เพื่อนเก่า/รด.ที่เขาชนไก่

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้วันที่26 มกราคม 2547 เวลา 22.22 น.
คุณเคยมั้ย
คุณมีเคยรักครั้งแรกรึเปล่า?
คุณเคยแอบรักใครมั้ย?
ถ้าคุณมี
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง
สงสัยมั้ย
เวลาที่คุณได้จากหายไปจากรักครั้งแรก
รัก...ที่คุณแอบรัก
จนมันจางหายไป...
แล้วพอวันนึง
คุณมาเจอ
เจอคน คนนั้น
แล้วคุณจะรู้สึกสงสารตัวเองมั้ย
แน่นอน
สงสารตัวเอง
ขอยกตัวอย่างจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
โปรดทำใจก่อนอ่าน
เพราะมันไม่มีความสุขในเรื่องนี้เลย
แม้แต่นิดเดียว...
      \"เราไปเข้าค่ายรด.ปี2 ซึ่งเปนปีแรกในรอบ5ปี(ครูฝึกบอกมา)
อยู่เขาชนไก่แค่3วัน ไม่เปนไรหรอกเด็กๆ เรื่องราวก้อผ่านไปได้ด้วยดี
ในช่วงเช้าแรก(เพราะนอนบนรถตั้งนานแน่ะกว่าจะถึงเมืองกาญฯ)
พอถึงที่หมายก้อจัดกระเป๋า ครูฝึกก้อจัดหมวดหมู่ มองไปมองมารอบๆ
เราเห็นคนๆนึง ในเสี่ยววินาทีมีความคิด
(คนนี้นี่หว่าตรงสเป็คเลยที่เลงไว้)เรียกว่าไอ้หล่อ
รักเลยคนๆ นี้ ตามนิสัยรักคนง่าย
แล้วก้อไม่ได้คิดอะไรต่ออีกเลย
ครูฝึกชี้แจงว่า รร.อะไรมาบ้าง สรุปมี รร.สตรีวิทยา2 ,เทพลีลา,ฤทธิยะวรรณาลัย
ถ้าจำไม่ผิดมีช่างกลสมุทรปราการด้วย
ขอโทดน้าเพราะจำได้แค่นี้อ่ะที่เด่นๆ (เพราะมีเรื่องตีกันในค่ายเลยจำได้เทพ-ฤทธิ)
วันแรกก็ไม่มีอะไรมาก เวลาผ่านไปช้ามากกินข้าวกลางวันก่อน แล้วก้อ
เรียนการพราง,กางเต๊น(ขอบ่น ไม่จำเปนเลยเพราะเค้ากางเต๊นให้อยู่แล้ว)
เรียนแค่2อย่างเนี้ยนานชิบ
แล้วก้อถึงเวลากินข้าวเย็น
เจอไอ้หล่อ ไอ้หล่อเข้าแถวรอตักข้าว อยู่หน้าเรา ไอ้เราก้อมองไปมองมา
ไอ้หล่อก้อมองมาที่เรา เราก้อเฉยๆ นึกว่ามันมองผ่านๆ
อยู่ดีๆ ไอหล่อก้อทักเรา
\"อยู่ รร. ส.ม.ต. เก่ารึเปล่า?\"
ไอ้เราก้อตกใจ แวบแรกรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเก่าไม่งั้นมันคงไม่ทักหรอก
ไอ้เราก้อจำไม่ได้หน้าคุ้นๆ อายก้ออาย เลยถามไปว่าชื่ออะไร แล้วก้อบอก
ไปด้วยว่าหน้าคุณๆ
\"ชื่ออ้นไง\"
เราตกใจ
เพื่อนเราตอนประถมนี่เอง
คนที่
เราแอบชอบมานานมาก
นานจิงๆ
จำได้ว่าตอนที่อ้นออกจากรร.ไปก่อนป.6 เราร้องไห้ทุกวันเลยตอนนอน
ร้องไห้ประมาณ 2 เดือนได้ (มาคิดตอนหลังว่ากูร้องไปได้ไงวะตั้ง2เดือน)
เปนอารมณ์ที่เราบอกไม่ถูกเลย ดีใจ เสียใจ อึ้ง ทึ่ง เสียว พะอืดพะอม
อ้นบอกว่าอยู่ฤทธิยะวรรณาลัย
แล้วอ้นก้อเดินไป
ช่วงเวลานี้ใช้เวลาแค่25วินาทีแค่นั้นเอง
ตามธรรมดาของคนที่ถูกแอบชอบ
อ้นไม่รู้ว่าเราชอบหรอกเลยไม่ได้สนใจอะไรเรามากมาย
