ทะเลไวด์โรด

เนื้อเรื่อง

\"เย้ๆในที่สุดก็สอบเสร็จแล้วไชโย\" เสียงอเล็กซ์ดังขึ้นกลางวง \"จุ๊ๆเบาๆหน่อยซิ\" จูเลียพูด \"ฉันว่านะในเมื่อเราปิดเทอมหน้าร้อนกันแล้ว เราไปพักผ่อนกันที่ชายทะเลไวท์โรดกันดีไหม\" โทนี่พูด \"ตกลงเลย\" ทุกคนตอบรับพร้อมกัน \"งั้นเจอกันที่หน้าตึกไวท์พอยต์ตอนเก้าโมงเช้านะ\" เจอร์รี่นัดแนะ
    เวลาเก้าโมงเช้าวันรุ่งขึ้นหน้าตึกไวท์พอยต์ พอล เฟริส รีเมียส โทนี่ อเล็กซ์ จูเลียยืนอยู่กันครบ \"เอ..ยังขาดเจอร์รี่นี่หน่า เขาทำอะไรของเขานะ ช้าจัง\" จูเลียพูดยังไม่ทันสิ้นเสียงของจูเลีย เจอร์รี่ก็โผล่มาพอดี \"เฮ้!เพื่อนๆฉันอยู่นี่ จูเลียมาช่วยฉันขนของหน่อยซิ พอลสุดที่รักจ๋าเจอร์รี่ขอโทษนะจ๊ะที่มาช้า\" \"นี่เธอจะย้ายบ้านรึไงยายคุณนาย\" โทนี่พูดแซว \"หนอยอย่าทำมาเป็นปากดีไปหน่อยเลยตาบ้า ถ้านายเห็นฉันตอนใส่ชุดว่ายน้ำแล้วจะอึ้ง ขอบอกๆ\" เจอร์รี่โต้กลับ ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเถียงกันอยู่นั้น \"ปู้ด\" \"ใครผายลมฟ่ะ\" โทนี่เอ่ยถาม ทุกคนกำลังทำหน้าเหรอหรากันอยู่ ทุกคนต่างมองกันและกัน พอลหันไปมองที่เฟริสในขณะที่เขากำลังอายหน้าแดงอยุ \"เฟริสนายเป็นอะไรไปทำไมหน้าแดงแจ๋เชียวนะ อ๋อ…อย่าบอกนะว่าเสียงเมื่อกี้นายเป็นคนทำอ่ะ\" พอลถาม
\"แหะๆ\" เฟริสหัวเราะเบาๆพร้อมกับเกาหัวเป็นเชิงขอโทษเพื่อนๆ ใบหน้าของเขาแดงเป็นลูกมะเขือเทศแต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีใครได้ยินเสียงคำพูดใดๆออกมาจากปากของเขาเลย \"มัวโอ้เอ้กันอยู่นั่นล่ะ รีบๆไปกันเถอะ สายๆเดี๋ยวคนจะเยอะ\" รีเมียสประธานนักเรียนของโรงเรียนกล่าวขึ้น ทุกคนก้าวขึ้นเรือสกายวอคเกอร์กันครบทุกคนยกเว้นเฟริส \"ว่าแต่ว่าใครจะเป็นคนขับล่ะ\" จูเลียเอ่ยถามเพื่อนๆอย่างฉงน \"ไม่ต้องห่วงหรอกครับคุณผู้หญิงเรามีกัปตันฝีมือดีอยู่กับเราที่นี่แล้วครับ\" โทนี่เอ่ย \"อย่าบอกนะว่าเป็น…โอ้ว…ไม่นะฉันไม่อยากตายก่อนวัยอันควร\" เจอร์รี่แหกปากจนทุกคนต้องเอามืออุดหูเมื่อหล่อนหันไปเห็นเฟริสก้าวไปนั่งที่กัปตันพร้อมที่จะขับเรือมุ่งหน้าสู่ทะเลไวท์โรด เพราะเธอและทุกคนทราบดีถึงวีรกรรมของเฟริสเมื่อหน้าร้อนที่แล้วมันเกือบจะทำให้พวกเขาไม่ได้กลับมาเรียนที่ไวท์โรดอีกเลย…
