ปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิตอนจบม.ต้น
เดินๆอยู่ก้อเกิดสะดุดหกล้ม
มีคนเดินผ่านมาด้วยกัน2คน : ดูสิเด็กประถมเดินสะดุดตรงนั้นอีกล่ะ
กรอดดดด......ๆ หน๊อยยย กรอดดๆ (-_-\") ฉันไม่ใช่เด็กประถมนะ
ฉัน ซาคุรายาม่า ยูซึ อีกไม่นานจะขึ้นม.ปลายแล้ว(เป็นคนน่ารัก อิอิ แต่เตี้ยอ่ะ)
เรียวคุง(เภสัชกร) : ว้า แย่จังนะ  แต่เธอโชคดีที่มาล้มตรงหน้าร้านยา
ใครกัน?...อ๊ะ เภสัชกรนี่..
เรียวคุง : เข้ามาในร้านยาฉันก่อนสิ
เขาพูดพร้อมกับพาฉันเข้าไปไหนร้าน และทำแผลให้ฉันเรียบร้อย
เรียวคุง : เอ้า เรียบร้อยแล้ว(ทำแผลให้เสร็จแล้ว)
ยูซึจัง : ขอบคุณมากค่ะ
เรียวคุง : ตรงนั้นพื้นไม่เรียบ ระวังหน่อยนะ  เอ่อ...อ้าปากสิ
ยูซึจัง : อืม
ฉันพูดพร้อมอ้าปากตามที่เขาบอก
เรียวคุง : ยาแก้ปวดน่ะ
เขาพูดพร้อมกับนำเม็ดยามาใส่ในปากฉัน
เรียวคุง : ไม่เป็นไรแล้วนะ
คำพูดนี้...และยาแก้ปวดที่หวานอร่อยที่เขาให้ฉัน...  แต่สำหรับฉันแล้ว มันเปรียบเหมือนยาเสน่ห์..  ตึกๆๆตึก
(เสียงหัวใจฉันมันเต้นแรง)......... และแล้ว ฉันก้อรุ๊ชื่อเขา.. มิคามิ เรียวคุง เมื่อฉันมาหาเขาที่ร้านยานี้อีกทีหนึ่ง
3วันผ่านไป
ยูซึจัง : ตั้งแต่ตอนที่เธอช่วยเหลือฉัน...ฉันแอบชอบเธอมาตลอดเลย... ถ้าไม่ารังเกียจ เป็นแฟนกับฉันได้มั๊ย
ว้าว เขายิ้มให้ฉันด้วย
เรียวคุง : เอาไว้จบชั้นประถมแล้วโตเป็นผู้ใหญ่ซะก่อน ก้อยังไม่สายนะ
อ๋า..ก๋อยยย กรอดดดดด หึ๋ย..ๆ ฮึ
ยูซึจัง : ฉันไม่ใช่เด็ก ฉันอยู่ม.ปลายแล้ว!!(ตะโกนสะดังเลย)
เรียวคุง : เอ๊ะ !? คิกๆๆ เอ่อ หมู่นี้เธอมาที่ร้านฉันบ่อยนะ
ยูซึจัง : ก้อใช่
เรียวคุง : นี่ฉันไม่เห็นว่าเธออายุเท่าฉันเลย
ทัมมัยสารภาพรัก แล้วเขาต้องหัวเราะด้วยนะ...
เรียวคุง : ขอเรียกยูซึละกัน...เพราะฉันเองก้อไม่ได้รังเกียจอะไรเธอ
ยูซึจัง : ถ้างั๊น ^-^...
เรียวคุง : แต่ว่านะ...ตั้งแต่โตมาเนี่ย ฉันเองก้อไม่เคยเป็นแฟนกะเด็กซะด้วย
ยูซึจัง : เออ แต่... ฉันจะทำให้เธอคิดว่าฉันไม่ใช่เด็กให้ได้ ขอให้ฉันไปที่ร้านอีกได้มั๊ย!?
