โทษทีค่ะพิมพ์ชื่อเรื่องตก
ในสถานนีรถไฟ
\"อ้าว..แฮรี่..รอน เพิ่งมาเหรอ เร็วๆเข้าหน่อยสิรถไฟจะออกแล้ว\" เฮอร์ไมโอนี่พูดระหว่างที่มองหารอนและแฮรี่มานาน
\"เออๆรู้แล้ว คอยเดี๋ยวสิ  รอนกำลังจัดการกับสัตว์เลี้ยงตัวใหม่อยู่\"แฮรี่พูดพร้อมเหงื่อเต็มหน้า
\"ใช่..กว่าจะจับได้ยากชะมัด..เนี่ยเฟร็ดกับจอร์จให้มากับมือ  มันเป็นสัตว์ที่พวกเขาช่วยกันดูแลอย่างเป็นพิเศษเลยมันคือ หนูพันธ์ุใหม่ชื่อเออเนตส์\"รอนพูด
\"นี่..รอนนายยังไม่เข็ดอีกเหรอ เมื่อตอนที่เราอยู่ปี 3 น่ะ สแครบเบิ้ลกลายเป็นปีเตอร์  เพ็ตติกรู\"
\"ช่างเถอะ..เราขึ้นรถกันดีกว่านะ รอน..เฮอร์\"แฮรี่..บอกเพราะเห็นว่าคนเก็บตั๋วชักจะรอไม่ไหวแล้ว
บนรถไฟ
  ทั้ง 3 คน หาที่ีนั่งไม่ได้เลยแต่พวกเขาเห็นตู้รถไฟตู้หนึ่งดูว่างที่สุดมีคนอยู่เพียงหนึ่งคน
เฮอร์ไมโอนี่จึงเป็นคนเอื้อมมือไปเปิดประตู  พร้อมกับบอกผู้ชายคนที่นั่งหันหลังให้ว่า
\"เอ่อ..ขอโทษนะคะคือว่าพวกเราขอนั่งกับคุณได้มั๊ยคะ คือว่าตู้อื่นมันเต็......\"เฮอร์ไมโอนี่พูดยังไม่ทันจบประโยคก็หยุดพูดทันทีด้วยความอึ้งเพราะคนที่นั่งอยู่ในตู้หันหน้ามาให้และคนๆนั้นก็คือ_ _เดรโก  มัลฟอย_ _ศัตรูตัวร้ายของเธอ
\"เป็นไรเหรอ..เฮอร์ไมโอนี่\"แฮรี่ถาม\"ก็..ช่างเถอะชั้นว่าเราไปตู้อื่นดีกว่า\"
\"ทำไมเหรอ..ยัยเลือดสีโคลนเธอกลัวเลือดบริสุทธิ์ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ไม่ต้องกลัวหรอกชั้นจะพยายามไม่เอาตัวไปแปดเปื้อนเลือดโสโครกของเธอ\"
\"มันจะเกินไปแล้วนะ..มัลฟอยชั้นไม่ได้กลัวนายและชั้นก็จะนั่งตู้นี่ตรงนี้แหละ  มาเถอะแฮรี่..รอน พวกนายไม่ต้องกลัวเลือดลูกผู้เสพความตายมันจะกระเด็นใส่หรอกนะ\"
\"หนอย..ยัยหัวฟูเอ้ย นี่ชั้นไม่อยากจะเถียงกับเธอหรอกนะ..ชั้นเพิ่งจะไล่ ลูกน้อง 2 ตัวของชั้นออกไปนั่งตู้อื่นแล้ว อย่ากวนชั้นนะพวกเธอชั้นจะนอน\"
รอนกับแฮรี่จึงได้แต่ยืนอึ้งกันอยู่สองคนหลังจากไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมานี่เพราะพูดไม่ทัน
บนรถไฟ..ระหว่างการเดินทาง
\"นี่รอน..ทำไมเดินทางไปฮอกวอตส์ คราวนี้ชั้นรู้สึกว่าระยะทางมันไกลจังเลยนะ\"
\"คงเป็นเพราะมีคู่กัดของเธอไปด้วยมั้ง..แต่ช่างเค้าเถอะ นี่ชั้นมีอะไรจะมาอวด\"
ว่าแล้วรอนก็ล้วงกระเป๋าแล้วเอาของสิ่งหนึ่งออกมา