    \"โอ้ว หาดที่นี่สวยจังเลย สาวๆก็สวย วี้ดวิ้วๆโทนี่นายเห็นคนนั้นป่ะ คนที่ใส่ชุดว่ายน้ำสีดำอ่ะ เซ็กซี่ฉิบเป๋งเลยว่ะ\" อเล็กซ์เอ่ย \"เออว่ะเห็นด้วยๆหุ่นแม่ง 34-24-35 เปล่าว่ะ เจ๋งจริงๆ\" โทนี่เสนอความคิดเห็นบ้าง \"นี่พวกนายอย่าเพิ่งกระดี้กระด้าให้มากเลยหาที่พักให้ได้ก่อนเหอะ คนเยอะอย่างนี้จะมีที่นอนรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย\" เจอร์รี่ตวาดทั้งสองคนนั้น \"ฉันว่าเราพักกันที่อาร์กาเซียรอยัลดีไหม\" จูเลียพูดบ้างหลังจากที่ในขณะนั่งอยู่บนเรือเธอไม่พูดอะไรเลย \"ฉันก็ว่าดีนะ\" รีเมียสเอ่ย \"งั้นเราไปกันเถอะมัวช้าอยู่ทำไม\" โทนี่พูดพร้อมกับวิ่งชิงห่วงยางในมือของเจอร์รี่ไป \"ตาบ้ามาเอาห่วงยางของฉันไปทำไมย่ะ\" เจอร์นี่โมโหและวิ่งตามไป ทั้งสองคนนั้นวิ่งไล่กันไปถึงโรงแรมก่อนคนอื่นๆ
\"ฉันว่านะพวกเขาเล่นกันเหมือนเด็กเลยเนอะ\" พอลเอ่ยขณะที่เขาเดินคู่กับจูเลีย เมื่อหาที่พักกันได้แล้วพวกเขาก็ออกมาหาอะไรใส่ท้องประทังความหิวกันสักหน่อยหลังจากที่เดินทางมาเป็นเวลาห้าชั่วโมง \"นี่จูเลียฉันจะเตือนอะไรเธออย่างหนึ่งนะว่า อย่าทานอาหารทะเลมากนะเพราะอาหารทะเลนี่ล่ะเป็นตัวการสำคัญของความอ้วนของพวกสาวๆอย่างเราเลยล่ะ มันมีคลอเลสเตอรอลสูงน่ะ มันจะทำให้เธออ้วนเป็นหมูเลยรู้ไหม\" เจอร์รี่และจูเลียกำลังนั่งทาครีมกันแดดอยู่บนหาดทรายพร้อมกับพูดคุยกันตามประสาสาวๆแรกรุ่น ส่วนหนุ่มๆออกไปขี่เจ็ตสกีกันแล้ว พอเริ่มเหนื่อยพวกเขาก็เข้าฝั่งมานอนอาบแดด รับประทานอาหารว่าง เหล่และแซวสาวๆที่ผ่านไปผ่านมา (เฉพาะโทนี่กับ
อเล็กซ์) ส่วนสองสาวนั่นไปขี่เจ็ตสกีบ้าง เจอร์รี่ขี่เจ็ตสกีอย่างฉวัดเฉวียนและคล่องแคล่ว เธอกำลังอวดหนุ่มที่กำลังน้ำลายย้อยอยู่บนหาดโดยไม่สนใจจูเลียที่ขี่เจ็ตสกีไม่เป็นและกำลังง่วงอยู่กับการฝึกขี่อยู่และเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น \"โคร้ม!\" เจ็ตสกีของชาวต่างประเทศคนหนึ่งชนเข้ากับเจ็ตสกีของจูเลียอย่างจังๆ ทำให้เธอจมลงสู่ทะเลโดยที่ทุกคนกำลังแตกตื่น เหตุการณ์กำลังชุลมุน พอลที่เฝ้ามองดูเธอตั้งแต่เธอฝึกขี่อยู่บนชายหาด เขาไม่ลังเลที่จะกระโดดลงไปช่วยจูเลียในทันที พอลพยายามผุดขึ้นผุดลงอยู่เป็นเวลานานกว่าจะเจอจูเลียที่หมดสติหลังจากดื่มน้ำทะเลไปหลายอึก เขาพยายามพาเธอกลับขึ้นฝั่งให้ได้ พอถึงฝั่งเขาก็จัดการผายปอดแบบเม้าท์ทูเม้าท์ จูเลียลืมตาขึ้นมาเจอริมฝีปากของพอลประกบอยู่กับริมฝีปากของเธออยู่ เธอก็ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อพอลรู้สึกตัวว่าจูเลียฟื้นก็พูดไม่ออก เขาอายจนหน้าแดง \"เธอช่วยฉันเหรอ\" จูเลียถามขณะที่ในหัวใจของเธอกำลังเต้นตุบตับราวกับว่ามันจะออกมาจากทรวงอกให้ได้ \"อึหึ\" พอลส่งเสียงตอบอย่างอายๆ
