สัญญาว่า..จะกลับมา

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนไซบอร์กพานิชการ คิงส์คอเรจ
- - -หน้าอาคารเฟนซิเดด- - - -
“ไซเฟอร์ๆทำงานที่มาสเตอร์โดริวสั่งรึยังน่ะ”
เสียงเด็กผู้หญิงผมยาวผมสีฟ้าของเธอสะท้อนกับแสงแดดเป็นประกาย…
“อืม เสร็จแล้ว”
เสียงพูดเรียบๆของเด็กหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้านคนนหนึ่งพูดตาของเค้าแฝงไปด้วยความมุ่งมั่นตลอดเวลา
“จริงเหรอ ยากมากเลยนะ ทำเสร็จแล้วเหรอ”
เธอยังคงถามเพื่อนชายคนสนิทของเธอต่อไป
“อืม เสร็จแล้ว”
แล้วก็เป็นคำตอบเดิมของเด็กหนุ่ม
“สอนเราบ้างสิ ซาฟีลไม่รู้เรื่องเลย” ซาฟีลพูดขึ้นเมื่อได้คำตอบ
“อืม เอาสิ อื้อ ตรงนั้นดีกว่า”
เด็กหนุ่มแนะนำ
“จะดีเหรอไซเฟอร์ นั่นมันที่นั่งของพวก คลาส 5 นะ คลาส 4 อย่างเรานั่งไม่ได้หรอก”
ซาฟีล บอกอย่างเป็นห่วง
“อืม คงไม่เป็นไรหรอก เรานั่งกันไม่นานใช่มั้ยล่ะ”
เด็กหนุ่มแย้ง
“แต่….”
*****
ขณะที่ไซเฟอร์กำลังดูรายงานเล่มหนาที่ซาฟีลทำผิดอยู่หลายจุดอยู่นั้น พวกคลาส 5 ก็เดินมาพอดี
”เฮ้ย กอนเดส์ ทำไมพวกคลาส 4 ถึงมานั่งที่นั่งเราได้วะ” เสียงนักเรียนชายคลาส 5 พูดขึ้น
“เออ ช่าย…ยอมให้มันมานั่งได้ไงวะ”เสียงอีกคนสนับสนุนความคิดแรก
“เออ เดี๋ยวชั้นจัดการเอง เฮ้ย พวกคลาส 4  มานั่งตรงนี้ได้ไงวะ”
เสียงกอนเดส์แผดขึ้นมาตรงหน้าไซเฟอร์และซาฟีล
“เอ่อ ขอโทษนะคะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ไปเถอะ ไซเฟอร์”
ซาฟีลพูดด้วยเสียงอ่อยๆเพราะรู้ว่าตัวเองผิด
“อืม” ไซเฟอร์ก็เช่นกัน
“เฮ้ย หน้าคุ้นๆว่ะ ฟาดีน ไอ้นี่ใครว่ะ “
กอนเดส์ถามเพื่อนนักเรียนชายอีกคน เมื่อเห็นหน้า- - -ไซเฟอร์
“อืม ขอนึกก่อน…อ๋อก็ไอ้ที่ เป็น เฟริส์ทนัมเบอร์ของคลาส 4 อ่ะ อืม…ได้ข่าวว่ามันกำลังจะเปลี่ยนเป็นคลาส 5 เร็วๆนี้แหละ”
ฟาดีนบอกข้อมูลขอลไซเฟอร์แก่กอนเดส์
“อืม ชั้นก็อยากจะรู้ว่าเฟิร์สนัมเบอร์*ของคลาส 4จะสู้คลาส 5อย่างชั้นได้รึป่าว”
“เฮ้ย กอนเดส์แกก็รู้นี่หว่า ว่ากฎของร.ร.บอกไว้ว่าไง”
ฟาดีนแนะนำ
“เออน่า ไม่มีใครสาระแนไปฟ้องอีดี้* ก็ไม่เป็นไรหรอก”
“ไซเฟอร์อย่าไปยุ่งกับพวกเค้าเลยนะ ไปเถอะเธอจะเปลี่ยนคลาสแล้วนะ เดี๋ยวจะมีปัญหาอีก”
ซาฟีลกล่าวอย่างเป็นห่วงและ..กลัว
”อือ ฉันก็ไม่สนใจหรอก”
ไซเฟอร์พูดพร้อมกับเดินออกมาจากตรงนั้น แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว….
”ไอ้ มินการ์ด*”
พอขาดคำของกอนเดส์ ไซเฟอร์ก็ปล่อยพลังจากปลายนิ้วใส่กอนเดส์ทันที
“อะ ควา เรีย!!!”
