บทสรุปของความรัก

เนื้อเรื่อง

\"หลับตาลงอย่างรู้สึก ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดาย และลมหายใจที่ว่างเปล่า\" ฉันนั้งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ...เสียงเพลงนี้ แว่วผ่านเข้ามาในหู บทเพลงที่มีความหมาย และทำนองเหงาๆ และการนั่งอยู่เพียงคนเดียว โดยไม่มีใครสนใจนั้น ทำให้คิดถึงผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมา .....เพื่อนของฉันเอง เพื่อนที่ รัก มากๆ เพื่อนที่รักที่สุด..........

               เมื่อประมาณเกือบสองปีมาแล้ว ฉันใช้ชีวิตทุกวันเรื่อยเปื่อย ตามปกติ มีเพื่อนมากมายทั้งในห้องเรียน และนอกห้องเรียน  จนกระทั่ง วันหนึ่ง คนที่นั่งข้างๆฉัน เค้าอุตหริ แลกที่ กับผู้ชายคนหนึ่ง ที่ฉันเอง แทบจะไม่เคยคุยด้วยเลย ตั้งแต่เข้าเรียนห้องนี้มา ฉันก้อไม่ได้คิดอะไรมาก ก้อ....แค่ผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลย หลังจากนั้น ทุกวัน ทุกวัน ที่ข้างๆฉัน ก็เป็นที่ประจำของเพื่อนคนนี้ไปแล้ว เราคุยกันบ่อยมากขึ้น คุยเรื่องโน้น เรื่องนี้ จนสนิดกันเข้าทุกวัน ฉันกับเพื่อน ก็เริ่มคุยโทรศัพท์คุยกัน นานๆ บ่อยๆ ต่างเล่าเรื่องของตัวเองให้อีกคนฟัง มารู้ตัวอีกที เขาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ ของชีวิตฉันไปแล้ว พอช่วงใกล้เดือนมีนา เราทั้งคู่ ก็ต่างอ่านหนังสือ เรียนพิเศษกัน เพื่อจะสอบเข้าให้ได้สถาบันที่เราอยากเข้า....ช่างดีจริง ที่ฉันและเพื่อนติดเข้ามาทั้งคู่ แต่ว่า เราก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันหรอกนะ ตอนต้นเดือนพ.ค.ของปีนั้น เราไปเที่ยวกันในกลุ่ม ตอนไปเที่ยว ช่างเป็นเวลาที่....น่าจดจำ พวกเรา ไปจ่ายตลาด ซื้อของสด กลับมาทำ บาบีคิว ร้องเพลง เล่นกีตาร์ แล้วก้อขึ้นมาที่ห้องนอน เล่นเกมส์ เลานไพ่กันตามประสา  น่าแปลก ที่การไปเที่ยวครั้งนี้ ฉันมีความสุข จะไม่ได้สังเกต เห็นบางอย่าง.. เราเข้าโรงเรียนใหม่ อะไรๆก้อใหม่ เพื่อนก็ใหม่ แต่ว่าเพื่อนคนนี้ ก้อยังเป็น \"เพื่อนสนิท\" ของฉันเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉันกล้าจะบอกได้เลยว่า เวลายิ่งนานผ่านไป ฉันยิ่งรู้สึก รักเพื่อนคนนี้มากขึ้น แต่ว่าก้อรักแบบเพื่อน ที่ไม่อยากจะเสียเพื่อนไปเท่านั้นแหละ ฉันเป็นโรคขี้หวง หวงเพื่อนมากๆ แค่รู้ว่าเพื่อนไปเดินกับใครที่ไหน ไม่มาสนใจตอนที่ฉันแย่ๆนี่ ก้องอนป่องแล้ว...เพื่อนฉันคนนี้ เป็นคนดีมาก ยอมฉันได้ทุกอย่าง จนฉันอยากให้เค้า โกรธฉันบ้าง เวลาทำแบบนั้น มันทำให้ฉันเอง รู้สึกผิดเอามากๆ แต่ว่า..เค้าก้อเป็นของเค้าแบบนี้ นั้น...ก็ดีเหมือนกัน ฉันมีเพื่อนคนนี้ เหมือนอะไรบางอย่าง ที่ต้องมีอยู่ตลอดเวลา เราสนิดกันมาก จนคนอื่นมากมาย คิดว่าเราเป็นอะไรกันที่มากกว่าเพื่อน เราสองคน ก็คัดค้านความคิดนี้ มาตลอด.... คืนหนึ่ง...เหมือนตามปกติ เราก็คุยโทรศัพท์กัน \"...ชิน(ชื่อสมมตของเพื่อนคนนั้น) ชินอ่า ใจร้ายจัง ทำไมไม่โทรมาหาเราบ้างเลยเลย เราเกลียดชินแล๋ว\"  \"แต่เรารักปอนะ\" คำพูดนั้น มันทำให้ฉันอึ้ง..ถึงแม้ว่า คำพูดนั้น งเป็นแค่ว่า รักเราแบบเพื่อน แต่ว่า มันก้อทำให้ฉัน..แอบคิดว่า ฉัน...รักคนๆนี้ มากกว่านี้ ได้ไม๊นะ
          
