รักของสองเรา

เนื้อเรื่อง

ท่ามกลางบรรยากาศในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง มีผู้คนอยู่มากมายทั้งนักศึกษา และ อาจารย์ ต้นข้าวเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งอยู่ปี3 คณะสถาปัตยกรรม เดินออกมากับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่ง
“ โอ้ย ทำไมข้อสอบยากจิง” บัว เพื่อนของต้นข้าวบ่นออกมาดังๆ
“ อืม ยากมาก แต่เราพอทำได้นะ” ต้นข้าวว่า
“โหย ต้นข้าว ขนาดต้นข้าวว่ายากแล้วเราจะผ่านมั้ย” แนนเพื่อนของต้นข้าวอีกคนพูด
“แหม แนนก้อ” ต้นข้าวว่าเพื่อน
“แน่ะ ต้นข้าว พี่เอกมาแล้ว” ทรายเห็นพี่เอกจึงรีบเรียกต้นข้าว
“งั้น เราไปแล้วนะไม่อยากให้พี่เอกรอนาน บ้ายบายจ้ะเพื่อนๆ” ต้นข้าวร่ำลาเพื่อนๆ
“จ้า แหมอิจฉาจัง ดูสิ ขอบตาร้อนเลย”บัวค่อนขอดเพื่อนแล้วหัวเราะ
ต้นข้าวรีบเดินไปหาพี่เอกจนเกือบสะดุดล้ม
“นี่ ไม่ต้องรีบก้อได้ต้นข้าว” พี่เอกว่า
“หวัดดีค่ะพี่เอก ไปกันยังค่ะ”ต้นข้าวเร่ง
“อืม ต้นข้าววันนี้ไปกินข้าวกันก่อนนะแล้วค่อยกลับบ้าน ต้นข้าวโทรบอกแม่ก่อนนะ”พี่เอกเตือนต้นข้าว
“ค้า”ต้นข้าวรับคำแล้วรีบโทรไปหาแม่
ต้นข้าวกับพี่เอกคบกันได้4ปีแล้ว พี่เอกเป็นคนดีมากและพ่อกับแม่ของต้นข้าวก้อชอบพี่เอกเช่นกันเพราะพี่เอกเวลามีอะไรมักจะโทรไปขออนุญาตคุณพ่อกับคุณแม่เสมอ
“ต้นข้าว ถึงแล้วนะตื่นเร็ว เผลอหลับอีกแล้วนะเรา”พี่เอกปลุกต้นหญ้า
“เข้าไปในร้านกันเถอะ...พี่เอก”ต้นข้าวเร่ง
“ต้นหญ้าสั่งไรก้อสั่งเลยนะ..คือ..พี่มีเรื่องจะบอก”พี่เอกพูด
“มีเรื่องอะไรหรือคะพี่เอก” ต้นข้าวถามหลังจากได้สั่งอาหารแล้ว
“คือ...ต้นข้าวฟังให้ดีนะ...เดือนหน้าพี่จะต้องไปอังกฤษไปเรียนต่อด้านวิศวะประมาณ5ปีนะ...กว่าพี่จะกลับมา”พี่เอกบอกต้นข้าว
“พี่เอก...ต้นข้าวเข้าใจพี่เอกนะ...แต่ต้นข้าวก้อกลัว...กลัวพี่เอกจะทิ้งต้นข้าว”ต้นข้าวพูดน้ำเสียงสั่นนิดๆ
“พี่จะมาหาต้นข้าวนะ...พี่สัญญา...สร้อยคอเส้นนี้เอาไว้แทนตัวพี่ก้อแล้วกัน...แล้วพี่จะมาหาต้นข้าวทุกปีนะ”พี่เอกบอกต้นข้าวพร้อมกับเอาสร้อยมาสวมคอต้นข้าว
1เดือนผ่านไป ต้นข้าวมาส่งพี่เอกที่สนามบินต้นข้าวนั้นไม่ร้องไห้แต่ในใจนั้นต้นข้าวร้อนรุ่มมาก
“พี่ไปก่อนนะ...ต้นข้าว...แล้วพี่จะโทรศัพท์ไปหานะ”พี่เอกลาต้นข้าว
“โชคดีนะคะพี่เอก...พี่เอกต้นข้าวมีอะไรมาให้พี่เอก”ต้นข้าวพูดพร้อมกับหยิบผ้าพันคอมาให้พี่เอก
“ขอบใจนะต้นข้าว”พี่เอกพูดพร้อมกับเดินจากไป