\"นี่คืออุปกรณ์แกล้งคนชนิดใหม่ประกอบขึ้นจากมนตร์วิเศษอย่างดี..ฝากเฟร็ดกับจอร์จซื้อจากร้านซองโก้
\"เหรอ..แจ๋วเลยลองดูมั๊ย\"แฮรี่กับเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นพร้อมกันแล้วชี้มือไปทางมัลฟอย
\"เออ..จริงด้วย\"ว่าแล้วรอนก็หมุนไขลานพร้อมกับพูดว่า เด-มา-ฟาล-รา แล้วเอาไปวางใกล้ๆกับมัลฟอย ฉับพลันนั้นของชิ้นนั้นก็กลายเป็นพ่อของมัลฟอยกำลังปลุกมัลฟอย..แล้วพอมัลฟอยตื่นเขาก็ต้องร้องจ๊ากแต่พ่อเขาก็ยังด่ามัลฟอยต่อแล้วพ่อมัลฟอยก็เปลี่ยนไปเป็นลูน่า..เลิฟกู๊ดพยายามที่จะยื่นระเบิดเหม็นให้เขาแต่มัลฟอยก็ปฏิเสธลูน่าจึงวางระเบิดเหม็นไว้บนหัวมัลฟอยไม่ช้าหัวมันฟอยก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าแล้วมันก็เปลี่ยนรูปร่างไปอีกกลายเป็นเยลลี่สีคล้ำๆเหม็นๆไหลย้อยลงมาตามตัวมัลฟอย
แฮรี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ หัวเราะอย่างสนุกสนาน
\"พอแล้วๆรอน..ชั้นหัวเราะจนน้ำตาไหลหมดแล้วนะฮ่าฮ่า ตลกที่สุด\"
\"โอเคๆ\"รอนตอบ แล้วรอนก็ท่องคาถาอีกคร้งเยลลี่ทั้งหมดก็กลับกลายเป็นนอุปกรณ์แกล้งคนเหมือนเดิม
มัลฟอยแอบมองดูเฮอร์ไมโอนี่ด้วยสายตาที่เจ็บปวด
\"ทำไม..ทำไม..พวกเธอถึงทำได้ขนาดนี้โดยเฉพาะเธอเฮอร์ไมโอนี่ถึงชั้นจะด่าเธอแต่ชั้นก็ไม่เคยแกล้งเธอขนาดนี้นะ\"ัมัลฟอยพูดพร้อมกับมองดูพวกแฮรี่ด้วยนัยน์ตาที่โกรธจัด
เฮอร์ไมโอนี่หน้าเศร้าลง..\"คือว่าชั้น...\" เฮอร์ไมโอนี่เหลือบตามองดูรอนกับแฮรี่ทั้สองคนกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน
เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะขอโทษแต่รถไฟก็หยุดพอดีเพราะถึงที่หมายแล้ว
มัลฟอยรีบเดินจากไปทันทีแต่ก่อนจากไปเขาพูดขึ้นว่า\"ถ้าเธอไม่คิดว่าติดค้างคำขอโทษใครก็ไม่ต้องฝืนขอโทษชั้นหรอกนะ\"
พอมัลฟอยกำลังจะเดินจากไปเฮอร์ไมโอนี่ก็เรียกเขาไว้แต่เขาไม่หันมาเลยกลับเดินหนีเฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งตามจนสะดุดพื้นแต่ก่อนที่จะลื่นล้มมัลฟอยก็เดินเข้ามาช่วยโดยที่เธอเองก็คาดไม่ถึงเพราะรู้ว่ามันไม่ใช่นิสัยของมัลฟอยเลย แล้วมัลฟอยก็ถูกกลืนหายไปท่ามกลางผู้คน
พอดีกับที่รอนและแฮรี่เดินมาถึงพอดี
\"เอ้านี่..ข้าวของของเธอ รีบเดินลงมาเร็วจังนะ\"รอนบอก
\"นี่พวกนายสองคนไม่รู้สึกบ้างเหรอว่าทำเกินไปรึเปล่า\"
