ราวกับว่า

เนื้อเรื่อง

การคิดถึงใครสักคนหนึ่ง
ดูเหมือนว่าความรู้สึกนั้นมันจะเป็นตัวแปรในการทำร้ายจิตใจของเรา
ยิ่งเราคิดถึงเขามากเท่าไร
มันก็ทำให้เราเข้าใจถึงความจริงอันอ้างว้างในจิตใจมากเท่านั้น
แต่พอเวลาเจอเธอที่ไหนสักแห่งหนึ่งไอ้ความรู้สึกนั้นมันก็กลับหายตัวไปทำกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมา
เปลี่ยนเป็นความรู้สึกของอาการดีใจและรอยยิ้ม
แต่พอเวลาเธอลาจากไปความรู้สึกอันนั้นมันก็จะเดินทางกลับมาหาเราเช่นเดิม
ผมคงติดอยู่ในห้วงของความรู้สึก ยิ่งพยายามหาทางหลุดพ้นมากเพียงใด
สักพักเราถึงรู้ว่ามันเปล่าประโยชน์ มันคงเป็น วัฏจักรของความเศร้า
ที่ผมยังวนเวียนกับผู้หญิงเพียงคนเดียว เพียงเธอ
  เธอคงเป็นผู้หญิงที่ฉันเจอในห้องสมุดที่โรงเรียน
เธอจะเป็นภาพแห่งความทรงจำที่ไม่อาจลบเลื่อน
ภาพของเธอยังคงติดอยู่ภายในจิตใจอันว่างเปล่าของฉัน เสมือนรูปภาพที่แขวนเอาไว้
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไร มันก็จะยังอยู่ตรงนั้น ตรงที่เดิมของมัน !!!!!
ฉันเสียเธอไปด้วยเหตุผลที่ฉันไม่เคยรู้ นานวันเข้ามันก็กลายเป็นรักข้างเดียว
ฉันได้แต่เฝ้ามองเธอทุกเช้า    รอว่าเมื่อไร เธอจะมา และทุกๆครั้งที่ฉันเห็นเธอ
แน่ล่ะจะมีความสุข และทุกๆครั้งที่เธอยิ้มโลกของฉันช่างสดใสกว่าทุกวัน
และทุกๆวันที่ฉันเห็นเธอมีความสุข ฉันเฝ้าแต่ถามตัวเองว่า นี่ ฉันเป็นอาไรไป  
ในยามที่เธอเศร้าโลกของฉันย่อมหม่นหมองเป็นธรรมดา
บางเวลาที่เธอเสียใจฉันยังอยากที่จะไปข้างๆและปลอบโยนเธอ
ตอนเธอไม่มีใครเธอน่าจะรู้ว่าทุกๆเวลาที่เธอมองมาที่ฉันเธอก็จะพบกับชายคนนี้เสมอ
   แด่เธอผู้เป็นทุกอย่างของฉัน ฉันเสียเธอไปด้วยเหตุผลที่ฉันไม่เคยรู้คำตอบ
เธอเองอาจไม่เข้าใจฉันหรือเพราะตัวฉันเอง
ที่เข้าใจผิดมาตลอด หลังจากวันนี้ไปฉันคงเสียเธอไปตลอดชีวิตของฉันแล้วสินะ
ชีวิตที่ไม่มีเธอมันจะเป็นยังไงนะ
ฉันหาหนทางที่จะนาพาเธอกลับมาเป็นอย่างเช่นวันวานแต่มันก็ทำให้ฉันพบคำตอบของความจริง...........?
ฉันพยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นแต่ดูเหมือนว่าโชคชะตากลับนำพาให้มันแย่ลง
ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำลงไปมันไม่มีประโยชน์อย่างแต่น้อยๆ
มันก็ยังดีกว่าที่ฉันไม่ได้ทำอะไรลงไปเลยคนบางคนให้นิยามเกี่ยวกับความรักต่างๆนาๆจนในบางครังฉันก็ต้องค้นหาความหมายจริงๆเกี่ยวกับมัน
ความรักมันคืออะไร ใครรู้ช่วย E-mail มาบอกที
ที่สุดแล้วฉันก็ยังไม่รู้คำตอบมันคงจะเป็นแค่ความรู้สึกที่ฉันรู้สึกไปเองแค่ฝ่ายเดียว
สำหรับเธอ เธอคงเป็นส่วนประกอบสำคัญของความรักฉัน คนพิเศษเพียงคนเดียวที่ไม่
มีใครมาทดแทนได้  เด็กผู้หญิงที่ฉันเจอในห้องสมุด    ไม่ใช่เรื่องเศร้าหรอกแต่อยากจะเขียน สักวันหนึ่งเธออาจจะผ่านมาอ่านก็ได้  
                                                                                                                                                                      26/1/04