             แต่ว่า...ยังไง ความจริงก็ต้องเป็นความจริง เมื่อเวลาผ่านมาซักพัก เพื่อนสนิด สุดซี้ ของฉันอีกคน เธอคนนี้อะ ฉันก้อรักมากๆ เพราะว่าเธอหน่ะเป็นคนดีสุดๆ เหมือนแม่พระลงมาจุติทีเดียว นิสัย ก็คล้ายๆกับชินนั่นแหละ ฉันเคยล้อเพ่อนคนนี้ กับชินเหมือนกัน \"เนื้ย..วิ ชินอะ น่ารักน้า ไม่สนหรอ เราสนับสนุนน้า เอาสิๆ\" คำพูดพวกนี้ มักจำเป็นคำพุดติดปากของฉันเสมอ เวลาคุยกับ วิ และวันหนึ่ง หลังจาก 1 เทอมแรกผ่านไป วิ เอา ไดอารี่ของวิ มาให้ฉันอ่าน...ให้ตายสิ ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันคิดในใจ ว่านี่...มันจริงรึเปล่า วิชอบชิน!! ชอบมากๆเอาซะด้วย ชอบเหมือน...กับว่าฉันเองไม่อาจเข้าใจได้ว่า ความรู้สึกนั้นมันมากแค่ไหน เหมือนว่า มันจะเอ่อล้นออกมาตลอดเวลา ฉัน....ถึงแม้ว่าจะแปลกใจ แต่ว่าฉันก้อเข้าใจ แล้วก้อไม่ได้คิดอะไรมาก กับไดอารี่เล่มนั้น ตรงกันข้าม ฉันกลับช่วยๆ แกล้งๆพดกับชินด้วยซ้ำ ว่าวิน่ารักแบบนั้น แบบนี้ ฉันคิดว่า ถ้าเค้าสองคน ที่เป็นเพื่อนสนิดของฉัน เป็นแฟนกันก็คงดี เพราะว่า วิจาได้สมหวังในความรัก ส่วนชินเอง ก็จะได้มี แฟน สมใจ เวลาผ่านไป....ทุกวัน...ทุกวัน  จณะที่ฉันเองก็ทำตัวเหมือนแม่สื่อนั้น กลับ....เริ่มรู้สึกแปลกๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ชินบอกกับฉันว่า...เขาก็ชอบ วิ เหมือนกัน และ จากวันนั้นเอง ฉันจึงได้เข้าใจว่าความจริงแล้ว ความรู้สึกแปลกๆนั้น ก็คือ ความรู้สึกกลัวว่าฉันจะเสีย ชินไป จะไม่มีคนที่อยู่ข้างๆ คอยเป็นห่วงฉัน คอยบอกรักฉัน คอยเอาใจใส่...และดูแลเวลามีเรื่องเศร้าๆ ความรู้สึกนี้ มันช่างหนักอึ้ง แต่ว่า ฉันเองก็ต้องทำใจ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ที่จะเอาความรู้สึกของผู้หญิงคนเดียว....อย่างฉัน มาทำให้ ความสุขของคนสองคนหายไป ฉันคิดเอาเองว่า ถ้าชินรู้ความจริง เค้าต้องเกรงใจฉัน แล้วก็ไม่จีบวิอีก นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่ดี ฉันก็เลยแกล้งทำตัวเป็นคน ไม่มีถิ่นฐาน คนโน้นก้อหล่อ คนนี้ก็ชอบ แล้วก้อทำเป็นชอบผู้ชายคนหนึ่ง...เพื่อให้วิกับชินเข้าใจผิด และคิดว่า ฉันยังจะมีชีวิตปกติ ถึงเค้าจะเป็นแฟนกัน
            เรื่องทั้งหมดผิดคาด ก็เมื่อตอนที่ชินบอกวิว่าชินชอบวิ แล้ว...วิเปลียนใจไม่อยากมีแฟนขึ้นมา ...ฉันว่า ฉันเข้าใจเพื่อนคนนี้นะ การเปนแฟนกัน ไมใช่อะไรที่ดูสวยงามขนาดนั้นหรอก ------ แต่ว่าถึงแม่ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็ใช่ว่าชิน จะเลิกล้มความคิดของเขา

