รักของเฮอร์ไมโอนี่..เลือดบริสุทธิ์กับมัลฟอยลูกของผู้เสพความต - รักของเฮอร์ไมโอนี่..เลือดบริสุทธิ์กับมัลฟอยลูกของผู้เสพความต นิยาย รักของเฮอร์ไมโอนี่..เลือดบริสุทธิ์กับมัลฟอยลูกของผู้เสพความต : Dek-D.com - Writer

    รักของเฮอร์ไมโอนี่..เลือดบริสุทธิ์กับมัลฟอยลูกของผู้เสพความต

    โทษทีค่ะพิมพ์ชื่อเรื่องผิด..จริงๆแล้วต้องเป็นอย่างนี้ รักของเฮอร์ไมโอนี่...เลือดสีโคลนกับมัลฟอยลูกของผู้เสพความตาย

    ผู้เข้าชมรวม

    3,335

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    3.33K

    ความคิดเห็น


    18

    คนติดตาม


    32
    หมวด :  แฟนตาซี
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  4 ต.ค. 48 / 13:20 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      โทษทีค่ะพิมพ์ชื่อเรื่องตก

      ในสถานนีรถไฟ
      \"อ้าว..แฮรี่..รอน เพิ่งมาเหรอ เร็วๆเข้าหน่อยสิรถไฟจะออกแล้ว\" เฮอร์ไมโอนี่พูดระหว่างที่มองหารอนและแฮรี่มานาน
      \"เออๆรู้แล้ว คอยเดี๋ยวสิ  รอนกำลังจัดการกับสัตว์เลี้ยงตัวใหม่อยู่\"แฮรี่พูดพร้อมเหงื่อเต็มหน้า
      \"ใช่..กว่าจะจับได้ยากชะมัด..เนี่ยเฟร็ดกับจอร์จให้มากับมือ  มันเป็นสัตว์ที่พวกเขาช่วยกันดูแลอย่างเป็นพิเศษเลยมันคือ หนูพันธ์ุใหม่ชื่อเออเนตส์\"รอนพูด
      \"นี่..รอนนายยังไม่เข็ดอีกเหรอ เมื่อตอนที่เราอยู่ปี 3 น่ะ สแครบเบิ้ลกลายเป็นปีเตอร์  เพ็ตติกรู\"
      \"ช่างเถอะ..เราขึ้นรถกันดีกว่านะ รอน..เฮอร์\"แฮรี่..บอกเพราะเห็นว่าคนเก็บตั๋วชักจะรอไม่ไหวแล้ว

      บนรถไฟ
        ทั้ง 3 คน หาที่ีนั่งไม่ได้เลยแต่พวกเขาเห็นตู้รถไฟตู้หนึ่งดูว่างที่สุดมีคนอยู่เพียงหนึ่งคน
      เฮอร์ไมโอนี่จึงเป็นคนเอื้อมมือไปเปิดประตู  พร้อมกับบอกผู้ชายคนที่นั่งหันหลังให้ว่า
      \"เอ่อ..ขอโทษนะคะคือว่าพวกเราขอนั่งกับคุณได้มั๊ยคะ คือว่าตู้อื่นมันเต็......\"เฮอร์ไมโอนี่พูดยังไม่ทันจบประโยคก็หยุดพูดทันทีด้วยความอึ้งเพราะคนที่นั่งอยู่ในตู้หันหน้ามาให้และคนๆนั้นก็คือ_ _เดรโก  มัลฟอย_ _ศัตรูตัวร้ายของเธอ
      \"เป็นไรเหรอ..เฮอร์ไมโอนี่\"แฮรี่ถาม\"ก็..ช่างเถอะชั้นว่าเราไปตู้อื่นดีกว่า\"
      \"ทำไมเหรอ..ยัยเลือดสีโคลนเธอกลัวเลือดบริสุทธิ์ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ไม่ต้องกลัวหรอกชั้นจะพยายามไม่เอาตัวไปแปดเปื้อนเลือดโสโครกของเธอ\"
      \"มันจะเกินไปแล้วนะ..มัลฟอยชั้นไม่ได้กลัวนายและชั้นก็จะนั่งตู้นี่ตรงนี้แหละ   มาเถอะแฮรี่..รอน พวกนายไม่ต้องกลัวเลือดลูกผู้เสพความตายมันจะกระเด็นใส่หรอกนะ\"
      \"หนอย..ยัยหัวฟูเอ้ย นี่ชั้นไม่อยากจะเถียงกับเธอหรอกนะ..ชั้นเพิ่งจะไล่ ลูกน้อง 2 ตัวของชั้นออกไปนั่งตู้อื่นแล้ว อย่ากวนชั้นนะพวกเธอชั้นจะนอน\"
      รอนกับแฮรี่จึงได้แต่ยืนอึ้งกันอยู่สองคนหลังจากไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมานี่เพราะพูดไม่ทัน