เขามองฉันในสายตางงๆ
เรียวคุง : ถ้าในถานะลูกค้าล่ะก้อได้ ^-^
ถ้าทำให้เขาเห็นฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาอาจหันมาสนใจฉันบ้าง  ดังนั้น...ฉันจะไปที่ร้านยานั้นอีกในวันนี้
ยูซึจัง : ขอซื้ออันนี้ค่ะ(มาทีไรซื้อแต่หมากฝรั่งทุกที)
แต่ฉันก้อยังอดกลัวไม่ได้
เรียวคุง : มาทุกวันจิงๆแฮะ
ยูซึจัง : ขอจับฉลากในกล่องนี้ด้วยได้มั๊ย?
ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่กล่องจับฉลากรางวัล
เรียวคุง : ได้สิ แต่นี่เอาไว้สำหรับเด็ก ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก
ยูซึจัง : ไม่เป็นไร นี่เป็นความสนุกที่ได้มาพบเรียวคุง
ฉันพูดและเปิดดูฉลากที่หยิบได้
ยูซึจัง : ว่างเปล่าอีกแล้ว...วู้ -_-\"
เรียวคุง : ฮะ ฮะ ฮะ เด็กเอ๋ยเด็ก
เอ๋ เขาพูดอย่างนี้...งั๊นที่ฉันมาที่นี่ก้อไม่มีความหมายอะไรสินะ
เรียวคุง : เอ้า รับไปสิ
เขาพูดพร้อมกับยื่นลูกอม2เม็ดมาให้ฉัน
ยูซึจัง : จะดีหรอ?
เรียวคุง : ดีสิ เอาไว้ปลอบเด็กที่กำลังร้องไห้น่ะ
ยูซึจัง : แต่...อ๊ะ ฉันเปล่าร้องไห้นะ
เขาก้อมักใจดีกับเด็กเสมอ อ่อนโยนจังน๊าาา
เรียวคุง : อร่อยมั๊ย(หมายถึงลูกอมอ่ะ)
ยูซึจัง : อืม..^-^
ฉันชอบเขาเพราะแบบนี้งัยล่ะ
และวันต่อมา............
ยูซึจัง : เรียวคุง จะกลับแล้วหรอ
ฉันวิ่งตามเขาที่เพิ่งออกจากร.ร.(ร.ร.เขาน่ะ) ฉันก้อเพิ่งเลิกเรียนเหมือนกัน ถึงเพิ่งวิ่งตามเขามา
ยูซึจัง : จ้องอะไรฉัน
เรียวคุง : นี่มันชุดนักเรียนม.ปลายNจิงๆรึเนี่ย
ยูซึจัง : บ้า แกล้งกันเหรอ!? แฮ่กๆ(แบบว่าวิ่งมาเหนื่อยอ่ะ)...^-^ ...อ๊ะ! ตรงนั้นที่ฉันหกล้ม เด็กคนนั้นก้อหก
ล้มเหมือนฉันเลย
เรียวคุง : ช่วยไม่ได้น๊าา
เรียวคุงพาเด็กน้อยคนนี้เข้าไปในร้านยาของเขา..อ๊ะ เขามักทำแบบนี้เสมอ(เขาทำแผลให้เด็กทุกคนที่หกล้มหน้า
ร้านยาของเขา)
เรียวคุง : เอ้า นี่ยาอมแก้ปวด กินแล้วจะหายปวดทันทีเลย
เด็ก : หายจิงเหรอ?
เรียวคุง : จิง..
ยูซึจัง : จิงสิจ๊ะ...ขนาดพี่ยังหายเป็นปลิดทิ้งเลยนะจ๊ะ  เชื่อพี่สิ ลองกินดูนะ
เด็ก : อืม..จิงด้วยยยย ^-^
ยูซึจัง : ใช่ม้า ^-^
เด็ก : ไปแล้วนะค๊า บ๊ายบาย
ยูซึจัง : บายจ้ะ
เรียวคุงหันมายิ้มให้ฉัน
เรียวคุง : พี่เหรอ ^0^
ยูซึจัง : แล้วแปลกตรงนั๊ย -_-\"  @_@
เรียวคุง : เปล่าๆ ^-^.. แค่ไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนั้นต่อหน้าเด็กน่ะ
เอ๊ะ! อย่างน้อย เขาก้อเริ่มเห็นขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
เรียวคุง : เป็นอะไร วันนี้จะแวะมั๊ย?
