ตัวถ่วง - ตัวถ่วง นิยาย ตัวถ่วง : Dek-D.com - Writer

    ตัวถ่วง

    เรื่องนี้เป็นเรื่องต่อของ สิ่งที่ฉันได้กลับมา ลองไปอ่านเรื่องเก่ากันดูก่อนนะhttp://www.dek-d.com/entertain/viewshort.php?id=7984

    ผู้เข้าชมรวม

    412

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    412

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 ม.ค. 47 / 18:06 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      “ฮัลโหล”
      “หนุ่มหรอ นี่พราวนะ  หนุ่มทำอะไรอยู่รึเปล่า”
      “เปล่าๆพราว หนุ่มไม่ได้ทำอะไร คุยได้”
      หลังจากที่พราวได้เลิกกับหนุ่มไปแล้ว ทั้ง2คนก็ยังคุยกันบ้าง นานๆครั้ง และคนที่เป็นฝ่ายโทรก็จะเป็นพราวเหมือนเดิม จริงๆแล้วเป็นเพราะว่าพราวยังลืมหนุ่มไม่ได้ พราวยังคงคิดถึงหนุ่มอยู่เสมอ จริงๆแล้วพราวอยากโทรหาหนุ่มทุกวันเลยด้วยซ้ำ แต่ก็กลัวว่าจะทำให้หนุ่มรำคาญที่จะต้องมานั่งคุยกับเธอ
      “นี่หนุ่ม เมื่อไหร่หนุ่มจะว่างล่ะ พราวจะได้คืนเกียร์ให้ซะที”
      “ขอโทษนะพราว ช่วงนี้หนุ่มไม่ว่างเลย ต้องทำงานที่ชุมนุมอีก”
      พราวกับหนุ่มเลิกกันมาเกือบจะเดือนนึงแล้ว แต่เกียร์ก็ยังอยู่ที่พราว เพราะว่าหนุ่มไม่ว่างที่จะมาเอาคืน พราวก็ไม่แน่ใจว่าหนุ่มไม่ว่างจริงๆหรือว่าหนุ่มไม่อยากเจอหน้าพราวกันแน่
      “พราวจะเอนรอบ2แล้วนิ สอบเมื่อไรล่ะ”
      “วันที่7-10น่ะ พราวสอบแค่วันละวิชาเอง มีแค่วันสุดท้ายอ่ะ ที่พราวสอบ2วิชา พราวยังคิดอยู่เลยเนี่ยว่าพราวจะทำอะไรดีตอนรอสอบน่ะ เพราะพราววิชาแรกพราวสอบ8.30-10.30 แล้ววิชาที่2พราวสอบตอน15.00-17.00 มีเวลาว่างตั้งเกือบ5ชั่วโมงแนะ”
      “แล้วพราวเลือกสอบที่ไหนล่ะ”
      “จุฬา พราวไปสอบที่จุฬาคนเดียวด้วย พวกเพื่อนพราวไม่ยอมมาสอบด้วยอ่ะ มันบอกว่าไกลบ้านพวกมัน” .........
      ”แค่นี้ก่อนนะพราว หนุ่มต้องไปทำงานแล้ว”
      ...พอใกล้ถึงวันที่พราวจะสอบเอน
      “พราว นี่หนุ่มนะ”
      เป็นเรื่องที่น่าแปลกที่หนุ่มโทรมาหาพราว
      “ พราวได้สนามสอบที่ไหน”
      “สถาปัตจุฬาเหมือนเดิมเลย โชคดีมากๆเลยเนอะ พราวยังกลัวว่าจะไปได้โรงเรียนแปลกๆ กลัวว่าจะไปไม่เป็นน่ะ”
      “งั้นวันสุดท้ายอ่ะ เดี๋ยวหนุ่มไปรับพราวที่บ้านนะ หนุ่มจะไปนั่งรอพราวสอบ พราวจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียวตั่ง5ชั่วโมง”
      “...แปลกๆนะหนุ่ม ตัวปลอมรึเปล่าเนี่ย”
      “จะบ้าหรอไงพราว หนุ่มจะได้ไปเอาเกียร์คืนด้วย”
      “อืมๆ แต่หนุ่มไม่ต้องมารับพราวที่บ้านหรอก ไปเจอกันที่จุฬาเลยก็ได้ หนุ่มจะได้ไม่ต้องไปรอพราวสอบวิชาแรกอ่ะ เจอกันตอน10.30เลยก็ได้”