      บนรถไฟ..ระหว่างการเดินทาง
      \"นี่รอน..ทำไมเดินทางไปฮอกวอตส์ คราวนี้ชั้นรู้สึกว่าระยะทางมันไกลจังเลยนะ\"
      \"คงเป็นเพราะมีคู่กัดของเธอไปด้วยมั้ง..แต่ช่างเค้าเถอะ นี่ชั้นมีอะไรจะมาอวด\"
      ว่าแล้วรอนก็ล้วงกระเป๋าแล้วเอาของสิ่งหนึ่งออกมา
      \"นี่คืออุปกรณ์แกล้งคนชนิดใหม่ประกอบขึ้นจากมนตร์วิเศษอย่างดี..ฝากเฟร็ดกับจอร์จซื้อจากร้านซองโก้
      \"เหรอ..แจ๋วเลยลองดูมั๊ย\"แฮรี่กับเฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นพร้อมกันแล้วชี้มือไปทางมัลฟอย
      \"เออ..จริงด้วย\"ว่าแล้วรอนก็หมุนไขลานพร้อมกับพูดว่า เด-มา-ฟาล-รา แล้วเอาไปวางใกล้ๆกับมัลฟอย ฉับพลันนั้นของชิ้นนั้นก็กลายเป็นพ่อของมัลฟอยกำลังปลุกมัลฟอย..แล้วพอมัลฟอยตื่นเขาก็ต้องร้องจ๊ากแต่พ่อเขาก็ยังด่ามัลฟอยต่อแล้วพ่อมัลฟอยก็เปลี่ยนไปเป็นลูน่า..เลิฟกู๊ดพยายามที่จะยื่นระเบิดเหม็นให้เขาแต่มัลฟอยก็ปฏิเสธลูน่าจึงวางระเบิดเหม็นไว้บนหัวมัลฟอยไม่ช้าหัวมันฟอยก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าแล้วมันก็เปลี่ยนรูปร่างไปอีกกลายเป็นเยลลี่สีคล้ำๆเหม็นๆไหลย้อยลงมาตามตัวมัลฟอย
      แฮรี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ หัวเราะอย่างสนุกสนาน
      \"พอแล้วๆรอน..ชั้นหัวเราะจนน้ำตาไหลหมดแล้วนะฮ่าฮ่า ตลกที่สุด\"
      \"โอเคๆ\"รอนตอบ แล้วรอนก็ท่องคาถาอีกคร้งเยลลี่ทั้งหมดก็กลับกลายเป็นนอุปกรณ์แกล้งคนเหมือนเดิม
      มัลฟอยแอบมองดูเฮอร์ไมโอนี่ด้วยสายตาที่เจ็บปวด
      \"ทำไม..ทำไม..พวกเธอถึงทำได้ขนาดนี้โดยเฉพาะเธอเฮอร์ไมโอนี่ถึงชั้นจะด่าเธอแต่ชั้นก็ไม่เคยแกล้งเธอขนาดนี้นะ\"ัมัลฟอยพูดพร้อมกับมองดูพวกแฮรี่ด้วยนัยน์ตาที่โกรธจัด
      เฮอร์ไมโอนี่หน้าเศร้าลง..\"คือว่าชั้น...\" เฮอร์ไมโอนี่เหลือบตามองดูรอนกับแฮรี่ทั้สองคนกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน
      เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะขอโทษแต่รถไฟก็หยุดพอดีเพราะถึงที่หมายแล้ว
      มัลฟอยรีบเดินจากไปทันทีแต่ก่อนจากไปเขาพูดขึ้นว่า\"ถ้าเธอไม่คิดว่าติดค้างคำขอโทษใครก็ไม่ต้องฝืนขอโทษชั้นหรอกนะ\"
      พอมัลฟอยกำลังจะเดินจากไปเฮอร์ไมโอนี่ก็เรียกเขาไว้แต่เขาไม่หันมาเลยกลับเดินหนีเฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งตามจนสะดุดพื้นแต่ก่อนที่จะลื่นล้มมัลฟอยก็เดินเข้ามาช่วยโดยที่เธอเองก็คาดไม่ถึงเพราะรู้ว่ามันไม่ใช่นิสัยของมัลฟอยเลย แล้วมัลฟอยก็ถูกกลืนหายไปท่ามกลางผู้คน
      พอดีกับที่รอนและแฮรี่เดินมาถึงพอดี
      \"เอ้านี่..ข้าวของของเธอ รีบเดินลงมาเร็วจังนะ\"รอนบอก
      \"นี่พวกนายสองคนไม่รู้สึกบ้างเหรอว่าทำเกินไปรึเปล่า\"
      \"ไม่เลยชั้นว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนอย่างมัลฟอย\"
      \"เหรอ ก็คงใช่มั้ง\"