ยูซึจัง : อืม..แวะสิ
ฉันดีใจจังเลย
เรียวคุง : อ้าว ไม่สนเหรอ(หมายถึงกล่องจับฉลากน่ะ)
ยูซึจัง : กัวไม่ถูกรางวัลอีกน่ะสิ...เอ่อ..เรียวคุงช่วยจับแทนหน่อยสิ
เรียวคุง : ไม่ได้รางวัล อย่าว่ากันนะ
ยูซึจัง : อืม..^-^
เรียวคุงจับฉลากขึ้นมาเปิดดูแล้ว
เรียวคุง : อ๊ะ รางวัลที่1 ได้ตั๋วหนัง2ใบ
ยูซึจัง : งั๊นก้อเป็นอันว่า เราไปกัน2คนเถอะนะ(ฉันรีบริบตั๋วมาไว้กับฉันเลย อิอิอิ)
เรียวคุง : ให้พนักงานจับเองได้ไงเล่า
ยูซึจัง : ไม่เป็นไรน่ะ ก้อเป็นขาประจำ บริการหน่อยสิ
เรียวคุง : มาซื้อแค่หมากฝรั่ง ขาประจำประสาอะไรเล่า
ฉันทำหน้าบูดจะร้องไห้
เรียวคุง : .....-_-\"  เอ้า..เอาก้อเอา งั๊นไปกันอาทิตย์นี้ดีมะ
ยูซึจัง : ไชโยๆ(ร้องเสียงดังขึ้นมาซะทันที) ว้าว เดทของเรา
เรียวคุง : ท่าทางดีใจเหลือเกินนะ
ยูซึจัง : แฮ่ๆ
เรียวคุง : งั๊นตั๋วนี้เอาไว้ที่ฉันน่ะ
ยูซึจัง : อื่ม.. ^-^
เขาไม่ปฏิเสธการออกเดทกับฉันล่ะ  ท่าทางก้อมะเหมือนตอนแรกที่เจอกัน  แบบนี้ค่อยมีความหวังหน่อยน๊าาา
เมื่อถึงวันออกเดท...
ฉันยืนส่องกระจกแล้วพูดกะตัวเองว่า
ยูซึจัง : หน้าเด็กเชียว... แต่ออกเดททั้งที อย่างน้อยก้อต้องให้เขาเห็นว่าฉันเป็นผู้ใหญ่โดยการแต่งตัว..พยา
ยามเข้า...และถ้าฉันจะสารภาพรักกะเขาอีกครั้งล่ะ  แล้วคราวนี้เขาจะตอบฉันว่ายังงัยนะ
เมื่อถึงเวลาเดท...
ยูซึจัง : ดูเรื่องนี้กันมั๊ย
เรียวคุง : ไม่ไหวมั๊ง
ยูซึจัง : นี่ ใจคอจะดูเรื่องนี้จิงหรอ
เรียวคุง : ก้อบอกแล้วไง นี่น่ะเป็นรางวัลสำหรับเด็กๆ...ฉันเองก้อเพิ่งจะรุ๊
ยูซึจัง : งั๊นไปเหอะ -_-\" ดูก้อดู ได้ออกเดทก้อบุญแล้ว
ฉันกะเรียวคุงเดินไปที่หน้าโรงหนัง
พนักงานสาว : ขอดูตั๋วด้วยค่ะ ผู้ใหญ่1 เด็ก1 เชิญค่ะ
เมื่อเข้าโรงหนังแล้ว
ยูซึจัง : เมื่อกี๊เขาบอกว่าฉันเป็นเด็กนะ
เรียวคุง : ชู่ว์ เอาน่า!!  ก้อตั๋วนั้นมันใช้สำหรับเด็กกับผู้ใหญ่ ฉันเองก้อเพิ่งเห็นเมื่อเช้า ก้อตกใจเหมือนกัน
ช๊อคคคคคคคคคคคคคคค
และแล้วหนังก้อจบซะที
วันนี้เป็นวันออกเดทแท้ๆ แล้วก้อแต่งตัวแบบผู้ใหญ่ ทั้งที่ฉันมาเพื่อให้เขาเห็นอย่างนี้นะ
เรียวคุง : เธอก้อตัวเล็กๆเหมือนเด็กอยู่แล้วนี่!!
