ชายผู้หลงไหลในรสถั่ว

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งหลงใหลในรสชาติของถั่วอบเป็นอันมาก แม้ว่าเขาจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างยามเมื่อต้องปล่อยแก๊สออกมา
แต่เขาก็ยังชอบที่จะกินถั่ว

แล้ววันหนึ่งเขาพบหญิงสาวสวยถูกใจมากนางหนึ่ง หลังจากใกล้ชิดสนิทสนมกันพอควรเขาก็ตกหลุมรักหล่อนและตกลงใจปลงใจที่จะแต่งงาน
ตามด้วยการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่จะเลิกกินถั่ว!! เพราะขืนยังกินอยู่ต้องอายสาวเจ้าน่าดู๊...

หลังจากงานแต่งงานผ่านไป 2-3 เดือนวันหนึ่งระหว่างทางขับรถบ้าน หลังเลิกงานรถเจ้ากรรมเกิดเสีย...เนื่องจากบ้านของเขาอยู่ในชนบท
จึงไม่มีรถประจำทางไปถึงหนทางเดียวที่จะกลับบ้านได้คือ ต้องเดิน เขาจึงโทรศัพท์ไปหาภรรยา เพื่อบอกว่าเขาอาจจะถึงบ้านช้าสักหน่อย
เพราะรถเสีย และต้องเดินเท้ากลับบ้านระหว่างทางกลับบ้าน

เขาเดินผ่านร้านมินิมาร์ทแห่งหนึ่ง แล้วกลิ่นถั่วอบก็โชยออกมายั่วใจเขาเขาจึงคิดเข้าข้างตัวเองว่า กว่าจะเดินกลับถึงบ้านก็ต้องใช้เวลา
และพลังงานมากน่าดู น่าจะหาอะไรรองท้องสักหน่อย แล้วเขาจึงเดินเข้าไปสั่งถั่วอบ 3 ถุงใหญ่พิเศษ! เพื่อเดินกินระหว่างทางกลับบ้านเขาเดินไปกินไป
อย่างเพลิดเพลินจนถั่วหมดโดยไม่รู้ตัว และเขาก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพครั้นเมื่อกดกระดิ่งปุ๊บภรรยารักเดินออกมาเปิดประตูพร้อมกับพูดว่า
“สวัสดีค่ะ ที่รัก.. น้องมีสิ่งจะทำให้พี่ประหลาดใจอย่างที่สุดในอาหารมื้อเย็นวันนี้เลยละค่ะ” ว่าแล้วเธอก็ควักผ้าปิดตามาปิดฉับลงที่ใบหน้าสามี
และจูงเขามานั่งที่เก้าอี้ที่หัวโต๊ะอาหาร และให้เขาสัญญาว่าจะไม่ใช้แทคติคใดๆแอบมองอย่างเด็ดขาด

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวในท้องของเขา โชคช่วยที่เผอิญมีเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น
ภรรยาที่กำลังจะเอื้อมมือมาเปิดผ้าผูกตาจึงบอกว่าขอเวลาไปรับโทรศัพท์ประเดี๋ยว แต่พี่ห้ามแอบดูก่อนน้องจะกลับมานะ เธอย้ำแล้วก็ไป...

ขณะที่ภรรยาไปรับโทรศัพท์ เขาก็ฉวยโอกาสนี้ผายลม เสียงของมันไม่ดังนัก แต่เหม็นราวไข่เน่าทีเดียวจนแม้แต่ตัวเขาเองยังต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าโบก
ไล่กลิ่น หลังจากรู้สึกว่าดีขึ้น ลมระลอกใหม่ก็เริ่มบุกอีก แน่นอนเขาเริ่มผายลมระลอกใหม่ เสียงมันดังราวเครื่องยนต์ดีเซลกำลังทำงานกลิ่นแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก...

เขาจึงใช้ผ้าเช็ดหน้าโบกไปมาอย่างรวดเร็วโดยหวังว่า จะทำให้กลิ่นมันจางลงไปบ้างแต่ไม่ทันไร ข้าศึกชุดใหม่ก็มาถึง คราวนี้แย่ยิ่งกว่า 2ครั้งแรก
หน้าต่างสั่นไหวเพราะแรงลม จานบนโต๊ะเขย่า และนาทีต่อมาดอกไม้บนโต๊ะก็เ!!่ยวเฉา

ก็เพราะสัญญาว่าจะไม่เปิดตา เขาจึงไปไหนไม่ได้ นอกจากต้องนั่งอยู่ที่โต๊ะ รอจนกว่าภรรยาจะกลับมาเขานั่งรออยู่ราว 10 นาที และเป็น 10 นาที
ที่มีกิจกรรมแบบว่าตลอด ผายลม..โบกผ้าเช็ดหน้า.. ซ้ำไปซ้ำมา..

เมื่อเขาได้ยินเสียงภรรยาวางโทรศัพท์ เขาจึงรีบพับผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋า และยิ้มให้ภรรยาอย่างไร้เดียงสาราวกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ภรรยากล่าวขอโทษที่คุยโทรศัพท์นานไปหน่อย และถามว่า เขาไม่ได้แอบดูแน่นะ... เมื่อเขายืนยัน เธอจึงปลดผ้าผูกตาให้เขา

พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอันชวนตื่นเต้นว่า“Surprise”เป็นช่วงเวลาอันน่าสะพึงกลัว... ที่เขาพบว่า
มีแขกนั่งอยู่รอบโต๊ะกินข้าว12 คน เพื่อร่วมงาน Surprise party ในงานวันเกิดของเขานั่นเอง .......*(^_^)*