      ในห้องโถงฮอกวอตส์
      ดับเบิลอร์กำลังกล่าวปราศรัยบนเวที\"สวัสดี นักเรียนทุกคน ปีนี้ก็เป็นอีกปีแล้วสินะที่พวกเธอได้มาเจอกันอีกครั้งหลังจากอยู่บ้านมานาน....................แล้วดับเบิลดอร์ก็พูดอีกหลายอย่างแต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ฟังเพราะในใจมัวคิดถึงแต่เรื่องของมัลฟอย
      \' ทำไมช่วงนี้มัลฟอยดูแปลกๆไปนะ  ดูเป็นคนดีขึ้นจังเลย  มาช่วยเราให้หลุดพ้นจากการลื่นล้ม  ทำไมน้า  แล้วเราควรไปขอโทษเค้ารึเปล่าที่ไปแกล้งเค้าอย่างนั้น เฮ้อ....กลุ้มใจจัง\'  \"นี่ เฮอร์รีบกินเถอะเดี๋ยวกับข้าวก็เย็นหมด เหม่ออะไรน่ะ\" แฮรี่ถาม  \"เปล่า..รีบกินกันเถอะ\"เธอตอบ
      พอกินเสร็จแล้วเธอก็รีบขึ้นหอหญิงทันที
      \"เอ๊ะ..ช่วงนี้เฮอร์ไมโอนี่แปลกๆนะแต่ช่างเถอะเรากินต่อดีกว่าเนอะแฮรี่\"รอนพูด

      บนหอหญิง..
      ระหว่างที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังถักโครเชต์อยู่
      \"เฮ้อ  เอาไงดีนะไปขอโทษเค้าดีกว่าเราหัวเราะเค้าขนาดนั้น\"
      ว่าแล้วเธอก็ถักผ้าพันคอไหมพรมต่อ
      \"เอ๊ะ..เราเอาผ้าพันคอไปให้ดัวยดีกว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยเหลือเรา\"


      ตอนกลางคืนริมทะเลสาบ
      เฮอร์ไมโอนี่แอบออกมาจากหอและกำลังจะเดินไปหอชายของสไลธีริน
      \"เฮอร์จ๋า..ทำใจสู้ไว้\"
      แล้วเฮอร์ก็มาถึงหอชายจนได้แล้วเธอก็ได้พบกับลุงยาม
      \"เอ่อ..ลุงคะหนูขอพบเดรโกมัลฟอยหน่อยค่ะ\"
      \"มีธุระอะไร\"
      \"คือ...หนูจะเอาของที่เค้าฝากไว้มาให้ค่ะ มันเป็นอุปกรณ์การเรียนที่สำคัญมากวันพรุ่งนี้ต้องใช้เรียนค่ะ\"
      \"อือ..ก็ได้ เดี๋ยวรออยู่ตรงนี้นะ ลุงจะไปตามลงมา\"
      แล้วมัลฟอยก็ลงมา
      \"เธอมีเรื่องอะไรเหรอ\"
      \"คือ..ชั้นจะมาขอโทษแล้วก็ขอบคุณเธอที่เธอช่วยชั้นให้รอดพ้นจากการลื่นล้มเมื่อเช่านี้น่ะ  แล้วนี่ชั้นให้\"
      \"ขอบใจนะ งั้นเธอตามชั้นมานี่ซิ\"