\"ไม่เลยชั้นว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนอย่างมัลฟอย\"
\"เหรอ ก็คงใช่มั้ง\"
ในห้องโถงฮอกวอตส์
ดับเบิลอร์กำลังกล่าวปราศรัยบนเวที\"สวัสดี นักเรียนทุกคน ปีนี้ก็เป็นอีกปีแล้วสินะที่พวกเธอได้มาเจอกันอีกครั้งหลังจากอยู่บ้านมานาน....................แล้วดับเบิลดอร์ก็พูดอีกหลายอย่างแต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ฟังเพราะในใจมัวคิดถึงแต่เรื่องของมัลฟอย
\' ทำไมช่วงนี้มัลฟอยดูแปลกๆไปนะ  ดูเป็นคนดีขึ้นจังเลย  มาช่วยเราให้หลุดพ้นจากการลื่นล้ม  ทำไมน้า  แล้วเราควรไปขอโทษเค้ารึเปล่าที่ไปแกล้งเค้าอย่างนั้น เฮ้อ....กลุ้มใจจัง\'  \"นี่ เฮอร์รีบกินเถอะเดี๋ยวกับข้าวก็เย็นหมด เหม่ออะไรน่ะ\" แฮรี่ถาม  \"เปล่า..รีบกินกันเถอะ\"เธอตอบ
พอกินเสร็จแล้วเธอก็รีบขึ้นหอหญิงทันที
\"เอ๊ะ..ช่วงนี้เฮอร์ไมโอนี่แปลกๆนะแต่ช่างเถอะเรากินต่อดีกว่าเนอะแฮรี่\"รอนพูด
บนหอหญิง..
ระหว่างที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังถักโครเชต์อยู่
\"เฮ้อ  เอาไงดีนะไปขอโทษเค้าดีกว่าเราหัวเราะเค้าขนาดนั้น\"
ว่าแล้วเธอก็ถักผ้าพันคอไหมพรมต่อ
\"เอ๊ะ..เราเอาผ้าพันคอไปให้ดัวยดีกว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยเหลือเรา\"
ตอนกลางคืนริมทะเลสาบ
เฮอร์ไมโอนี่แอบออกมาจากหอและกำลังจะเดินไปหอชายของสไลธีริน
\"เฮอร์จ๋า..ทำใจสู้ไว้\"
แล้วเฮอร์ก็มาถึงหอชายจนได้แล้วเธอก็ได้พบกับลุงยาม
\"เอ่อ..ลุงคะหนูขอพบเดรโกมัลฟอยหน่อยค่ะ\"
\"มีธุระอะไร\"
\"คือ...หนูจะเอาของที่เค้าฝากไว้มาให้ค่ะ มันเป็นอุปกรณ์การเรียนที่สำคัญมากวันพรุ่งนี้ต้องใช้เรียนค่ะ\"
\"อือ..ก็ได้ เดี๋ยวรออยู่ตรงนี้นะ ลุงจะไปตามลงมา\"
แล้วมัลฟอยก็ลงมา
\"เธอมีเรื่องอะไรเหรอ\"
\"คือ..ชั้นจะมาขอโทษแล้วก็ขอบคุณเธอที่เธอช่วยชั้นให้รอดพ้นจากการลื่นล้มเมื่อเช่านี้น่ะ  แล้วนี่ชั้นให้\"
\"ขอบใจนะ งั้นเธอตามชั้นมานี่ซิ\"
มัลฟอยพาเฮอร์ไมโอนี่มาตรงริมทะเลสาบ
\"ชั้นดีใจนะที่เธอเอามาให้แล้วชั้นก็ต้องขอโทษเธอเหมือนกัน  ที่ชั้นมีแต่่ด่าว่าเธอตลอด\"
\"ไม่เป็นไรหรอก แค่เธอพูดอย่างนี้ชั้นก็ดีใจแล้ว\"ว่าแล้วทั้งสองคนก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย
\"คือว่าชั้นนี่นะมีอะไรจะสารภาพกับเธอ คิอชั้นอยากจะบอกเธอว่า ว่า ชั้นน่ะ....