แต่กอนเดส์หลบทันแล้วหันมาใช้พลังสายฟ้าของกอนเดส์เล่นงานไซเฟอร์ทันที
“มา ตา ปี กัส!!!”
ไซเฟอร์จึงม้วนตัวเอาผ้าคลุมสะท้อนออกมาป้องปิดใว้ทันที ในจังหวะนั้นกอนเดส์ก็สูญพลังซีรีน*ไปไม่น้อย เพราะเวทย์สายฟ้าที่กอนเดส์ใช้ จำเป็นต้องนำซีรีนภายในมาใช้ถึง1/4 ไซเฟอร์จึงซัดลูกไฟเย็นใส่กอนเดส์
“อา คา รา โด…”
กอนเดส์หงายหลัง ลงไปนอนจุก
”โอ้ยยยยยย……”กอนเดส์ร้องอกมาดั่งลั่น..
“ไซเฟอร์เรารีบไปเถอะขืนอีดี้มาเห็นเราซวยแน่”
ซาฟีลบอกพร้อมกับดึงไซเฟอร์ให้ออกมาจากจุดเกิดเหตุ
”ไม่ ฉันทำผิดก็ต้องยอมรับสิ ไม่งั้นฉันจะเป็น เฟริส์ทนัมเบอร์ของคลาส 4 ได้ยังไง ซาฟีลไปเถอะ”
“แต่..”
“อืม ไปเถอะ”
“อืม งั้นเราไปนะ…” ซาฟีลพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังห่วงใย..
“เดี๋ยว!!! ห้ามใครก้าวออกจากที่ทั้งนั้น”
เสียงอีดี้ตวาดเมื่อเห็นสภาพของกอนเดส์ >>>>
กอนเดส์ลุกขึ้นมาโดยให้ฟาดีนลิ่วล้อคนสนิทประคอง
”อีดี้ครับ เฟิร์สนัมเบอร์คนนี้ใช้เวทย์ต้องห้ามภายในสถานศึกษาครับ”
กอนเดส์พูดพร้อมรอยยิ้ม เย้ยหยัน
“ใครเป็นคนทำ”
อีดี้กล่าวขึ้น
“ผมเอง”
ไซเฟอร์บอกพร้อมกับก้าวมาข้างหน้าเพื่อให้อีดี้เห็น
”เธอ นี่เธอกำลังจะเปลี่ยนคลาสแล้วนี่ ทำไมยังก่อเรื่องอีก”
อีดี้มองจากเข็มกลัดที่ผ้าคลุมของไซเฟอร์มันเขียนว่า..ผู้เริ่มต้นอำนาจศักดิ์สิทธิ์..
”อืม…เอาล่ะ ไม่ว่าในกรณีใด ผู้ที่ใช้เวทย์ต้องห้ามในโรงเรียนโดยที่ไม่ได้รับการอณุญาติจากผู้ดูแล มีบทลงโทษคือ ต้องถูกยกเลิกการใช้เวทย์ทุกชนิด ทุกประเภทชั่วคราวขึ้นอยู่กับว่าพลังอีมาเนีย*ที่เจ้านำมาใช้สูญไปเท่าไหร่และพิจารณาจากพลังซีรีนของเจ้าที่เหลือด้วย อืม ข้าขอดูก่อน… อือ ระดับ 3 ไม่รุนแรงมาก งั้นข้าขอยกเลิกการใช้พลังเวทย์ในเขตโรงเรียนของเจ้าเป็นเวลา 15 วัน มีผลใช้นับตั้งแต่บัดนี้”
“รับรู้โดยข้า*…..”
“ไซเฟอร์ ทำไงล่ะ วันนี้เราต้องสอบปฏิบัติวิชาศาสตร์ของพลังนะ ถ้าเธอใช้พลังเวทย์ไม่ได้แล้วจะสอบยังไงล่ะ”
ซาฟีลบอกกับไซเฟอร์เผื่อจะทำให้เค้าคิดได้มั่งว่าทำอะไรลงไป
“อืม ไม่รู้สิ”
แล้วไซเฟอร์ก็เดินขึ้นวาป*ไป…….
