หนังสือของพ่อ

เนื้อเรื่อง

แม่มองดูพ่ออ่านหนังสือเล่มเดิม
        หนังสือเล่มโปรดของพ่อ
        แม่ไม่รู้ว่ามันมีอะไร
        แต่พ่อเคยเล่าให้แม่ฟัง
        ตอนที่แม่ถาม
        พ่อบอกกับแม่ว่า
        หนังสือเล่มนี้ดีต่อพ่อ
        มันให้ความรักและห่วงใยแก่พ่อ
        ทุกครั้งที่พ่อเหงา
        พ่ออ่านมัน
        ทุกครั้งที่พ่อเศร้า
        พ่ออ่านมัน
        ทุกครั้งที่พ่อเสียใจ
        พ่ออ่านมัน
        และมันทำให้พ่อรู้สึกดีขึ้น
        เมื่อพ่อรู้สึกสับสน
        พ่ออ่านมัน
        เมื่อพ่อรู้สึกว่ามีปัญหาหนักอก
        พ่ออ่านมัน
        เมื่อพ่อรู้สึกสิ้นหวัง
        พ่ออ่านมัน
        และมันก็ไม่ทำให้พ่อผิดหวัง
        พ่อรักหนังสือเล่มนั้นมาก
        แม่ก็รู้
        บางที่อาจเป็นเพราะหนังสือเล่มนี้อีกนั่นแหละ
        ที่ทำให้แม่กับพ่ออยู่ด้วยกัน
        แม่เห็นพ่ออ่านมาตั้งแต่ก่อนรู้จักกัน
        ตอนนี้ลูกสาวอายุจะสามขวบแล้ว
        พ่อก็ยังอ่านเหมือนเดิม
        แม่คิดว่าพ่อจำได้หมดแล้ว
        แต่พ่อก็ยังอ่าน
        แม้ว่าพ่อจะมีหนังสือมากมาย
        แต่ว่างเมื่อไหร่พ่ออ่านเล่มเดิม
        แม่เคยหาเล่มใหม่มาให้พ่อ
        หลังจากที่พ่ออ่านจบ
        แม่ไม่เคยเห็นพ่อหยิบอ่านอีก
        พ่อรักหนังสือเล่มนี้มาก
        เก็บไว้เป็นอย่างดี
        แม้แต่แม่ยังต้องขออนุญาต
        ถ้าอยากจะอ่าน
        แม่เห็นพ่ออ่านมานาน
        เลยเรียกให้มาช่วยจัดสวนหน้าบ้าน
        พ่อน่ารักอยู่แล้ว
        แม้จะเป็นหนังสือเล่มโปรด
        แต่ก็เป็นหนังสือ
        พ่อวางหนังสือ
        ออกไปขุดดินช่วยแม่
        ช่วยกันปลูกต้นไม้
        ช่วยกันยกก้อนหิน
        ช่วยกันดายหญ้า
        ช่วยกันใส่ปุ๋ย
        จนเสร็จ
        ถึงแม้จะเหนื่อย
        แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมาก
        ความสุขที่มีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้
        พ่อนึกขึ้นได้ว่าลืมหนังสือ
        แม่จะไปเก็บให้
        พ่อเลยจับมือแม่เดินไปด้วยกัน
        จบแล้ว
        ซะที่ไหนล่ะ
        ลูกสาววัยรุ่น เด็ก
        กำลังปลดปล่อยจินตนาการ
        หนังสือของพ่อเต็มไปด้วยรูปศิลป์
        ของเด็กสามขวบ
        แม่มองดูพ่อ
        แม่รู้สึกได้ถึงความโกรธของพ่อ
        รังสีอำมหิตแผ่ซ่านจนแม่รู้สึกอึดอัด
        ซวยแล้วลูกแม่
        ฉันจะหาเล่มใหม่ให้คุณ
        แม่พูด ทั้งที่รู้ว่ามันเลิกพิมพ์นานแล้ว
        แต่ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น
        แม่เห็นพ่อยิ้ม
        เป็นไปไม่ได้ พ่อหายโกรธแล้ว
        พ่อประคองลูกสาวตัวเล็กๆขึ้นมากอด
        จะหาเล่มใหม่ทำไม ที่รัก
        ในเมื่อหนังสือของผม
        มันพิเศษมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
        เพราะมีลายมือของลูกสาวของเราอยู่ด้วย
        หลังจากนั้น
        พ่อยิ่งอ่านมันบ่อยขึ้น
        อ่านด้วยความรู้สึกที่ดี
        มากกว่าตอนที่มันไม่มีรูปศิลป์
        และตอนนี้พ่อตั้งมันไว้ที่มุมรับแขก
        พ่อกระตือรือล้นที่จะเล่าให้ใครต่อใครฟัง
        นั่นลูกสาวฉันเขียน
        ครอบครัวของแม่อบอุ่นยิ่งขึ้น
        เพราะหนังสือของพ่อ (อีกแล้ว)
        แม่รักพ่อมากขึ้น
        และพ่อก็รักแม่มากขึ้น
        ทั้งสองคนก็รักลูกสาวมากขึ้นด้วย
        จบดีกว่า