นิยามความรักของไมจัง

เนื้อเรื่อง

สายลมที่โชยมา พัดเอาความรู้สึกเศร้าเสียใจของมารุอิ  ไออิ หรือ ไมจัง ให้ลอยไป แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่ยอมหมดไปจากใจของเธอ  วันแล้ววันเล่าที่เธอเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเคยเป็นที่รักของเธอ แต่เข้ากลับไปมีใครอีกคน และจบลงที่เธอเป็นฝ่ายเดินจากมา โดยไม่คิดว่าจะต้องทนเจ็บปวดใจมากขนาดไหนเมื่อเธอรักเขามากเช่นนั้น และเธอได้รุ้เมื่อเขา ได้เดินจากไปแล้วแสนไกล

      แม้ว่าขณะนี้จะเป็นตอนเช้า แสงแดดอ่อนจะเล็ดลอดเข้ามาทางช่องของหน้าต่างที่แง้มไว้ อากาศแจ่มใสเหมาะสำหรับการเดินเล่นซักพัก แต่จิตใจของคนที่นั่งอยู่ในห้องในขณะนี้นั้นไม่ได้เข้ากับบรรยากาศเสียเลย เพราะเธอยังลืมเขาไม่ลงนั่นเอง

      
                                              ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


       วันนี้เปนวันที่โรงเรียนเปิดเปนวันแรก  หลังจากที่หยุดไปนาน 1 อาทิตย์เพราะคุณครูทั้ง รร. ต้องไปอบรมพิเศษที่ โอซาก้า ไมจังเดินเข้าไปในโรงเรียนชื่อดังอย่างสง่าผ่าเผย มีเหล่านักเรียนชายจำนวนไม่น้อยที่เหลียวมามองเพราะเธอช่างน่ารัก เสียจิงๆ และยังเปนลูกสาวมหาเศรษฐีอีกต่างหาก แล้วพ่อยังหวงลูกสาวมากเสียด้วย

       เวลาเรียนคาบเช้าผ่านไปอย่างเรื่อยๆ จนพักเที่ยง ไมจังได้เจอกับรุ่นพี่คนหนึ่งซึ้งเปนคนที่ pop ที่สุดในสายชั้นนั้นๆ และก้คือแฟนคนแรกและคนปัจจุบันของไมจัง รุ่นพี่ ไอคุ  อิคาโนยะ ที่เปนที่ชื่นชมของสาวๆ เพราะนอกจากจะเรียนเก่งแล้ว ยังเล่นกีฬาเก่งอีกด้วยและก้ไม่พ้นกีฬาบาสเกตบอล แต่ สาวๆแถวนั้นต้องอกหักกันเปนแถวเมื่อ รุ่นพี่เข้ามาขอเปนแฟนกับไมจังในวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาไม่กี่วันมานี้

      \"ดีจ้ะ ที่รัก\" รุ่นพี่ไอคุหันมาทักไมจัง
      \"ดีค่ะ\"ไอจังทักตอบ
      \"เปนไงบ้างล่ะ หยุดไปหลายวันคิดถึงผมบ้างรึป่าว??\"ไอคุถามหน้าตายิ้มแย้ม
      \"ก้ดีค่ะ พี่ล่ะคะ\"ไมจังถามต่อไปที่ดูเหมือนจะเปนมารยาทที่ดี
      \"ก้ดี คิดถึงไมทุกวันเลยล่ะ\"ไอคุตอบกลับมา\"ไปกินข้าวกับพี่นะ\" ไอคุชวนต่อ
      \"ได้ค่ะ\"ไมจังตอบร่าเริงแล้วทั้งสองก้เดินไปห้องอาหารพร้อมกัน
      ทั้งสองป้อนอาหารพลางหยอกล้อกันสนุกสนาน มันดูเหมือนเปนช่วงเวลาที่ดีที่สุด ไมจังรักไอคุมาก มากจนทุ่มเทมากเกินไปโดยไม่รุ้ตัวว่า กำลังโดนเขาหักหลัง  แล้วเวลาปิดเทอมก้มาถึง
      และแม้ว่าจะปิดเทอมแล้วแต่ทั้งสองก้ยังติดต่อกันทางโทรศัพท์อยู่เปนระยะๆ แต่ก้น้อยลงไปเรื่อยๆ ไมจังจะนั่งคิดถึงไอคุทุกวันโดยไม่รุ้ว่าไอคุนั้นกำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงอีกคนที่เข้าได้เจอตอนหน้าร้อนนี้และเขาก้เปลี่ยนไปชอบผู้หญิงคนนั้นแทนไมจัง เธอก้คือ ฮิโรซาว่า มารินะ เพื่อนเก่าของเธอนั่นเอง