“ไซเฟอร์!!! ฮึ บอกอะไรไม่เคยเชื่อเลย”
******
”ไซเฟอร์กลับยังไงวันนี้น่ะ”
ซาฟีลถามขึ้นเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน
“อืม ก็คงจะกลับวาปอ่ะแหละ”
ไซเฟอร์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นเคย
“วาปเดียวกับซาฟีลรึป่าวอ่ะ ซาฟีลกลับวาปนาซีซิส*อืมแถวๆตึกโดมินิคน่ะ จะไปซื้อของก่อนกลับบ้าน”
“อือ ฉันก็กะจะไปซื้อหนังสือ..เมจิกเชี่ยนแอนด์มอนสเตอร์(นิตยสาร)..ซะหน่อยออกตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้ซื้อเลย”
“อืม งั้นกลับพร้อมกันนะ”
“อืม ไปสิ”
แล้วไซเฟอร์ก็หยิบการ์ดใบหนึ่งขึ้นมาและเสียบไปตรงช่องใส่การ์ดที่แผงควบคุม บนการ์ดเขียนว่า”มานาโร-นาซีซิส-อีมาวี*”
…ประมาณ 5 วินาทีต่อมาไซเฟอร์และซาฟีลก็มาอยู่ที่หน้าตึกโดมินิคแล้ว…
”อืม..ไซเฟอร์ก็จะเปลี่ยนคลาสแล้วสินะ แล้วซาฟีลจะได้เจอไซเฟอร์เหมือนเดิมอีกมั้ยนะ..”
“ต้องเจอสิ ทำไมถึงไม่เจอล่ะ”
“ก็ พี่ซาฟีลก็เป็นคลาส 5 เหมือนกัน คือพวกคลาส 5 ต้องทำงานของโรงเรียนตลอด ไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนเดิม เราก็เลย..”
“กลัวว่าจะมีเวลาเจอกันน้อยลงเหรอ”
ไซเฟอร์บอกอย่างรู้ใจซาฟีล…
”อือ”
ซาฟีลตอบอย่างเขินๆ”
“อืม ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงเราก็ไม่ลืมซาฟีลอยู่แล้วล่ะ วางใจได้”
ไซเฟอร์พุดแล้วตามด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“ขอบคุณนะ”
คำพูดนั้นทำให้ซาฟีลยิ่งหลงรักไซเฟอร์มากขึ้น…กว่าเดิม แต่ซาฟีลไม่รู้เลยว่าไซเฟอร์เองก็ชอบซาฟีลเหมือนกัน แต่เค้ามีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เค้าบอกซาฟีลไม่ได้……….
”บัตเตอร์ชัวซ์* 2 ที่มาแล้วค่า อ่ะนี้ของไซเฟอร์”
“ขอบคุณนะ”
“อืม ถ้าเปลี่ยนคลาสแล้วจะทำอะไรก่อนเหรอ”
ซาฟีลถามขึ้น
“อืม คงต้องให้ผอ.เป็นคนสั่งว่าจะให้ทำอะไร”
“ซาฟีลก็อยากเก่งแบบไซเฟอร์บ้างจัง แต่ไม่ขอเปลี่ยนคลาสนะ เพราะท่าทางจะเหนื่อยน่ะ”
“อย่างซาฟีลอ่ะ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีอยู่แล้ว”
ไซเฟอร์พูดและทำหน้าเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น…
แค่นั้นแหละซาฟีลถึงกับหน้าแดง
”เหรอ อะอืม”
*******
…..บ้านซาฟีล…..
”สวัสดีค่ะ พ่อ สวัสดีค่ะแม่ วันนี้มีอะไรทานมั่งคะ”
..รายงานข่าว…
”ขณะนี้ภาวะสงครามนอกกาแลคซีกำลังดำเนินไปอย่างหนัก ทหารของโอจูล(โลกหรือดินแดน)เสียซีรีนไปแล้วถึง 500,000นาย ขณะนี้ทางกองทัพจำเป็นต้องพึ่งนักเรียนจากโรงเรียนต่างๆในชั้นเรียนคลาส5-คลาส10ไปช่วยกองทัพคาดว่าทางกองทัพจะแถลงการณ์อีกครั้ง..จบข่าว..ต่อไปติดตามรายการ…แมนดี้หนูน้อยจากดาวโลก…ปิ๊ป”
“พ่อคะ เค้าจะเอาพวกคลาส 5-10ของทุกโรงเรียนจริงรึเปล่าคะ”
ซาฟีลถามขึ้นมาอย่างกังวล..ถึง…ไซเฟอร์
“อือ พ่อว่าคงงั้น”
“แล้วไซเฟอร์ล่ะ”
    ******
”ไซเฟอร์ๆๆรีบไปใหนล่ะรอซาฟีลก่อน”
ซาฟีลตะโกนเรียกไซเฟอร์พร้อมกับวิ่งไล่หลังไป
“อืมวันนี้คงไปด้วยไม่ได้นะ ผอ.เรียกคลาส5-10ด่วน”
ไซเฟอร์พูดขึ้นอย่างรียร้อน
“หรือว่า…”
“อืม ไปนะ” ไซเฟอร์วิ่งไปแล้ว
“เดี๋ยว ไซเฟอร์!!!”