กรอดดดดดดดดดด..ฮึ่ม @_@
ยูซึจัง : ก้อหนุกดีเหมือนกันนะ...
เรียวคุง : นึกว่าจะไม่ชอบซะอีกนะเนี่ย
ยูซึจัง : ก้อ...
แย่ล่ะ...ทำเป็นเด็กๆอีกแล้วเรา
เรียวคุง : แต่ถ้าเธอชอบก้อดีใจนะ
ฉันหน้าแดง>_<
เมื่อออกมาจากห้างสรรพสินค้าแล้ว...
เรียวคุง : อยากไปไหนอีกมั๊ย... เอ๊ะ(ไม่มีเสียงตอบ) ยูซึๆ
ฉันตามเขาไม่ทันน่ะ เดินเร็วจิงๆเลยน่ะ เรียวคุงอ่ะ
เรียวคุง : ให้ตายสิ ยื่นมือมา
ฉันยืนมือไป เขาจับมือฉันพาเดินไป
เรียวคุง : ไปกันเถอะ
ยูซึจัง : อื่ม..>_<
เหมือนเป็นคนรักกันเลย...ฉันไม่สนว่าใครจะมองยังงัย คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงคนนึงไม่ใช่เด็กเท่านั้นก้อพอ
เพื่อนเรียวคุงที่บังเอิญมาพบกัน : อ้าว...เรียวคุงมาทำอะไรที่นี่น่ะ ไม่ไดเจอกันนานนะ
เรียวคุง : อ้อ...มาดูหนังน่ะ ไงไม่ได้เจอกันเลยนะ...
เพื่อนเรียวคุง : เออนี่ ฉันได้ยินข่าวลือนะ ว่ามีผู้หญิงร.ร.N ไปที่ร้านเธออยู่เสมอนี่
อ๊ะ เรื่องของฉัน
เพื่อนเรียวคุง : อ๊ะ เรียว เดี๋ยวนี้เธอเป็นพี่เลี้ยงเด็กประถมเหรอ น้องสาวรึว่าลูกพี่ลูกน้องกันนะ!!
เรียวคุงดูไม่สนใจฉันเลย
เรียวคุง : ไม่ใช่ เด็กแถวบ้านน่ะ ชื่อ ยูซึ !!
ห๊า ที่แท้ ในสายหาของเรียว ฉันเป็นแค่...
เรียวคุง : เอ่อ..ไปแล้วนะ บาย .......^-^ ยูซึๆ เอ๋
ฉันสบัดมือฉันออกจากมือของเขาแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเสียใจ
เรียวคุง : อ๊า ยูซึๆ..o_o
ยูซึจัง : ฮือๆ T_T
เมื่อฉันวิ่งหนีมาที่สวนสาธารณะ ไม่มีใครอยู่ด้วย ....ฉันเลยตะโกนและปรดปล่อยความทุกข์ใจออกมาซะตรง
นั้น
ยูซึจัง : โฮๆ คิดอย่างนั้นเองหรอ!! ตาเรียวบ้า ฉันอุตส่าห์ดีใจ ที่วันนี้เป็นวันพิเศษของเรา แต่ที่ไหนได้ บ้าที่สุด
โฮๆ ฮือๆๆ (ฉันตะโกนออกไปซะดังสนั่น)
ชายลึกลับ : ร้องไห้ทำมัยเหรอ...มาคนเดียวซะด้วย
ยูซึจัง : อ๊ะ คนแปลกหน้า
ชายลึกลับ : เธอนี่น่ารักนะ...พี่เอารถมาไปนั่งรถกินลมกับพี่มั๊ยจ๊ะ!?