               -----\"นี่ๆ ปอ ช่วยเราหน่อยสิ เล่าเรื่องของวิให้เราฟังหน่อยสิ\" --
                             ---  \"ปอวิเป็นไงบ้าง\"  --
             ----  \"ปอ ถามจิงๆเถอะ วิชอบใครคนอื่นอยู่รึเปล่า\"
           ---- \" ปอ วิไม่ออน msn มาสามสัปดาห์แล้วนะ ทำไมหล่ะ\"--
                   ------ \"ปอ นี่เราโทรไปหา วิมาแหละ \" ---
                          -- \"โอ้ยปอ...วิน่าร๊ากก จังเลย\"--

        ฉัน ฟังคำพูดเหล่านี้ มานานมาก แล้วก้อต้องทำหน้าตามีความสุขทุกครั้ง เพื่อนให้ชินสบายใจ  แต่นับวัน ความคิดของฉัน มันก็ยิ่งเลยเถิด แย่ลงๆ ทุกวัน ฉันเริ่มเปลี่ยน จากความรู้สึก อยากให้เค้าทั้งคู่สมหวัง เป๋นว่า ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดกับเรา ทำไม....เป็นเราไม่ได้หรอ คนที่จะมีชินคอยดูแลอยู่ข้างๆ ไม่ใช่เราหรอ ที่เข้าใจชิน ทำไม ชินไม่ต้องการคนที่รัก และเข้าใจชิน แต่ว่าต้องการใครอีกคน ที่น่ารักหล่ะ แล้วทำไม...คนนั้น ต้องเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง แล้ว...ฉันจะทำไงต่อไปหล่ะ ถ้าวันหนึ่ง ชินกับ วิ เป็นแฟนกันไปจิงๆ เราจา...เจ็บปวดไม๊ เราจาร้องไห้ไม๊...เราจะเสีย ชิน ไป ใช่ไม๊ ฉันก็ เพ้อแบบนี้ทุกวัน จนรู้สึกแย่...แบบรับไม่ไหว จนวันหนึ่ง \"นี่...ปอ  มีปอเป็นเพื่อนอาจเป็นสิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตเราก็ได้น้าา\" นั่น..เป็นคำพูดที่ดีนะ แต่ว่า มันไม่ได้ทำให้ความรู้สึกฉันเปลี่ยนไปเลย \" ไม่หรอก ไม่เลยซักนิดนะชิน เพราะว่าชินต่างหาก ที่ไม่รู้ว่าความจริงแล้ว ความรู้สึกของปอเป็นยังไง.....ชิน ปอกำลัง ทำลายความไว้ใจที่ชอนมีให้ปอมากมาย...ความไว้ใจในฐานะเพื่อนที่แสนดี \"  
        \" ปอเหนื่อยแล้วนะชิน เหนื่อยมากเลย เหนื่อยที่จะต้องเสแสร้งทำเป็นไม่สนใจ เสแสร้งทำเป็นว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น....ในใจปออะ มันแย่มากเลย ชินรู้รึเปล้าว่าเรารักชินมากแค่ไหน.......มาก ปอรักชินมากจริงๆนะ รักมากเกินไปด้วยซ้ำ\" ฉันบอกเรื่องนี้...โดยคิดว่า ชินคงจะเข้าใจมันได้ แต่ว่า เค้าไม่ได้เข้าใจมันจิงๆหรอกมั้ง อีกไม่กี่วันต่อมา ฉันเลยตัดสินใจที่จะบอกความจริงทั้งหมดให้ชินฟัง \"ชิน คนที่เรารัก ไม่ใช่ first นะ คนที่เรารักคือ ชิน ต่างหาก\"   ชินเงียบไปแป๊ป....ฉันเองก็เงียบเหมือนกัน \"อย่างล้อเล่นสิปอ\"  
