ครั้งหนึ่งยังจำได้(ไม่นานหรอก)

เนื้อเรื่อง

บทที่ 1  ~~ เจอกันครั้งแรก ~~

เรื่องมันเกิดตอนที่เราอยู่ ป.6 อยู่ห้อง 1 ซะด้วย โฮะๆๆ แต่ครูประจำชั้นต้องเปลี่ยน
เมื่อเปิดเรียนแค่ไม่กี่อาทิตย์ จากครูอะไรซักอย่าง จำไม่ได้ เป็นครูสุรินทร
พอเรารู้มาว่า ครูคนเนี้ย โหด ดุ มากๆๆๆ เราก็เริ่มกลัวๆ (ไม่เห็นจะเกี่ยวกะเรื่องนี้เล้ย)

มาวันไหนไม่รู้จำไม่ได้ ครูประจำชั้นเรา หรือครูริน ก็ให้เราย้ายที่ เพราะห้องเราคุยสนั่นกันอย่างแรง
โดยครูจะเป็นคนจัดให้เอง วันนั้นแหละ เป็นวันที่ฉันได้นั่งใกล้กับเค้า



บทที่ 2  ~~ เค้าคือเด็กผู้ชายตัวสูงๆคนนึงที่... ~~

เค้ามีชิ่อว่าเป้(นามสมมติ) หรือตาโค้วซื่อบื้อ สู้ง.........สูงมากๆเลย ตอนนั้นสูงประมาณ 170 ได้มั้ง (ตอนนี้สูงกว่าเดิม
ประมาณ 5 cm อ่ะ เหอๆๆๆ) นั่งขวามือฉัน เค้าดูเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย ถ้าดูจากภายนอกอ่านะ แต่จากการที่มานั่งใกล้ฉัน
เค้าบ้าเกม แล้วยังแกล้งเราเยอะเหมือนกันนะ จั๊กกะจี๋เอวเราอ่ะ เราเองก็นะบ้าจี้อยู่แล้ว ก็แกล้งไปแกล้งมา แกล้งแค่นี้ไม่พอค่ะ
มีล้อกันด้วย คืองี้นะค่ะ ตอนนั้นเราผอมแบบมากๆเลย เค้าเลยล้อเราว่า กุ้งแห้งบ้าง จากนั้น
พัฒนามาเป็น กุ้งแห้งเยอรมันอ่านะค่ะ เอ่อ..แล้วมีตะเกียบด้วยค่ะ แบบว่า อ่านะ โชคดี ตอนนั้นหนูแนน ดลพร(นามสมมติ)
มานั่งด้วย เค้าอ้วนไงค่ะ จากเราที่เป็นตะเกียบเพียงอย่างเดียว พัฒนาค่ะพัฒนา เป็นตะเกียบจิ้มลูกชิ้น
โอ้โห! ใช่ย่อยนะค่ะ แล้วตอนนั้นชื่อพ่อ and แม่ระบาดค่ะ อย่างแรงเลยค่ะ เค้างี้โดนล้อค่ะ (เราหรอ ไม่ค่อยมีใครรู้
แต่หลังจากนั้นมันก็รู้จนได้) หนุกหนานเลยซิค่ะ เวรกรรมมีจริง โฮะๆๆ เราแกล้งกันจนเหมือนสนิทมั้งค่ะ ไม่รู้เหมือนกัน
เราก็เลยโดนล้อค่ะ ว่าเป็นแฟนกัน ก็ปกติอ่านะค่ะ ของคนที่โดนล้อ เราก็ต้องมีการฆ่ากันเป็นธรรมเนียม
พอรู้ตัวอีกที...ก็ชอบเค้าซะแล้วซิ คิคิคิ เพราะว่าวันนั้นเค้าให้ลูกอม Werther\'s Original ซึ้งเลย ไม่รู้จะซึ้งทำไมแค่ลูกอม