……ตอนเย็น……
”ไซเฟอร์ว่าไงล่ะ ผอ.เรียกไปทำไม..
”คือเรียกฉันไปเปลี่ยนคลาสน่ะ”
ไซเฟอร์พูดอย่างไม่แยแสแล้ว กัดขนมปังอวกาศรสครีมต่อไป..
“แล้วไงอีก” ซาฟีลถามอีก
“แล้วก็ส่งชื่อเราไปในฐานะทหารของกองทัพน่ะ เราคงต้องไปเตรียมสัมภาระก่อน อ๊า อิ่มแล้ว”
ไซเฟอร์พูดจบขนมปังอวกาศในมือก็หมดพอดี
“จริงเหรอไซเฟอร์…อย่าไปเลยนะ..ไซเฟอร์”
ซาฟีลร้องไห้อ้อนวอนพร้อมกับกอดไซเฟอร์  
“ไม่ได้หรอกซาฟีล อย่าลืมสิ ว่าไซเฟอร์ต้องไปทำหน้าที่ แต่ซาฟีลวางใจเถอะ ไซเฟอร์จะกลับมา ในฐานะผู้ชนะ”
“แต่..สงครามน่ะมันอันตรายนะ….ฮือ…”
ซาฟีลยัง คง ร้องไห้ต่อไปอีก
“อือ ไซเฟอร์เข้าใจ แต่ จำไว้นะ ไซเฟอร์จะกลับมาหาซาฟีลพร้อมกับคำตอบในใจไซเฟอร์ อืม เราไปนะ พรุ่งนี้ไปส่งไซเฟอร์ด้วยนะที่ สนามบินกาแลคซ่าส์ 2 โมง”
“อื้อ”
ซาฟีลรับคำทั้งน้ำตา
******
……ตอนเช้า…..
”เที่ยวบินโอจูล-กาแลคซี่คีโน่ ออกเวลา 2 โมงค่ะ ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านไปที่ทางขึ้นเลยค่า…”
“อืม ซาฟีลเราต้องไปแล้วนะ”
“อือ….” ซาฟีลน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
“ไปล่ะ…”
ไซเฟอร์เดินไป….ไป…ห่างไป…ซาฟีลจึงตัดสินใจตะโกนว่า
”กลับมานะไซเฟอร์ต้องกลับมา ซาฟีลรักไซเฟอร์….”
“อื้อ”
ไซเฟอร์ตะโกนตอบมา
********
…..รายงานข่าว….
รายงานข่าวจากกาแลคซี่คีโน่นะครับ ขณะนี้สงครามเป็นไปด้วยความรุนแรงสัตว์ประหลาดจำพวก เอเลี่ยนกำลังเพิ่มจำนวนครับ โอ๊ะ! ตอนนี้มันกินขาผมครับ โอ้ยยยยยช่วยด้วยยยยยย แอ๊ก….”
”พ่อคะสถานการณ์รุนแรงขนาดนั้นเชียวเหรอคะ แล้วไซเฟอร์จะเป็นไงบ้างคะเนี่ย”
********
…..รายงานด่วนจากกาแลคซี่ ขณะนี้ทหารจากกองทัพถึงที่กาแลคซี่คีโน่แล้วและกำลังทำการต่อสู้กับเอเลี่ยนอย่างแข็งขัน…จบข่าว ต่อไปติดตามรายการ 1 วินาทีกับ พันมิตรดาวโลก….
”ไซเฟอร์”ซาฟีลพูดชื่อไซเฟอร์ออกมาโดยไม่รู้ตัว
*********
………9วันต่อมา……….
”ทางสมาพันธุ์เอเลี่ยนได้ออกมาขอยุติสงครามนอกกาแลคซี่แล้ว นั้นถือเป็นการประกาศยุติสงครามอย่างเป็นทางการซึ่งทหารที่เหลือจะเดินทางกลับโอจูลในวันนี้ สำหรับยอดผู้เสียซีรีนอยู่ที่1,000,000นาย ทางกองทัพเองขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วย…………”
”พ่อคะๆกลับมาแล้วค่ะ..ไซเฟอร์กัลบมาแล้ว ไปดูเถอะค่ะ”
…กองทัพ….
