แอบชอบ รุ่นพี่ที่ ร.ร.

เนื้อเรื่อง

เมื่อกีฬาสีมาถึง ทำไห้เธอเจอคนที่เธอปิ้งเข้าอีกแล้ว พอถึงวันสุดท้ายของการแข็งขัน อ. ก้ไห้ นร.จับมือร้องเพลงสามัคคีชุมนุม  ปูเป้  จึง  รีบเดินเพื่อไห้ทันกับ พี่ปิ้ก คนที่เธอหมายปอง และก้สำเร็ดไนขณะที่กำลังจับมือพี่ปิ้กอยู่นั้นหังไจของ เป้ เต้นเร็วยิ่งกว่าเพลงแร็บของดาจิมเป็นหมื่นเท่า ไนไจก้พวนาขอไห้เจอพี่ปิ้กอีกทุกวัน (ไนห้องไม่มีไครู้ว่าเปงทอม เนืองจากไม่มีอาการออกเลย แม้แต่การ พูด เดิน)
   วันจันทร์     ไอกันเมื่อวันศุกร์ ชั้นได้จับมือกับพี่เค้าด้วยแหละ อย่างแน่นเลย   ปูเป้กำลังคุยอวดเพื่อนซี้อยู่     ไอกันเป็นชายไม่แท้ทางด้านจิดไจ ส่วนปูเป้ก้เป็นหญิงไม่แท้ทางด้านจิดไจ   หลังเลิกเรียนที่ห้องจริยธรรมปูเป้กับไอกันขึ้นไปทำเวรแล้วก้เผิญเจอกับพี่ปิ้กที่เลิกเรียนพอดีแต่ด้วยความกลัว อาย ไม่กล้า ขี่ขลาดตาขาวจนซีด ทำไห้เป้ไม่กล้าแม้แต่มองหน้าจนหญินพี่ปิ้กเดินเลยไปจนลับตาโดยไม่ทำอะไรเลย
    และก้เป็นอย่างนี้เกือบทุกวัน  จนวันหนึ่งเพื่อนไนกลุ่มก้เดินเข้ามาถามมา น้องๆชื่อ ปูเป้ป่ะ  ทำไห้ เป้รู้ตัวทันทีว่าเรืองราวความรักของตนถูกเปิดเผยแล้ว   จึงตอบไปว่า ค่ะ(ทำท่าจัดระเบียบผม เผื่อไม่ไห้รู้ว่าเปง ทอม) พี่มีเรื่องไรหรอ   น้องได้เข้าไปเขียนกะทุ้ว่าชอบพี่ปิ้กป่ะ
   (ทำท่าสงสัย แบบไม่รู้เรื่อง แต่จิงจิงแล้วเป็นคนทำเอง) แล้วตอบว่า ป่าวค่ะ ไม่รู้เรื่องไรเลย   หลังจากนัน ปูเป้ก้ยังคงแอบมองพี่ปิ้กอยู่ทุกวันโดยที่ไม่เคยเข้าไปทักพี่ปิ้กเลยแม้แต่คั้งเคียว ทั้งๆที่มีโอกาส เช่นตอนที่รอเข้าห้องอยู่ พี่ปิ้ก้เดินมาหาเพื่อนเค้าแล้วก้ยืนอยู่ข้างๆกัน แต่ไม่เคยเอ่ยปากทักทายหรือแม้แต่ยิ้มไห้ เพราะความกลัวและกลัวที่ทุกคนไนห้องจะรุ้ กลัวมีคนว่า กลัวไปหมดทุกอย่าง
            จนวันสุกท้าย วันรับสมุดพก พวกพี่ ม.ปลายรับคนละวันกับม.ต้น(พี่ปิ้กอยู่ม.6   ปูเป้อยู่ม.2) แต่ก้ยังอุสามาดูหน้าพี่ปิ้กจนวาระสุดท้าย                พี่ปิ้กเดินผ่านหน้าไปห่างกันแค่ 5-6ซม. ปูเป้ได้ปล่อยไห้พี่ปิ้กเดินผ่านไปโดยไม่แยแสโอกาสที่มีเลยซักนิด
      วันนั้น ปูเป้กลับไปนอนร้องไห้เสียไจกับการกะทำ โง่ โง่ของตัวเอง แล้วคลำครวญว่าขอโอกาสอีกคั้ง
                        
                สิ่งที่จะทำไห้เราเสียไจมากที่สุดไนชีวิต อาจไม่ไช่แค่การสูญเสียไคซักคนไป แต่อาจเปนความเสียงที่เราไม่กล้าเสียง
             อย่าปล่อยไห้ควมากลัวเข้าครอบงำคุน  เมื่อถึงเวลานั้นจิงจิง จะไม่มีไคเห็นไจคนที่ปล่อยโอกาสไห้หลุดลอยไปอย่างไม่แยแส