแนนเป็นอะไร ทำไมไม่โทรบอกมายล่ะ ว่าแนนจะไม่มา เมื่อคืนนี้แนนยังคุยกับมายดีๆอยู่เลย จะว่าไม่สบายก็คงไม่ใช่ ทำไมแนนถึงปล่อยมายไว้คนเดียวแบบนี้ ในตอนนี้ มายสับสน อยู่ในใจเล็กๆ ถึงเพื่อนรักว่าเธอเป็นอะไรไป แต่มายก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้เลย มายจึงมองไปรอบๆพื้นที่บริเวณนั้น และมาจบที่โต๊ะข้างๆ ที่พี่แทคชายในฝันของมายและแนนเคยนั่ง วันนี้กลุ่มพี่เค้าก็นั่งกันอยู่ตามปกติ แต่...ไม่มีพี่แทค ด้วยความเหงาจึงเดินไปถามเพื่อนพี่แทคว่า พี่แทคไปไหน และก็ได้คำตอบมาว่า \"ไม่รู้ \" คาบเรียนแรกแนนไม่เข้าเรียน มายจึงคิดว่า แนนคงไม่มา แต่พอคาบเรียนที่ 2 แนนก็มา มายถามแนนอย่างโกรธนิดๆว่า \" แนนไปไหนมาอะ เราตกใจมากรู้มั้ย แล้วแนนปิดเครื่องทำไม \" แต่มายก็ได้คำตอบแค่เพียงความว่างเปล่า วันนี้แนนนั่งเงียบ ไม่พูดกับมายซักคำ พอถึงเวลาพัก แนนก็หายไปเลย ไปไหนไม่รู้ แนนทิ้งมายไว้คนเดียว แนนเป็นแบบนี้อยู่ประมาน 2 อาทิตย์ จนวันนึง แนนไม่เข้าเรียน มันเป็นวิชาภาษาไทย ตั้งแต่มายคบกับแนนมา แนนเป็นคนดี เป็นเด็กเรียน ไม่เคยโดดเรียนเลย มายไม่เข้าใจ ทำไมแนนถึงทำแบบนี้ มายรู้สึกอยากร้องไห้ จึงลุกขึ้นบอกอาจารย์ว่า ขออนุยาดไปเข้าห้องน้ำค่ะ และมายก็วิ่งตรงไปยังศุนย์กีฬา สถานที่ที่ลับตาคนที่สุด แต่ภาพที่ปรากฎตรงหน้าของมายก็คือ เพื่อนรักของมาย นั่งคุยกับ ชายในฝันของมาย ที่มายแอบมีใจให้เค้ามาตลอด ตอนนั้นมายทำอะไรไม่ถูก และไม่รู้จะทำอย่างไร
     มายกลับบ้านมานอนนึกถึงภาพที่เห็น นึกถึงกริยาที่เพื่อนรักของเธอทำกับเธอ ความเงียบที่ทำให้เธอปวดร้าว แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าเค้า 2 คนนั้นจะรักกัน แต่แนนมีเหตุผลอะไรที่จะต้องปิดบังมายล่ะ ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนรักกัน มายนอนคิดเรื่องนี้ทั้งคืน จนเช้าวันต่อมา มายเดินมาที่อาคาร 2 ตามเคย และก็ไม่เห็นแนน ไม่เห็นพี่แทค  วันนี้มายตัดสินใจที่จะถามแนนตรงๆ เมื่อแนนเข้ามาในห้อง มายก็ขุดคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจมายทั้งหมด มาถามแนน และที่สำคันที่สุด มายก็ไม่ลืมที่จะถามแนนว่า \" เธอชอบพี่แทครึปล่าว \" แต่คำตอบที่ได้ก็ได้แค่เพียงเสียงเงียบจากเพื่อนรักของเธอ
หลังจากวันนั้นแนนไม่มาโรงเรียนอีกเลย ประมาณ 1 เดือน ต่อมา มายได้เจอพี่เลี้ยงของแนนเพื่อนรัก มายจำหน้าเค้าได้ดี เพราะมายไปบ้านแนนอยู่บ่อยๆ เค้าเดินตรงเข้ามาหามาย พร้อมกับยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้ มันเป็นลายมือของแนน ซึ่งมายจำได้ดี พี่เลี้ยงของแนนพูดกับมายว่า \" พี่จะนั่งรออยู่หน้าโรงเรียนนะ \" ซึ่งมันสร้างความแปลกใจกับมายอย่างมาก มายเปิดจดหมายนั่นออก มันจ่าหน้าซองว่า \" ถึง มายเพื่อนที่ดีที่สุดของแนน \" เนื้อความในจดหวานนั้นมีอยู่ว่า \" มาย...