\"ขอบใจมากนะ\" \"ไม่เป็นไรหรอก อืม…ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ\" เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี มันพูดไม่ออก หัวใจของเขาเต้นแรงตุบตับ เลือดสูบฉีดไปยังบริเวณใบหน้าของเขาจนทำให้หน้าของเขาไม่แตกต่างอะไรกับลูกมะเขือเทศดีๆนี่เอง เขาเดินออกไปจากกลุ่มเพื่อนๆด้วยความอายสุดขีด \"งั้นจูเลียเราจะพาเธอขึ้นรถยนต์ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดนะ\" รีเมียสเอ่ยพร้อมกับประคองจูเลียขึ้นรถไป
    \"เอ…นี่ตัวเราเป็นอะไรไปนะ\" พอลพึมพำกับตัวเองในห้องน้ำ \"ก๊อกๆ พอลนายอาบน้ำเสร็จรึยังอ่ะ อาบเป็นชาติเลยว่ะเพื่อน เรากลับมาจากโรงพยาบาลนานแล้วนะ\" อเล็กซ์เคาะประตูห้องน้ำเรียกพอลจนเขาสะดุ้งสุดตัว \"เสร็จแล้วๆโทษทีๆ\" เขาเพิ่งตื่นขึ้นมาจากห้วงแห่งความคิด พอลออกมาจากห้องน้ำก็หันไปถามรีเมียสในทันทีว่า \"จูเลียเป็นอะไรมากไหม\" \"หมอบอกว่าไม่เป็นไรหรอกแต่เขาให้จูเลียนอนโรงพยาบาลสักคืนหนึ่ง\" \"แล้วใครนอนเป็นเพื่อนจูเลียล่ะ\" \"เจอร์รี่เขารับอาสา\" รีเมียสตอบ \"ว่าแต่ว่าทำไมนายถึงรู้ล่ะว่าจูเลียจมน้ำ แล้วตอนที่จูเลียฟื้นทำไมนายต้องเดินหนีไปด้วยล่ะ\" \"ฉันขอตัวนะ\" พอลไม่ตอบคำถามของรีเมียสใดๆทั้งสิ้น เขาเปิดประตูออกจากห้องพักไป เขาตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมจูเลียที่โรงพยาบาล
    \"เราจะขอบคุณเขายังไงดีนะ\" จูเลียคิดอยู่ในใจ เธอนอนไม่หลับเลยออกมเดินเล่นที่สวนข้างล่างของโรงพยาบาล เมื่อพอลเดินผ่านมา \"เอ..ใครยืนอยู่ตรงนั้นน้า ดึกแล้วยังมายืนทำอะไรอีกนะ\" แต่พอเขาเพ่งมองดูดีๆ \"อ้าวนั่นจูเลียนิ่\" เขาเดินไปหาจูเลียอย่างเงียบๆ \"คืนนี้ดาวสวยจังเลยเนอะ\" จูเลียสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเธอมองไปเห็นพอล \"ฉันก็ว่าอย่างนั้นล่ะ\" จูเลียพูดบ้าง \"เธอยังไม่หายดีเลยออกมาตากน้ำค้างทำไม\" พอลพูดเป็นเชิงติเล็กน้อย \"ฉันไม่เป็นไรมากแล้ว อืม…ขอบใจเธอมากนะที่ช่วยฉันไว้ ถ้าไม่มีเธอฉันคงตายไปแล้วล่ะ\" \"ไม่เอาอย่าพูดแบบนี้ซิมันไม่ดีนะ ชั่งมันเหอะไปเป็นไรหรอก\" พอลบอกพร้อมนั่งลงข้างๆจูเลีย \"แต่ยังไงๆก็ขอขอบใจเธออยู่ดีนั่นแหละ\" พอลไม่พูดอะไรเขาถอดเสื้อกันหนาวมาคลุมให้จูเลียและพูดว่า \"ดึกแล้วเธอไปนอนได้แล้วล่ะ ฉันจะขึ้นไปส่งที่ห้อง\" พอพอลส่งจูเลียเข้านอนเสร็จเขาก็เดินกลับมายังห้องพักด้วยความอิ่มเอิบหัวใจเป็นอย่างยิ่ง แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าตัวของเขาเองคิดยังไงกับจูเลียกันแน่…