บทที่ 3  ~~ รักแล้ว รุกเลย ~~

พอเราเริ่มรู้ตัวปุ๊บ...เราก็รุกปั๊บเลย ตามตื๊ออย่างเดียว โดยเรายึดคติว่า \"ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก\"
โทรศัพท์ก็โทรไปหา แต่ไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไร เจอแต่พี่ป๋อง<<นามสมมติ(พี่ของเป้)ที่รับสายอ่ะ คุณเป้ไม่มารับสายเลย
ตอนแรกก็รับอ่ะ แต่เค้าคงรำคาญเรามั้ง
ไม่รู้จะทำไงต่อ เราก็เลยส่งเป็นจดหมายอ่ะ ทุกครั้งที่เราเขียนถึงเป้ เราจะฝากส้ม(นามสมมติ)ไปฝากทุกครั้งเลย
และใช้ชื่อว่า \"หมวย\" จดหมายที่ได้รับคืนนั่นเป็นเศษกระดาษเพียงใบเดียว และครั้งเดียวที่เราได้รับจากเค้า
เรายังเก็บไว้อยู่เลย แต่เราก็พยายามเขียนจดหมายมันต่อไป ถึงเค้าจะเก็บมันไว้ หรือไม่เก็บ เราก็จะเขียน มีเยอะมากๆเลย
ที่เราเขียนแล้ว เราไม่ได้ส่ง เพราะเราอ่านอีกรอบแล้ว มันเน่าเกิน 555 เราเขียนไปแต่ละใบ เราจำได้ครั้งนึง เราไปไหนก็ไม่รู้
แล้วเราก็ซื้อกำไลมาฝาก จากนั้นเราก็เขียนจดหมายไปว่า จะไปเชียร์ เพราะวันนั้นเปนวันแข่งบาสกีฬาสี ของสีเขียว
เราจำได้ ในแต่ละเทศกาล เราก็มักจะซื้ออะไรให้เรื่อยๆ วาเลนไทน์ เราซื้อตุ๊กตาปีศาจน่ารักให้ วันปีใหม่เราซื้อแก้วให้
(ซื้อให้ไปก็ไม่ได้ใช้หรอก เชื่อเหอะ) อย่างนี้ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆ  เราหวังให้เค้าเขียน friend ship หน้าสุดท้าย
ซึ่งมีความหมายว่าคนที่เรารัก แต่เค้าก็ไม่ยอม เวลาเราไปหา เค้าก็จะหาข้ออ้าง หรือไม่ก็วิ่งหนีเราไปเลย มีบ้างที่ท้อ
แต่เราก็ให้กำลังใจตัวเองเสมอ ว่า \"สักวันหนึ่ง เค้าต้องหันมามองเรา\"  จนวันสุดท้ายของการสอบที่ได้เจอกันครั้งสุดท้าย
เค้าก็หนีเราตามเคย เราเขียนจดหมายเป็นกระดาษยาวมากกกกกกก..........ก แต่งกลอนด้วยแต่งเองซะด้วย เราก็เอาไปอวดละซิ
อวดส้มจนส้มแอบจิ๊กไปอ่ะ แล้วบอกว่าไม่ได้ขโมย มันหายเอง กว่าจะคืนก็ตอนเย็น ตอนที่เลิกสอบมาเฉลยอ่ะ เราก็วิ่งๆๆๆๆๆ ไปหานะ
เค้าก็หลบเราอีกแล้ว หลบในรถ เราให้จดหมายพร้อมกับผ้าเช็ดหน้า เค้าไม่รับของอ่ะ เราเลยฝากน้องสาวที่เป็นญาติเค้าอ่ะนะ นั่นแหละ
วันที่เราเจอกันครั้งสุดท้าย เพราะเราต่อโรงเรียนอื่น แล้วเค้าก็อยู่โรงเรียนเดิม



บทที่ 4  ~~ ไปแล้ว จากไปแล้ว แต่ไม่ลืม ~~

ในวันสำคัญต่างๆ เราก็จะไปโรงเรียนเก่า วันเปิดเทอมวันแรกทั้งเทอม 1 กับ 2 เราก็ไป วันครูเราก็ไป
เรารู้เรื่องที่เป้เป็นอะไรก็วันครูนี่แหละ เรางี้ตกใจมาก ไม่เชื่อแม้แต่นิด นึกว่าใครๆเค้าอำเล่น ล้อเล่นเหมือนเมื่อก่อน
จนเหนรูปในเว็บของเพื่อนที่ทำเกี่ยวกับโรงเรียนเก่าเรานะ เราก็โทรหาเค้า แต่โทรไม่ติด ทุกครั้งเลย ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

ปกติ ถ้าเราไปโรงเรียนเก่าอ่ะนะ เราก็จะมีเป้าหมายก็คือ ไปหาเค้า แต่วันที่เปิดเทอมวันแรกองเทอมที่ 2 อ่ะ วันที่ 27 พ.ย. 46
เราไม่ไปหาเค้าได้ด้วย (เก่งจัง555) เราก็รู้สึกว่า เราไม่ได้ติดต่อกัน ความที่เคยชอบอาจจะจางมั้ง แต่เราก็ยังคงคิดถึงเป้อยู่เสมอๆ
เราเองก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองซักเท่าไหร่



