นางฟ้าบนภูเขา

เนื้อเรื่อง

\" ติ๊ด ติ๊ด \" เสียงหน้าปัดนาฬิกาบอกเวลา 18.00 น. เพลงชาติไทยก้องดังทั่วทั้งหุบเขา เธอทอดสายตาออกไปนอกรถประจำทาง และขบคิดเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นอย่างใจลอย เสียงกระเป๋ารถประจำทางดังแว่วมาทำให้เธอตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอเดินลงจากรถประจำทางไปยังบ้านหลังเล็กท้ายหมู่บ้าน และผลักประตูเข้าไปยังโต๊ะเขียนหนังสือ วางกระเป๋า จุดตะเกียง เริ่มระบายความอัดอั้นตันใจลงบนกระดาษ

“ คุณพ่อคุณแม่คะ หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจทำลายความหวังของคุณพ่อและคุณแม่เลยนะคะ แต่หนูไม่ได้อยากที่จะบริหารธุรกิจต่อจากคุณพ่อ อาชีพครูเป็นอาชีพที่หนูรัก หนูมีความสุขทุกครั้งที่ได้สอนเด็กๆ รอยยิ้มของพวกเขาทำให้หนูรู้สึกสดใสขึ้น ที่นี่ลำบากมากหนูต้องออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 ขึ้นรถประจำทางไปสอนเด็กๆบนภูเขา กลับบ้านมืดค่ำ แต่หนูก็ต้องอดทนเพื่อเด็กๆทุกคน หนูรู้สึกผิดมากนะคะ หนูคิดถึงบ้านตลอดเวลา คิดถึงทุกคนทั้งคุณพ่อ คุณแม่ ป้านมศรี พล แจ๋ว จ้อยและเจ้าฟูฟู่ สักวันหนูจะกลับไปกราบเท้าขอโทษคุณพ่อคุณแม่ค่ะ หวังว่าคุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจความรู้สึก ของหนูและให้อภัยในสิ่งที่หนูทำลงไปนะคะ
เคารพ และคิดถึงคุณพ่อคุณแม่เสมอ  ”

เช้าวันรุ่งขึ้นเธอเดินเข้ามาในโรงเรียน และรู้สึกแปลกใจมากเพราะปกติเด็กๆจะมาโรงเรียนกันเช้ากว่านี้ แต่วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับเงียบกริบผิดวิสัย เธอวางกระเป๋า
หลุยส์ลงบนโต๊ะไม้ที่ๆเธอคุ้นเคย พลันสายตาเหลือบไปมองเห็นธูป เทียน ดอกมะเขือ ดอกเข็ม หญ้าแพรกวางอยู่ คิ้วของเธอผูกติดกันเป็นโบว์ขณะที่กำลังสงสัยนั้น มะหนิ่งลาโพ่หนูน้อยผมหยิก ตาคมก้าวออกมาพร้อมกับเด็กนักเรียนคนอื่นๆ ทุกคนคุกเข่าลงกราบเท้าเธอ และมะหนิ่งลาโพ่ พูดว่า
    
“ คุณครูเป็นนางฟ้าในใจของพวกเราทุกคน ครูอ่อนโยน อ่อนหวานและใจดีกับพวกเราทุกคน เวลาที่เราไม่เข้าใจอะไร ครูไม่เคยเบื่อที่จะอธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครูใจเย็นทุกครั้ง ครูสอนให้พวกเราอ่านออกเขียนได้ นอกจากในตำราหนังสือแล้วครูยังสอนให้เราสามัคคีกัน สอนให้พวกเรารู้จักใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างมีความสุข ครูคอยรับฟังปัญหาของพวกเราทุกคน และยังให้คำแนะนำที่ดีเสมอ ขอบพระคุณคุณครูในทุกๆสิ่งทุกๆอย่างนะคะ ครูเป็นครูตัวอย่างที่เราต้องการจริงๆค่ะ เนื่องในวันนี้เป็นวันไหว้ครูพวกเราทุกคนเลยนำธูป เทียน ดอกมะเขือ ดอกเข็ม หญ้าแพรกมาไหว้ครูค่ะ พวกเราอยากบอกครูว่า พวกเรารักครูมากๆค่ะ ”

เธอน้ำตาคลอเบ้าด้วยความซาบซึ้งใจยิ่งนัก ทุกคนโอบกอดกันด้วยความรัก ความอบอุ่นเต็มหัวใจ วันนี้เป็นวันที่วิเศษสุด เธอตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก มีเพียงเสียงเล็ดลอดออกมาจากไรฟันว่า “ ครูก็รักพวกเธอเหลือเกิน ”