\"ทำไมเหรอมัลฟอย\" เสียงทรงอำนาจของศาสตราจารย์มักกอลนากัลดังขึ้น
\"พวกเธอแอบพบกันตอนดึกดื่น...อย่างนี้ถือว่าผิดมหันต์  พวกเธอต้องถูกประจานและคุฯเกรนเจอร์ คุณแอบหนีมาใช่ไหม ตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าเธอหนีมา  น่าเสียดายนะคุณเกรนเจอร์ที่คุณมาประวัติเสียเอาตอนนี้ทั้งๆที่ไม่เคยประวัติเสียเลย เพราะคนๆนี้คนเดียวแท้ๆ เอาเถอะพวกเธอตามชั้นมา  พรุ่งนี้ชั้นมีงานให้เธอทำ\"
ในห้องโถงใหญ่ของโรงเรียน
\"เอาละค่ะทุกคนที่อาจารย์เรียกพวกเธอมาพบในวันนี้เพราะมีเรื่องราวจะบอกเล่ากันเป็นบทเรียนแก่ทุกคน\"
\"คุณเกรนเจอร์คุณมัลฟอย เชิญ\"  \"นักเรียนทุกคนเห็นสองคนนี้ไหมเมื่อคืนนี้พวกเขาแอบนัดพบกันและ......................................................................ศร.มักกอลนากัลพูดอีกยืดยาว 
\"เพราะฉะนั้นเราจะต้องทำโทษพวกเขาโดยการให้พวกเขาไปอยู่ในป่าต้องห้ามสัก 1 คืน
อาจารย์มีเรื่องจะพูดแค่นี้แหละค่ะ\"
\"หา มิน่าล่ะแฮรี่ที่เราไม่เห็นเธอเมื่อเช้าก็เพราะอย่างนี้เอง\"
ในป่าต้องห้าม
\"เอาละชั้นหวังว่าหลังจากที่พวกเธอได้อยู่ในป่านี่สักหนึ่งคืนคงจะสำนึกในสิ่งที่ทำไปนะ เอาละชั้นจะส่ง้เธอแค่นี้ไปก่อนละ
แล้ววันพรุ่งนี้จะมารับ\"
\"ทำไงดีล่ะมัลฟอยเราช่วยกันหาที่นอนกันเถอะ\"
\"ดีเหมือนกัน\"
แต่กว่าที่พวกเขาจะหาที่นอนที่ดีเจอ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันเพราะว่าต้องสู้กับสัตว์ประหลาดตลอดทาง
\"เฮ้อในที่สุดเ้ราก็เจอที่นอนสุดแสนวิ้ศษแล้ว  นี่คือถ้ำแล้วก็มีช่องตรงกลางสำหรับนอนดูดาวว้าว\"
มลฟอยขำกับท่าทางของเธอแต่เขาก็ช่วยกันจัดที่นอน
คืนนั้นพวกเขานอนดูดาวและเล่าเรื่องต่างๆให้กันฟัง ก่อนที่จะนอนเฮอร์ไมโอนี่พูดว่า
\"ที่จริงนายก็ไม่เลวร้ายสักเท่าไหร่หรอกนะมัลฟอย\"
\"เธอก็เหมือนกัน..ชั้นจะเลิกหาเรื่องเธอแล้วนะ\"
\"จ้ะ ราตรีสวัสดิ์นะ
\"เช่นกัน เฮอร์ไมโอนี่\"
แล้วทั้งสองก็หลับฝันดี
แต่ก่อนหลับเขาทั้งคู่อธิษฐานก่อนนอนว่าขอให้เราเกิดเป็นเนื้อคู่กันอย่าแคล้วคลาดกันเลย  พร้อมกับที่ดาวตกดวงหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า
                                                        The end....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น