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ต้นข้าวได้เขียนไดอารี่ที่เกี่ยวกับพี่เอกอยู่เสมอจน1ปีผ่านไป
“เย้ๆๆๆๆจบกันซักทีนะ”บัวพูดพร้อมกับกระโดด
“อืม อย่างนี้ต้องฉลอง ไปด้วยกันมั้ยต้นข้าว”แนนชวนต้นข้าว
“ไม่ไปดีกว่า”ต้นข้าวปฏิเสธ
“วันนี้แม่กะพ่อกลับดึกไม่ใช่หรอ”ทรายถาม
“เราอยากอยู่คนเดียวอ่ะ ไปก่อนนะ บ้ายบาย”ต้นข้าวลาเพื่อน
เมื่อต้นข้าวมาถึงบ้านก้อแปลกใจเพราะมีคนอยู่ในบ้าน แต่แล้วก้อต้องดีใจเพราะพี่เอกกลับมาหาต้นข้าว
“พี่เอกกกกกกกกก”ต้นข้าวเรียก
“ก้อใช่สิ เปนไงเรียนจบแล้วสิ วิทยานิพนธ์เสร็จแล้วหรอ”พี่เอกถาม
“เสร็จแล้ว...ต้นข้าวทำเรื่อยๆบ่อยๆก้อเลยเสร็จเร็ว”ต้นข้าวบอก
“พี่มีเวลาแค่อาทิตย์เดียวเองนะ...ว่าจะชวนต้นข้าวไปเที่ยวทะเลหน่ะ...ไปมั้ย”พี่เอกถาม
“ไปจิ”ต้นข้าวตอบรับ
“อีก2วันนะไป3วันนะ” พี่เอกนัด
“ค้า”ต้นข้าวตอบรับ
      2วันต่อมาต้นข้าวและพี่เอกไปเที่ยวทะเลกันอย่างมีความสุข พี่เอกไม่เคยล่วงเกินต้นข้าวเลย ทำให้ต้นข้าวประทับใจพี่เอกมาก
เมื่อถึงวันที่พี่เอกต้องไปต้นข้าวไม่ร้องไห้แล้วเพราะรู้สึกอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา
    1ปีผ่านไป
เมื่อถึงวันรับปริญญาต้นข้าวดูมีความสุขมากแต่แล้วต้นข้าวดีใจมากเพราะพี่เอกมาพร้อมกับกุหลาบช่อโต ต้นข้าวรุสึกสุขใจมากเพราะพี่เอกเทคแคร์ต้นข้าวมาโดยตลอด
“พี่เอก”ต้นข้าวอุทาน
“ใช่สิ อ่ะ ดอกไม้จ้ะ”พี่เอกพูด
“ขอบคุนค่ะ พี่เอกต้นข้าวได้เกียรตินิยมด้วยอันดับที่1เลยนะ”ต้นข้าวอวดพี่เอก
“ว้าว  เก่งจังเลยแฟนพี่ งั้นพุ่งนี้พี่พาไปเลี้ยงข้าวนะ เพราะวันนี้พี่ว่าต้นข้าวไม่ว่างแน่”พี่เอกตั้งข้อสันนิษฐาน
“ไม่ต้องเลี้ยงข้าวหรอกพี่เอกเพราะวันนี้มีกินเลี้ยงที่บ้านตอน6โมง พี่เอกต้องมานะคะแล้วก้อต้องชวนคุณน้ามาด้วยนะคะ”ต้นข้าวอ้อนพี่เอก
“จ้ะ พี่มาแน่”พี่เอกรับคำ
พอกลับถึงบ้าน พี่เอกก้อรีบชวนพ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงทันที
“พ่อครับแม่ครับวันนี้ตอน6โมงพ่อกับแม่ต้องไปงานเลี้ยงนะครับ ต้นข้าวเค้ารับปริญญาได้เกียรตินิยมอันดับ1ด้วย”พี่เอกรีบบอกพ่อกับแม่
“จิงหรอลูก แหมเก่งจังเลยนะ แล้วต้นข้าวเค้าโกรธมั้ยที่พ่อกับแม่ไม่ยอมไป” พ่อถาม
“ไม่นะครับพ่อแล้วพ่อกับแม่จะไปมั้ยครับ”พี่เอกถาม
“ไปสิจ๊ะ”แม่ตอบ
“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปซื้อของขวัญให้ต้นข้าวก่อนนะครับ แม่ว่าผมควรจะซื้ออะไรให้ต้นข้าวดีหล่ะครับ”พี่เอกถามแม่