ไม่รู้ตั้งแต่ประถม
ไม่เคยโทด ไม่เคยคิดโกรธ อะไรเลย
เข้าใจ
สงสารตัวเอง
จากตอนนั้น
เรารู้ตัวเอง
ว่าเราไม่ได้แอบชอบอ้นหรอก
เรารักอ้นไปแล้ว
สงสารตัวเอง
จากตอนนั้น
เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
อ้นกับเราไม่ได้คุยกันเลย
คุยกันเล็กๆน้อยๆเวลาเจอกัน
ซึ่งน้อยมากทั้งเวลาเจอและคำพูด
(\"อ้นไม่สนใจอีกแล้ว\")เราคิด
แต่เราทำอะไรไม่ได้หรอก
อ้นคงไม่สนใจเราอยู่ดี
เข้าใจนะ
แล้ววันสุดท้าย
เราคิดจะไปขอเบอร์อ้น
แต่ทำไมมันไม่กล้าก้อไม่รู้
(เคนเปนมั้ยเวลาที่เพื่อนมาปรึกษาว่าชอบคนนั้นคนนี้แต่ไม่กล้าบอก
เรารู้สึกรำคาญว่าทำไมต้องอายด้วย)
ตอนนี้รู้สึกกับตัวเองแล้ว
เจออยู่
เห็นอยู่
แต่ไม่กล้าเดินเข้าไป
อ้นเดินไป เราเดินตามนะ
เห้อ สมเพชตัวเอง
ถ้าอ้นอ่านนะ
อยากบอกว่าที่อ้นเห็นเราหลายครั้งหน่ะ
ไม่ได้บังเอิญหรอก
แค่อยากเห็นอ้น
แต่ไม่กล้า
อ้นนั่งสูบบุหรี่อยู่ ขนาดนั่งเฉยๆนะ
(จิงๆเราอาจจะกลัวเพื่อนมันก้อได้ หน้าเถื่อนๆทั้งนั้นเลย)
เราตัดใจกลับบ้านทันที
เพราะไม่กล้าแล้วจะอยู่ไปทำไม
ครั้งสุดท้ายตอนเราเห็นอ้นมองมาตอนเราขึ้นรถแท็กซี่
คิดไปเองว่าอ้นจะเรียกเราหรือโบกมือบ้าง
อย่าหวังเลยไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกตามฟอร์ม
(\"อ้นไม่สนเราจริงๆด้วยขนาดเปนเพื่อนนะ\")
คิดไปเองอีกแล้ว
อยู่เราบนรถแท็กซี่
อยู่ดีๆ
น้ำตาไหล
ไหลแบบไม่ได้บีบน้ำตา
ไหลเปนสายเลยไม่เข้าใจตัวเอง
เราร้องไห้
ร้องจากทุกอย่าง
ออกมาจากหัวใจ
\"เรารักอ้น\"
ประโยคเดียวที่อยากจะพูด จะไม่พูดมาก
แต่อ้นไม่รักเราหรอก
อ้นเหรอจะรักเรา
มันไม่มีทางเปนไปได้ใช่มั้ยหล่ะ
อ้นก้อคงต้องไปรักผู้หญิงสวยๆอยู่ดี
ไม่ลำบากเลยเพราะอ้นน่ารักอยู่แล้ว หล่อด้วย
เรารู้ดีว่าทุกอย่างที่เราทำไป
มันไม่สายไปหรอก
แต่มันเปนไปไม่ได้เลยต่างหาก
คุณก้อรู้
  


เรารักอ้น

ถ้าอ้นอ่าน
อยากให้อ้นลองคิดดูก่อนที่จะทำอะไรลงไป
เปนห่วงตัวเองบ้างนะ
อย่าทำอะไรเร็วๆ
อย่าคิดอะไรแค่ระยะเวลาสั้นๆ
อย่าตามเพื่อนมากเกินไป

ยังมีคนที่เสียน้ำตาให้อ้นไปเปนถัง
ทั้งๆที่คนๆนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับชีวิตอ้นเลย


ขำตัวเอง

สวรรค์เล่นตลกกับคนเสมอ

ทำความดีกันเยอะๆเถอะ

พระเจ้าคงไม่ใจดำกับคนดีตลอดไปหรอกเนอะ

อย่างน้อยเราก้อดีใจที่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข

แค่แอบรัก

รักครั้งแรกในชีวิต

อ้นคงลืมเราไปแล้วมั้ง

แต่ขอโทด

เราคงลืมอ้นไม่ได้หรอกนะ

อยากเจออีกจัง

พระเจ้าคงไม่ใจร้ายกับเราหรอกเนอะ...