ความรู้สึกอันเหนื่อยล้า

เนื้อเรื่อง

ฉันชื่อ นิว ปีนี้ฉันเรียนม. 4 แล้ว  ฉันหยิบไดอารี่ที่ฉันได้บันทึกช่วงเวลาที่ผ่านมาขึ้นมาอ่าน ฉันเข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ตั้ง ม.1 ฉันได้รู้จักกับเพื่อนหลายๆคน ฉันเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง แต่ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สวยเลิศเลอ อย่างที่ผู้ชายหลายคนต้องการ และฉันก้อไม่ใช่คนที่เรียนเก่งนัก แต่ฉันก็ไม่เคยสอบตกหรอกนะ แต่สิ่งที่ฉันไม่เคยลืมเลยตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาในโรงเรียนนี้ คือ เพื่อนที่ฉันรัก และผู้ชายคนที่ฉันยังไม่แน่ใจว่าฉันรักเค้ารึป่าว เค้าชื่อเต้  ตอนม.1 ฉันก็ไม่ได้สนิทนมกับเต้มากหรอก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยคุยกันนัก เต้ค่อนข้างหน้าตาดีและการเรียนก็ดีกว่าฉัน เพื่อนของฉันชอบเต้ แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้รู้สึกชอบเต้เลย พอขึ้น ม.2 ฉันกับเต้สนิทกันมาก จนเพื่อนหลายๆคนในห้องล้อเรื่องฉันกับเต้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนล้อ เพราะฉันคิดว่าเต้เค้าคงไม่ได้ชอบฉัน ฉันกลัวว่าเค้าจะแคร์สายตาเพื่อนจนไม่อยากคุยกับฉัน เพราะกลัวโดนเพื่อนล้อ เราสนิทกันมาก มากซะจนอธิบายไม่ได้ว่าทำไมถึงสนิทกันได้ถึงขนาดนี้ วันนึง ออย ถามฉันว่า \" นิวฉันถามเธอจริงๆเถอะนะ เธอชอบเต้รึป่าว \" มันทำให้ฉันรู้สึกว่าใจเต้นรัวไปหมด เพราะไม่รู้จะตอบคำถามออยไปได้ยังไง แต่แล้วฉันก็รวบรวมสติที่มีอยู่ และก็ตอบกลับออยไปว่า \" ฉันกับเต้ คงเป็นได้แค่เพื่อน เพราะเราสองคนต่างกันมากนะ \" ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันจึงตอบออยไปอย่างนั้น และฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้ตอบไป  เต้ไม่รู้หรอกว่าฉันคิดยังไงกับเขา และฉันก็ไม่รู้เลยว่าเต้คิดยังไงกับฉัน วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของม.2แล้ว โรงเรียนปิดเทอมแล้ว ฉันไม่ได้เจอเค้า ไม่ได้เจอเพื่อน ฉันคงเหงาน่าดูนะ ช่วงปิดภาคเรียน ฉันเล่นอินเตอร์เน็ตเกือบทุกวัน แล้ววันนึงฉันก้อได้คุยกับผู้ชายคนนึง เค้าน่ารักมาก  ฉันแอบเก็บไปคิดคนเดวอีกแล้วว่าค้าคงจะชอบฉันบ้าง แต่เพราะเราอยู่ห่างไกลกันมาก เค้าชื่อ ปาล์ม เค้าอายุเยอะกว่าฉัน 3 ปี พี่ปาล์ม เคยขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน แล้วฉันก้อให้เค้าไป เราโทรคุยกันอยู่ในช่วงระยะเวลาช่วงหนึ่ง เราสองคนสนิทกันมาก  มากซะจนไม่ว่าฉันมีเรื่ออะไรไม่สบายใจฉันก้อเล่าให้พี่ปาล์มฟังเสมอ ยกเว้นเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เคยเล่า คือเรื่อง ของเต้