“น้ำหอมไงจ๊ะ แม่ว่าต้นข้าวต้องชอบแน่เลย”แม่แนะ
“ดีเหมือนกันครับ ขอบคุณนะครับแม่”พี่เอกขอบคุณแม่
“ไม่เปนไรจ้ะ”แม่ตอบ
      เมื่อถึงเวลาพี่เอก พ่อ และแม่ได้เดินทางไปบ้านต้นข้าว
“สวัสดีครับคุณอา พี่มาแล้วนะต้นข้าว พาคุณพ่อกับคุณแม่มาด้วย
“สวัสดีค่ะ คุณน้า”ต้นข้าวสวัสดีพ่อละแม่ของพี่เอก
“จ้ะ เก่งจังนะเราได้เกียรตินิยมด้วยนะ”แม่ของพี่เอกชมต้นข้าว
“ขอบคุณค่ะ”ต้นข้าวรับคำชม
“เชิญข้างในก่อนนะคะ”แม่ของต้นข้าวเชิญเข้าไปในบ้าน
“ค่ะ”แม่ของพี่เอกรับคำ
“ต้นข้าวพี่มีไรจะให้”พี่เอกพูดพร้อมกับส่งกล่องของขวัญไปให้ต้นข้าว
“ขอบคุณค่ะพี่เอก”
งานวันนั้นผ่านไปด้วยดี หลังจากนั้นพี่เอกก้อกลับไปเรียนต่อ ต้นข้าวก้อได้งานเป็นสถาปนิกในบริษัทแห่งหนึ่ง
“ต้นข้าวไปกินข้าวกันมั้ยหลังเลิกงาน”แนนซึ่งได้งานทำที่เดียวกับต้นข้าวชวน
“ไม่ดีกว่า วันนี้งานยังไม่เสร็จเลยงานเยอะ คงไปด้วยไม่ได้นะ ขอโทษนะ”ต้นข้าวปฏิเสธ
“ไม่เปนไรจ้ะ”แนนพูด
เมื่อถึงตอนเย็น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเปิดประตู
“เข้ามาเลยค่ะ”ต้นข้าวอนุญาต
“สวัสดีจ้ะ ต้นข้าว”พี่เอกเดินเข้ามาพร้อมด้วยกุหลาบช่อหนึ่ง
“พี่เอก”ต้นข้าวอุทาน
“วันนี้ไปกินข้าวกันมั้ย”พี่เอกชวน
“ไปสิคะ”ต้นข้าวรับปาก
พี่เอกมาได้5วันก้อบินกลับไป
อีก2เดือนต่อมาต้นข้าวได้เลื่อนตำแหน่งที่สูงขึ้น ตอนนี้ต้นข้าวเปนที่รุจักของคนส่วนใหญ่แล้ว
1ปีต่อมาพี่เอกไม่ได้ติดต่อมาหาต้นข้าวเลย ต้นข้าวรุสึกเหงามาก 1ปีกว่าแล้ว พี่เอกก้อยังไม่กลับมา ต้นข้าวจึงมักจะเหม่ออยู่เสมอจนแนนแปลกใจ
“ต้นข้าวเปนไร ทำไมพักนี้ดูเหม่อๆ พี่เอกไม่มาหาหรอ”แนนถาม
“อืม”ต้นข้าวตอบ
“พี่เอกเค้าอาจจะยุ่งก้อได้นะ อย่ากังวลเลย”แนนปลอบ
“ขอบใจนะแนน”ต้นข้าวรู้สึกดีขึ้นเพราะแนนช่วยปลอบ
แต่มันก้อไม่อาจทำให้ต้นข้าวหายเหม่อได้จนวันหนึ่ง
ต้นข้าวเดินข้ามถนนในตอนเย็น แต่ต้นข้าวกำลังเหม่อ และมีรถคันหนึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว จึงทำให้ต้นข้าวโดนรถชนอย่างแรง
“ต้นข้าววววววว”พี่เอกซึ่งกำลังจะมาหาต้นข้าวเหนเหตุการณ์พอดี จึงรีบวิ่งมาหาต้นข้าว
“ต้นข้าวอย่าเปนอะไรนะต้นข้าวๆ”พี่เอกรีบอุ้มต้นข้าวพาไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดและโทรศัพท์แจ้งข่าวให้พ่อและแม่ของต้นข้าวรู้
เวลาผ่านไป4ชั่วโมงหมอได้ออกมาจากห้องไอ.ซี.ยู