       \" อะไรกันอะชิน ทำไมชินไม่เข้าใจปอบ้าง ....ปอแค่คิดว่า ชินจะเข้าใจปอ ปอไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมชินไม่เข้าใจปอ ชินรู้รึเปล่า ว่าเรารักชินมาตลอด แต่ว่าทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่โกหกไปวันๆ ปอขอโทษนะชิน ขอโทษสำหรับทุกๆอย่าง  ปอไม่คิดว่า เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ ปอ อยากให้ชินมีความสุข...มีความสุขกับ วิ นะ ชิน เดี๋ยวปอก็โอเคเอง ....ปอคงต้องตัดใจแหละนะ\" ...............ฉันรอฟังคำตอบของเค้า คิดว่า เค้า...คงจะพูดอะไรซักอย่าง ที่ทำให้เรา สบายใจได้ และผ่านวันนี้ไปได้ อย่างสบายใจที่สุด น่าแปลกที่คำตอบของชินคือ \"อือ คงใช่\"  ความรู้สึกของฉัน...มันเอ่อล้นออกมา.. คำถามมากมาย กรูกันเข้ามา ทำไมนะ ทำไมนะ ทำไมนะ คำถามมีแต่คำว่า ทำไม ทำไม ฉันถึงจะต้องร้องไห้ ให้กับคนที่ไม่ได้รักฉัน ไม่แคร์ และไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าฉันกำลังร้องไห้ ให้เค้าอยู่...หยุดร้องไห้ซะทีนะตัวเอง ฉัน---บอกกำตัวเอง ที่กำลังเสียสูญอย่างมากๆ  ตอนเช้า ตื่นขึ้นมา ..ก้อไดแต่มองเพดาน คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันพูดอะไรไปบ้างนะ ฉันใช้เวลาครึ่งวัน ทำใจ แล้วก็ตัดสินว่า มันจะต้องผ่านไป ให้ได้ แล้วก็เลย ลุกขึ้นมาอาบน้ำ อาบท่าไปโรงเรียน  เมื่อเจอชิน ทำไมกัน...ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิขึ้นกับเค้าเลย อือ เรื่องที่ผ่านมา เวลาดีดีทั้งหมด ที่เราก็คิดว่า จะมีคนคนนี้ มาเป็นคนที่คอยดูแลเราได้ คนที่เรา...อยากจะมีชีวิตอยู่เพื่อเค้า ความคิดของเรา มันก็เป็นเพียงแต่ ความคิดที่ผิดพลาดไปแล้ว พรหม...คงไม่ได้ลิขิตมาหล่ะมั้ง

       ถึงตอนนี้ ฉันดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้จะไม่มีความรักใหม่ แล้วยังไม่คิดว่าจะมีด้วย  ฉันก็ทำใจว่า....ชิน และ วิ คงถูกใครบางคนที่ฉันมองไม่เห็น ส่งมา เพื่อ ให้เป็น เพื่อน ที่ฉันรัก ไม่ใช่คน...ที่ฉันจะเทใจให้ คนนั้น จุดจบ แบบนี้ อาจจะไม่ได้สวยงาม เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้ แต่ว่า มันคงเป็นรสหนึ่งของชีวิต และเป็น....เรื่องราว ที่มอบสิ่งที่สำคัญให้กับฉันหลายอย่างทีเดียว