      มัลฟอยพาเฮอร์ไมโอนี่มาตรงริมทะเลสาบ
      \"ชั้นดีใจนะที่เธอเอามาให้แล้วชั้นก็ต้องขอโทษเธอเหมือนกัน  ที่ชั้นมีแต่่ด่าว่าเธอตลอด\"
      \"ไม่เป็นไรหรอก แค่เธอพูดอย่างนี้ชั้นก็ดีใจแล้ว\"ว่าแล้วทั้งสองคนก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย
      \"คือว่าชั้นนี่นะมีอะไรจะสารภาพกับเธอ คิอชั้นอยากจะบอกเธอว่า ว่า ชั้นน่ะ....
      \"ทำไมเหรอมัลฟอย\" เสียงทรงอำนาจของศาสตราจารย์มักกอลนากัลดังขึ้น
      \"พวกเธอแอบพบกันตอนดึกดื่น...อย่างนี้ถือว่าผิดมหันต์  พวกเธอต้องถูกประจานและคุฯเกรนเจอร์ คุณแอบหนีมาใช่ไหม ตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าเธอหนีมา  น่าเสียดายนะคุณเกรนเจอร์ที่คุณมาประวัติเสียเอาตอนนี้ทั้งๆที่ไม่เคยประวัติเสียเลย เพราะคนๆนี้คนเดียวแท้ๆ เอาเถอะพวกเธอตามชั้นมา  พรุ่งนี้ชั้นมีงานให้เธอทำ\"




      ในห้องโถงใหญ่ของโรงเรียน
      \"เอาละค่ะทุกคนที่อาจารย์เรียกพวกเธอมาพบในวันนี้เพราะมีเรื่องราวจะบอกเล่ากันเป็นบทเรียนแก่ทุกคน\"
      \"คุณเกรนเจอร์คุณมัลฟอย เชิญ\"  \"นักเรียนทุกคนเห็นสองคนนี้ไหมเมื่อคืนนี้พวกเขาแอบนัดพบกันและ......................................................................ศร.มักกอลนากัลพูดอีกยืดยาว  
      \"เพราะฉะนั้นเราจะต้องทำโทษพวกเขาโดยการให้พวกเขาไปอยู่ในป่าต้องห้ามสัก 1 คืน
      อาจารย์มีเรื่องจะพูดแค่นี้แหละค่ะ\"
      \"หา มิน่าล่ะแฮรี่ที่เราไม่เห็นเธอเมื่อเช้าก็เพราะอย่างนี้เอง\"



      ในป่าต้องห้าม
      \"เอาละชั้นหวังว่าหลังจากที่พวกเธอได้อยู่ในป่านี่สักหนึ่งคืนคงจะสำนึกในสิ่งที่ทำไปนะ เอาละชั้นจะส่ง้เธอแค่นี้ไปก่อนละ
      แล้ววันพรุ่งนี้จะมารับ\"

      \"ทำไงดีล่ะมัลฟอยเราช่วยกันหาที่นอนกันเถอะ\"
      \"ดีเหมือนกัน\"
      แต่กว่าที่พวกเขาจะหาที่นอนที่ดีเจอ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันเพราะว่าต้องสู้กับสัตว์ประหลาดตลอดทาง
      \"เฮ้อในที่สุดเ้ราก็เจอที่นอนสุดแสนวิ้ศษแล้ว  นี่คือถ้ำแล้วก็มีช่องตรงกลางสำหรับนอนดูดาวว้าว\"
      มลฟอยขำกับท่าทางของเธอแต่เขาก็ช่วยกันจัดที่นอน
      คืนนั้นพวกเขานอนดูดาวและเล่าเรื่องต่างๆให้กันฟัง ก่อนที่จะนอนเฮอร์ไมโอนี่พูดว่า
      \"ที่จริงนายก็ไม่เลวร้ายสักเท่าไหร่หรอกนะมัลฟอย\"
      \"เธอก็เหมือนกัน..ชั้นจะเลิกหาเรื่องเธอแล้วนะ\"
      \"จ้ะ ราตรีสวัสดิ์นะ
      \"เช่นกัน เฮอร์ไมโอนี่\"
      แล้วทั้งสองก็หลับฝันดี
      แต่ก่อนหลับเขาทั้งคู่อธิษฐานก่อนนอนว่าขอให้เราเกิดเป็นเนื้อคู่กันอย่าแคล้วคลาดกันเลย  พร้อมกับที่ดาวตกดวงหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า


                                                              The end....

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×