วาเลนไทน์นี้...มีรัก - วาเลนไทน์นี้...มีรัก นิยาย วาเลนไทน์นี้...มีรัก : Dek-D.com - Writer

    วาเลนไทน์นี้...มีรัก

    ความผูกพันระหว่างเพื่อนกับเพื่อน ที่พัฒนามาเป็นคู่รัก มีทั้งเศร้า เหงา และน่ารักในเวลาเดียวกัน และเมื่อคนหนึ่งต้องจากไปไกล มีหรืออีกคนจะไม่ห่วงใยและคิดถึง

    ผู้เข้าชมรวม

    653

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    653

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  2 ก.พ. 47 / 19:23 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      “ว่าไงยัยหยา ว่าไงล่ะ เมื่อคืนได้ข่าวว่าไปเที่ยวกับไอ้ต๋อมมาหรือไง” เพื่อนๆแซว
          “พวกแกนี่ปากหมาจริงจริ๊งงง ฉันกับไอ้ต๋อมก็แค่เพื่อนว่ะ คิดลึกกันอยู่ได้พวกแกลุ้นไปเหอะยังไงก็ไม่มีทางโว้ย” หยาตอบแถมเชิดนิดๆ (ประมาณว่าอย่างเราต้องหาที่หล่อกว่าไอ้ต๋อมได้อยู่แล้ว)
          “ทำไมวะ....ไอ้หยาฉันมันทุเรศขนาดแกรับไม่ได้รึไง” ต๋อมถาม
          “เออสิวะ” หยาตอบพลางยักคิ้วให้ต๋อม
          “เฮ้ย.....อีกสามวันเท่านั้นก็จะถึงวาเลนไทน์แล้ววววววว” ดรีมสาวน้อยที่มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาจีบมากมายดีใจจนออกนอกหน้า
          “เบื่อว่ะ.....วาเลนไทน์ทีไรเราไม่ได้สักดอก” หยาพูดเซ็งๆ
          “ปีนี้อยากได้มะ....เราจะซื้อมาให้” ต๋อมจ้องตาหยาจนหยาเขิน
          “ไอ้บ้าโรคจิต....ฉันไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้หรอกนะ วาเลนไทน์ปีนี้จะได้ไปเรียนต่อเมืองนอกโว้ย” หยาหลบตา
          “นี่แกเอาจริงเหรอวะหยา ยังงี้ไอ้ต๋อมก็เหงาอ่ะดิ” เป้หนึ่งในกลุ่มถาม
          “จริงๆ...เบื่อขี้หน้าไอ้ต๋อม” หยาพูดแล้วจิ้มไปที่จมูกของต๋อม ต๋อมจับนิ้วเธอไว้ หยารีบสะบัดมือก่อนจะตบหลังต๋อมอย่างคุ้นเคย
          “ฉันชอบแกว่ะ....ไอ้หยา” จู่ๆต๋อมก็พูดทำลายเงียบขึ้นมา
          “ก้อ...แบบเพื่อนไง อย่างงั้นเราก็ชอบแก” หยารีบตอบ
          “ไม่ใช่หรอก....แบบแฟนน่ะ” ต๋อมสารภาพ
          “ไอ้บ้า....” “คบกันนะ” ต๋อมรีบถาม หยาไม่พูดแต่ยิ้มให้เป็นคำตอบ
                  -------------------------------------------
      วันวาเลนไทน์ในตอนเช้า.......ต๋อมมารับหยาไปเที่ยวก่อนที่หยาจะไปเรียนต่อที่อังกฤษในเย็นวันนี้
          “ถ้าหยาไป...ต๋อมคงคิดถึงน่าดู” ต๋อมจับมือหยาเอาไว้
          “หยาสัญญา.....หยาจะรักต๋อมตลอดไป ต๋อมเชื่อหยาไหม”
          “เชื่อสิ...” เขามองตาหยาทำให้หยายิ่งไม่อยากไปอังกฤษมากขึ้น
          “ต๋อม....หยาไม่อยากไปแล้วอ่ะ” หยาจับมือต๋อมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
          “ไม่เอานะหยา....แค่ 3 ปีเองนะ ต๋อมจะรอหยาที่เมืองไทยนี่แหละ...อีกสามปีเราก็จะกลับมาเจอกันเหมือนเดิม หยาอย่าดื้อสิ ไปเพื่ออนาคตนะ หยาอยากไปมากไม่ใช่เหรอ การไปเรียนต่อเป็นความฝันของหยานะ” ต๋อมจับศีรษะของหยาแล้วขยี้เบาๆ ทำให้น้ำตาของหยาไหลออกมาเงียบๆ
          “แล้วหยากลับมา...ต๋อมจะเหมือนเดิมหรือเปล่า”
          “เหมือนเดิมสิ....กลับบ้านเถอะหยารีบไปเตรียมตัวได้แล้ว ต๋อมจะไปหาตอนเย็นนะ”
      ทั้งคู่เดินจูงมือกันกลับบ้าน
      ในเย็นนั้น.....ต๋อมมาสาย ไม่ทันที่จะส่งหยา ทำให้หยาต้องจากไปด้วยน้ำตาแห่งความรักและห่วงใย
                  -------------------------------------------------------
      วาเลนไทน์ปีต่อมา หยากำลังฟังซีดีที่ต๋อมอัดเพลงเพราะๆมาให้โดยที่ต๋อมเป็นคนร้องเอง  น้ำตาไหลออกมาเงียบๆด้วยความตื้นตันเป็นสัญญาณที่บอกว่าต๋อมกับหยาจะเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×