“หมอครับ คนไข้เปนอย่างไรมั่งครับ”พี่เอกรีบไปถาม
“คนไข้เสียเลือดมาก ต้องการเลือดกรุ๊ปเอด่วนครับ ไม่ทราบว่าใครมีเลือดกรุ๊ปเอบ้างครับ”หมอถาม
“ผมครับ”พ่อของต้นข้าวตอบ
“ผมก้อมีครับใช้ของผมก้อได้ครับคุณอา”พี่เอกบอก
“งั้น ช่วยน้องทีนะเอก”แม่พูด
“ครับ”พี่เอกรับคำ
“ผมคงต้องรบกวนคุณช่วยไปตรวจร่างกายด้วยครับ”หมอเชิญพี่เอกไปตรวจ
เวลาผ่านไป พี่เอกถ่ายเลือดให้กับต้นข้าวจนต้นข้าวพ้นขีดอันตราย แต่ต้องพักรักษาตัว2เดือนก่อนแล้วจึงกลับบ้านได้3วันแรก ต้นข้าวไม่ฟื้นขึ้นมา และพี่เอกก้อเฝ้าต้นข้าวไม่ห่างและหาดอกไม้มาเปลี่ยนทุกวัน จนวันที่4ต้นข้าวฟื้นขึ้นมาและเรียกหาพี่เอก
“พี่เอกๆ”ต้นข้าวเรียกหาพี่เอก
“ต้นข้าว พี่ขอโทษเพราะพี่ ต้นข้าวถึงต้องเปนแบบนี้”พี่เอกโทษตัวเอง
“อย่าโทษตัวเองเลยพี่เอก ต้นข้าวไม่เปนอะไรแล้วนะ”ต้นข้าวปลอบพี่เอก
“ต้นข้าวพี่เอกจะไม่ทิ้งต้นข้าวแล้วนะ พี่เอกเรียนจบแล้วจบก่อน1ปีด้วยนะ”พี่เอกบอกต้นข้าว
“ว้าวดีจังพี่เอก”ต้นข้าวดีใจ
“ต้นข้าวอีก3เดือนก้อจะวันเกิดต้นข้าวแล้วใช่มั้ย พี่จำได้ พี่มีของขวัญพิเศษให้ต้นข้าวด้วย”พี่เอกบอกต้นข้าว
“ต้นข้าวก้อมีให้พี่เอกเหมือนกัน”ต้นข้าวบอกพี่เอก
“ต้นข้าวนอนพักก่อนนะ”พี่เอกให้ต้นข้าวนอนพัก
“ค่ะ”ต้นข้าวรับคำอย่างว่าง่าย
2เดือนต่อมาต้นข้าวได้ออกจากโรงพยาบาล และเมื่อถึงก่อนวันเกิดต้นข้าว1วัน พี่เอกก้อพาต้นข้าวไปเที่ยวและพากลับบ้านตอน2ทุ่ม
พอตอน5ทุ่ม59นาทีพี่เอกก้อมาหาต้นข้าวพร้อมช่อดอกไม้ช่อหนึ่ง และพี่เอกก้อบอกว่า
“ต้นข้าวเราคบกันมา8ปีแล้วใช่มั้ย”พี่เอกถามต้นข้าว
“ค่ะ”ต้นข้าวตอบ
“ต้นข้าว แต่งงานกับพี่นะ”พี่เอกพูดพร้อมกับหยิบแหวนเพชรออกจากกล่องกำมะหยี่สีแดง
“พี่เอก...”ต้นข้าวอึ้ง
“แต่งงานกับพี่นะ”พี่เอกเว้าวอน
“ค่ะ”ต้นข้าวพูดพร้อมกับกอดพี่เอก
“พี่จะไม่ทิ้งต้นข้าวแล้วนะ พี่จะดูแลต้นข้าวตลอดชีวิตของพี่ เราจะอยู่ด้วยกัน เราจะไม่ทิ้งกันนะ”พี่เอกบอก
“ค่ะ เราจะไม่ทิ้งกันไปอีก”ต้นข้าวสัญญา
พิธีแต่งงานระหว่างต้นข้าวกับพี่เอกเปนไปอย่างเรียบง่าย และมีเพื่อนๆและแขกผู้ใหญ่มาแสดงความยินดี
“พี่เอก ต้นข้าวมีอะไรให้พี่เอก ไดอารี่เล่มนี้ต้นข้าวเขียนตั้งแต่พี่เอกไปเมืองนอกจนถึงวันนี้วันที่ต้นข้าวดีใจมากที่สุดนะ ต้นข้าวให้พี่เอก”ต้นข้าวพูดพร้อมกับส่งไดอารี่ให้
“พี่จะเก็บรักษามันอย่างดีที่สุดนะ”พี่เอกสัญญา
                                                                     จบ