เพิ่งเคยมีคนมาจีบ อย่างน้อยเขาคงเห็นอะไรบางอย่างในตัวฉัน (ฉันเลยเดินตามชายลึกลับนั้นไปเฉยเลย) เอ๋
แต่..ไม่ใช่เรียวคุง ไม่ได้เด็ดขาด
ชายลึกลับ : ที่รถพี่มีของเล่นที่น้องต้องชอบอยู่ด้วยน๊าาา พวกตุ๊กตางัย เต็มไปหมดเลย
ยูซึจัง : แป่ว...-_-\" @_@ ~-~ 
ฉันไม่ใช่เด็กนะ เอ...เขาไม่ได้มาจีบเรานิ
ชายลึกลับ : เอาล่ะ อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว
ชายผู้นั้นเอามือมาปิดปากฉัน ......ไม่จิงๆๆ อื้อๆ ใครก้อได้ช่วยด้วย ฉันอ้าปากไม่ได้...
พลั่ก ...ๆ..............................เอ๋ เรียวคุงมาช่วยฉันแล้ว
ชายลึกลับ : จ๊ากว๊าก ไปล่ะ เหวอ
ชายลึกลับพูดแล้ววิ่งหายตัวไป
เรียวคุง : ยูซึ ไม่เป็นนะ
ยูซึจัง : เรียวคุง!!
เรียวคุง : เธอไปไว้ใจคนแปลกหน้าได้ไง หา(ตะโกนใส่เลย)
เขามาช่วยฉัน
ยูซึจัง : ก้อฉันคิดว่าเขาจะมาจีบฉันน่ะ
เรียวคุง : เด็กอย่างเธอ ใครเขาจะมาจิงจังกับเธอ...
ยูซึจัง : คนบ้า
เรียวคุง : นอกจากฉัน
เรียวคุงคว้าตัวฉันไปโอบกอดไว้แน่น
หมั่บ
ยูซึจัง : อ๊ะ!...คนโกหก เมื่อกี๊ยังบอกว่าฉันเป็นแค่เด็กแถวบ้าน!! แงๆๆๆๆๆ
เรียวคุง : เอ่อ ขอโทษ ก้อเธอน่ารักดีนิ่ ฉันเลยนึกสนุกอยากจะแกล้งเธอเล่นๆน่ะ...ไม่คิดบ้างเหรอว่านี่ก้อเป็น
วิธีการแสดงความรักอย่างหนึ่งน่ะ
ยูซึจัง : จิงหรอ
เรียวคุง : แค่นี้ก้อร้องไห้ด้วย เด็กเอ๋ยเด็ก
ยูซึจัง : อึ๋ย! แต่วันนี้ฉันแต่งตัวเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
เรียวคุง : ช่างเถอะ  เธอจะแต่งตัวยังงัยฉันไม่สนใจหรอก!!
ยูซึจัง : ก้อจิงนะ
ถ้าในสายตาเขาขอแค่ฉันเป็นคนพิเศษ...เท่านั้นก้อพอ
เรียวคุง : อ๋อ มีวิธีนึง ที่จะพิสูจน์ว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ ลองดูมั๊ย
ยูซึจัง : หือ!..................เอ๊ะ
เรียวจับแก้มฉัน และก้มลงมาบรรจงจูบลงที่ริมฝีปากของฉัน  แล้ว......ฉันจะกลายเป็นผู้ใหญ่ได้จิงมั๊ยน๊า (อะฮึ่ม ถึงตอนนี้แล้ว ก้ออย่าคิดลึกนะท่าน
ผู้อ่าน เข้าใจคำว่าการ์ตูนญี่ปุ่นหน่อยละกันนะ มันก้อเงี๊ยะแหละน่า อย่าคิดลึก หรือคิดไปไกลโน่น เดี๋ยวเราฉุดดึงกลับมาไม่ไหว ไม่รุ๊ด้วยน่ะ 555)
-----------------------------------------------------
The - end ^-^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น