       วันเปิดเทอมมาถึงสิ่งผิดปกติที่แปลกไปก้คือ ไอคุยังไม่มาหาเธอที่ห้องเหมือนกับเปิดเทอมวันแรกของทุกเทอม ปกติแล้วนั้นไอคุจะมาหาไมจังที่ห้องในวันเปิดเทอมวันแรกเสมอ แต่วันนี้เขาไม่ได้มา

       พักเที่ยง ไมจังก้เดินไปกินข้าวกลางวันตามปกติ และหวังเปนอย่างยิ่งว่าจะได้เจอกับไอคุ แล้วเธอก้ได้เจอจิงๆ แต่....ภาพที่เหนนั้นมันบาดตาบาดใจของเธอจิงๆ เมื่อต้องเหนไอคุ ที่เธอรักและไว้ใจกำลังจูบอยู่กับมารินะเพื่อนของเธอ  น้ำใสๆอุ่นๆหยดน้อยๆไหลรินออกมาจากตากลมโตคู่นั้นไม่หยุดยั้ง แล้วไอคุก้หันมาเหนไมจังพอดิบพอดี พร้อมกับเข้ามาทักทาย แล้วบอกข่าวร้ายกับเธอไปพร้อมๆกัน และอ้างเหตุผลว่า เธอกับเขาเข้ากันไม่ได้

        \"พี่ขอโทษนะ แต่เราไม่เหมาะกัน\"

        \"พี่คิดว่าไมน่าจะหาคนที่ดีกว่าพี่ได้\"

        \"พี่รักเค้ามากกว่า\"

        \"ขอโทษนะไม แต่เราเลิกกันเถอะนะ\"

                                           ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        คำพูดเหล่านี้ยังคงก้องอยู่ในหูของไมจังอยู่ตลอดเวลา มันยิ่งกระตุ้นให้น้ำตาไหลออกมาง่ายขึ้นเวลาที่เธออยู่คนเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นถูกบันทึกไว้ในไดอารี่สีน้ำเงินเล่มนั้น ที่เธอกำลังจะขว้างมันทิ้งไปเหมือนกับจะทิ้งความรู้สึกให้ไปกับคลื่นทะเลรุนแรงที่ถาโถมเข้ามาและกระทบฝั่งออกไป


      \"รักคือประติมากรรมน้ำแข็งดีดีนี่เอง หากเราเอาใจใส่ดูแลมัน มันจะสวยงามหากเราละเลยมันจะละลายหายไปไม่เหลือไว้แม้เพียงซากให้เราได้ดู\"


     \"รักคือแจกันที่ใส่ดอกไม้ไว้ หากว่าวันใด แจกันนั้นหล่นลงมาแตก หรือมีรอยร้าววเมื่อใด รักก้ย่อมไม่สวยงาม มีรอยร้าว และมีความเจ็บปวดเช่นกัน\"


     \"รักเหมือนกับดาบสองคม ที่พร้อมจะลอบทำร้ายเราทุกครั้งที่เราเผลอ เหมือนการที่เราวางใจใครคนหนึ่งจนมากเกินไป รักนั้นก้จะย้อนกลับมาทำร้ายเราให้เจ็บอย่างที่สุด\"


      \'นี่หรือคือสิ่งที่ทุกคนใฝ่หา ความเจ็บปวด ความทรมาน ความโศกเศร้า มันเปนการทำร้ายตัวเองชัดๆ\' ไมจังคิด พร้อมกับขว้างไดอารี่สีน้ำเงินนั้นทิ้งไปกับคลื่นที่โถมเข้ามาแล้วพัดพาเอาไดอารี่นั้นหายไป..........





      คุณๆเคยมีความรักกันบ้างหรือยัง รักนั้นเปนอย่างไรนั้นไม่อาจอธิบาย การที่เรารักใครสักคนนั้นอาจไม่มีเหตุผล แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขจากการมีความรักคือ เราได้รักคนที่เรารัก แค่นี้เพียงพอไหมกับการที่จะแลกความรู้สึกบางอย่างที่อาจจะเข้ามา  ความรู้สึกที่ไม่อาจลืมเลีอน                           เจ็บ......จำไปจนตาย.........



         ผู้เขียนยังไม่เคยมีความรักหรอกนะคะ แต่ว่า ความรู้สึกแบบนี้แบ่งปันกันได้ใช่มั๊ยล่ะคะ ทั้งสุขและเส้า เล่ามาได้ถ้าคุณต้องการ อ้อ อย่าลืมช่วยๆกานโหวดนาค๊ะ  แต่งเปนเรื่องแรก ติชมได้ค่ะ