      “ก็ดีเหมือนกัน หนุ่มก็กลัวว่าจะตื่นไม่ทัน เอาเป็นว่าเจอกันที่สถาปัตจุฬาเลยนะ  งั้นถ้าหนุ่มถึงแล้วเดี๋ยวหนุ่มจะโทรหาพราวแล้วกันนะ”
      “ยิงมาดีกว่าหนุ่ม เดี๋ยวพราวโทรกลับไป เผื่อว่าพราวยังสอบอยู่”
      “อืม ได้ๆ แล้วเจอกันนะพราว”
      ...พอถึงวันเอนวันสุดท้าย พราวออกจากบ้านแต่เช้า พร้อมกับใส่เกียร์อีกครั้ง หลังจากที่เธอไม่เคยหยิบมันมาใส่ได้เดือนกว่า
      สอบวิชาแรกพราวทำได้ไม่ค่อยดีนัก เพราะว่าพราวไม่ค่อยจะถนัดซักเท่าไร แต่ก็ถือว่าอยู่ในขั้นที่พอจะทำได้ พราวนั่งทำจนหมดเวลาสอบ
      พอพราวก้าวออกจากห้องสอบได้ไม่นาน โทรศัพท์ของพราวก็สั่น พราวหยิบขึ้นมาดู มันเป็นเบอร์ของหนุ่ม หนุ่มมาถึงแล้ว ตรงเวลาซะจริงๆ พราวโทรกลับไป
      “ตอนนี้หนุ่มอยู่ไหนล่ะ พราวพึ่งออกจากห้องสอบ กำลังจะลงไปแล้ว”
      “หนุ่มนั่งอยู่ที่โรงอาหาร ตรงที่มันมีโต๊ะปิงปองด้วยอ่ะ”
      “อ๋อๆพราวรู้แล้ว เดี๋ยวพราวจะลงไปหาแล้วกัน หนุ่มรอแป๋บนึงนะ”
      พอพราวลงไปหาหนุ่มที่โรงอาหาร ไม่แปลกที่หนุ่มจะอึ้งๆที่เห็นหน้าพราว เพราะครั้งสุดท้ายที่หนุ่มเห็นพราว พราวยังไว้ผมสั้น ซอยผมหน่อยๆ แต่ตอนนี้พราวเริ่มไว้ผมยาวแล้ว
      พราวรวมผมขึ้นเป็นหางม้า ผูกโบว์สีดำ ติดกิ๊บเต็มหัวไปหมด เพราะว่าผมของพราวยังยาวไม่มากนัก แถมยังไปดัดฟันมาด้วย
      “หวัดดีพราว เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
      “อืม แม่พราวจับพราวไปดัดฟันอ่ะ พราวไม่อยากดัดเลยอ่ะ เสียดายฟันเขี้ยว”
      “แล้วเป็นไงมั่งวิชาแรก”
      “เหอะๆ หนุ่มก็รู้ว่าพราวไม่ถนัดเลข เดี๋ยวรอดูบ่ายนี้ก่อนเหอะ ว่าจะเป็นไง”
      วิชาบ่ายเป็นวิชาเคมี ซึ่งเป็นวิชาที่พราวจะพอทำคะแนนได้ดี
      “หนุ่มกินอะไรมารึยังล่ะ”
      “ยังเลย”
      “งั้นไปซื้อข้าวกินกัน พราวก็ยังไม่ได้กินอะไร ตอนสอบอ่ะหิวแทบตาย”
      ตัวพราวเองก็ยังแปลกใจที่เธอยังคุยกับหนุ่มได้อย่างปกติ แม้จะมีบ้างที่เธอจะมองหนุ่มด้วยสายตาที่เศร้าๆ  
      พอเที่ยง โรงอาหารที่เสียงดัง คนพลุกพล่านมากมาย ก็เริ่มเงียบลง เพราะเริ่มสอบวิชาชีวะแล้ว แต่พราวไม่ได้สอบวิชานี้ เธอจะเข้าวิศวะ วิชาชีวะจึงไม่จำเป็นสำหรับเธอ
      “พราว เกียร์อ่ะ...”
      “อ๋อ อืม”
      พราวเดินไปนั่งข้างๆหนุ่ม แล้วก็หันหลังให้
      “หนุ่มต้องถอดมันเองนะ”
      เป็นความตั้งใจของพราวตั้งแต่แรกแล้วว่า พราวจะให้หนุ่มเป็นคนถอดเอง เพราะตอนแรกหนุ่มเป็นคนใส่ให้พราว ถ้าหนุ่มจะเลิก หนุ่มก็ต้องเป็นคนถอดออก
      “ทำไมล่ะ”
      “เอาเหอะน่า”
      แล้วหนุ่มก็ถอดเกียร์ออกจากคอพราว พราวยังคงหันหลังให้หนุ่มอยู่ เธอไม่กล้าหันกลับไป เพราะว่าตอนนี้น้ำตามันเริ่มเอ่อขึ้นมาจนท่วม
      เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปาดน้ำตาออก ขณะที่พราวกำลังเช็ดน้ำตาอยู่นั้น
      หนุ่มก็ใส่เกียร์ให้กับพราว
      “ทำอะไรน่ะหนุ่ม” พราวหันมาพูดกับหนุ่ม เป็นครั้งแรกที่หนุ่มเห็นพราวร้องไห้
      “ก็ใส่เกียร์ให้พราวไง”
      “แล้วหนุ่มจะมาให้พราวทำไม”
      “อ้าวก็พราวบอกว่า คนต่อไปที่หนุ่มจะให้เกียร์อ่ะ ขอให้เป็นคนที่หนุ่มชอบเค้ามากกว่าที่หนุ่มชอบคนอื่นไม่ใช่หรอ”
      “ก็ใช่ไง แล้วหนุ่มจะเอามาให้พราวทำไมล่ะ”
      “โอ้ย พราวยังไม่เข้าใจอีกหรอ ก็คนที่หนุ่มชอบก็คือพราวไง”
      “หา....” พราวยังทำหน้างงๆ
      “ตอนนั้นที่หนุ่มพูดกับพราวไปอย่างนั้นอ่ะ หนุ่มขอโทษ จริงๆแล้วหนุ่มแค่รู้สึกว่าหนุ่มทำให้พราวไม่มีเวลาอ่านหนังสือ พราวเป็นเด็กม.6นะ กำลังจะเอ็นด้วย ถ้าพราวมัวแต่คุยกับหนุ่มทุกวัน พราวคงไม่มีเวลาอ่านหนังสือ” “หนุ่มอ่ะอยู่ปีหนึ่งแล้ว เรื่อยๆสบายๆ ไม่ค่อยมีอะไร แต่พราวเนี่ยสิ ไหนจะต้องตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ เรียนพิเศษ แล้วยังต้องมานั่งคุยกับหนุ่มเป็นชั่วโมงๆทุกวัน หนุ่มไม่อยากเป็นตัวถ่วงพราวอ่ะ”
      “เป็นตัวถ่วง หนุ่มจะบ้ารึเปล่า ไม่มีอะไรจะคิดแล้วหรอไง”
      “ก็จริงอยู่ที่พราวไม่ค่อยจะได้อ่านหนังสือ แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับหนุ่มเลย ถึงพราวจะไม่ได้คุยกับหนุ่มพราวก็ไม่ได้อ่านหนังสืออยู่ดีนะแหละ แล้วที่พราวอ่านหนังสือก็ไม่ได้เป็นเพราะว่าพราวไม่ต้องคุยกับหนุ่มแล้วพราวเลยมีเวลาอ่านหนังสือ” “อะไรกันเนี่ย แล้วที่ผ่านมาพราวจะนั่งเศร้าไปทำไมเนี่ย ถ้าพราวจะไม่ได้อ่านหนังสือก็เป็นเพราะว่าพราวมั่วแต่นั่งเศร้าอยู่นี่แหละ รู้ไว้ด้วย” “หนุ่มขอโทษ เอาเป็นว่าเราดีกันแล้วนะ”
      “อืม”
      “งั้นหนุ่ม เราไปดูหนังกันมั๊ย มีเวลาเหลืออีกตั้งเยอะ”
      “พราว  ไม่ได้ พราวต้องสอบอีกวิชานึง นั่งลงแล้วอ่านหนังสือเลย”
      “อ้า หนุ่มใจร้ายอ่ะ”
      “แต่พราวสอบวันนี้วันสุดท้ายแล้วใช่มั๊ย พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องอ่านหนังสือสอบแล้ว พรุ่งนี่ค่อยไปดูหนังกันนะ”
      “อืมๆ จะดูเรื่องอะไรดีล่ะ” “ตอนนี้มีหนังอะไรเข้าใหม่บ้างน้า” “นี่ๆ เรื่องนี้เป็นไง”..................... “อ่ะ บ่าย3แล้ว พราวต้องไปสอบแล้วนะ เร็วจังเลยนะ ตอนแรกคิดว่า5ชั่วโมงจะนาน คุยกันแป๋บเดียวก็หมดแล้ว”
      “นั้นสิ พราวยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือเลย มัวแต่คุยกเรื่องหนังกัน\"
      \"แฮะๆ” “พราวขึ้นห้องสอบแล้วนะ”
      “อืม ทำข้อสอบให้ได้นะ”
      “จ้าๆ”.....

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×