วันอำลาการศึกษา

เนื้อเรื่อง

อีกไม่กี่วันก็เป็นวันอำลาการศึกษา ฉันเองไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเรื่องนี้เท่าไร แต่สำหรับเพื่อนคนอื่นๆ
ดูจะตื่นเต้นกันมาก บางคนก็แสดงอาการเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ตัวฉันเองก็มีเรื่องที่ค้างคาใจเหมือนกัน...
\" เฮ้อ..ทำไงดี \" ฉันมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันกับเพื่อนคนหนึ่ง ดูเหมือนมันจะเนิ่นนานแต่สำหรับฉัน มันเพิ่งจะ
เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง...
            
             เช้าวันจบการศึกษา ช่วงเช้านักเรียนทุกคนดูร่าเริงมากพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน และเตรียมพร้อมจะ
เข้าแถวเคารพธงชาติ วันนี้ก็เหมือนเคย ฉ้นมาสายเหมือนทุกๆวัน เช้าวันนั้นฉันรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ตื่นนอน
เป็นความรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก... เมื่อมาถึงแถวเพื่อนๆพากันแซวฉันเหมือนทุกครั้ง ฉันก็ชินซะแล้วสิ...
ฉันเองตอนนี้จิตใจก็ไม่อยุ่กับเนื้อกับตัวแล้ว ฉันได้แต่แอบมองเพื่อนคนนั้นอยุ่ห่างๆ ได้แต่มองอยุ่ตรงนี้...
เขาเองก็ไม่ค่อยสนใจฉันนักหรอก.. ไม่สิ ! ไม่สนใจเลยมากกว่า...
            
              - ช่วงบ่าย - เริ่มต้นงานเลี้ยงอำลาของรุ่นเรา ทุกคนดูสนุกสนานกับงานนี้มาน แต่ฉันนั้น... ไม่มีความรุ้สึก
นั้นในสมองเลย... ฉันได้แต่คิดถึงเขา...

              - ปิดงาน - ทุกคนข้างบนหอประชุมเริ่มทยอยกันกลับ บางคนก็ยิ้ม บางคนก็ร้องไห้ เพราะไม่อยากจาก
เพื่อนไปนั้นเอง ต่างคนก็ต่างร่ำลากัน
          
              \" ปี๊น ๆ ปี๊น ๆ \" <เสียงแตรรถคุนหนึ่งดังขึ้น> รถพี่ฉันเอง ได้เวลาที่ฉันต้องกลับแล้ว ก่อนขึ้นรถฉันได้
มองหาเขาอีกครั้ง..แต่ไม่เจอ ฉันแค่อยากพูดอำลาเขาครั้งสุดท้าย แค่อยากบอกว่า \" ...นะ \" แค่นั้นเอง
เมื่อมาขับรถไปซักพัก... ฉันรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไล่หลังมา จึงหันไปดู เขานั้นเอง..! ไม่รุ้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน
ฉันจึงบอกให้พี่จอดรถ...
              
               ฉันเดินลงมาไม่กี่ก้าว... เขาตะโกนมาว่าให้ฉันยืนอยู่ตรงนั้น เขาจะเป็นคนเดินมาหาเอง ในมือของถือดอกไม้
ที่ฉันชอบมากซะด้วย... \" กุหลาบขาว \"
              
               \" โชคดี \" 3 คำนี้ทำให้ฉันถึงกับน้ำตาไหล ก่อนพูดตอบ ไปว่า \" ฉันชอบเธอ \"

                      ..ถึงตอนนั้นเราสองคนไม่อาจเอ่ยคำใด ได้แต่ยึ้มให้กันอย่างอายๆ