บทที่ 5 ~~ กลับมาเจอกันอีกครั้ง ในโลกInternet ~~

วันหนึ่ง เพื่อนเป้ที่รู้จักกับเราบอกว่ารู้เมลล์เป้ป่าว เราก็ไม่รู้อยู่ แล้วคนิต(นามสมมติ)ก็เลยให้มา เราไม่ได้ add หรอก กลัวเค้าอำเราเล่น
จนมีคน add เราซึ่งเป็นเมลล์เป้ วันนั้นเค้าออนไลน์ด้วย เราก็เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก เลยถามว่า \"นี่คัยหรอ\" ตามนี่เลยแล้วกัน
มี save ไว้ด้วย อยากตาย คือ เป้เราคือ
    วันที่28-11-2003
[20:45:27] มิมิจัง: นี่ครายหรอ
[20:45:30] เป้: อืม
[20:45:44] เป้: อยากรู้หรอ
[20:45:46] มิมิจัง: อือ
[20:45:50] มิมิจัง: อยากรุ
[20:46:12] เป้: เธอรู้จักเราเรารู้จักเธอ
[20:46:19] มิมิจัง: งงค่ะ
[20:46:43] เป้: เคยอยู่ห้องเดียวกันตอนป.6
[20:46:53] มิมิจัง: คัยล่ะค่ะ
[20:46:57] มิมิจัง: มีต้าง 60 คน
[20:47:09] เป้: แล้วเธอคือใครอะ
[20:47:28] มิมิจัง: ก็ u know me แล้วไม่ใช่หรอ
[20:47:35] เป้: อืม
[20:47:47] เป้: เราบอกเธอไปเธอก็อ๋อเอง
[20:47:54] มิมิจัง: แล้วคัยล่ะ
[20:48:01] เป้: แล้วเธอเคยอยู่ รร ???? ใช่ไหม
[20:48:09] มิมิจัง: อือ ช่าย
[20:48:23] เป้: บอกดี ไม่ดี ดี ไม่ดี
[20:48:32] มิมิจัง: ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
[20:48:39] เป้: ลองทายมาก่อนแล้วกันซักคน
[20:48:46] มิมิจัง: นึกไม่ออก
[20:48:51] มิมิจัง: ช หรือ ญ ล่ะ
[20:49:00] เป้: ช
[20:49:13] มิมิจัง: เอ่อ
[20:49:17] มิมิจัง: นึกมะออกอ่ะ
[20:49:19] มิมิจัง: 555
[20:49:48] เป้: เอ่อ
[20:49:54] เป้: รู้จักเป้ไหม
[20:49:58] มิมิจัง: รุจิ
[20:50:04] มิมิจัง: ทามมายจะไม่รุจัก
[20:50:02] เป้: รู้เมลเขาไหม
[20:50:13] มิมิจัง: ไม่รุเมลล์
[20:50:14] เป้: แล้ว
[20:50:19] เป้: อยากคุยกะเขาไหม
[20:50:25] มิมิจัง: ก็อยากอ่ะนะ
[20:50:40] มิมิจัง: แล้วสรุปว่าคัยเนี่ย
[20:50:48] เป้: คุยอยู่นี่แล้วไม่รู้หรอ
[20:50:51] มิมิจัง: หา
[20:50:53] มิมิจัง: จิงหรอ
[20:50:58] มิมิจัง: ไม่เชื่ออ่ะ
[20:50:59] เป้: อืม
[20:51:03] เป้: หงะ
[20:51:07] มิมิจัง: ??????
[20:51:14] เป้: เราเป้ไม่เชื่ออีก

    ความจิงตอนนั้เราก็ไม่เชื่อหรอกนะ เราก็เลยถามข้อมูลที่เรารู้ถามไปถามมา ตอบถูกหมด แต่เราก็ยังไม่เชื่อ
(เพราะถูกหลอกมาเยอะ) คิดว่าคงเป็นพี่ป็อง(นามสมมติ)หรือญาติคนไหนมั้ง จนเค้าออฟไลน์ไป เราก็เลยโทรหาเค้าทันที
ปรากฏว่าเป็นเป้จริงๆด้วย เรางี้ดีใจมากเลย มาก........กกกกก เลยเค้ายอมคุยด้วยดีใจๆๆๆมาก เค้าบอกว่า
\"ขอโทษนะ ที่เราทำกับเธออย่างนั้น\" เราก็เลยปลอบเค้า \"ไม่เป็นไรหรอก คนเราผิดกันได้\" เราเองก็ไม่รู้ว่า
ตอนนี้เค้าคิดยังไงกับเรา อยากรู้จัง ตอนนี้เราเล่นเกมออนไลน์ server เดียวกันอยู่ เค้าก็ช่วยเราบ้าง(ดีจัง)
เหตุการณ์จะเป็นไงต่อไป คงต้องอยู่ที่อนาคตเรากำหนดแล้วละค่ะ


+ : + -จบ- + : +

ปล.น้ำเน่าเนอะ หุหุ