เราขอโทดที่เราไม่พูดกับมายเลย เราขอโทดที่เราทำตัวไม่ดีกับมาย เราอยากจะบอกมายว่า เราน่ะชอบพี่แทคนะ เราชอบพี่แทคมากๆ แต่พี่แทคเค้าชอบเธอ ที่เราหายไปตอนเช้าๆ ที่เราโดดเรียนวันนั้น เราไปนั่งคุยกับพี่แทคที่หลังศุนย์กีฬา เรื่องเธอ พี่แทคเค้าชอบเธอ เธอเข้าใจมั้ย แต่เราไม่อยากให้เธอรู้ เราชอบพี่แทค เราไม่อยากให้พี่แทคชอบเธอ เราไม่อยากให้พี่แทคคบกับเธอ พี่แทคเขียนจดหมายสารภาพรักให้เธอมามาก พี่เค้าส่งจดหมายนั่นผ่านเรา จะให้เราเป็นคนไปให้เธอ เพราะพี่แทคเค้าอายแล
ะเห็นเราเป็นเพื่อนสนิทของเธอ แต่จดหมายทุกฉบับที่พี่แทคส่งมา เราไม่เคยให้เธอเลย เราขอโทด เราเป็นคนเขียนจดหมายตอบพี่แทคเองทั้งหมด เราบอกพี่แทคว่า เธออาย ไม่อยากคุยกับพี่แทคโดยตรง ตลอดเวลาที่เราสวมรอยเป็นเธอ มันทำให้เรามีความสุขมาก แต่มันก็ทำให้เราทุกข์ใจไม่ใช่น้อย เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา แต่เราต้องเลือก เราชอบพี่แทค เราเลือกพี่แทค แทนที่จะเลือกเธอ มาย เราขอโทด เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ อย่าให้ผู้ชายคนเดียวมาทำลายมิตรภาพของเราเลย \" เมื่ออ่านจบ มายแทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้รับรู้ไปเมื่อครู่ มายเดินไปหน้าโรงเรียน ไปหาพี่เลี้ยงของเพื่อนรัก ด้วยน้ำตาที่อาบอยู่ 2 แก้ม พี่คนนั้นยื่นกล่องมาให้กล้องนึง เป็นกล่องลายการ์ตูนน่ารัก และเค้าก็เดินจากไป มายสังเกตเห็นกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆที่ลายมือนั้นดูแปลกตา มายคาดเดาว่าคงเป็นลายมือของพี่เลี้ยงคนนั้น มายอ่านกระดาษโน๊ตที่แปะอยู่ข้างกล่อง ข้อความนั้นคือ \" น้องแนนเสียชีวิตแล้ว เธอโดนรถชน เมื่อ 1 เดือนก่อน เธอพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ซักระยะ และน้องแนนก็อาการดีขึ้นมาก เธอเขียนจดหมายที่น้องมายคงได้อ่านไปแล้วในตอนนั้นแหละ เธอบอกให้พี่ฟังว่า ถ้าแนนหายดี แนนจะเอาจดหวานฉบับนี้ไปให้มายอ่าน แล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนรักของมายคนเดิม แต่วันรุ่งขึ้นน้องแนนกลับอาการทรุดลง และเสียชีวิตในที่สุด และของในกล่องนี้เป็นจดหมายทั้งหมดที่พี่แทคส่งมาให้ แนนได้สั่งเอาไว้ก่อนสิ้นลมหายใจ ว่าให้เอามาให้มาย และขอให้มายมีความสุขกับพี่แทคตลอดไป \" เมื่อมายอ่านจบ ม่ายทำอะไรไม่ถูก มายไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
     มายกลับบ้านพร้อมกล่องใส่จดหมายทั้งหมด และจดหมายที่เพื่อนรักเขียนไว้ให้ก่อนจะจากไป มายนอนกอดสิ่งของพวกนี้ทั้งน้ำตา นึกถึงเพื่อนรักที่จากไป พร้อมกับตะโกนขึ้นมาอย่างสุดเสียงว่า \" เราไม่โกรธแนนเลยนะ แนนคือเพื่อนที่เรารักที่สุด เราจะใช้ชีวิตต่อไป แล้วเราจะคิดถึงเธอนะแนน เราจะคิดถึงเธอเสมอ เราจะไม่ลืมเะอเลยจนกว่าเราจะตายไปตามเธอ เราสันยานะแนน เราสันยา. .. . \"