     วันนี้โรงเรียนเปิดแล้ว ฉันไปโรงเรียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่สิ่งที่ฉันให้ในขณะเดินเข้าไปในโรงเรียน คือ เต้เดินมากับออย ฉันพยายามเดินช้าๆเพื่อไม่ไปขัดขวางความสุขของออย พอถึงคาบเรียนฉันก้อไม่หันไปพูดกับเต้เลยแม้สักคำ
เค้าก้อไม่พูดกับฉันเรย ฉันก้อไม่เข้าใจว่าทามมายฉันถึงไม่หันไปพูดกับเค้า ทั้งๆที่เตรียมคำพูดที่ฉันจะพูดกับเต้มาจากบ้าน ฉันกับเต้ไม่ได้คุยกันหลายวันอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แนจึงหันไปพูกับเค้าก่อน หลังจากนั้นเราก้อเริ่มสนิทกันเหมือนเดิม แล้วเพื่อนๆในกลุ่มก้อเริ่มล้อฉันเรื่องพี่ปาล์ม ฉันทำหน้าเขินตลอกเวลาที่พูดถึงพี่ปาล์ม
และเต้จะเงียบเสมอเวลาที่พูดเรื่องพี่ปาล์มทั้งๆที่เต้ไม่ได้รู้จักพี่ปาล์ม แต่ถึงยังไงฉันก้อสนิทกับเต้เหมือนเดิม
    ช่วงหลังฉันกับพี่ปาล์มเริ่มห่างกันไป เค้าไม่ค่อยโทรมาหาฉัน ไม่ได้คุยกันหลายวัน ฉันคิดไปว่าเค้าคงลืมฉันไปแล้ว
แต่ฉันก้อไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังนะ  ส่วนเรื่องฉันกับเต้ เราก้อเริ่มห่างๆกันบ้าง มีพูดกันบ้าง ไม่พูดกันบ้าง ฉันก้อไม่เข้าใจว่าทามมายฉันจึงเป็นแบบนี้ บางครั้งฉันก้อโกรธเต้ แล้วเต้ก้อมาง้อฉัน เหมือนกับเป็นคนรู้ใจกัน แต่ในความคิดของฉันมันเริ่มไม่มีเต้อยู่ในหัวใจแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะ  เต้สนิทกับออยมากขึ้นทุกวัน เวลาเต้นั่งคุยกับออยฉันก้อจะทำท่างอนเสมอ แล้วเต้เค้าก้อจามาบอกว่ามันไมีอะไรอีกแล้วสำหรับเค้าและออย ฉันก้อไม่ได้ว่าอะไรเค้าเลย ตอนนี้ชีวิตในม.3กำลังจะผ่านไป เรากำลังจะขึ้นม.4แล้ว เรากับเต้ทีความคิดที่จะเลือกสายไม่เหมือนกัน เค้าจะไปสายวิทย์ ส่วนฉันจะเรียนศิลป์  เราเริ่มมีความคิดที่ไม่เหมือนกัน  เราเริ่มห่างกัน และแล้วสิ่งที่ฉันคิดมันก้อเกิดขึ้น เราเรียนคนละสาย ไม่ค่อยไปด้เจอะกัน ถึงเจอะกันเราก้อไม่ได้ทักกัน เหมือนกับคนที่ไม่เคนรู้จักกันมาก่อน ฉันไม่รู้ว่าทามไมถึงเป็นแบบนี้ แต่ฉันก้อไม่ได้คิดอะไรมากนัก

     ฉันไม่รู้ว่าตอนม.ต้นฉันคิดอย่างไรกับเต้ แล้วก้อไม่รู้ว่าเต้คิดอย่างไรกับฉัน ฉันไม่เคยบอกว่าชอบเต้ เต้ก้อไม่เคยบอกฉันว่าเค้ารู้สึกยังไงกับฉัน
     ส่วนเรื่องฉันกับพี่ปาล์มยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันไม่ได้คุยกับพี่ปาล์มมาปีกว่าแล้ว แต่ก้อไม่ได้รู้สึกเสียใจ หรอเศร้าแม้แต่นิด
     ฉันคิดว่าชีวิตของฉันยังมีอะไรที่ต้องเจอะอีกเยอะ ถ้าสักวันใครเป็นคู่แท้ของฉัน สักวันฉันก้อได้เจอะกับมันเอง โดยที่ฉันไม่ได้คิดจะขวนขวาย ฉันว่าระหว่างฉันและเต้คงเป็นได้แค่เพื่อน ที่ดีต่อกัน ส่วนฉันกับพี่ปาล์มคงเป็นได้แค่พี่ชายกับน้องสาวเท่านั้นแหละ