เปาแป้งคู่รักพลังจิ้ด

เนื้อเรื่อง

ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่มีแต่อาคารปูนเก่าๆที่ถูกประดับด้วยไม้ประดับที่ขาดการดูแลจนมีหญ้าขึ้นอยู่เต็มไปหมด โต๊ะเก้าอี้หักๆเพราะฝีมือของนักเรียนวางระเกะระไปทั่วบริเวณ  ครูอาจารย์ฝ่ายปกครองเดินสอดส่องหานักเรียนที่อาจจะประพฤติผิดในโรงเรียน สายลมอ่อนพัดโชยเอากลิ่นดอกไม้ใบหญ้ามายังกลุ่มนักเรียนที่นั่งทำการบ้านอยูในบริเวณนั้น
       แป้งและเปาเด็กชายหญิงที่กำลังนั่งหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม โดยที่ไม่ได้สังเกตุว่าเพื่อนๆในกลุ่มกำลังมองพวกเขาราวกับเป็นคู่รักที่หวานชื่นกันมากคู่หนึ่ง แป้งนั้นรู้สึกเสมอว่าเธอและเปาเป็นเพียงเพื่อนรักที่สนิทกันมากเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าแป้งคิดถูกเพราะเปาก็มิได้มิความคิดต่างจากเธอมากนัก
       แต่ในใจลึกๆของแป้งแล้วเธอก็มีความรู้สึกหลงรักเปาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เธอพยายามทุกวิถีทางที่จะเข้าไปครอบครองหัวใจของเปา หลายครั้งหลายหนที่เธอบอกเป็นนัยๆว่าเธอกำลังรู้สึกอย่างไรกับเปา แต่ด้วยความซื่อบื้อของเปานั้น ทำให้เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าเธอกำลังบอกอะไรกับเขาอยู่ และนั่นก็ทำให้แป้งรู้สึกเบื่อหน่ายมาก จนเธอเลิกลมความพยายามในที่สุด
       จนกระทั่งวันหนึ่งโรคความรู้สึกช้าของเปาก็ได้รับการรักษา เมื่อเขารู้ใจตัวเองว่าเขานั้นก็ชอบแป้งอยู่เช่นกัน เขารู้สึกสับสนมากๆ เป็นเวลาที่เขาต้องที่ปรึกษามากที่สุด ที่ปรึกษาที่ดีที่สุดของเขาก็คือรุ่นพี่ ม. 2 นิสัยดี เจ้ากี้เจ้าการ เป็นผู้นี้มีอารมณ์อ่อนไหวไปได้กับทุกๆเรื่อ ง เขาคนนั้นมีชื่อว่า“จักรกฤษณ์”หรือที่ทุกๆคนในโรงเรียนรู้จักกันในนามว่า “กอล์ฟ”
        เวลาล่วงเลยมาหลายวัน ในขณะที่ในใจของเปากำลังสับสนกับเรื่องพวกนี้อยู่ พี่กอล์ฟของพวกเขาก็ได้ชักชวนให้ไปเที่ยววันหยุด 1 อาทิตย์กับทางโรงเรียน ก็ตกลงทีจะไป
       จนเวลาที่เปารอคอยก็มาถึง บนรถทัวร์แป้งนั่งลงที่เก้าอี้หนึ่งข้างหน้าต่าง เปานั่งลงข้างๆเธอ ขณะที่กอล์ฟนั่งสังเกตการอยู่ที่แถวถัดไป เวลากลางคืนมาถึงขณะที่ความมืดเริ่มมาเยือน แป้งชี้ชวนให้ดูดวงดาวที่ส่องแสงอยู่นอกหน้าต่างนั้น เมื่อความเงียบเข้าครอบคลุมไปทั่ว บางคนหลับไปแล้ว แต่บางคนกำลังมองสิ่งต่างๆรอบๆตัวอยู่ แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง เปามองใบหน้าเสี้ยวนึ่งของแป้งที่กำลังแหนหน้ามองหมู่ดาว เขายิ้มบางๆก่อนจะล้มตัวไปนอนบนตักของแป้ง มองดวงดาวที่รายล้อมจันทร์จนเผลอหลับไปในที่สุด เวลานี้เองที่พวกเขาทั้งคู่รู้ว่ามีความรู้สึกที่ตรงกัน
        เช้าวันรุ่งขึ้นในสวนสัตว์ที่ร่มรื่น เงาไม้ทอดยาวลงมาทับกรงสัตว์น้อยใหญ่ ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม เม็ดฝนโปรยปรายลงมาสายฝนนั้นตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ แป้งและเปาวิ่งเข้าไปหลบฝนที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ เขาทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนทำให้เขาหวั่นไหว และในเวลานั้นเปาก็ได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง ตามที่กอล์ฟรุ่นพี่ของเขาแนะนำตลอดมา
        และในคืนนั้นขณะที่พวกเขาเดินทางกลับจากเชียงราย เป็นเวลาที่ทุกคนหลับสนิท มีเสียงกรนของครูพงศ์ศักดิ์(ครูที่ที่ปรึกษาของพวกเขา)เป็นระยะ ๆภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องในบรรยากาศที่แสนโรแมนติกนี้ เปาก็ได้บอกรักแป้งในคืนนั้นเอง
       ตั้งแต่นั้นมาพวกเขาทั้งคู่ก็เป็นคู่รักที่หวานชื่นจนใครๆก็ต้องอิจฉาและเปาก็ไม่ต้องปกปิดความในใจอีกต่อไปเพราะเขารู้ใจตัวเองและสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า   “แป้ง เปารักแป้งนะ”