ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน

เนื้อเรื่อง

ขอบฟ้า ขอบฝั่ง  ความหวัง  แผ่นดิน
ฉันยืนมองบ้านตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย18ปีที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังนี้บนเกาะนี้พร้อมกับพ่อแม่และน้องชายของฉันถึงแม้ว่าพวกเราเป็นคนจนแต่พวกเราก้อพอใจในสิ่งที่พวกเรามีอยู่ฉันไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าการที่ฉันได้อยู่กับครอบครัวของฉันอีกแล้ว
                       แต่เมื่อเวลาผ่านไปก้อมีสิ่งหนึ่งที่มาเปลี่ยนแปลงทั้งความคิดและชีวิตของฉันสิ่งนั้นก้อคือ.......ความรัก..ฉันไม่รู้ว่าฉันมีความรู้สึกนั้ตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันรู้แต่เพียงว่าฉันพร้อมที่จะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งครอบครัวที่ฉันรักเพื่อสิ่งนี้และเพื่อ..ผู้ชายคนนี้.........
ผู้ชายที่สอนให้ฉันมีความรัก...ความรัก...ทีแตกต่างจากพ่อแม่และน้องของฉัน.....
                                   น้ำตาไหลนองหน้า..ฉันกำลังจะจากบ้านจากพ่อแม่จากน้องฉันไปฉันไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับมาเห็นภาพนี้อีก.....อาจจะอีกปีสองปีหรือไม่ก้อตอลดชีวิตของฉัน  ...........ฉันกลังจะมุ่งหน้าไปอีกเกาะหนึ่งไปหาคนที่ฉันรัก...ลาก่อน..........
                    เรือกำลังจะออกจากฝั่ง....ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะจากไปฉันมั่นใจว่าฉันจะมีความสุขถึงแม้ว่าทุกคนในครอบครัวฉันจะไม่เห็นด้วยก้อตาม.......
                                        \"พี่เนตร\"เสียงตะโกนก้องจากฝั่งฉันหันมาพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลภาพที่เห็นช่างเป็นภาพที่ทำให้หัวใจฉันจะหยุดเต้นลงตรงนั้น...ภาพที่ภูน้องชายของฉันพยุงแม่มาที่ริมฝั่ง.....จากภาพที่เห็นแม่ร้องไห้ไม่ได้น้อยไปกว่าฉันเลยฉันไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงแม้พูดแต่ฉันก้อพอจะเดาได้ว่าท่านไม่อยากให้ฉันจากไป.........
                         \"ภู...พาแม่กลับไปบ้านเถอะนะพี่ขอร้อง\"ฉันตะโกนกลับไป....\"พี่รักเขาพี่จะต้องไปเป็นเจ้าสาวที่เกาะโน้น\"
แม่ทรุดลงกับพื้นทรายเมื่อได้ยืนคำนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกแม่ดีแต่ทำไมนะฉันถึงไม่กลับไปอญู่กับแม่อานุภาพความรักนี้ช่างรุนแรงนัก
   \"ภูต้องดูแลแม่ให้ดีนะพี่จะกลับมาแน่...........พี่สัญญา\".......สัญญาหรอ......แม้กระทั่งคำที่ฉันพูดออกมาฉันยังไม่รู้เลยว่าสัญญานี้จะอีกเมื่อไหร่ฉันไม่หันกลับไปมองที่ฝั่งอีกเพราะรู้ดีว่าภาพที่ฉันจะเห็นนั้นคือภาพอะไร..พ่อโกรธฉันมาก....แต่ฉันก้อเข้าใจท่านดี........
                  เรือลำน้อยค่อยๆออกจากฝั่งความรู้สึกของฉันตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าไม่มีใครในโลกที่จะมีความทุกข์เท่ากับฉันตอนนี้
แต่ฉันก้อตัดสินใจแล้ว.....................ลาก่อน.........พ่อจ๋า..แม่จ๋า...เนตรขอโทษนะจ๊ะ...หากชาติหน้ามีจริงขอให้เนตรได้เกิดมาเป้นลูกพ่อกับแม่อีกลูกจามาทดแทนพระคุณชาตินี้ลูกอกตัญญูเหลือเกิน........ภูน้องรักพี่ขอลาก่อนนะดูแลพ่อแม่ให้ดี.อย่าดื้ออย่าซนหล่ะ
            ............มีต่อนะ..แต่ถ้าอยากอ่านก้อติดต่อมา..09-524-3203..เพราะม่ายรู้จามีคนอ่านปล่าวก้อเลยแต่งแค่นี้........
                                                                              . . . . . . . . .แก่น....