ป้ายรายชื่อผู้รอดชีวิต 1,506 นาย
ซาฟีลจึงเดินไปที่คอมพิวเตอร์เพื่อหารายชื่อของไซเฟอร์
“ อืม ไซเฟอร์ กาดอส”
- - ติ๊ดๆๆ ไม่พบรายชื่อดังกล่าวของผู้รอดชีวิต- - -
“ไม่จริงน่า ลองใหม่”
ถึงซาฟีลจะลองสักกี่ครั้งก็ไม่พบชื่อของไซเฟอร์ในจำนวนผู้รอดชีวิต ซาฟีลเห็นทหารคนนึงเดินผ่านมาจึงไปถามทหารคนนั้น
”คุณคะ รู้จักไซเฟอร์มั้ยคะ ไซเฟอร์ กาดอส”
“อ๋อ รู้จักสิ เค้าน่ะดังมากเลยคนที่กองทัพรู้จักเค้าทุกคน เค้าน่ะเป็นคนเก่งมากแต่เสียดาย”
“เสียดายอะไรคะ”
น้ำเสียงของซาฟีลดูหวาดกลัวกับสิ่งที่จะได้ยินต่อไป
“เค้าโดนพวกเอเลี่ยนฆ่าตอนที่เค้าไปช่วยทหารอีกคนหนึ่งใว้น่ะ ผมล่ะเสียดายมากเค้าเป็นคนเก่ง”
“โกหกใช่มั้ย”
ซาฟีลเดินไปที่คอมพิวเตอร์ของรายชื่อผู้เสียซีรีน - - -แล้วพิมพ์ชื่อ - - -ไซเฟอร์ด้วยมืออันสั่นเทา…
ไ..ซ…เ..ฟอ..ร์…กา..ด…อ..ส…ติ๊ดๆๆ…ไซเฟอร์ กาดอส เสียซีรีนขณะที่ไปช่วยทหารอีกนายหนึ่ง เป็นบุตรของครอบครัวXXXXเสียซีรีนเมื่อเวลา………”
“ฮือ………..ไซเฟอร์!!!!!!”
ซาฟีลร้องไห้สุดเสียง
”ใหนบอกว่าจะกลับมาไง ใหนล่ะ ฮือ……”
“เอ่อ ขอโทษครับ ผมพันหมื่นแสนเอก มาบีงย่อ เป็นผู้ดูแลทหารกองที่ 257 หน่วย 98 อืม ก่อนที่ จะออกรบในวันนั้นไซเฟอร์ได้มอบของสิ่งนี้ให้ผม เค้าบอกว่า….
”ผู้พันครับ ถ้าผมเป็นอะไรไป ฝากสิ่งนี้ให้ ซาฟีล โมรีล ด้วยนะครับ บอกเค้าว่าผมรักเธอ แค่นี้แหละคับ” “ไซเฟอร์”
ซาฟีลรับมา แกะดูแล้วเป็นกล่องอัดเสียง พร้อมกับ ร๊อกเก็ตอีกอันหนึ่ง ซาฟีลเลือกเปิดร๊อกเก็ตดูก่อน เป็นรูปที่ซาฟีลกับไซเฟอร์ถ่ายรูปด้วยกัน แล้วซาฟีลก็เปิดกล่องอัดเสียงฟัง
”อืม ซาฟีล ถ้าซาฟีลได้ไอ้นี่แล้ว ไซเฟอร์ก็คงไม่อยู่แล้วล่ะ ไซเฟอร์มีเรื่องอะไรที่อยากบอกซาฟีลเยอะแยะ แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วนะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ผิดสัญญา ที่กลับไปหาซาฟีลไม่ได้น่ะ แล้วเรื่องที่บอกว่า จะกลับไปบอกคำตอบในใจอ่ะนะ คือ ไซเฟอร์รักซาฟีลนะ รักมาตั้งนานแล้วด้วย แต่ที่ไม่บอกเพราะไม่อยากให้ซาฟีลเสียใจ เพราะไซเฟอร์เองรู้เรื่องสงครามมาตั้งแต่ คลาส 2 แล้วแหละ ด้วยเหตุนี้แหละที่ทำให้ไซเฟอร์ฝึกฝนฝีมือจนได้มาอยู่คลาส 5 ไซเฟอร์เองอยากทำหน้าที่ของชายชาติทหารให้ดีที่สุด…รัก…ไซเฟอร์”

………




                                    เสียงเธอ..